Predsedajúci . – Ďalším bodom programu sú vyhlásenia Rady a Komisie o Európskom pakte o oceánoch ().
Adam Szłapka, President-in-Office of the Council. – Mr President, Commissioner, honourable Members, the ocean is under increasing pressure from several interconnected threats, including climate change, pollution, biodiversity loss, overexploitation of fish stocks and marine resources, illegal activities, security challenges, and geopolitical conflicts over territorial waters and resources.
The EU has the largest exclusive economic zone in the world, and is the world's second largest market of fishery and aquaculture products. Therefore, protecting the ocean is a key priority for the European Union. We are committed to ensuring that the ocean is safe, secure, clean, healthy and sustainably managed. Without a healthy ocean, there can be no sustainable future.
The European leaders addressed the issue at the European Council meeting of 20March, as you are aware. They stressed the strategic importance of the oceans, water resilience and the blue economy in strengthening the EU's competitiveness and resilience, maritime security, and environmental sustainability and protection in the context of the triple planetary crisis of climate change, pollution and biodiversity loss.
The Council expects that the forthcoming European oceans pact will respond to the call of the leaders. It is crucial that it provides a holistic approach to ocean governance, encompassing action to protect biodiversity, boost the EU's sustainable blue economy and consolidate the marine knowledge framework. We need a framework that contributes to global science-based knowledge and responsible governance of the oceans.
We also expect the European oceans pact to play an important role in fostering our security, be it energy, maritime or food security. The European oceans pact will also be read carefully by our partners around the world. Its publication comes at a crucial moment, when we prepare for the third United Nations Ocean Conference in Nice from 9 to 13June.
I can assure you that the presidency will do its utmost to contribute to it throughout the follow-up within the Council and in close cooperation with the Member States.
Costas Kadis, Member of the Commission. – Mr President, Minister, honourable Members, let me start by thanking you for adding this important debate to this week's plenary agenda.
The European Union is an ocean union. The ocean has shaped our past, sustains our present and will define our future. It is a source of life, a pillar of our economy and a mirror of our shared destiny. But the ocean equilibrium is fragile. Climate change, pollution, land-based activities and biodiversity loss are putting pressure on maritime ecosystems. Ocean waters are warming and getting more acidic. Our fish are in decline and our coastlines are eroding. New security challenges are emerging and the delicate balance of life in the ocean is at risk. This is not only an environmental crisis; it is a challenge to our prosperity, our stability and our way of life.
For over 20years, the European Union has been instrumental in integrating maritime policy, blue economy, sustainable fisheries, marine and environmental protection, ocean monitoring and international ocean governance. But we must go further. The ocean is one– vast and indivisible. Its current ecosystems and resources know no borders.
Our response must be just as unified, just as ambitious, just as strong. In light of growing global and geopolitical challenges, Europe must act with clarity and resolve. We need a European oceans pact between all ocean-related stakeholders that places coherence, integration and collaboration at the heart of our governance. This is why we wanted to involve all stakeholders from the very beginning in the development of the oceans pact through a very extensive consultation exercise – an exercise that included an open call for evidence that attracted an impressive number of contributions from scientists, think tanks, industry leaders, coastal communities, NGOs, citizens and more.
We also received feedback through the Fisheries and Oceans Dialogues, a high-level dialogue with representatives of more than 50stakeholders, a youth dialogue and an informal ministerial meeting. In addition, in my field visits to coastal areas of Europe, I have a unique opportunity to exchange directly with those whose livelihoods are intrinsically linked with the ocean. Last but not least, as I promised during my hearing, I have regular exchanges with political groups and Members of the European Ϸվ, including on the oceans pact.
Honourable Members of the European Ϸվ, our ambition is clear: the European Union must be at the forefront of global efforts to protect and sustainably use the ocean. We must be a voice for resilience, prosperity and peace in a multilateral setting, and reaffirm our role as a constructive and reliable partner.
We should also turn commitments into action. The European Council two weeks ago, in its conclusions, set out a clear direction. We must deliver on protecting and restoring ocean health, productivity and resilience; ensuring sustainable fisheries and aquaculture, and boosting a sustainable and competitive European Union blue economy; building a robust knowledge framework on the oceans through research and innovation and promoting awareness among European citizens of the benefits of a healthy ocean; strengthening the ocean governance framework as well as maritime security – putting special emphasis on coastal and island communities and our outermost regions – and putting in place a governance model that will ensure implementation.
The European oceans pact is not just a European vision. It aligns with our commitments under international law and the United Nations Sustainable Development Goals. It is our pledge to work with the United Nations, our global partners and all those who share our determination to protect the ocean. As we approach the third United Nations Ocean Conference in Nice, the world will look to Europe for leadership. We will show that we are ready – ready to act, ready to lead, ready to stand by the ocean and by the coastal communities.
Honourable Members, I look forward to our discussions and the European Ϸվ's contribution to our efforts.
IN THE CHAIR: VICTOR NEGRESCU Vice-President
Gabriel Mato, en nombre del Grupo PPE. – Señor presidente, señor comisario, celebramos debatir un pacto de los océanos que se enmarque en la competitividad de los sectores económicos de la Unión Europea. Sin embargo, cuando se trata de la pesca, la experiencia hasta ahora no nos permite ser muy optimistas. Este pacto no puede usarse para imponer más restricciones a la pesca y a la acuicultura bajo el pretexto de la protección medioambiental.
Tampoco debe ser una excusa para que la Comisión posponga medidas urgentes ante los desafíos que enfrenta el sector: la dramática situación de la flota en el Mediterráneo, la correcta implementación del Reglamento de control de la pesca, la eliminación de obstáculos normativos y financieros para modernizar y descarbonizar la flota, para incentivar a los jóvenes a unirse a la profesión, levantar la prohibición de la pesca con arte de fondo en ochenta y siete zonas del Atlántico y, especialmente, corregir el abuso de aplicarla al palangre, así como comenzar a trabajar en una futura política pesquera común. Una política que reconozca la importancia estratégica de la pesca y de la acuicultura dentro del Pacto Verde Europeo, la seguridad alimentaria y la autonomía estratégica de la Unión Europea situando estos sectores en el centro de las políticas europeas y del propio pacto de los océanos.
La realidad es que, en el contexto de la ordenación del espacio marítimo, la pesca y la acuicultura suelen quedar marginadas frente a otros sectores más influyentes, como la extracción de petróleo, el turismo, la minería o la energía marina. No excluimos el apoyo a estos sectores, pero debemos garantizar un reparto equitativo del espacio marítimo, un diálogo inclusivo y una convivencia armoniosa entre todos los actores. Si no lo hacemos así, habremos fracasado.
Christophe Clergeau, au nom du groupe S&D. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, l’Europe veut lutter contre le changement climatique? La moitiéde l’oxygène respiré vient des océans, qui est le principal puits de carbone. L’Europe veut assurer sa souveraineté? 90% des importations viennent de la mer. Quid de la souveraineté énergétique? En2050, 20% de l’électricité européenne viendra de la mer. L’Europe veut sa souveraineté alimentaire? À ce titre, la pêche s’avère essentielle.
Il est temps de mettre l’océan en tête des priorités politiques, de toutes les politiques européennes. Les océans sont en danger. Il faut restaurer les océans, car des océans en bonne santé sont le socle de l’économie bleue et de la vie quotidienne des habitants des îles et des littoraux. Ce pacte pour les océans doit aussi être un pacte pour les habitants des îles et des zones littorales ainsi que pour leurs emplois.
Certes, des lois existent, mais elles ne sont pas appliquées. De grandes déclarations ont été faites dans le passé, mais elles n’ont pas été suivies d’effets. Nous ne voulons plus de grandes déclarations. Nous voulons des actes, une mise en œuvre effective des lois et des objectifs existants, un plan d’action crédible, avec un financement adapté. Nous voulons aussi un nouveau cadre législatif, avec notamment une révision de la directive sur la planification de l’espace maritime et de la directive-cadre «stratégie pour le milieu marin», et un principe d’adaptation des lois européennes aux spécificités du maritime. Nous voulons un pacte pour les océans qui dépasse les frontières des États, qui s’appuie sur les villes et les régions, sur les citoyens. Nous voulons un «Ocean Act», une grande loi bleue pour les océans, une grande loi européenne, sans laquelle le pacte européen pour les océans ne sera qu’un morceau de papier.
Alors, Monsieur le Commissaire, nous n’avons pas de doute sur votre engagement et nous vous soutenons. Toutefois, nous avons un doute sur le soutien dont vous disposez au sein de la Commission et du Conseil. Ce Parlement aimerait aussi entendre la présidente vonderLeyen s’exprimer sur les océans. Dans ce Parlement, il y a aujourd’hui un débat. Pas de résolution, parce que nos amis du PPE n’en ont pas voulu, et je le regrette. Mais, avec les élus de l’intergroupe SEArica, nous souhaitons à présent entrer concrètement en discussion avec vous concernant le contenu du pacte.
L’Europe doit être exemplaire. Alors, rendez-vous à Nice en juin pour l’UNOC, la grande conférence mondiale sur les océans, et nous verrons si, oui ou non, l’Union a été à la hauteur des enjeux.
António Tânger Corrêa, em nome do Grupo PfE. – Senhor Presidente, Senhor Comissário, caros colegas, Portugal não é um país qualquer. Portugal é um país do mar. É um país que fez o seu passado no mar, tem o seu presente no mar e quer ter o seu futuro no mar.
E, meus caros amigos, não é com pactos para os oceanos que vamos resolver os nossos problemas. Estamos fartos, mas fartos de palavras e estamos muito carentes de ações.
Foi por causa da Comissão Europeia, em Bruxelas, que a nossa frota pesqueira foi destruída, que a nossa frota mercante foi destruída e que todas as indústrias que estavam relacionadas com a indústria pesqueira foram destruídas.
Isto são os factos, porque de palavras para o futuro estamos nós fartos, não é isso que nós queremos.
E para mais, para pôr a cereja no topo do bolo, agora querem instalar eólicas, parques eólicos em toda a costa portuguesa. Isto é ecologia? Não, isto é destruir os recursos naturais, é destruir a costa portuguesa, é destruir aquilo que nós temos de mais precioso — é aquilo que é a nossa vida.
Portanto, a bem da ecologia, ataca‑se a ecologia. A bem da ecologia, destroem‑se os recursos naturais. A bem da ecologia, declara‑se guerra à segurança alimentar e à segurança física dos seus cidadãos.
Isto não pode ser assim, não é isso que nós queremos. Nós não queremos pactos, nós queremos ajudas concretas e definidas. E não falo de dinheiro, falo de ações concretas que possam permitir aos portugueses e a Portugal uma vida melhor.
Veronika Vrecionová, za skupinu ECR. – Pane předsedající, vážené kolegyně, vážení kolegové, světové oceány jsou jedinečný ekosystém, bez kterého by na naší planetě nebyl život, lidé ani naše civilizace. Ochrana oceánů a jejich ekosystémů před poškozením průmyslovou výrobou, nadměrným rybolovem nebo jinou lidskou činností je však velmi složitá. Většina oceánů nepatří žádnému konkrétnímu státu. Jejich ochrana tak stojí na dobré vůli a spolupráci na mezinárodní úrovni. Samotná Evropská unie toto nedokáže pouze vlastní regulací a svým omezováním. Berme ochranu oceánů vážně, ale neudělejme stejnou chybu, jakou jsme udělali v naší klimatické politice. Musíme omezit rybolov tak, aby byl udržitelný pro rybí populace. Ale nemůžeme omezit pouze naše rybáře. Minimem je intenzivní kontrola importů ze třetích zemí tak, aby pro ně platily stejné podmínky. Musíme snížit znečištění například mikroplasty, ale opět minimálně zajistit dodržení stejných pravidel pro všechny importy zboží do EU. Jsem ráda, že můžeme začít debatu nad tímto důležitým tématem. Je povinností nás všech zajistit zdravé oceány s fungujícími ekosystémy i pro budoucí generace.
Stéphanie Yon-Courtin, au nom du groupe Renew. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, à Paris, ce début de semaine, un SOS a été lancé pour l'océan. Il s'agit d'un signal pour venir au secours de l'océan, ce poumon bleu de notre planète qui se trouve au carrefour de nombreuses rivalités mondiales. L'Europe va s'armer d'un pacte pour l'océan, mais cela ne doit pas finir en bouteille à la mer.
Nous attendons du pacte cette vision holistique, stratégique et intégrée qui a toujours manqué à nos politiques maritimes européennes. Il faut une feuille de route qui impliquera tous les acteurs au même niveau. Il n'y aura pas de pacte océan sans nos pêcheurs, sans nos conchyliculteurs, sans nos aquaculteurs, sans nos scientifiques, sans nos professionnels de la mer. Sur la biodiversité, l'économie bleue ou la sécurité maritime, ce pacte global devra aussi se décliner au niveau local, dans le respect de nos territoires. Avec ce pacte, l'Europe doit devenir le capitaine du navire mondial qui s'élancera de la Conférence des Nations Unies sur l'océan, à Nice, en juin prochain. Dix ans après l'accord de Paris pour le climat, il est temps, grand temps de sceller un accord de Nice pour sauver l'océan et d'agir. Nous comptons sur vous, Monsieur le Commissaire, sur la présidente von der Leyen et sur toute la Commission.
Isabella Lövin, on behalf of the Verts/ALE Group. – MrPresident, dear Commissioner, dear colleagues, the oceans pact is our chance – maybe our last chance – to save the ocean. The EU has had many policies in place for many, many decades, but still the state of the ocean is only getting worse. We should have had a good environmental status five years ago, so we need to do something differently to create sustainable jobs, provide healthy food, but also because our citizens are demanding it, because they see with their own eyes the consequences of failed policies.
They see hundreds of tonnes of dead fish floating in Greece, poisonous algal blooms in the Baltic Sea, plastic litter all along the shores of the North Sea, empty nets for our small‑scale fishermen, huge industrial trawlers that are emptying our sea not for human consumption, but to make fish meal for animals, the collapse of cod, and starving seals. Our citizens are watching us and they are demanding action now.
Colleagues, we are policy‑makers, and I'm convinced that we can never achieve our goals for a healthy and thriving ocean without a legally binding governance framework, ensuring policy coherence and real implementation of the goals set out in existing legislation, such as the CFP and the Marine Strategy Framework Directive. This is what our citizens need from us. The oceans pact is our chance to act. Commissioner, will we have an oceans pact?
Emma Fourreau, au nom du groupe The Left. – Monsieur le Président, en juin, la France accueillera la Conférence des Nations unies sur l'océan. À ce titre, selon Emmanuel Macron, une source certes peu fiable, 2025 devait être l'année de l'océan. On se dirige pourtant vers l'année du néant. Les huit objectifs qu'il a présentés lors du sommet «SOS Océan» arrivent bien trop tard et manquent cruellement d'ambition. Pour les capitalistes, l'océan peut attendre.
Monsieur le Commissaire, votre pacte pour les océans, tant attendu, doit aller bien plus loin et bien plus vite. Et vous n'avez pas besoin pour cela d'inventer l'eau chaude, car bien souvent, les outils existent déjà. Pour protéger la haute mer, il y a le BBNJ, le traité pour la protection de la haute mer et de la biodiversité marine. Faisons-le appliquer internationalement. Pour empêcher l'exploitation minière des fonds marins, il existe un moratoire international: l'Union européenne doit en être le moteur à l'heure où les compagnies minières se tournent vers DonaldTrump pour envoyer leurs bulldozers à l'assaut des grands fonds. Pour les aires marines protégées, il y a l'objectif de protection de 30% des eaux européennes: nous en sommes bien loin, avec seulement 8,5%. Pour ces sujets, comme pour de nombreux autres, les solutions sont là; c'est la volonté politique qui manque. En juin, vous avez le choix: coup de com sans lendemain ou réelle bifurcation écologique. Ne tremblez pas, c'est notre dernière chance.
Siegbert Frank Droese, im Namen der ESN-Fraktion. – Herr Präsident, verehrte Kollegen! Die Kommission fühlt sich für alles zuständig, und nur sie weiß, was gut ist für die ganze Welt– welche Bescheidenheit. Nun also ein Pakt für die Ozeane. Dabei liegen nur eine Handvoll Mitgliedsländer am Atlantik. Ganz bescheiden nennt sich die EU allen Ernstes im Text „Global Champion der Nachhaltigkeit“. Köstlich.
Was will die Kommission? Unter anderem will sie erstensFishers of the Future, den neuen Menschen in der Fischerei. In der Sowjetunion hieß das noch Homo sovieticus– der Ausgang ist bekannt. Dann will die Kommission soziale Standards im Pakt einbauen– da könnte man drüber reden –, und natürlich– das finde ich wirklich abstoßend– soll alles vor allem von korrupten NGOs durchgesetzt werden.
Herr Kommissar, das ist wirklich ein starkes Stück. Sie sprachen im Pakt von Visionen. Sie sprachen die Aquakultur an, das propagieren Sie. Bravo! Die Realität sieht freilich anders aus. Wir verlieren aktuell den Anschluss bei Aquakulturen weltweit. Die Kommission ist wie immer spät dran. Der größte Unsinn im Pakt ist allerdings die Idee We interact with the Oceans.
Meine Damen und Herren, die Natur regelt ihre Änderungen selbst, das Klima ändert sich mit und ohne Menschen, und Fische passen sich an wie seit Millionen von Jahren.
Isabelle Le Callennec (PPE). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire Kadis, il est un sujet qui s'invite dans le débat sur le pacte des océans: les aires marines protégées (AMP). Entre certaines ONG radicales, qui voudraient interdire toute activité humaine, et les pêcheurs en colère, qui revendiquent de pouvoir pêcher, y compris au chalut, le torchon brûle.
Vous nous avez fait l'honneur de venir en Bretagne, cette région chère à mon cœur, pour votre premier déplacement en France. Présentation nous a été faite d'une aire marine protégée gérée en bonne intelligence: le Parc naturel marin d'Iroise, en Finistère: 3550kilomètres carrés, où cohabitent de nombreuses espèces. Un plan de gestion qui permet un haut niveau de protection sans compromettre la pêche de 220navires et 450marins. Avec ce parc, nous avons la preuve qu'il est tout à fait possible de concilier activité de pêche durable et sauvegarde de la biodiversité. À au moins quatre conditions: le dialogue constant entre tous les acteurs, un plan de gestion adapté, le suivi scientifique et le contrôle de l'environnement marin. À Lorient, vous avez redit, Monsieur le Commissaire, votre attachement à une économie bleue en Europe. Sur les AMP, vous avez confirmé votre volonté du cas par cas. Sachez que vous avez tout notre soutien.
André Rodrigues (S&D). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, Senhor Ministro, a Europa é o mais marítimo dos continentes. Este é, pois, o momento para afirmar uma Europa azul, onde mares saudáveis coexistem com comunidades costeiras sustentáveis.
O Pacto Europeu dos Oceanos tem de ser um compromisso vinculativo para restaurar, proteger e gerir de forma sustentável os nossos ecossistemas marítimos e apoiar as comunidades que deles dependem.
Manter os pescadores e as comunidades costeiras no centro do processo de decisão; libertar o potencial económico e social de novas atividades, em particular da ciência e da economia azul; proteger cabalmente as áreas ambientalmente mais sensíveis, eliminar práticas nocivas e robustecer a cooperação a nível internacional — são apenas alguns dos princípios a seguir para uma nova era de liderança europeia nos oceanos.
Mas, para que seja efetivo, o pacto tem também de ser acompanhado de financiamento apropriado e adicional, para além do Fundo Europeu dos Assuntos Marítimos, das Pescas e da Aquicultura.
Na União Europeia, como já acontece nos Açores, mar e terra são apenas um — a nossa casa. Saibamos, pois, tomar conta dela.
France Jamet (PfE). – Monsieur le Président, le pacte européen pour les océans suit exactement la dérive technocratique qui gangrène nos institutions et l’Union européenne. Il ne s’agit pas ici d’organiser ou d’imaginer une coopération entre nations qui prendrait en compte les besoins et les spécificités de chacun. Non. La Commission a choisi de tout scléroser, régenter, uniformiser–mais dans quel but? La Commission soutient ainsi les campagnes de désinformation et de dénonciation calomnieuse d’ONG telles que BLOOM, qui ont pour seule vocation de détruire notre filière de la pêche au profit d’intérêts qui restent à connaître, d’ailleurs.
En fait, la Commission à Bruxelles, l’ONG BLOOM à travers le monde, la soumission de nos gouvernements–on le voit, aujourd’hui, avec le procès politique visant, en France, à éliminer MarineLePen, candidate favorite des Français–ont toutes pour but ultime de sacrifier nos peuples et nos nations, de sacrifier nos pêcheurs, d’éliminer les opposants politiques.
Défendre et protéger nos peuples, nos nations et nos océans: voilà notre combat!
Stephen Nikola Bartulica (ECR). – Poštovani predsjedavajući, povjereniče Kadis, kolegice i kolege, načelno govoreći, Pakt o oceanima može na papiru dobro izgledati. Dakle, nije ništa sporno u ciljevima, ali u provedbi imamo mnogo problema. To vidimo u Europskoj uniji. Dakle, ponovit ću još jednom podatak da uvozimo preko 70%ribe koju konzumiramo. Dakle, nismo postigli pravu ravnotežu. Naši konkurenti ne pridržavaju se istih pravila. Imamo problem s nelojalnom konkurencijom. S druge strane, na unutarnjem planu imamo razmišljanje od strane nekih grupacija da ribe mogu doživjeti bol, stres, strah i slično. A što s ribarima? Što oni proživljavaju? Rekao bih da je zapravo suprotno, trebaju oni biti u centru pažnje, a ne patnje ribe.
Oihane Agirregoitia Martínez (Renew). – Señor presidente, señor comisario, estos son los primeros pasos que estamos dando por el pacto europeo de los océanos y es un buen momento para marcar prioridades: seguridad marítima, economía azul y unos mares medioambientalmente saludables. Nuestros puertos son infraestructuras críticas y estratégicas desde el punto de vista de la seguridad, desde el punto de vista del comercio internacional y logístico y comohubs energéticos. El 99% de las comunicaciones internacionales se realiza por cables submarinos. El 75% de las importaciones y exportaciones de bienes se realiza por el mar.
En Euskadi miramos al mar para crecer y vamos a estar muy atentos a la estrategia marítima industrial y a la estrategia de puertos.
No podemos permitir que rutas marítimas se estén desviando a puertos del norte de África para evitar el comercio de derechos de emisión y debemos estar muy atentos y atentas a inversiones que terceros países como China están haciendo en América Latina.Les pedimos que hagan un seguimiento de cerca y lo tengan muy en cuenta en los futuros planes y estrategias que van a presentar en los próximos meses. Porque esto ya está sucediendo.
Νικόλας Φαραντούρης (The Left). – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ Επίτροπε, σας καλωσορίζουμε στο Κοινοβούλιό μας. Καλωσορίζουμε επίσης και ένα σύμφωνο για τις θάλασσες και τους ωκεανούς μας, που θα είναι νομικά δεσμευτικό, που θα είναι φιλόδοξο, που θα είναι υποχρεωτικό και το οποίο θα λαμβάνει υπόψη του τα οικοσυστήματα, αλλά και την ανάγκη συνεργασίας σε έναν κρίσιμο τομέα για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και για όλο τον κόσμο.
Σημαντικό κομμάτι των θαλασσών μας είναι και η Μεσόγειος. Σας καλώ, αγαπητέ Επίτροπε, να ξεκινήσουμε να χτίζουμε πάνω στον χάρτη της Σεβίλης, να αρχίσουμε να θωρακίζουμε καλύτερα τα θαλάσσια πάρκα μας και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε την υποχρεωτικότητα και το κοινό μας μέλλον από εδώ, από τη Μεσόγειο. Διότι υπάρχουν απειλές τόσο για τα οικοσυστήματα όσο και σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, ζητήματα βιοποικιλότητας, ζητήματα που έχουν να κάνουν με σχέσεις τρίτων χωρών. Σας καλώ να δουλέψουμε μαζί και σε αυτό.
Carmen Crespo Díaz (PPE). – Señor presidente, señor comisario, quiero agradecer el impulso de este pacto fundamental para los océanos y para los sectores que cohabitamos en ellos. Especialmente equilibra la protección de los océanos con la competitividad y, por tanto, establece, en particular, el uso más social de los océanos, que es la pesquería, que es la pesca. Por tanto, es un cambio de paradigma: de restringirlo todo a aportar sostenibilidad, pero con competitividad.
Creo, además, en el papel prioritario que las localidades costeras tienen que tener mediante una alianza con ellas, en la financiación público‑privada y también en la soberanía alimentaria. Cuotas proporcionadas con estudios científicos actualizados y, desde luego, con informes de impacto y con reformas como las de la PPC o del Reglamento del Mediterráneo, de forma importante ahora, o de las ochenta y siete zonas.
Creemos en la reciprocidad, en la igualdad y también en fomentar el consumo del pescado, fundamental para nuestras futuras generaciones, y—¡cómo no!— en la capacidad que tiene el océano también de generar nuevos nichos de negocio. ¿La conservación de los océanos? Sí, siempre. Pero también la competitividad y, en particular, el uso más social, que es la pesquería.
(La oradora acepta responder a una pregunta formulada con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul»)
Ana Miranda Paz (Verts/ALE), pregunta de «tarjeta azul». – Señora presidenta de la Comisión de Pesca del Parlamento Europeo, yo imagino que usted habrá visto esta fotografía: son quinientos barcos en la ría de Arousa hace unas semanas, manifestándose precisamente contra un proyecto altamente contaminante que se puede instalar en el corazón de mi país, de Galiza, y que puede afectar al banco marisquero más importante.
¿Va usted a solicitar en la Comisión de Pesca, y también al comisario, una declaración de impacto ambiental sobre la afectación de ese posible proyecto, de esa posible empresa, en el marisqueo? Porque usted ha hablado ahora mismo de impacto ambiental en la pesca, y ese proyecto lo tendría.
Carmen Crespo Díaz (PPE), respuesta de «tarjeta azul». – Señora Miranda, los informes de impacto ambiental los tienen que pedir las comunidades autónomas y son preceptivos para cualquier proyecto que se tenga que hacer en ese entorno. Por lo tanto, es obligatorio según la ley.
Además, en el pacto estamos en ello. Lo hemos dicho: sostenibilidad y conservación, pero con la competitividad y los activos económicos que ese informe de impacto ambiental autonómico apruebe.
President. – I want to inform all of you about the rules regarding pictures and signs, and the fact that they are not allowed in this room, as you already know.
Annalisa Corrado (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, oceani e mari producono il 50% dell'ossigeno, assorbono il 25% della CO₂, regolano il clima e sono un vero santuario di biodiversità. Metterne a rischio l'equilibrio significa minacciare la nostra salute, la nostra sicurezza e il nostro futuro: basti pensare al surriscaldamento del Mediterraneo o al rallentamento della corrente del Golfo, che stanno già avendo impatti pesantissimi in Europa.
Abbiamo già perso il 20% delle specie marine nelle aree più impattate da attività umane. Servono più aree protette entro il 2030, serve una strategia sistemica che sappia distinguere tra attività necessarie e positive, come il potenziamento delle rinnovabili offshore, e attività predatorie e distruttive, come le estrazioni minerarie in acque profonde. E su questo, Commissario, crediamo occorra lavorare urgentemente a una moratoria a livello internazionale.
Il mare è anche economia e lavoro: 4,5 milioni di posti in Europa dipendono dalla sua salute. Diamo allora una cornice sostenibile a tutte queste attività, fatta di impegni, investimenti e ricerca avanzata.È per questo che chiediamo alla Commissione un vero e proprio provvedimento con fondi dedicati nel prossimo quadro finanziario pluriennale.
André Rougé (PfE). – Monsieur le Président, chers collègues, le peuple français est souverain. Il doit en rester ainsi. Par conséquent, permettez moi de m'élever solennellement face à l'atteinte à la démocratie que constitue le jugement politique prononcé lundi dernier à l'encontre de Marine Le Pen.
Cela étant dit, chers collègues, le pacte européen pour les océans doit être un levier pour affirmer les intérêts maritimes des États européens. Nous devons ainsi, au-delà de notre réflexion sur ce pacte, doter l'Europe d'une Agence européenne de la mer. Je propose de l'établir à l'île de La Réunion, région de la France d'outre-mer, dans l'océan Indien. Face aux ambitions maritimes des grandes puissances, cette implantation stratégique renforcerait la présence européenne dans l'Indo-Pacifique. De plus, la France, grâce à son outre-mer, possède le deuxième domaine maritime mondial et est présente sur tous les océans, des atouts que l'Europe doit exploiter par le biais de cette agence européenne.
Une Agence européenne de la mer coordonnerait ainsi la surveillance, la protection et l'exploitation durable de nos zones maritimes tout en soutenant nos pêcheurs et nos industries maritimes. Avec elle, faisons de La Réunion le pilier de notre politique maritime européenne.
Ana Vasconcelos (Renew). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, um oceano em risco é também um risco económico e uma economia em dificuldades é também uma ameaça ao ambiente.
O oceano é um regulador climático fundamental, captando 90% do excesso de calor das emissões de carbono, albergando 80% da biodiversidade global e gerando metade do nosso oxigénio. Apesar deste papel vital, não se tem dado prioridade ao oceano na política climática da União Europeia, quando este é relevante para dar resposta aos principais desafios da Europa, desde a adaptação climática, a competitividade económica e o aumento da nossa capacidade de defesa.
99% das nossas transferências de dados fluem através de cabos submarinos e 90% do nosso comércio internacional move-se por via marítima. Proteger infraestruturas críticas é crucial para uma política ambiental, económica e de defesa sólidas, com uma abordagem abrangente à governação dos oceanos.
É tempo de o oceano se tornar central na política climática da União Europeia, ao integrar investigação científica, soluções de descarbonização orientadas pelo mercado, bem como segurança marítima.
A Europa tem a maior zona marítima do mundo, da qual Portugal tem a maior Zona Económica Exclusiva. O Pacto para os Oceanos deve ser um quadro estratégico para a liderança europeia num mundo cada vez mais imprevisível.
Ultrapassemos falsas dicotomias como escolher entre a economia e o ambiente ou entre a simplificação e a descarbonização.
Sebastian Everding (The Left). – Herr Präsident! Die Ozeane– unendliche Weiten und Millionen unentdeckter Tier- und Pflanzenarten. Forschende sagen sogar, dass rund zwei Drittel aller Meeresbewohner noch unbekannt sind. Diese Ökosysteme müssen dringend geschützt werden. Der Oceans Pact ist eine einmalige Gelegenheit, ein starkes Signal zu setzen– und dafür könnte das Blue Manifesto der Fahrplan sein. Denn die Forderungen sind leicht umzusetzen, wenn es nicht nur hier bei Absichtserklärungen bleibt.
Wir brauchen eine ganzheitliche Zusammenarbeit aller Akteure, und dazu müssen auch nicht nur der Umweltbereich, sondern auch Sektoren wie Energie und Fischerei miteinbezogen werden. Maßnahmen wie die Förderung von marine protected areas zur Drosselung der Schiffsgeschwindigkeit und zur Umleitung von Schiffen weg von kritischen Lebensräumen sind Beispiele für pragmatische und effektive Lösungen. Dies kann helfen, den CO2-Ausstoß zu reduzieren, verringert die Lärmbelastung unter Wasser und die Gefahr von Kollisionen mit Meeresbewohnern. Zerstörerische Fischereipraktiken wie der Einsatz von Grundschleppnetzen müssen flächendeckend verboten werden und die Anstrengungen im Kampf gegen Plastik und Mikroplastik noch weiter erhöht werden.
„Kein Wasser, kein Leben. Kein Blau, kein Grün.“ Sylvia Earle.
Paulo Do Nascimento Cabral (PPE). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, o Pacto dos Oceanos tem de colocar a União Europeia a voltar a liderar esta agenda, aliando a proteção dos oceanos, e destaco o exemplo dos Açores com a definição de 30% do seu mar, classificado como áreas marinhas protegidas, com as atividades económicas, como as pescas e os setores de economia azul.
Este equilíbrio é fundamental, quando a União Europeia importa 70% do pescado que consome e quando 80% do comércio mundial se faz por via marítima.
Temos de aumentar a nossa segurança alimentar, combatendo também a pesca ilegal e promovendo condições equitativas às nossas para quem exporta para a União.
Mas, para isso, precisamos de conhecimento científico, pois só podemos proteger aquilo que conhecemos e, neste âmbito, a criação do Observatório Europeu do Mar Profundo nos Açores é fulcral e promoverá a cooperação e sinergias entre a União Europeia nestas áreas.
A tudo isto acrescenta‑se a dimensão geopolítica que atravessamos, pelo que temos de ter uma nova estratégia para o Atlântico, incluindo a defesa, também, por exemplo, na proteção dos nossos cabos submarinos que atravessam o Atlântico.
E termino, Senhor Comissário. Temos de proteger as comunidades costeiras e de pequena pesca, desde logo das regiões ultraperiféricas, como os Açores e a Madeira, que dão à União Europeia a maior Zona Económica Exclusiva do mundo. Para tal, é preciso restabelecer o POSEI‑Pescas e permitir a renovação das frotas, modernizando e atraindo novas gerações para o setor.
(O orador aceita responder a uma pergunta «cartão azul»)
João Oliveira (The Left), Pergunta segundo o procedimento «cartão azul». – Senhor Deputado Paulo do Nascimento Cabral, uma das formas de corresponder às preocupações com a preservação ambiental dos oceanos é, precisamente, apoiar as atividades económicas, que também têm no oceano o seu espaço, de forma sustentável, e, nomeadamente, em relação à pesca artesanal e costeira esse é um dos elementos absolutamente essenciais para garantir que todas essas preocupações sejam articuladas.
Ora, nós não vemos, nem da União Europeia, nem da parte do atual Governo português, a correspondência com essa preocupação para lá das proclamações.
Era preciso apoiar a pequena pesca artesanal e costeira em relação ao aumento dos custos dos fatores de produção ou, por exemplo, em relação ao esmagamento dos preços pagos aos pescadores pela grande distribuição.
Que perspetiva é que acha que essas matérias deviam ter?
Paulo Do Nascimento Cabral (PPE), Resposta segundo o procedimento «cartão azul». – Senhor Deputado, de facto, temos que garantir aqui a proteção da pequena pesca e das comunidades costeiras, que são vibrantes e são também características de muitos Estados-Membros, desde logo Portugal pela sua herança cultural.
Não, não partilho da sua visão. Penso até que, a nível europeu, nós temos aqui o FEAMPA, que tem trabalhado muito bem e tem chegado – infelizmente não da forma que nós queríamos, mas tem chegado – a alguns dos operadores do setor. Mas também temos aqui uma posição forte do Governo nacional naquela que é a defesa e a multipolaridade de atividade económica também do oceano e garantindo, desta forma, a manutenção da atividade nestas zonas costeiras.
Portanto, não partilho da sua visão, mas concordo que temos que proteger, acima de tudo, as comunidades costeiras e piscatórias.
Nicolás González Casares (S&D). – Señor presidente... (El orador se expresaen una lengua no oficial). Galicia no se entiende sin el mar. Y así queremos que siga siendo, en Galicia y en la Unión Europea. Por lo tanto, si queremos un pacto de los océanos digno de tal nombre, con quien hay que pactar, en primer lugar, es con la gente del mar, que se gana y se juega la vida en él.
Son muchas las oportunidades que nos brindan los océanos: energéticas, de transporte, de bioeconomía. Pero lo fundamental es respetar las actividades preexistentes. Nuestra pesca y nuestra acuicultura, las más sostenibles del mundo, lo han comprendido perfectamente. Por ejemplo, con la Directiva de energías renovables, aquí, en este Parlamento, hemos decidido que se respeten esas actividades preexistentes.
Sí al respeto y a la compatibilidad, pero protejamos nuestros mares, especialmente aguas arriba, de actividades que pueden ser insostenibles, como las que pretende llevar a cabo el Gobierno de mi región. Esa es la mejor garantía de futuro. Protejamos nuestros océanos. Sí al pacto europeo de los océanos desde la base y con los profesionales en el centro de ese pacto.
Séverine Werbrouck (PfE). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, la protection des océans se réduit trop souvent à une opposition entre la préservation de l'environnement et les activités humaines qui en dépendent. Mais au delà des discours convenus, on néglige une vérité fondamentale: nos pêcheurs sont les premiers défenseurs des océans. Pourtant, ce sont eux que l'Europe choisit toujours de punir en premier.
Nous soutiendrons nos pêcheurs face à tout pacte qui chercherait à les criminaliser alors qu'ils sont les premiers garants d'une exploitation raisonnée des ressources halieutiques. Nous protégerons l'emploi et les activités de nos ports face à tout pacte qui imposerait des restrictions sans alternative. Nous défendrons la souveraineté des États et leur pleine compétence sur leur zone maritime face à tout pacte qui viserait à bruxelliser leur politique. La France dispose du deuxième domaine maritime mondial et doit en conserver la pleine maîtrise. Nous serons donc fermes: non à une écologie punitive et bureaucratique, oui à une gestion responsable et souveraine de nos ressources.
(L'oratrice accepte une question carton bleu)
Christophe Clergeau (S&D), question «carton bleu». – Madame la Députée, pour faire part de vos inquiétudes vis-à-vis du pacte, vous avez utilisé le conditionnel. Votre collègue, MmeJamet, a dit quant à elle que le commissaire et le pacte voulaient tout régenter, tout homogénéiser.
Est-ce que vous pouvez me donner, puisque vous devez en discuter au sein de votre groupe, des exemples de déclarations du commissaire visant à tout régenter et à tout homogénéiser au niveau européen dans le domaine maritime?
Séverine Werbrouck (PfE), réponse carton bleu. – En réponse à la première partie de votre question sur l'emploi et la concordance des temps, le fait est que nous sommes tous entièrement d'accord sur le fait que la France et les États européens doivent préserver leur souveraineté totale sur leur domaine maritime.
Emma Wiesner (Renew). – Herr talman! Att de här frågorna diskuteras i dag är både välkommet och viktigt. Men låt oss vara ärliga: Vad våra hav behöver är inte fler diskussioner och samtal. Vi behöver agera.
I Östersjön kan vi se hur miljöförstöringen fortsätter, hur våra marina ekosystem förstörs och hur fiskbestånden är nära att kollapsa helt. Det här kan inte få fortsätta.
Vi behöver en stark havspakt som prioriterar miljön och en hållbar blå ekonomi, snarare än utsläppen och det storskaliga industrifisket. För jag vet att utvecklingen kan vändas, men då behöver den europeiska havspakten vara konkret och leda till tydliga resultat för miljön.
Vi kan se att våra ekosystem kan återhämta sig och vi kan värna om det småskaliga fisket. Och vi kan stoppa föroreningarna som släpps ut i våra hav. Allt det här kan vi göra, men då krävs det att vi agerar nu.
Jessica Polfjärd (PPE). – Herr talman! Herr kommissionär Kadis. Fru kommissionär Roswall. Östersjön är i dag ett av världens mest förorenade hav och situationen är allvarlig. Vi ser hur både fiskbestånden och fiskenäringen hotas. På bara några år har småskaliga fiskare tvingats lägga ner sina verksamheter, av den enkla anledningen att det inte längre finns någon fisk i havet. Det här får stora konsekvenser för kustnära samhällen, det marina ekosystemet och den biologiska mångfalden.
En samlad insats genom havspakten är helt avgörande för Östersjöns överlevnad. Därför är det viktigt att pakten också prioriterar Östersjön. För vi behöver ett helhetsgrepp för att återuppbygga fiskbestånden, förbättra vattenmiljön och säkra möjligheten till fiske för kommande generationer. För dagens insatser är morgondagens fångst.
Željana Zovko (PPE). – Mr President, Commissioner, dear colleagues, as geopolitical tensions escalate, our oceans and the seas must be seen as a strategic field that we must observe and control. Attacks on critical infrastructure in the Baltic Sea and continuing tensions in the South China Sea illustrate the need for a clear strategy of the European Union.
In a turbulent, multilateral world order, the EU must sail with a clear agenda and position on our strategic goal and position in ocean diplomacy. The European Union oceans pact, which takes into account the need for ocean diplomacy, must give us clear lines on the future of ocean governance, with a continuing aim to ensure secure, clean, healthy and sustainable oceans as the fundamental basis.
However, let me be clear: our fishermen must not become collateral damage in this pursuit. Aquaculture, as the fastest growing sector in food production, plays a crucial role in our food security and economic resilience. We must adjust our green policies to the needs and realities of those who are already struggling. They cannot be at the cost of small-scale fishermen who are the backbone of our coastal communities. We must protect them, not burden them with policies that threaten their survival.
Francisco José Millán Mon (PPE). – Señor presidente, señor comisario, la pesca tiene que estar en el centro del pacto de los océanos. El pacto es una oportunidad para integrar de manera coherente todas las áreas de la economía azul, entre ellas la pesca y la acuicultura. Son sectores estratégicos para nuestra seguridad alimentaria. La cadena mar‑industria en Europa da empleo a muchos miles de trabajadores y es parte de la identidad y de la prosperidad de muchas comunidades costeras. Por ello es imprescindible asegurar la prosperidad y la competitividad de los pescadores europeos. El pacto debe asegurar un equilibrio entre las tres dimensiones de la sostenibilidad: la medioambiental, la económica y la social.
Todos queremos unos océanos sanos en colaboración con la pesca, no contra ella. Recuerdo que la pesca europea es la más regulada del mundo. La cadena mar‑industria de Europa lo que quiere es que haya un level playing field y que haya un control de las numerosas importaciones de terceros países, que a menudo no cumplen los estándares europeos.
La protección y gobernanza de los océanos, la defensa de nuestros pescadores, la lucha contra la pesca ilegal y contra los plásticos y otras causas de contaminación marina: todo ello lo que requiere es una diplomacia activa de la Unión Europea en la próxima Conferencia de Niza, en todos los foros internacionales concernidos y, también, en las llamadas OROP, señor comisario.
Φρέντης Μπελέρης (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμε κύριε Επίτροπε, αγαπητοί συνάδελφοι, θέλω να χαιρετίσω την πρωτοβουλία της Επιτροπής για το ευρωπαϊκό σύμφωνο για τους ωκεανούς. Η ενίσχυση των πολιτικών μας σε αυτόν τον τομέα είναι κομβική, όχι μόνο από περιβαλλοντικής πλευράς, αλλά και από οικονομικής και δημογραφικής άποψης. Όπως ειπώθηκε και στα συμπεράσματα του Συμβουλίου στις 20 Μαρτίου, η διατήρηση υγιών και βιώσιμων θαλασσών είναι ζωτικής σημασίας για τα νησιά και τις παράκτιες περιοχές, αφού ένα μεγάλο μέρος της τοπικής οικονομίας, είτε μέσω της αλιείας είτε μέσω του τουρισμού, στηρίζεται στη θάλασσα.
Πρέπει όμως να προσέξουμε πολύ, ώστε αυτό το σύμφωνο να μην δημιουργήσει νέους περιορισμούς και εμπόδια για τους μόνιμους κατοίκους των νησιωτικών περιοχών μας. Κάτι τέτοιο θα τους καταδίκαζε σε οικονομικό μαρασμό. Οφείλουμε στις επόμενες γενιές να επενδύσουμε σε μια ανταγωνιστική γαλάζια οικονομία, καθώς και στην ενίσχυση της έρευνας, της καινοτομίας και των επενδύσεων στον θαλάσσιο τομέα, δίνοντας έτσι πνοή στα νησιά και στις παράκτιες περιοχές της Ευρώπης.
Catch-the-eye procedure
Ana Miguel Pedro (PPE). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, venho de um país onde o mar é parte da nossa identidade: Portugal.
Durante séculos, o meu país viu os oceanos não apenas como meio de subsistência, mas como um ativo estratégico.
O futuro do nosso planeta depende da saúde dos oceanos na Europa e além dela, seja comércio, segurança, inovação. O oceano está no coração do futuro da Europa.
É por isso que aqui estamos hoje, para avançar com um Pacto para os Oceanos. Mais do que um compromisso político, a obrigação moral para com as gerações futuras.
Os oceanos são mais do que ondas, são o pulmão azul do planeta, motor da economia global, fonte de energia limpa, segurança alimentar e conhecimento. Com 90% do comércio mundial a passar por mar, mares saudáveis são sinónimo de cadeias de abastecimento estáveis, soberania energética e resiliência climática.
Portugal quer ser um dos principais embaixadores do Pacto para os Oceanos. Não por vaidade, mas por responsabilidade. A economia azul já representa 5% do PIB português, o triplo da média europeia. E o meu país, com uma das maiores zonas económicas exclusivas da Europa, abraça esta responsabilidade estratégica: proteger, inovar e liderar.
Rosa Serrano Sierra (S&D). – Señor presidente, me gustaría añadir un punto importante para la próxima estrategia portuaria europea vinculada al pacto de los océanos. Hace tiempo que venimos observando que los buques que antes iban a los puertos europeos se desvían a terceros Estados para evitar cumplir la normativa europea del RCDE. Esto sigue generando contaminación ya que las emisiones no entienden de fronteras y afecta, también, negativamente a la competitividad de nuestros puertos y a la actividad económica en las regiones portuarias, con la posible pérdida de miles de puestos de trabajo.
Un ejemplo claro es el puerto de Algeciras, que se enfrenta a una creciente competitividad con Tánger Med, a solo catorce kilómetros. Se estima que este y otros puertos del norte de África crecerán un 20% para 2027.
Por ello, solicitamos que la futura estrategia portuaria europea aborde esta situación, incluya un marco de protección para los trabajadores portuarios de la Unión Europea y adopte medidas para prevenir la privatización de los puertos y evitar que la financiación europea...
(el presidente retira la palabra a la oradora)
Ana Miranda Paz (Verts/ALE). – Senhor Presidente, proteger os oceanos, proteger o mar, proteger as rias. Senhor Comissário, quando for ao meu país, a principal potência pesqueira da Europa, reúna-se com a plataforma em defesa da Ria de Arousa. Nessa ria trabalham mariscadoras e marinheiros. Nessa ria, a pesca e a apanha de marisco são a principal atividade económica.
E sabe, Comissário? O seu trabalho e os recursos marinhos estão ameaçados por uma macrocelulose contaminante chamada Altri, que o Governo galego quer instalar no centro da Galiza e que pelo rio Ulla verterá milhões de litros de água diretamente no mar, que podem pôr em perigo a atividade marisqueira da Ria de Arousa, a mais produtiva do país, o mar e os recursos marinhos e o trabalho da gente do mar.
Há um grande berro social, Comissário, escute esta gente. E peço-lhe, Comissário, que não deem fundos europeus a um projeto que contamina o mar. Os fundos têm de ser para os setores produtivos e para «...»
(o Presidente retira a palavra à oradora)
Lukas Sieper (NI). – Herr Präsident, liebe Menschen Europas! Der European Oceans Pact ist mehr als nur ein politisches Vorhaben. Er ist ein Versprechen, dass wir unsere Meere nicht länger nur ausbeuten, sondern auch bewahren. Denn unsere Ozeane sind CO2-Speicher, Nahrungsquelle, Biodiversitätsraum, also unsere wichtigsten Verbündeten im Kampf gegen den Klimawandel. Und deswegen genügen schöne Worte nicht. Wir müssen handeln– mutig, konkret und europäisch.
Darum fordern wir: Eine europäische Null-Schadstoff-Strategie für die Meere, inklusive, konsequente Plastikreduktion und Mikroplastikverbot, strikte Fangquoten und Nachverfolgbarkeit, damit Fischerei wieder nachhaltig und transparent wird, und öffentliche Investitionen in die Meeresforschung sowie eine neue blaue Wasserstoffstrategie, die mit der Windkraft auf See Zukunftstechnologien verknüpft.
Klimaschutz beginnt an Land, aber ohne uns endet er dort auch.
Nina Carberry (PPE). – Mr President, Commissioner, the EU oceans pact has the potential to transform our seas, coastal communities and the blue economy. The well-being of Ireland's coastal regions and fishing communities depends on the health of our marine environment. But this pact must also be a catalyst for meaningful and lasting change.
As Vice-Chair of the SEARICA Intergroup with a focus on ports, I see the pivotal role ports play in Europe's transport and energy networks. Irish ports such as Galway, Drogheda, Killybegs and Sligo are not just gateways; they are strategic assets. They will be central to both our fishing industry and unlocking offshore renewable energy. The pact must fully reflect this strategic role.
But to be truly effective, the pact must also address unsustainable fishing by non-EU vessels in our waters. This cannot be allowed to continue unchecked. So the oceans pact must deliver for both our marine ecosystems and the communities who depend on them.
Thomas Bajada (S&D). – Sur President! X'inhu l-oċean għalija? Għalija l-oċean mhuwiex biss riżorsa. Huwa l-għajxien ta' komunitajiet sħaħ. Dan kollu huwa dwar ir-realtajiet tagħna ta' kuljum. F'Malta, il-baħar jiddefinixxi l-ekonomija, il-kultura, l-ikel, l-identità tagħna. Aħna fuq il-fruntiera tal-impatt ta' sajd illegali u aggressjonijiet minn pajjiżi terzi u tal-impatt tat-tibdil fil-klima.
Aħna nafu x'hemm bżonn isir u nispera li mhux biss tismagħna, imma tattwa dak li għandna bżonn. Għandna bżonn patt tal-oċean illi huwa ġust, sostenibbli u ambizzjuż. Imma dan jista' jkun biss jekk il-bniedem ikun fiċ-ċentru ta' dan il patt: iċ-ċittadin; dak li jiddependi minn baħar nadif.
Dear Commissioner, we spoke many times. I trust in you and believe in your intentions. But now give us ambition. Commissioner Kadis, Commissioner Roswall, tackle pollution from source to sea. The time is now. Gives us action.
Dear Commissioner, we spoke many times. I trust in you and believe in your intentions. But now give us ambition.
Commissioner Cadiz, Commissioner Roswall, tackle pollution from source to sea. The time is now. Give us action.
João Oliveira (The Left). – Senhor Presidente, esta discussão sobre o Pacto para os Oceanos deve permitir o debate de uma estratégia que tenha em conta que a sensibilidade dos ecossistemas marinhos e as funções ambientais, ecológicas e sociais dos mares e oceanos exigem um forte protagonismo do Estado na gestão sustentável e na salvaguarda de recursos, como forma de assegurar a prevalência do interesse comum, do bem público sobre interesses individuais ou setoriais.
E, a este respeito, é importante que a União Europeia dê apoio a políticas nacionais integradas que permitam a gestão, a salvaguarda e o aproveitamento dos recursos marinhos; o investimento no conhecimento, na investigação e no desenvolvimento e noutras atividades científicas e técnicas, com o importante papel das estruturas públicas e da capacidade científica nacional em cooperação com outros países; o investimento na capacidade de monitorização, patrulhamento e segurança das águas territoriais e a promoção de um amplo espectro de setores de atividade económica ligados aos mares e oceanos – nuns casos, setores emergentes; noutros casos, tradicionais –, como as pescas ou a aquacultura.
Giuseppe Lupo (S&D). – Signor Presidente, signor Commissario, onorevoli colleghi, condivido la sua relazione introduttiva.
Il patto per gli oceani deve rafforzare la tutela degli ecosistemi marini e la promozione dell'economia blusostenibile, garantendo la dimensione economica e sociale, in particolare nel Mediterraneo, che attraversa una grave crisi che sta mettendo a dura prova le comunità costiere, soprattutto delle isole come la Sicilia e la Sardegna.
Signor Commissario Kadis, so che lei ascolta i protagonisti della pesca: le chiedo di dedicare particolare attenzione ai pescatori e alle marinerie del canale di Sicilia, che soffrono la forte concorrenza dei paesi terzi.
Sofie Eriksson (S&D). – Mr President, the Baltic Sea is dying in front of our eyes. We have seen the images of starving seals, cod as thin as neckties. Herring stocks on the brink of collapse. Fishermen testified to us that catches are in decline. Traditions passed down for generations. They will disappear if we don't change.
Right now, overfishing continues despite scientific warnings, and the ecosystem is collapsing. So the EU must act now. Fishing quotas in the Baltic Sea must be reduced. Threatened stocks must be protected so that the sea is given a fair chance to recover.
Please, colleagues of this House, hear our plea and stand with us in this fight for our sea. Because no one can fish in a dead sea. And ours is drawing its last breaths.
(End of catch-the-eye procedure)
Costas Kadis, Member of the Commission. – MrPresident, Minister, honourable Members, thank you very much for this enriching debate and for the very relevant issues you have raised.
We should now seize this opportunity together and contribute to a healthy ocean and a sustainable blue economy that supports our coastal regions, including our fisheries and aquaculture producers.
With the oceans pact, we can strengthen the European Union's leadership in ocean diplomacy and contribute to maritime security and to Europe's stability as a whole. Some of you raised the issue of the implementation of the oceans pact – and yes, the oceans pact should be implementable in order to be meaningful.
And that is why the implementation mechanism will be an integral part of the oceans pact's governance. Now, we are discussing with our services, including the legal service, which mechanism would be more appropriate and more adequate in order to secure the implementation of the oceans pact.
Dear Members of the European Ϸվ, I have listened very carefully and I took note of your comments and your concerns. I look very much forward to receiving the positions of all political groups. Some of you have already sent your positions and I would like to thank you. I'm waiting for the positions of all political groups, and I assure you that these positions will be taken into consideration when developing the oceans pact.
Adam Szłapka, President-in-Office of the Council. – Mr President, Commissioner, honourable Members, I wish to thank you for an interesting and insightful debate. We look very much forward to the European oceans pact. It will be an instrumental tool for fostering healthy oceans and seas, energy security, maritime security, food security, sustainable fisheries and a sustainable and competitive EU blue economy. We will follow up in appropriate Council bodies with the sense of urgency that is required. Thank you very much for this debate.
President. – The debate is closed.
Written Statements (Rule 178)
Sandra Gómez López (S&D), por escrito. – El océano genera la mitad del oxígeno del planeta, absorbe 1/3 de las emisiones del CO2 de origen humano y el 90% del calor generado por las mismas. El océano nos está ayudando a reducir el calentamiento global. Protegerlo es vital. También para la actividad económica: el 90% de las importaciones y exportaciones se realiza por vía marítima, millones de empleos dependen de ello. Como continente con la mayor zona económica exclusiva, Europa tiene el deber de liderar a nivel internacional la protección del océano y el Pacto ofrece la oportunidad para ello. Europa debe comprometerse con la adopción de un Pacto que proteja nuestros entornos marinos y su biodiversidad como base para lograr comunidades costeras prósperas y sostenibles, haciendo compatibles los nuevos usos con los preexistentes. Para hacerlo posible, este Pacto debe acompañarse de un marco legislativo sólido y de un plan financiero creíble o, de lo contrario, se convertirá en papel mojado. A pesar de las buenas palabras del comisario, no existen garantías de que vaya a ser así, como lo demuestra que el EPP, en su cruzada contra el Pacto Verde, haya vetado la posibilidad de que el Parlamento adopte una resolución sobre el Pacto por los Océanos.
Alicia Homs Ginel (S&D), por escrito. – El océano genera la mitad del oxígeno del planeta, absorbe un tercio del CO2 humano y el 90% del calor del calentamiento global. Su protección es crucial tanto para el clima como para la economía, ya que el 90% del comercio global depende del transporte marítimo y millones de empleos están ligados a la economía azul.
Europa, con la mayor zona económica exclusiva, tiene la responsabilidad de liderar la protección del océano. El Pacto Europeo de los Océanos es una oportunidad para garantizar la sostenibilidad de las zonas insulares, que enfrentan desafíos específicos ligados a la conectividad y a una mayor vulnerabilidad social y económica. Debemos poner en el centro a los habitantes de estas zonas, apoyando su desarrollo social y económico mientras se protegen los ecosistemas marinos.
Además, el Pacto debe impulsar una conectividad sostenible que facilite el acceso a servicios y mercados, reduciendo la brecha entre las islas y el continente. Este compromiso debe estar acompañado de un marco legislativo sólido y un plan financiero creíble. Solo así Europa podrá liderar la protección del océano y asegurar un futuro próspero y sostenible para sus zonas insulares.
César Luena (S&D), por escrito. – El océano genera la mitad del oxígeno del planeta, absorbe 1/3 de las emisiones del CO2 de origen humano y el 90% del calor generado por las mismas. El océano nos está ayudando a reducir el calentamiento global, con graves consecuencias para el mismo. Protegerlo es vital. También para la actividad económica: el 90% de las importaciones y exportaciones se realiza por vía marítima, millones de empleos dependen de la economía azul.
Como continente con la mayor zona económica exclusiva, Europa tiene el deber de liderar a nivel internacional la protección del océano y el Pacto ofrece la oportunidad para ello. Europa debe comprometerse con la adopción de un Pacto que proteja nuestros entornos marinos y su biodiversidad como base para lograr comunidades costeras e isleñas prósperas y sostenibles. Para hacerlo posible, este Pacto debe acompañarse de un marco legislativo sólido y de un plan financiero creíble o, de lo contrario, se convertirá en papel mojado.
Lamentablemente, y a pesar de las buenas palabras del comisario, no existen garantías de que vaya a ser así, como lo demuestra que el EPP, en su cruzada contra el Pacto Verde, haya vetado la posibilidad de que el Parlamento adopte una resolución sobre el Pacto por los Océanos.
Idoia Mendia (S&D), por escrito. – El océano genera la mitad del oxígeno del planeta, absorbe 1/3 de las emisiones del CO2 de origen humano y el 90% del calor generado por las mismas. El océano nos está ayudando a reducir el calentamiento global, con graves consecuencias para el mismo. Protegerlo es vital. También para la actividad económica: el 90% de las importaciones y exportaciones se realiza por vía marítima, millones de empleos dependen de la economía azul. Como continente con la mayor zona económica exclusiva, Europa tiene el deber de liderar a nivel internacional la protección del océano y el Pacto ofrece la oportunidad para ello. Europa debe comprometerse con la adopción de un Pacto que proteja nuestros entornos marinos y su biodiversidad como base para lograr comunidades costeras e isleñas prósperas y sostenibles. Un Pacto que debe colocar a los habitantes de estas zonas y a las comunidades pesqueras en su centro, haciendo compatibles los nuevos usos con los preexistentes. Para hacerlo posible, este Pacto debe acompañarse de un marco legislativo sólido y de un plan financiero creíble o, de lo contrario, se convertirá en papel mojado.
Sebastian Tynkkynen (ECR), in writing. – The Arctic is no longer a remote frontier.
As the ice melts, new shipping routes evolve, resource competition intensifies and geopolitical tensions rise.
Still, the European Oceans Pact seems to ignore this reality.
It seems that it fails to address the urgent need to prioritize maritime security, defence and economic resilience.
While the EU is obsessed with regulatory frameworks and sustainability, Russia´s growing militarization and the spreading Chinese influence in the Arctic shows that we must go beyond environmental commitments.
If we want to be a serious power, we must treat the Arctic as a more than just an environmental concern.
This pact will not be a solution. I am afraid it will be a problem that ignores the strategic importance of the North.