Ϸվ

Sprawozdanie - A9-0279/2022Sprawozdanie
A9-0279/2022

SPRAWOZDANIEw sprawie realizacji Nowego europejskiego programu na rzecz kultury i strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych

18.11.2022-()

Komisja Kultury i Edukacji
Sprawozdawczyni: Salima Yenbou
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Nacho Sánchez Amor, Komisja Spraw Zagranicznych
(*)Zaangażowane komisje – art. 57 Regulaminu


ʰdzܰ:
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury:
A9-0279/2022
Teksty złożone :
A9-0279/2022
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

UZASADNIENIE – STRESZCZENIE FAKTÓW I USTALENIA

1.Wprowadzenie

1.1. Opis procesu

Celem niniejszego sprawozdania jest analiza i ocena wdrażania Nowego europejskiego programu na rzecz kultury (Nowy program) z 2018 r. i wspólnego komunikatu Komisji z 2016 r. pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych” (wspólny komunikat). W tych dwóch dokumentach przedstawiono priorytety polityczne UE w dziedzinie kultury, biorąc pod uwagę zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny wymiar polityki w dziedzinie kultury.

Sprawozdawczyni zebrała informacje i przygotowała projekt sprawozdania w sprawie realizacji po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych konsultacji z zainteresowanymi stronami i na podstawie licznych pisemnych wkładów i źródeł, w tym opublikowanego we wrześniu 2022 r. badania Dyrekcji Generalnej ds. Analiz Parlamentarnych pt. „Culture: in or out?” [Kultura: tak czy nie?] oraz sprawozdania Komisji z 29 czerwca 2022 r. w sprawie planu prac w dziedzinie kultury na lata 2019–2022. Ponadto w czerwcu, lipcu i wrześniu 2022 r. zorganizowano spotkania kontrsprawozdawców z zainteresowanymi stronami, w trakcie których ekspertów ze środowiska akademickiego, społeczeństwo obywatelskie i przedstawicieli prezydencji czeskiej zachęcano do wyrażenia swojej opinii na temat wdrażania wspomnianych dwóch dokumentów i przedstawienia zaleceń dotyczących przyszłych działań, w szczególności w świetle przyjęcia w Radzie planu prac w dziedzinie kultury na lata 2023–2026.

W niniejszym sprawozdaniu w sprawie realizacji odniesiono się do większości spośród tematów poruszonych w Nowym programie i wspólnym komunikacie, ze szczególnym uwzględnieniem dostępności kultury w sposób sprzyjający włączeniu społecznemu, dostępności finansowania na szczeblu UE, zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego we współprojektowanie i współtworzenie polityki i projektów w dziedzinie kultury, a także wkładu kultury oraz materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego w spójność społeczną, zrównoważony rozwój i przeciwdziałanie zmianie klimatu.

Sprawozdanie ma konstrukcję opartą na trzech głównych filarach odzwierciedlających strukturę Nowego programu:

I.wymiar społeczny

II.wymiar gospodarczy;

III.wymiar zewnętrzny polityk kulturalnych, w tym analiza wspólnego komunikatu.

Wiele kwestii odnosi się zarówno do wewnętrznego, jak i zewnętrznego wymiaru polityk kulturalnych, i są one wzajemnie powiązane; zalecenia sprawozdawczyni powinny być zatem postrzegane całościowo.

1.2. Kontekst polityczny

Zgodnie z art. 167 TFUE państwa członkowskie decydują o swojej polityce w dziedzinie kultury, podczas gdy rolą Komisji jest wspieranie rozwiązywania wspólnych wyzwań z należytym uwzględnieniem unijnych zasad pomocniczości i proporcjonalności.

Od 2007 r. Komisja wyraża priorytety w dziedzinie kultury za pomocą europejskiego programu na rzecz kultury, w którym określa się trzy cele strategiczne: propagowanie różnorodności kulturowej i dialogu międzykulturowego; promowanie kultury jako katalizatora kreatywności; oraz propagowanie kultury jako istotnego elementu w stosunkach międzynarodowych Unii. Wprowadzono również dwa narzędzia współpracy w dziedzinie kultury na szczeblu UE: otwartą metodę koordynacji z państwami członkowskimi oraz zorganizowany dialog ze społeczeństwem obywatelskim.

8 czerwca 2016 r. Komisja i ESDZ opublikowały wspólny komunikat W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych. W komunikacie przedstawiono znaczenie różnorodności kulturowej i wyrażono zobowiązanie UE do propagowania międzynarodowych stosunków kulturalnych za pośrednictwem trzech specjalnych bloków roboczych: wspieranie kultury jako czynnika napędzającego zrównoważony rozwój gospodarczy; propagowanie kultury i dialogu międzykulturowego mających na celu pokojowe stosunki między społecznościami; wzmocnienie współpracy na rzecz dziedzictwa kulturowego; oraz zestaw zasad przewodnich.

W 2018 r. Komisja przyjęła Nowy europejski program na rzecz kultury (Nowy program), w którym wzięto pod uwagę ewolucję i rozwój sektora kultury. Jak stwierdziła Komisja, Nowy program stanowi odpowiedź na zaproszenie przywódców europejskich, wyrażone kilkakrotnie przy różnych okazjach w 2017 r., „aby za pośrednictwem kultury i edukacji budować spójne społeczeństwo oraz przedstawiać wizję atrakcyjnej Unii Europejskiej. Celem tego programu jest wykorzystanie pełnego potencjału kultury w budowaniu coraz bardziej sprawiedliwej Unii, która w większym stopniu sprzyja włączeniu społecznemu, wspiera innowacyjność, kreatywność, zrównoważone miejsca pracy i wzrost gospodarczy”. Nowy program obejmuje trzy obszary strategiczne, przy czym cele szczegółowe odpowiadają trzem wymiarom polityk kulturalnych:

wymiar społeczny – wykorzystanie wagi kultury i różnorodności kulturowej do celów spójności społecznej i dobrostanu

wymiar gospodarczy – wspieranie kreatywności opartej na kulturze w obszarze edukacji i innowacji oraz w zakresie miejsc pracy i wzrostu gospodarczego

wymiar zewnętrzny – wzmocnienie międzynarodowych stosunków kulturalnych UE

W Nowym programie określono dwa przekrojowe obszary działań politycznych na szczeblu UE:

ochrona dziedzictwa kulturowego i podnoszenie jego wartości

innowacje cyfrowe i strategia cyfrowa

Jako uzupełnienie Nowego programu państwa członkowskie definiują wspólne priorytety określania polityki w dziedzinie kultury na szczeblu UE w wieloletnich programach prac w dziedzinie kultury, przyjmowanych w formie konkluzji Rady UE. żą program prac Rady w dziedzinie kultury zakończy się w 2022 r., a nowy program na lata 2023–2026 jest w trakcie przygotowań.

Przez ostatnich kilka lat jesteśmy świadkami wyjątkowych wydarzeń w UE i na całym świecie. Od pandemii COVID-19 po niepokoje społeczne po zamordowaniu George’a Floyda w USA i przewartościowanie stosunków kulturalnych i układu sił między globalną Północą i globalnym Południem; od rozkwitu reżymów autorytarnych i coraz większych wyzwań dla praworządności i praw człowieka oraz rosyjskiej agresji wojennej przeciwko Ukrainie po jeszcze bardziej nasilony kryzys klimatyczny. Unia Europejska, podobnie jak świat, przeżywa obecnie okres niepewności i niestabilności, a zarazem trwają debaty nad własnymi wartościami i priorytetami w założycielskimi. Chociaż sprawozdawczyni nie podziela koncepcji otwartej „wojny kultur”, na pewno warto poświęcić uwagę sposobowi tworzenia przez UE i jej państwa członkowskie swoich polityk kulturalnych w tym pełnym wyzwań kontekście.

Wydaje się zatem, że sprawozdanie z realizacji tych kluczowych dokumentów jest właściwe i dobrze umiejscowione w czasie.

Sprawozdanie ma kilka celów. Pierwszym jest analiza realizacji bloków roboczych w dwóch dokumentach oraz stopnia, w jakim UE zapewniła ukierunkowanie swoich prac na zasady przewodnie. Drugim jest ocena zakresu, w jakim apele Parlamentu Europejskiego i społeczeństwa obywatelskiego zostały (lub nie zostały) wzięte pod uwagę. Trzecim jest podsumowanie sukcesów i porażek w realizacji Nowego programu oraz określenie niezbędnych działań, które zapewnią stały rozwój międzynarodowych stosunków kulturalnych UE i jej państw członkowskich.

2.Główne wnioski i zalecenia

2.1. Analiza Nowego europejskiego programu na rzecz kultury

W ogólnym ujęciu zarówno Komisja, jak i zainteresowane strony pozytywnie podchodzą do realizacji Nowego programu, którego założenia strategiczne są urzeczywistniane bardzo dobrze, pomimo wybuchu pandemii COVID-19 i jej nieproporcjonalnie silnego wpływu na sektor kultury i sektor kreatywny. Zainteresowane strony zwróciły uwagę na szereg tematów, które szczególnie zasługują na poruszenie.

a) Odbudowa sektora kultury i sektor kreatywnego

Najważniejszym zaleceniem ze strony ekspertów i zainteresowanych stron dla Komisji jest potrzeba sięgnięcia poza podejście kryzysowe, prowadzące jedynie do rozwiązań krótkoterminowych, i przyjęcie raczej podejścia systemowego do opracowywania polityki w dziedzinie kultury. Było to szczególnie widoczne po zakończeniu kryzysu związanego z COVID-19, który wyraźnie pokazał, że sektor kultury i sektor kreatywny nie powinny dążyć do „powrotu do normalności”, ponieważ „normalność” była problematyczna. Niepewne i niezharmonizowane formy zatrudnienia, wynagrodzenia i dochody, brak wspólnych minimalnych norm europejskich – wszystko to są kwestie wskazane przez zainteresowane strony jako pilne problemy do rozwiązania, w których wymiar europejski może przynieść wartość dodaną. Podczas odnoszenia się do odporności i dobrej kondycji sektor kultury i sektor kreatywny oraz potencjału spójności społecznej należy koniecznie zachować perspektywę zorientowaną na człowieka.

Kryzys związany z COVID-19 sprawił, że wymiana między partnerami stała się sprawniejsza, gdyż wyeliminowano potrzebę przemieszczania się i wyjazdów za granicę, aby odbyć spotkanie z partnerami. Niemniej jednak zainteresowane strony wskazały, że cyfrowy wymiar projektów, choć użyteczny, nigdy nie zastąpi bezpośrednich kontaktów i interakcji między ludźmi.

b) Finansowanie

Obszarem wymagającym poprawy jest dostępność finansowania dla kultury. Strona internetowa CulturEU jest pozytywnym elementem mapy możliwości unijnego finansowania dla sektora kultury i sektora kreatywnego, zwłaszcza z uwagi na wielojęzyczne funkcje tej strony.

Bardzo pozytywnie przyjęto również dokument informacyjny z warsztatów poświęconych uzupełniającym źródłom finansowania dla dziedzictwa kulturowego, które odbyły się w styczniu 2021 r. W dokumencie tym wymieniono wiele najlepszych praktyk, w tym partnerstwa publiczno-prywatne, sponsoring, finansowane loteryjne, kredyty oraz filantropia.

Niemniej obserwuje się pewien paradoks: chociaż wszystkie informacje o unijnym finansowaniu dla kultury są dostępne publicznie w internecie, duża liczba podmiotów, zwłaszcza stowarzyszeń i organizatorów działalności kulturalnej, z trudem odnajduje drogę w gąszczu unijnych przetargów, zaproszeń do składania wniosków i wniosków o dotacje. Podczas gdy strona internetowa CulturEU została przetłumaczona na wszystkie 24 języki urzędowe UE, portal Komisji Funding and Tenders, w którym potencjalni beneficjenci mają dostęp do szczegółowych przewodników i zaproszeń oraz w którym powinni złożyć swoje wnioski, nadal jest dostępny tylko w języku angielskim. W większości przypadków wnioski też są przyjmowane wyłącznie w języku angielskim, bez względu na główny język lub języki projektu.

Wysoki stopień biurokracji stanowi barierę dla mniejszych stowarzyszeń i organizatorów działalności kulturalnej, których zdolność operacyjna lub kompetencje techniczne są niewystarczające do sporządzenia skomplikowanych wniosków w języku angielskim; może to z kolei wywierać negatywny wpływ na różnorodność kulturową i grozi faworyzowaniem najbardziej wyróżniających się organizacji.

Jednym z pozytywnych wyeksponowanych aspektów jest solidarność podmiotów kultury, a wszystkie zainteresowane strony wyraziły potrzebę większej różnorodności, w tym na etapach składania wniosków i realizacji projektów, przez włączenie podmiotów publicznych i prywatnych, dużych i małych, wywodzących się z różnych sektorów itp., aby zbliżyć podmioty, które w przeciwnym razie nie podejmowałyby ze sobą współpracy.

Kolejnym dobrym elementem w obecnym modelu unijnego finansowania, który należy dodatkowo rozbudowywać, jest dostępność finansowania kaskadowego. Inicjatywy takie jak iPortunus w UE oraz europejskie przestrzenie kultury poza jej granicami, w których duże organizacje lub instytucje publiczne pośredniczą między Komisją a beneficjentami końcowymi dotacji, stwarzają użyteczny i wzajemnie korzystny wymiar skali i oferują lepsze wsparcie dla beneficjentów indywidualnych, którzy w przeciwnym razie nie otrzymaliby bezpośredniego wsparcia finansowego od Komisji.

2.2.Analiza wspólnego komunikatu pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych”

Rozmowy z zainteresowanymi stronami dotyczące oceny wspólnego komunikatu koncentrowały się wokół trzech głównych osi.

a) Przekonanie, że komunikat z 2016 r. był punktem wyjścia, a nie efektem końcowym

Zainteresowane podmioty zgodnie podkreślają, że komunikat z 2016 r. był punktem wyjścia, a nie efektem końcowym. Nie stanowi on jeszcze strategii, jest dokumentem określającym drogę w stronę przyszłej strategii. Kroki są niewielkie, lecz transformacyjne. Szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na fakt, że DG ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju (DEVCO, obecnie DG ds. Partnerstw Międzynarodowych – INTPA) oraz DG ds. Polityki Sąsiedztwa i Negocjacji (NEAR) w sprawie Rozszerzenia nie uczestniczyły od początku w przygotowywaniu projektu wspólnego komunikatu ani ogólnie w kształtowaniu międzynarodowych stosunków kulturalnych UE. Prowadziło to do pewnych utrudnień w koordynacji między podmiotami instytucjonalnymi w dziedzinie stosunków zewnętrznych UE, przy silniejszym zorientowaniu na kulturę jako narzędzie dyplomacji zagranicznej, podczas gdy kwestie zrównoważonego rozwoju zostały odsunięte na dalszy plan.

Współczesny kontekst, w którym żyjemy, stwarza okazję do rekalibracji strategii, z uwzględnieniem pewnych elementów, które nie były widoczne w dokumencie z 2016 r., w tym sytuacji pod względem ekspresji kreatywnej i kulturalnej w krajach nieliberalnych, roli kultury w zrównoważonym rozwoju oraz podejścia przyjętego przez UE w międzynarodowych stosunkach kulturalnych.

b) Spójne postrzeganie międzynarodowych stosunków kulturalnych i aktywne zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego

Kiedy mówi się o międzynarodowych stosunków kulturalnych, dobór języka, którego się używa, staje się coraz ważniejszy. Początkowo UE i jej podmioty używały wyrażeń dyplomacja kulturalna i stosunki kulturalne dość zamiennie, lecz z czasem sektor kultury wyraźnie wskazał, jak zasadniczo różne są te dwie koncepcje. Nie jest to tylko kwestia semantyki: słowa mają znaczenie i od ich doboru zależy to, jak różne wiadomości zostaną przekazane.

Stosunki kulturalne są wzajemnymi, wolnymi od przymusu interakcjami międzynarodowymi między dwoma lub większą liczbą kultur, obejmującymi szereg działań prowadzonych zarówno przez podmioty państwowe, jak i niepaństwowe w przestrzeni kultury oraz społeczeństwo obywatelskie. Ogólnymi rezultatami stosunków kulturalnych są większa łączność, lepsze wzajemne zrozumienie, głębsze powiązania i większy ich zakres, wzajemnie korzystne transakcje oraz aktywny i trwały dialog między państwami, ludźmi, podmiotami niepaństwowymi i kulturami. Stosunki te działają dwukierunkowo.

Dyplomacja kulturalna odnosi się do państw nawiązujących kontakty z innymi państwami lub ich obywatelami za pośrednictwem medium jakim jest kultura, przy czym perspektywa rzecznictwa rządowego i jednokierunkowego dominuje nad wzajemnymi korzyściami i dialogiem. Dyplomacja kulturalna jest kształtowana przez politykę wynikającą z polityki zagranicznej, ponoszą za nią odpowiedzialność odnośne instytucje państwowe i może być przedmiotem instrumentalizacji, aby wspierała osiąganie celów politycznych.

Zasadnicze znaczenie ma rezygnacja z konwencjonalnych konwersacji skoncentrowanych wyłącznie na wykorzystaniu kultury jako narzędzia miękkiej siły do wywierania wpływu za zasłoną atrakcyjności. Ramy te w istocie nie odzwierciedlają aktualnych teorii i praktyk międzynarodowych stosunków kulturalnych, które skupiają się na relacjach i ich rezultatach oraz opierają się na budowaniu zaufania między ludźmi, a także uwzględniają siłę sprawczą tych relacji i poszukują równości i sprawiedliwości, aby podejmować wspólne wyzwania.

UE stopniowo dostosowuje się do tych spostrzeżeń i przeprowadza pewne niewielkie, lecz ważne zmiany w stosowanym przez siebie języku, takie jak na przykład zmiana nazwy DG ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju na DG ds. Partnerstw Międzynarodowych, tak aby przechylić szalę w stronę równoprawnego partnerstwa między UE i państwami trzecimi.

Co ważne, wszystkie zainteresowane strony uczestniczące w rozmowach wspominały o tym, że podejście UE do międzynarodowych stosunków kulturalnych może nadal być postrzegane przez niektórych partnerów w państwach trzecich jako eurocentryczne, a nawet balansujące na krawędzi neokolonializmu. Jak się wydaje, UE i jej instytucje powinny zatrzymać się i przemyśleć swoje podejście do międzynarodowych stosunków kulturalnych, które powinno opierać się na kontaktach międzyludzkich i mieć charakter oddolny. Unia Europejska musi systemowo angażować zainteresowane strony i zwiększać różnorodność partnerów i punktów widzenia. Ważną dobrą praktyką, jaką należy utrzymywać i promować, jest doświadczenie wynikające z inicjatywy Głosy kultury – platformy uporządkowanego dialogu między unijnym sektorem kultury i Komisją. Szczególnie w następstwie najnowszego sprawozdania Głosów kultury na temat międzynarodowych stosunków kulturalnych zainteresowane strony apelują o systematyczne konsultacje ze społeczeństwem obywatelskim i włączanie go w dialogi z Komisją i państwami członkowskimi w ramach otwartej metody koordynacji.

Niezmiernie istotne jest zwrócenie uwagi, że rozmowy nie powinny być prowadzone z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, lecz powinny być również prowadzone przez te organizacje. Najlepszym przykładem pokazującym pozytywny efekt tej formuły są europejskie przestrzenie kultury realizowane przez Europejskie Stowarzyszenie Narodowych Instytutów Kultury (EUNIC) Zamiast wyznaczania priorytetów UE przez ustalanie tematycznych kryteriów wyboru dotacje przestrzeni kultury umożliwiają lokalnym społecznościom wybór tematów będących podstawą ich projektów kulturalnych. W rezultacie lokalne organizacje społeczeństwa obywatelskiego autonomicznie wybierają priorytety spośród tych, które chciałaby eksponować UE, takich jak promowanie praw człowieka, demokracja oraz przeciwdziałanie zmianie klimatu. Dzięki wzmocnieniu pozycji lokalnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego i powierzeniu im odpowiedzialności za taki wybór działania unijnych podmiotów i partnerów zyskują większą legitymację niż gdyby te same zagadnienia zostały w pewnym sensie narzucone z góry.

Z tych powodów zainteresowane strony proponują zwiększenie roli delegatur UE – które z uwagi na lokalne podstawy i stały kontakt z klastrami EUNIC w danym kraju lub regionie mają większą zdolność do angażowania się w owocne rozmowy z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego – a także odejście od uniwersalnego myślenia.

W tym samym duchu i podobnie jak wspomniano w odniesieniu do obciążeń administracyjnych towarzyszących wnioskowaniu o dotacje UE w ramach programu „Kreatywna Europa”, wspomniano, że partnerzy o niezwykle dużych kompetencjach z państw trzecich często nie potrafią poradzić sobie z uciążliwymi procedurami i nie mogą zatem stać się liderami konsorcjum, nawet jeśli mają ku temu podstawy pod względem treści i wiedzy lokalnej.

c) Pozycja lidera i realizacja międzynarodowych stosunków kulturalnych

W opinii zainteresowanych stron pozycja UE jako lidera politycznego w międzynarodowych stosunkach kulturalnych jest raczej słaba. Organizacje międzynarodowych stosunków kulturalnych często spotykają się i uczestniczą w wymianach z partnerami unijnymi z ESDZ, DG INTPA i DG NEAR, lecz kontakty te odbywają się na szczeblu urzędników ds. polityki i na szczeblu szefów działu. Pilnie potrzebne jest uczestnictwo wyższego kierownictwa (zainteresowane strony wskazały na osobisty udział byłego dyrektora generalnego DEVCO w opracowywaniu międzynarodowych stosunków kulturalnych), uczestnictwo przedstawicieli Coreper i ambasadorów, a także bardziej widoczne polityczne zaangażowanie odnośnych komisarzy. Zainteresowane strony w szczególności dostrzegają znaczącą różnicę pod względem zaangażowania i zainteresowania między poprzednim a obecnym kierownictwem ESDZ, gdy wysoka przedstawiciel i wiceprzewodnicząca Federica Mogherini była dobrym katalizatorem rozmów na temat międzynarodowych stosunków kulturalnych.

W opinii sprawozdawczyni ten niski priorytet nadawany międzynarodowym stosunkom kulturalnym w strategii działań zewnętrznych Unii odzwierciedla mianowanie lokalnych punktów kontaktowych ds. kultury w delegaturach UE – są to zazwyczaj osoby z zespołów ds. działań informacyjnych, a nie kierownicy operacyjni czy eksperci ds. polityki. Prowadzi to do niebezpiecznego pojmowania kultury jako dziedziny powiązanej jedynie z działaniami komunikacyjnymi i wydarzeniami, prezentacją produkcji artystycznej przed widownią oraz schematycznym myśleniem, zamiast odrębnego obszaru polityki, który powinien być przekrojowo uwzględniany we wszystkich stosunkach ze stronami w państwach trzecich i z tymi państwami. Wartość kultury samej w sobie jak się wydaje zagubiła się w całym tym procesie.

2.3. Nadrzędne zalecenie: Monitorowanie iocena

Monitorowanie i ocena, mające istotne znaczenie zarówno w Nowym europejskim programie na rzecz kultury, jak i w strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych, zostały wskazane jako kolejny obszar wymagający poprawy. Wyraźnie widoczna jest potrzeba lepszego zdefiniowania pomyślnego rezultatu projektu kulturalnego: w szczególności niezbędne jest przyjrzenie się ilościowym i jakościowym kluczowym wskaźnikom skuteczności działania, przyjęcie otwartego podejścia w ocenie sukcesu oraz dostrzeżenie wartości porażki jako mechanizmu uczenia się. Pomiar pomyślnego rezultatu, szczególnie w wymiarze ilościowym, jest trudny, niemniej bardziej gruntowne jakościowe monitorowanie i ocena również mogą być użytecznym narzędziem zwiększania różnorodności kulturalnej.

3. Wniosek

W ogólnym ujęciu sprawozdawczyni jest zdania, że Nowy program i wspólny komunikat są bardzo dobrymi punktami wyjścia dla opracowywania polityki w dziedzinie kultury.

Komisja i państwa członkowskie poczyniły postępy w realizacji większości, jeżeli nie wszystkich, celów Nowego programu, głównie polegające na stworzeniu platform dla osób zawodowo związanych z sektorem kultury i sektorem kreatywnym oraz publikacji sprawozdań grupy ds. otwartej metody koordynacji, a także wymiany najlepszych praktyk. Niemniej jednak potrzebne są bardziej ambitne zamierzenia i większe zaangażowanie w działaniach wynikających z rezultatów projektów i zaleceń.

Wspólny komunikat jest kamieniem milowym w międzynarodowych stosunkach kulturalnych UE i wykonano ważne kroki naprzód. Jednocześnie wydaje się, że jego realizacja jest silnie warunkowana zaangażowaniem poszczególnych decydentów UE i urzędników Komisji, ESDZ i delegatur UE. Sprawozdawczyni jest głęboko przekonana, że potwierdza to potrzebę opracowania szczegółowej strategii wraz z przeznaczeniem odpowiednich zasobów finansowych i ludzkich.

Ponadto sprawozdawczyni podkreśla, że w realizacji zarówno Nowego programu, jak i wspólnego komunikatu niezbędne jest ponowne przemyślenie metod monitorowania i oceny, zwłaszcza zaś włączenie wskaźników jakościowych, aby zwiększyć ciągłość i zrównoważenie pomyślnych projektów, a w efekcie zapewnić, by pozytywne wyniki nie zostały z czasem zmarnowane.


PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie realizacji Nowego europejskiego programu na rzecz kultury i strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych

()

Parlament Europejski,

uwzględniając Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz cele ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju, w szczególności cel 17 dotyczący odnowienia partnerstwa na rzecz zrównoważonego rozwoju,

uwzględniając deklarację końcową przyjętą przez Światową Konferencję UNESCO w sprawie Polityki Kulturalnej i Zrównoważonego Rozwoju – MONDIACULT 2022, która odbyła się w Meksyku od 28 do 30września 2022r.,

uwzględniając deklarację zatwierdzoną po nieformalnym spotkaniu ministrów państw członkowskich Unii Europejskiej ds. kultury i spraw europejskich, które odbyło się w Paryżu 3 maja 2019 r.,

uwzględniając rezolucję Rady Europy z 8grudnia 2010r. ustanawiającą rozszerzone porozumienie częściowe ws. szlaków kulturowych,

uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej ekspertów państw członkowskich ds. otwartej metody koordynacji z 4 maja 2017 r. zatytułowane „How culture and the arts can promote intercultural dialogue in the context of the migratory and refugee crisis” [Możliwości promowania dialogu międzykulturowego za pośrednictwem kultury i sztuki w kontekście kryzysu migracyjnego i uchodźczego],

uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej ekspertów państw członkowskich ds. otwartej metody koordynacji z 17grudnia2019 r. zatytułowane „Zrównoważona turystyka kulturalna”,

uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej ekspertów państw członkowskich ds. otwartej metody koordynacji z 4 czerwca 2021 r. zatytułowane „Towards gender equality in the cultural and creative sectors” [Ku równouprawnieniu płci w sektorze kultury i sektorze kreatywnym],

uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej ekspertów państw członkowskich ds. otwartej metody koordynacji z 5września 2022 r. pt. „Strengthening cultural heritage resilience for climate change” [Zwiększanie odporności dziedzictwa kulturowego na zmianę klimatu],

uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej ekspertów państw członkowskich ds. otwartej metody koordynacji z 22 września 2022 r. pt. „Stormy Times. Nature and Humans: Cultural Courage for Change” [Burzliwe czasy. Natura i ludzie: kulturowa odwaga do wprowadzania zmian],

uwzględniając Konwencję oprawach osób niepełnosprawnych,

uwzględniając deklarację rzymską ministrów kultury państw grupy G-20 z 30lipca 2021r.,

uwzględniając art. 8 ust. 2 Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego,

uwzględniając Konwencję Rady Europy o przestępstwach przeciwko dobrom kultury (konwencja z Nikozji),

uwzględniając komunikat Komisji z 22 maja 2018 r. pt. „Nowy europejski program na rzecz kultury” (),

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z 8 czerwca 2016 r. pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych” (JOIN(2016)0029),

uwzględniając dokument pt. „Wspólna wizja, wspólne działanie: Silniejsza Europa – Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej”, przedstawioną przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa 28 czerwca 2016 r.,

uwzględniając wspólne wytyczne Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i krajowych instytutów kultury UE opublikowane w styczniu 2021 r.,

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 28 października 2018 r. z realizacji, wyników i ogólnej oceny Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego 2018 (),

uwzględniając komunikat Komisji z 15września 2021 r. pt. „Nowy Europejski Bauhaus piękno, zrównoważoność, wspólnota” (),

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 29 czerwca 2022r. w sprawie planu prac w dziedzinie kultury na lata 2019–2022 (),

uwzględniając konkluzje Rady z15 listopada 2018r. wsprawie planu prac wdziedzinie kultury na lata 2019–2022,

uwzględniając konkluzje Rady z 7 czerwca 2019r. w sprawie strategicznego podejścia UE do międzynarodowych stosunków kulturalnych i ram działania,

uwzględniając konkluzje Rady z 22 stycznia 2018r. w sprawie zintegrowanego podejścia do konfliktów i kryzysów zewnętrznych,

uwzględniając konkluzje Rady z21 czerwca 2021r. w sprawie podejścia UE do dziedzictwa kulturowego podczas konfliktów i kryzysów,

uwzględniając konkluzje Rady z 18 maja 2021r. wsprawie odbudowy, odporności izrównoważonego charakteru sektora kultury isektora kreatywnego,

uwzględniając konkluzje Rady z 8czerwca 2018r. w sprawie potrzeby wyeksponowania dziedzictwa kulturowego we wszystkich politykach UE,

uwzględniając Deklarację przywódców 27 państw członkowskich oraz Rady Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej z dnia 25 marca 2017 r.,

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie Nowego europejskiego programu na rzecz kultury[1],

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2017 r. pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych”[2],

uwzględniając swoją rezolucję zdnia 20 stycznia 2021r. wsprawie zapewnienia długotrwałych efektów politycznych Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego[3],

uwzględniając swoje rezolucje z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie społecznego statusu artystów[4] oraz z dnia 20 października 2021 r. w sprawie sytuacji artystów i odbudowy życia kulturalnego w UE[5],

uwzględniając swoją rezolucję zdnia 8 marca 2022 r. w sprawie roli kultury, edukacji, mediów i sportu w walce z rasizmem[6],

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 września 2020 r. w sprawie odbudowy życia kulturalnego w Europie[7],

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 września 2022 r. w sprawie nowego europejskiego Bauhausu[8],

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 września 2020 r. w sprawie skutecznych środków ekologizacji programów Erasmus+ i Kreatywna Europa oraz Europejskiego Korpusu Solidarności[9],

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego iRady (UE) 2021/818 zdnia 20maja 2021r. ustanawiające program „Kreatywna Europa” (2021–2027)[10],

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/817 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu[11],

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego iRady (UE) 2021/888 zdnia 20 maja 2021r. ustanawiające program „Europejski Korpus Solidarności”[12],

uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2316 z dnia 22grudnia 2021r. w sprawie Europejskiego Roku Młodzieży (2022)[13],

uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2229 z dnia 23 grudnia 2020 r. zmieniającą decyzję nr 445/2014/UE ustanawiającą działanie Unii na rzecz Europejskich Stolic Kultury na lata 2020–2033[14],

uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/864 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego (2018)[15],

uwzględniając Konwencję UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego,

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, w szczególności jej art. 27 dotyczący prawa do swobodnego uczestniczenia w życiu kulturalnym,

uwzględniając sprawozdanie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju pt. „The Culture Fix: Creative people, places and industries” [Przepis na kulturę – kreatywni ludzie, miejsca i przemysły],

uwzględniając działanie przygotowawcze dotyczące kultury w stosunkach zewnętrznych UE i zawarte w nim zalecenia,

uwzględniając plan działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dobrami kultury,

uwzględniając deklarację Rady Europy w sprawie Santiago de Compostela z 23 października 1987 r. z okazji ogłoszenia Dróg św. Jakuba pierwszym europejskim szlakiem kulturowym,

uwzględniając art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej,

uwzględniając art.6 i 167 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając art.54 Regulaminu oraz art.1 ust.1 lit.e) i załącznik 3 do decyzji Konferencji Przewodniczących z dnia 12grudnia 2002r. dotyczącej procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy,

uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Spraw Zagranicznych oraz Komisję Rozwoju,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A9-0279/2022),

A.mając na uwadze, że komunikat Komisji z 2018 r. pt. „Nowy europejski program na rzecz kultury” z 2018 r. () i wspólny komunikat Komisji z 2016 r. pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych” (JOIN(2016)0029) odegrały decydującą rolę w kształtowaniu polityk kulturalnych UE i państw członkowskich, w wymiarze zarówno krajowym, jak i międzynarodowym;

B.mając na uwadze, że plan prac Rady w dziedzinie kultury na lata 2023–2026 będzie służył jako główny plan działania w zakresie koordynacji polityki kulturalnej UE w nadchodzących latach oraz będzie stanowił okazję do zainicjowania zmiany paradygmatu umożliwiającej sektorowi kultury i sektorowi kreatywnemu dostosowanie się do nowej normalności po pandemii oraz wypracowanie odporności w obliczu potencjalnych przyszłych wyzwań;

C.mając na uwadze, że kultura jest dobrem publicznym, a sektor kultury i sektor kreatywny powinny być wspierane za pomocą ambitnych ram polityki, odpowiedniego finansowania publicznego i prywatnego oraz środowiska sprzyjającego pracownikom tych sektorów, a także dostępowi publiczności do kultury; mając na uwadze, że nowy europejski program na rzecz kultury powinien mieć na celu zachowanie, rozszerzanie i rozpowszechnianie dynamicznej i zróżnicowanej europejskiej sceny kulturalnej, propagującej uczestnictwo wszystkich, bez pozostawiania nikogo w tyle;

D.mając na uwadze, że twórczość kulturalna to podstawowy sposób przekazywania opinii, w tym krytycznych opinii osobom znajdującym się u władzy, oraz mając na uwadze, że zasadnicze znaczenie ma zatem zagwarantowanie wolności wyrazu w kulturze, w tym wolności wyrazu w mediach;

E.mając na uwadze, że Europa jest wspólnotą kulturową opartą na wspólnych wartościach i historii oraz na ciągłej integracji; mając na uwadze, że kultura i dziedzictwo kulturowe, w tym Europejskie Szlaki Kulturowe, mają wielki potencjał promowania wartości Unii Europejskiej, wzmacniania jej różnych tożsamości i przyczyniania się do osiągania jej celów na poziomie globalnym, a także wnoszenia wkładu w przezwyciężanie wyzwań globalnych;

F.mając na uwadze, że Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018 wspierał i promował kulturę i dziedzictwo kulturowe jako będące „dla Europy wspólnym źródłem pamięci, zrozumienia, tożsamości, dialogu, spójności i kreatywności”; mając na uwadze, że ogólnymi celami Roku były „stymulowanie i wspieranie działań Unii, państw członkowskich oraz władz regionalnych i lokalnych, we współpracy z sektorem dziedzictwa kulturowego i szerzej pojętym społeczeństwem obywatelskim, na rzecz ochrony, zachowania, ponownego wykorzystywania, rozwoju, podkreślania wartości i promowania dziedzictwa kulturowego Europy”[16]; mając na uwadze, że zachowanie, ochrona i promowanie dziedzictwa kulturowego we wszystkich postaciach może pełnić rolę katalizatora umacniającego relacje międzykulturowe, pokój, demokrację, długoterminową trwałą odbudowę gospodarczą, zrównoważoną turystykę i rozwój regionalny, a także pojednanie i współistnienie kulturowe, co zwiększy zaangażowanie społeczności lokalnych, zarówno na szczeblu europejskim, jak i międzynarodowym;

G.mając na uwadze, że kultura przynosi korzyści społeczne i gospodarcze zarówno w Unii, jak i poza nią, oraz odgrywa ważną rolę w gospodarce i tworzeniu miejsc pracy; mając na uwadze, że sektor kultury i sektor kreatywny wytwarzają co najmniej 4,4% PKB UE i zatrudnionych jest w nich około 7,6 mln osób, dzięki czemu mogą być siłą napędową rozwoju lokalnego i regionalnego; mając na uwadze, że sektor kultury i sektor kreatywny są w dużym stopniu rozdrobnione, gdyż ponad 90% przedsiębiorstw z tego sektora to małe i średnie przedsiębiorstwa, a 33% siły roboczej prowadzi działalność na własny rachunek[17] i ma nietypowe warunki pracy; mając na uwadze, że sektor kultury i sektor kreatywny są w stanie odzyskać tylko minimalną część generowanej przez siebie wartości ekonomicznej, co negatywnie wpływa na ich pracowników;

H.mając na uwadze, że wpływ pandemii COVID-19 na europejski sektor kultury i europejski sektor kreatywny był dramatyczny, ale nierównomierny w poszczególnych sektorach oraz pogłębił wyzwania stojące przed tymi sektorami i często nietypowe warunki pracy artystów i pracowników kultury; mając na uwadze, że na działania w terenie poważny wpływ wywarły lockdowny, ograniczenia związane z podróżą i inne niezbędne środki związane z ochroną zdrowia publicznego, przy czym sektory o większych zdolnościach cyfrowych były w stanie lepiej stawić czoła kryzysowi; mając na uwadze, że niektóre utracone podczas pandemii przyzwyczajenia związane z kulturą nie powracają systematycznie w niektórych sektorach;

I.mając na uwadze, że inwestycje w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF) nie odzwierciedlają ogromnego znaczenia gospodarczego i społecznego sektora kultury i sektora kreatywnego, co sprawia, że sektory te są w znacznie niedostatecznym stopniu reprezentowane w ogólnych wysiłkach UE na rzecz wsparcia odbudowy i zwiększania odporności europejskiej gospodarki po pandemii; mając na uwadze, że Parlament zaapelował o wyznaczenie celu dotyczącego inwestycji w wysokości 2% środków z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności w sektorze kultury i sektorze kreatywnym oraz powtórzył, że ważne są odpowiednie inwestycje w unijny program na rzecz kultury[18]; mając na uwadze, że tylko 16 państw członkowskich uwzględniło kulturę w krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności i chociaż na szczeblu UE osiągnięto średnio cel 2%, większość państw członkowskich utrzymała się znacznie poniżej tej wartości;

J.mając na uwadze, że w rezolucjach z 7 czerwca2007 r. i 20października2021 r. Parlament Europejski zaapelował o poprawę warunków pracy w sektorze kultury i sektorze kreatywnym w Europie oraz o ustanowienie społecznego statusu artystów jako ram warunków pracy i minimalnych standardów wspólnych dla wszystkich krajów UE;

K.mając na uwadze, że uczestnictwo w kulturze może mieć charakter nie tylko pasywnego odbioru, lecz również aktywnej kreacji, niezależnie od poziomu – amatorskiego lub profesjonalnego – na którym prowadzona jest działalność; mając na uwadze, że zarówno aktywne, jak i pasywne uczestnictwo w kulturze niosą ze sobą liczne korzyści ekonomiczne, społeczne i zdrowotne;

L.mając na uwadze, że w komunikacie Komisji z 22maja 2018 r. pt. „Nowy europejski program na rzecz kultury” () podkreślono znaczenie kultury i sztuki dla integracji uchodźców i innych migrantów;

M.mając na uwadze, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) od dawna dostrzega[19] korzystny wpływ działań z zakresu sztuki i kultury na zdrowie, w tym psychiczne, oraz na indywidualny i społeczny dobrostan, wynikający w szczególności z wieloaspektowego charakteru i komponentów takich działań, obejmujących interakcje społeczne, aktywację sensoryczną, ekspresję emocjonalną, stymulację poznawczą i aktywność fizyczną, a także zdolność do pobudzania wielu procesów psychologicznych, behawioralnych i społecznych; mając na uwadze, że sztuka i kultura pokazały, iż są nieocenione dla odporności społeczeństw w czasach kryzysu;

N.mając na uwadze, że sztuka i dyscypliny artystyczne są ważnym elementem i czynnikiem sprzyjającym edukacji, zarówno formalnej, nieformalnej, jak i pozaformalnej, oraz rozwojowi osobistemu; mając na uwadze, że uczenie się za pośrednictwem sztuki i dyscyplin artystycznych oraz o nich przyczynia się do rozwoju umiejętności i kompetencji takich jak kreatywne myślenie i inne umiejętności transferowalne; mając na uwadze, że elementy te nie są wystarczająco rozwijane w krajowych programach nauczania; mając na uwadze, że wzmacniając nauki ścisłe, technologię, inżynierię, sztukę i matematykę (dyscypliny STEAM) państwa członkowskie mogą propagować kulturę innowacji i kreatywności już od młodego wieku w perspektywie uczenia się przez całe życie;

O.mając na uwadze, że badania artystyczne należy włączyć do równorzędnego dialogu z innymi dyscyplinami badawczymi i finansować tak jak te dyscypliny, ze względu zarówno na wartość samych badań artystycznych, jak i ich wkład w stymulowanie innowacji;

P.mając na uwadze, że unijny program „Kreatywna Europa” dla sektora kultury i sektora kreatywnego odgrywa kluczową rolę w promowaniu sztuki, kultury i treści audiowizualnych oraz we wspieraniu wysokiej jakości mediów, zwłaszcza poprzez wspieranie projektów oddolnych, małych zespołów i indywidualnych artystów; mając na uwadze, że wnosi on wkład w strategię Unii dotyczącą międzynarodowych stosunków kulturalnych w celu zapewnienia długotrwałych skutków dzięki podejściu opartemu na kontaktach międzyludzkich, z zaangażowaniem sieci kulturalnych, społeczeństwa obywatelskiego i organizacji lokalnych; mając na uwadze, że większość zakładanych rezultatów planu prac Rady w dziedzinie kultury na lata 2019–2022 osiągnięto w drodze działań przewidzianych w programie;

Q.mając na uwadze, że stosunki kulturalne są często definiowane[20] jako wzajemne, niewymuszone, międzynarodowe relacje między co najmniej dwiema kulturami, obejmujące działania prowadzone zarówno przez podmioty państwowe, jak i niepaństwowe w sferze kultury i społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że ogólnymi rezultatami stosunków kulturalnych są większa łączność, lepsze wzajemne zrozumienie, głębsze powiązania i większy ich zakres, wzajemnie korzystne transakcje oraz aktywny i trwały dialog między państwami, narodami, podmiotami niepaństwowymi i kulturami, co zwiększa odporność społeczeństw;

R.mając na uwadze, że dyplomacja kulturalna odnosi się do państw utrzymujących kontakty z innymi państwami lub ich obywatelami za pośrednictwem medium kultury, przy czym nad wzajemnymi korzyściami i perspektywą dialogu dominuje w niej perspektywa rzecznictwa rządowego i jednokierunkowego; mając na uwadze, że dyplomację kulturalną kształtują strategie wynikające z polityki zagranicznej, ponoszą za nią odpowiedzialność odnośne instytucje państwowe i może być ona przedmiotem instrumentalizacji, aby wspierała osiąganie celów politycznych[21];

S.mając na uwadze, że starania UE – będące wartościowymi składnikami unijnego zestawu narzędzi tematycznych – w ramach międzynarodowych stosunków kulturalnych i dyplomacji kulturalnej powinny dążyć do propagowania wartości takich jak solidarność i braterstwo, przy udziale podmiotów na wszystkich szczeblach instytucji publicznych i społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że przyznanie tym podmiotom środków finansowych przeznaczonych konkretnie na międzynarodowe stosunki kulturalne znacznie zwiększyłoby ich zdolność do uwolnienia własnego potencjału;

T.mając na uwadze, że diaspory z państw trzecich w UE oraz europejskie diaspory w państwach trzecich mogą odegrać istotną rolę w zacieśnianiu stosunków kulturalnych między UE a innymi państwami;

U.mając na uwadze, że w 1993 r. UE stworzyła specjalny system znany jako „wyjątek kulturalny”, aby chronić dobra i usługi kulturalne przed zasadami wolnego handlu, ponieważ kultura nie powinna być postrzegana jako towar handlowy i nie powinna podlegać potrzebom rynku;

V.mając na uwadze, że Agenda ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz cele zrównoważonego rozwoju ONZ nie odnoszą się wprost do kultury, mimo że kultura stanowi światowe dobro publiczne, a także zarówno przekrojowy wymiar zrównoważonego rozwoju, jak i cel sam w sobie, co jasno pokazują globalne kampanie takie jak #Culture2030Goal;

W.mając na uwadze, że technologie cyfrowe mają wpływ na wszystkie aspekty życia kulturalnego, a także na pracę artystów, pracowników organizacji i instytucji sektora kultury oraz mogą ułatwić im interakcje z różnymi publicznościami i otwierać dostęp do ich prac; mając na uwadze, że różne programy i inicjatywy finansowe UE, w szczególności „Horyzont Europa”, Erasmus+, Kreatywna Europa i nowy europejski Bauhaus, wspierają transformację cyfrową w sektorze; mając na uwadze, że cyfryzacja ma ogromny potencjał i zmieniła sposoby, w jakie sektor kultury i sektor kreatywny tworzą, produkują i udostępniają treści, oraz zwiększyła możliwości rozwoju i rozszerzania uczestnictwa w kulturze; mając na uwadze, że cyfryzacja stwarza także wyzwania pod względem różnorodności, godziwego wynagrodzenia i dostępu do kultury oraz pogłębia nierówności, również w wyniku braku odpowiednich umiejętności cyfrowych;

1.zauważa ogólnie zadowalającą realizację Nowego europejskiego programu działań na rzecz kultury i wspólnego komunikatu pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych”; odnotowuje jednak, że w ocenie realizacji nowego europejskiego programu działań na rzecz kultury stwierdzono niedociągnięcia, głównie pod względem priorytetów; podkreśla, że pomimo faktu, iż oba dokumenty sprostały wyzwaniom stawianym przez nieprzewidziane kryzysy, takie jak pandemia COVID-19, należy zaktualizować ich ramy strategiczne, aby określić nadrzędne cele polityki kulturalnej UE, a także praktyczne narzędzia, które należy stosować do ich wdrożenia, w tym poprzez wyjaśnienie, w jaki sposób plan prac Rady w dziedzinie kultury i strategia UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych przyczyniają się do operacyjności zaktualizowanego nowego europejskiego programu na rzecz kultury;

2.dostrzega, że plan prac Rady w dziedzinie kultury na lata 2023–2026 stanowi zasadnicze narzędzie ukierunkowania strategii państw członkowskich odnośnie do uwzględniania kwestii istotnych dla sektora kultury i sektora kreatywnego w Europie; w tym zakresie, pod względem priorytetów, plan prac Rady w dziedzinie kultury na lata 2023–2026 powinien skupiać się na:

i.odbudowie i odporności sektora kultury i sektora kreatywnego przez dalsze zwiększanie ich zdolności do reagowania na przyszłe wstrząsy;

ii.kulturze i zrównoważeniu, przez traktowanie kultury jako czynnika sprzyjającego zrównoważonemu rozwojowi, dobrostanowi i sprawiedliwości społecznej;

iii.statusie, warunkach pracy i warunkach społecznych funkcjonowania osób zawodowo związanych z sektorem kultury i sektorem kreatywnym;

iv.ochronę i promowanie dziedzictwa kulturowego;

v.wzmacnianiu i zapewnianiu skutecznego rozwoju i wdrażania strategii międzynarodowych stosunków kulturalnych;

3.podkreśla, że plan prac Rady na lata 2023–2026 powinien zacieśniać współpracę w dziedzinie polityki kulturalnej oraz obejmować ramy oceny określające podejście do monitorowania realizacji; zauważa, że metody pracy przewidziane w planie prac Rady w dziedzinie kultury należy poddać przeglądowi, aby uprościć je pod względem proceduralnym oraz zwiększyć ich skuteczność, a także należy rozważyć ustanowienie ukierunkowanych grup roboczych;

4.przypomina, że plan prac Rady w dziedzinie kultury na lata 2023–2026 stanowi okazję do przejścia do bardziej kompleksowej polityki kulturalnej na szczeblu UE; podkreśla, że aspiracje te wymagają współmiernego finansowania; przypomina, że sektor kultury i sektor kreatywny są w stanie odzyskać tylko minimalną część generowanej przez siebie wartości ekonomicznej i wymagają nowych, alternatywnych i stabilnych źródeł finansowania;

5.z zadowoleniem przyjmuje wzmocnienie programu „Kreatywna Europa” na lata 2021–2027, zwłaszcza polegające na podwojeniu jego budżetu w porównaniu z poprzednim programem, a także większy nacisk na różnorodność kulturową, włączenie społeczne, mobilność, twórczość międzynarodową i współpracę polityczną, a także cyfryzację, zazielenianie oraz odporność sektora kultury i sektora kreatywnego; jest jednak głęboko zaniepokojony faktem, że program „Kreatywna Europa” jest nadal w znacznym stopniu niedofinansowany pod względem realizacji celów oraz że wszelkie roczne cięcia budżetowe w programie poważnie zaszkodzą odbudowie sektora kultury i sektora kreatywnego; zwraca jednak uwagę, że konieczne jest zapewnienie odpowiedniego poziomu finansowania programu „Kreatywna Europa” podczas kolejnego przeglądu wieloletnich ram finansowych (WRF);

6.zachęca państwa członkowskie, aby w pełni wykorzystały potencjał finansowania, programów i strategii politycznych UE poświęconych kulturze oraz ich synergii z odpowiednimi programami, w szczególności z programem „Horyzont Europa”, Erasmus+, nowym europejskim Bauhausem i innymi; zachęca Komisję, aby nadal wykorzystywała te synergie z myślą o maksymalizacji ich pozytywnych efektów, zarówno pod względem merytorycznym, jak i pod względem dostępności finansowania w ich obydwu wymiarach: wewnętrznym i zewnętrznym; nalega, aby kultura i dziedzictwo kulturowe uwzględniano horyzontalnie we wszystkich strategiach politycznych UE, a w szczególności w polityce zielonej i cyfrowej transformacji; zachęca państwa członkowskie, aby wspierały rozwój kultury i badań technicznych oraz by chroniły dziedzictwo naturalne, historyczne i artystyczne, również w interesie przyszłych pokoleń;

7.zauważa, że w otwartej metodzie koordynacji w dziedzinie kultury brakuje konkretnych i zinstytucjonalizowanych mechanizmów działań następczych; zaleca w związku z tym wdrożenie specjalnych harmonogramów i wskaźników, które mogą pozwalać na działania następcze lub ocenę wyników państw członkowskich; apeluje o rozszerzenie współpracy z krajami spoza UE w grupach roboczych ds. otwartej metody koordynacji, gdyż wykazano, że jest ona korzystna;

8.ubolewa nad faktem, że sprawozdania sporządzane na szczeblu grupy roboczej ds. otwartej metody koordynacji mają ograniczony bezpośredni wpływ na kształtowanie polityki na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym ze względu na brak należytego rozpowszechniania i łączności między uczestniczącymi krajami i ministerstwami krajowymi; zaleca w związku z tym, aby sporządzano sprawozdania zawierające jasne i konkretne zalecenia polityczne z zastosowaniem podejścia w większym stopniu opartego na dowodach; ponadto zachęca Komisję, aby szeroko rozpowszechniała – w postaci cyfrowej, na szczeblu krajowym i unijnym i w jak największej liczbie języków – informacje o ustaleniach grupy roboczej ds. otwartej metody koordynacji;

9.z zadowoleniem przyjmuje zainicjowanie zorganizowanego dialogu Głosy kultury, zapewniającego platformę, na której organizacje społeczeństwa obywatelskiego z sektora kultury mogą współpracować z Komisją i grupą ds. otwartej metody koordynacji; zauważa, że zorganizowany dialog ze społeczeństwem obywatelskim ułatwia współpracę międzysektorową, tworzenie sieci kontaktów i wymianę; zwraca jednak uwagę, że interakcje między platformami grupy ds. otwartej metody koordynacji i zorganizowanego dialogu są niewystarczające, i w związku z tym zachęca do częstszych i systematycznych wymian między członkami zorganizowanego dialogu i grupy ds. otwartej metody koordynacji, a także do rozszerzenia uczestnictwa na wszystkie podsektory; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby regularnie podejmowały działania następcze w związku z zaleceniami przedstawianymi w sprawozdaniach końcowych, na konferencjach, warsztatach oraz wszelkich innych wydarzeniach organizowanych w strukturach grupy ds. otwartej metody koordynacji i otwartego dialogu; zachęca państwa członkowskie, aby podejmowały działania następcze w związku z tymi zaleceniami w formie konkretnych zmian w polityce i planów działania;

10.z zadowoleniem przyjmuje projekt pilotażowy – ustanowienie Centrum dziedzictwa europejskiego, wspierający całościowe i opłacalne działania następcze w związku z Europejskim Rokiem Dziedzictwa Kulturowego; zgodnie z rezolucją Parlamentu wsprawie zapewnienia długotrwałych efektów politycznych Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego[22]; zwraca się do Komisji i państw członkowskich, aby wspierały tworzenie większej liczby partnerstw z sektorem prywatnym, publicznym i nienastawionym na zysk w celu zachowania dziedzictwa kulturowego, przy pełnym poszanowaniu zasady dodatkowości, oraz by przeprowadziły przegląd i aktualizację europejskich ram działania w zakresie dziedzictwa kulturowego dla zapewnienia ochrony dziedzictwa kulturowego w Europie po pandemii; podkreśla, że ważne jest dalsze rozwijanie tej spuścizny z wykorzystaniem dostępnych zasobów; ponownie podkreśla, że ważny jest znak dziedzictwa europejskiego jako projekt, który w innowacyjny podnosi świadomość kulturalnych i historycznych korzeni UE;

11.zachęca państwa członkowskie, aby w pełni zastosowały zasadę zapisaną w art.27 Powszechnej deklaracji praw człowieka i uznały prawo do życia kulturalnego, artystycznego i naukowego oraz związanych z nim praw kulturalnych jako praw człowieka, co umożliwi wszystkim osobom uczestniczenie w życiu kulturalnym społeczności, korzystanie ze sztuki i dzielenie się korzyściami z niej; wzywa państwa członkowskie, aby podjęły wszystkie odpowiednie środki w celu wyeliminowania wszelkich przeszkód dla korzystania z takich praw, w tym m.in. przeszkód związanych z cechami społeczno-ekonomicznymi, dochodem i dostępnością fizyczną, a także do zapewnienia wszystkim odpowiednich warunków do swobodnego angażowania się w działalność kulturalną;

12.podkreśla, że wolność wyrazu artystycznego jest kluczowym elementem twórczości i produkcji kulturalnej, gdyż gwarantuje, że dzieła sztuki odzwierciedlają różnorodność i bogactwo naszych społeczeństw, w związku z czym należy zagwarantować ją wszystkim twórcom; zachęca Komisję, aby w corocznych sprawozdaniach uwzględniała wolność wyrazu artystycznego jako samodzielny wskaźnik poszanowania praworządności; zachęca Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), aby przeanalizowały konkretne ścieżki postępowania pozwalające na zachowanie wolności wyrazu artystycznego zagrożonych artystów, zwłaszcza w wyniku wojen i niestabilności politycznej;

13.potwierdza swoje zdecydowane zaangażowanie na rzecz równouprawnienia płci i popiera uwzględnianie aspektu płci jako jedno z podejść politycznych służących zapewnieniu równouprawnienia; przypomina o roli, jaką kultura może odegrać w propagowaniu równości płci, a także we wzmacnianiu pozycji gospodarczej i kulturowej kobiet i mniejszości płciowych; apeluje do Komisji, aby wyszła poza propozycję wprowadzenia kryteriów selekcji nagradzających projekty, które gwarantują równouprawnienie płci w danej organizacji, i dodała mechanizmy monitorowania i oceny umożliwiające pozyskiwanie wystarczających danych dotyczących równouprawnienia płci i uwzględniania aspektu płci wśród beneficjentów poszczególnych programów europejskich, a także ewentualne środki na rzecz usprawnień; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby ułatwiały kobietom i mniejszościom płciowym dostęp do sektora kultury i sektora kreatywnego, w tym do przedsiębiorczości;

14.podkreśla, że gromadzenie danych należy uznać za zasadniczy priorytet przekrojowy w nowym planie prac Rady w dziedzinie kultury na lata 2023–2026; apeluje do państw członkowskich i Komisji o większe wysiłki na rzecz gromadzenia aktualnych i porównywalnych danych dotyczących kultury, w tym przez identyfikację i analizę porównawczą dobrych praktyk oraz strukturalne angażowanie ekspertów, zainteresowanych stron, organów publicznych i publiczności, nie tylko z sektora kultury, lecz również ze wszystkich sektorów gospodarki;

15.podkreśla, że niezbędne są bardziej rygorystyczne monitorowanie i ocena realizacji wszystkich działań w ramach określonych przez nowy europejski program na rzecz kultury i wspólny komunikat z 2016 r. pt.„W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych”, na szczeblu zarówno strategicznym, jak i projektowym, w oparciu o cele zarówno ilościowe, jak i jakościowe, z myślą o systematycznej, spełniającej wysokie standardy sprawozdawczości; zwraca się do Komisji, aby rozwinęła dodatkowe wskaźniki i szerszą perspektywę w zakresie oceny wyników projektów, z uwzględnieniem także rezultatów jakościowych, takich jak wartości odnoszące się do budowania społeczności i wnioski wyciągnięte z przerwanych projektów; apeluje do Komisji i państw członkowskich, aby zapewniły długofalowe zrównoważenie finansowanych przez UE projektów i inicjatyw kulturalnych;

Wymiar społeczny

16.zachęca państwa członkowskie, aby propagowały aktywne i bierne uczestnictwo osób w działalności kulturalnej i artystycznej oraz by inwestowały w nie nie tylko za pomocą kampanii komunikacyjnych i informacyjnych, lecz także i głównie za pomocą spójnych, kompleksowych i włączających środków politycznych i zachęt, co pozwoli zidentyfikować i usunąć administracyjne, finansowe i językowe bariery utrudniające uczestnictwo, w tym bariery związane z cechami społeczno-ekonomicznymi, dochodami i dostępnością fizyczną, również z myślą o grupach zmarginalizowanych, znajdujących się w niekorzystnej sytuacji i znajdujących się w trudnej sytuacji, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów podmiejskich, wiejskich i odizolowanych, a także obszarów zagrożonych wyludnieniem;

17.zachęca państwa członkowskie, aby promowały już prowadzone działania kulturalne i artystyczne oraz zapewniały dalsze możliwości aktywnego uczestnictwa, by zwiększały zdolność dotarcia do nowych odbiorców, by włączały cele dotyczące uczestnictwa w kulturze do głównego nurtu procesu kształtowania polityki wykraczającego poza politykę kulturalną, a także by przyjęły podejście oparte na prawach kulturalnych, które polega na odejściu od wąskiego skupiania się na dostępie na rzecz znacznego uczestnictwa, bez pozostawiania nikogo w tyle;

18.ubolewa, że najnowsze dostępne dane na temat uczestnictwa w kulturze zgromadzone przez Eurostat pochodzą z 2015 r.; biorąc pod uwagę dramatyczne zmiany, jakim uległy od tego czasu sektor kultury i sektor kreatywny, zwłaszcza w wyniku pandemii COVID-19 oraz innowacji technologicznych, zachęca Komisję, aby zorganizowała badanie Eurostatu poświęcone uczestnictwu w kulturze i trendom w UE, służące gromadzeniu i analizie danych statystycznych na różnych poziomach terytorialnych (krajowym, regionalnym itp.), ze zwróceniem szczególnej uwagi na uczestnictwo na obszarach podmiejskich, wiejskich i peryferyjnych, a także w zmarginalizowanych społecznościach społeczno-ekonomicznych oraz grupach znajdujących się w trudnej sytuacji i szczególnie wrażliwych;

19.dostrzega prace Komisji mające na celu wykorzystanie siły kultury i różnorodności kulturowej w budowaniu spójności społecznej, dobrostanu i uczestnictwa oraz we wzmacnianiu postaw obywatelskich w ogóle, wiedzy o prawach i wartościach UE oraz demokracji; podkreśla rolę kultury w czasach kryzysu i wzywa, aby oceniono, które strategie i polityki kulturalne okazały się skuteczne w pozytywnym wpływie na włączenie społeczne, możliwości zatrudnienia i rozwój gospodarczy; zaleca kontynuowanie prac w tym celu oraz oparcie się o wyniki i wnioski wyciągnięte ze wszystkich odpowiednich projektów i warsztatów, takich jak warsztaty dla ekspertów z państw członkowskich UE na temat kultury na rzecz spójności społecznej, które odbyły się w listopadzie 2020 r., oraz z karty demokracji kulturalnej z Porto Santo;

20.wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zapewniły włączenie w działania i inicjatywy kulturalne najbardziej zmarginalizowanych i niedostatecznie reprezentowanych grup nie tylko jako biernych odbiorców, ale również jako aktywnych twórców tych działań, co wzmocni poczucie wspólnej przynależności i wspólnej przyszłości wszystkich osób; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie niezależnego badania „Znaczenie uczestnictwa obywateli w kulturze dla zaangażowania obywatelskiego i demokracji – wnioski polityczne wyciągnięte z badań międzynarodowych” i oczekuje na publikację jego wyników w listopadzie 2022 r.; zachęca Komisję, aby udostępniła wyniki badania i podjęła odpowiednie działania następcze;

21.podkreśla, że programy kulturalne mają duże znaczenie w integracji uchodźców i migrantów ze społeczeństwami europejskimi, oraz zachęca Komisję i państwa członkowskie, aby nadal propagowały działania przewidziane w nowym europejskim programie na rzecz kultury, odnoszące się do integracji uchodźców i innych migrantów;

22.zachęca państwa członkowskie, aby uznały rolę sztuki i kultury w propagowaniu zdrowego stylu życia, zdrowia psychicznego jednostki i dobrostanu społecznego; podkreśla znaczenie inicjatyw kulturalnych i artystycznych mających na celu poprawę stanu zdrowia i jakości życia osób z niepełnosprawnościami; ubolewa nad szkodą, jaką spowodowało przerwanie takich działań w czasie pandemii COVID-19; w związku z tym wzywa państwa członkowskie, aby włączały sztukę i kulturę do środków mających na celu udzielenie pełnego wsparcia psychospołecznego dla najsłabszych i znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji grup i społeczności;

23.podkreśla, że kultura ma podstawowe znaczenie dla rozwoju tożsamości i indywidualnej ekspresji, w szczególności w przypadku osób, które często padają ofiarą dyskryminacji (na przykład kobiet, mniejszości etnicznych i innych, osób z niepełnosprawnościami i członków społeczności LGBTIQ+), a także dla lepszego zrozumienia społeczeństwa i kompetencji międzykulturowych, co przyczynia się do zwalczania nienawiści i rasizmu oraz do budowania pokojowych społeczeństw;

24.podkreśla znaczenie kultury dla uczenia się przez całe życie osób w każdym wieku; wyraża zaniepokojenie powszechnym zawężaniem programów szkolnych, z widoczną tendencją do przypisywania sztuce i dyscyplinom artystycznym pozycji bardziej marginalnej w porównaniu z innymi przedmiotami; przypomina o znaczeniu kompleksowych i dobrze zorganizowanych programów nauczania, które obejmują sztukę i dyscypliny artystyczne, z myślą o zwiększeniu odpowiedzialności i zdolności jednostki do angażowania się w działalność kulturalną, a także podkreśla, że należy promować odpowiednie umiejętności; w związku z tym wzywa państwa członkowskie, aby przeznaczały odpowiednie środki finansowe i kadrowe oraz stosowały zachęty na rzecz sztuki i dyscyplin artystycznych jako przedmiotów szkolnych i zajęć pozalekcyjnych na wszystkich etapach kształcenia, a także by szkoliły nauczycieli z naciskiem na znaczenie i siłę kultury dla dobrostanu społeczeństwa i ogólnego; w związku z tym apeluje do Komisji, aby wyszła poza „podejście STEM” i w pełni przyjęła w jego miejsce „podejście STEAM” (nauki przyrodnicze, technologia, inżynieria, sztuka i matematyka);

25.apeluje, aby równolegle do prac nad stałą profesjonalizacją sektora kultury i sektora kreatywnego opracowywać strategie na rzecz wspierania licznych artystów-amatorów w Europie;

26.przypomina, że mobilność transgraniczna pozostaje zasadniczym elementem kariery zawodowej artystów i pracowników sektora kultury, w tym artystów i pracowników sektora kultury, którzy są obywatelami państw trzecich; podkreśla zatem, że ważne jest wzajemne uznawanie i możliwość transgranicznego przenoszenia kompetencji artystycznych oraz kreatywnych umiejętności i kwalifikacji, aby je ułatwiać; przypomina, że instrumenty finansowe wspierające i zwiększające możliwości międzynarodowej mobilności powinny również propagować równowagę między życiem zawodowym a prywatnym artystów i pracowników sektora kultury oraz jak najszerzej stymulować mobilność zrównoważoną środowiskowo i społecznie;

27.podkreśla, że mobilność studentów i młodych specjalistów w sektorze kultury i sektorze kreatywnym jest ważna dla umożliwiania szerszej i bardziej zróżnicowanej edukacji, zapewniania bardziej konkretnych i atrakcyjnych perspektyw kariery oraz oferowania szerokiego i zróżnicowanego zakresu działań kulturalnych; zachęca Komisję i państwa członkowskie, aby w tym celu w większym stopniu umożliwiały mobilność, w tym za pośrednictwem programu Erasmus+ oraz innych inicjatyw europejskich i krajowych;

28.wzywa Komisję, w oparciu o sukces bezpłatnej inicjatywy Interrail dla młodych ludzi „DiscoverEU”, by zbadała możliwości stworzenia działania w ramach programu Erasmus+ dla młodych Europejczyków przewidującego wydawanie bonu podróżnego na zwiedzanie i odkrywanie Dróg św. Jakuba i innych Europejskich Szlaków Kulturowych;

29.przypomina Komisji i państwom członkowskim o zobowiązaniach, którym UE dała wyraz przez ratyfikację Konwencji UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego, dotyczących w szczególności wymiany w zakresie mobilności oraz ułatwiania podróży do państw członkowskich zgodnie z zasadą preferencyjnego traktowania artystów oraz innych pracowników i działaczy sektora kultury, a także dóbr i usług kulturalnych z krajów rozwijających się; wzywa Komisję, aby zaproponowała sposoby ułatwiania mobilności pracowników sektora kultury z państw trzecich, zwłaszcza pochodzących z globalnego Południa, za pomocą odpowiednich ram instytucjonalnych i prawnych, w tym ułatwień wizowych;

30.z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie programu mobilności dla sektora kultury Culture Moves Europe z myślą o osobach zawodowo związanych z sektorem kultury i sektorem kreatywnym w ramach programu „Kreatywna Europa”; podkreśla, że pełne wykorzystanie potencjału tego programu zostanie osiągnięte, jeśli wesprze go w przyszłości odpowiedni budżet oraz jeśli uda mu się trafić do szerszej publiczności; żałuje jednak, że nadal istnieją administracyjne, finansowe i językowe przeszkody dla mobilności, oraz apeluje, aby w ramach wspomnianego programu wyeliminowano utrzymujące się bariery strukturalne dla mobilności artystów i pracowników sektora kultury; apeluje o promowanie transgranicznych podejść do kultury i poszukiwanie partnerów do tworzenia dużych europejskich i międzynarodowych koprodukcji kulturalnych i programów rezydencji, aby wspierać mobilność artystów i twórców przez zacieśnianie współpracy między wszystkimi zaangażowanymi podmiotami i wymianę najlepszych praktyk, w tym z krajami nienależącymi do UE;

31.apeluje do Komisji i państw członkowskich, aby zwiększyły starania o zapewnienie artystom oraz innym pracownikom i działaczom sektora kultury wysokiej jakości informacji dotyczących mobilności i programów wymiany, a także wsparcia materialnego umożliwiającego przezwyciężenie wszelkich rodzajów przeszkód dla mobilności w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, w tym przeszkód administracyjnych, finansowych i językowych, a także przeszkód związanych z niepełnosprawnością;

Wymiar gospodarczy

32.uważa, że osoby pracujące w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, które silnie odczuły wpływ pandemii COVID-19, powinny odnieść korzyści z prawdziwej i ukierunkowanej odbudowy Europy, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, że są to sektory skupiające głównie osoby fizyczne oraz mikro- i małe organizacje i przedsiębiorstwa pracujące na podstawie nietypowych schematów zatrudnienia, w niepełnym wymiarze czasu pracy lub umów dotyczących danego projektu, uzyskujące nieregularne dochody i pozbawione długoterminowej przewidywalności finansowej; wzywa państwa członkowskie, aby przeznaczały 2 % budżetu na kulturę, o co kilkakrotnie zwracał się Parlament;

33.z zadowoleniem przyjmuje wsparcie Komisji dla państw członkowskich dotyczące zapewnienia godziwego wynagrodzenia i poprawy warunków społeczno-ekonomicznych dla artystów i twórców w drodze dialogów ogólnych i sektorowych; podkreśla, że – oprócz środków wspierających odbudowę gospodarczą sektora kultury i sektora kreatywnego – wsparcie z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności należy w szczególności wykorzystać na poprawę warunków pracy osób zawodowo związanych z sektorem kultury i sektorem kreatywnym, ich szkolenie oraz podnoszenie i zmianę ich kwalifikacji, aby dotrzymywały tempa trwającym zmianom strukturalnym w tych sektorach;

34.przypomina jednak, że niejednorodność inwestycji publicznych prowadzi do odbudowy gospodarczej różnych prędkości w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, powoduje pogłębione dysproporcje w ekosystemie kulturowym UE, który potrzebuje stabilnej i niezawodnej struktury oraz solidnego i niezawodnego finansowania, oraz ostatecznie zagraża różnorodności kulturowej Europy; podkreśla, że przy odbudowie sektora kultury i sektora kreatywnego należy uwzględnić bieżące wysiłki na rzecz zwiększenia zrównoważonego charakteru i cyfryzacji, a także poprawić warunki pracy i wynagrodzenia pracowników tych sektorów, aby przezwyciężyć problemy strukturalne, które istniały już przed pandemią COVID-19;

35.przypomina Komisji o swoich wielokrotnie powtarzanych apelach o zaproponowanie europejskiego statusu artystów, który wprowadziłby wspólne ramy dla odpowiednich, uczciwych i przejrzystych warunków pracy i minimalnych standardów wspólnych dla wszystkich państw UE, w tym godziwego wynagrodzenia, z pełnym poszanowaniem obowiązków państw członkowskich w odniesieniu do rynku pracy i polityki kulturalnej, aby poprawić społeczno-ekonomiczne warunki życia i pracy wszystkich osób pracujących w sektorze kultury i sektorze kreatywnym we wszystkich państwach członkowskich, co de facto zagwarantuje prawdziwą kreatywność i wolność wyrazu; oczekuje na publikację odpowiedniego sprawozdania grupy roboczej ds. otwartej metody koordynacji, spodziewaną do połowy 2023 r.; apeluje, aby wkład ze strony odnośnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w tym partnerów społecznych w sprawach związanych z ochroną socjalną, był należycie uwzględniany z myślą o zapewnieniu odpowiednich działań następczych w tym zakresie;

36.ponadto zachęca wszystkie państwa członkowskie, aby wdrożyły dyrektywę (UE) 2019/790 w sprawie prawa autorskiego na jednolitym rynku cyfrowym[23], oraz apeluje do tych państw członkowskich, które jeszcze tego nie uczyniły, by transponowały dyrektywę do prawa krajowego, co zagwarantuje autorom i wykonawcom sprawiedliwe, odpowiednie i proporcjonalne wynagrodzenie; wzywa Komisję, aby wspierała wysiłki na rzecz transpozycji i wdrożenia;

37.zauważa z ubolewaniem, że procedury ubiegania się o unijne finansowanie, w tym w ramach programu „Kreatywna Europa”, są często nadal zbyt uciążliwe i niepotrzebnie stwarzają przeszkody dla wszystkich potencjalnych beneficjentów, zwłaszcza dla mikro- i małych organizacji w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, których zdolności administracyjne są ograniczone, oraz że dotyczy to organizacji zarówno w Europie, jak i w państwach trzecich; w związku z tym wzywa Komisję, aby podjęła działania propagujące poszczególne możliwości finansowania oraz by bardziej uprościła te procedury, co umożliwi dostęp do finansowania UE szerszemu gronu różnorodnych organizacji, w tym małym i średnim organizacjom na obszarach znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji;

38.zwraca się do Komisji o wdrożenie zasady wielojęzyczności i różnorodności kulturowej przy upraszczaniu tych procedur, co umożliwi składanie wniosków w dodatkowych językach (począwszy od języków europejskich), aby zapewnić równe szanse organizacjom i osobom prywatnym, które nie dysponują możliwościami lub środkami pozwalającymi na zapewnienie tłumaczenia na język angielski;

39.z zadowoleniem przyjmuje utworzenie „finansowania kaskadowego” jako środka pozwalającego skuteczniej trafiać do wszystkich beneficjentów, zwłaszcza osób fizycznych oraz małych i średnich organizacji; zwraca się do Komisji o poszerzenie zakresu takich rozwiązań we wszystkich programach istotnych dla sektora kultury i sektora kreatywnego; doradza Komisji, aby przy opracowywaniu takich rozwiązań uwzględniła zaangażowanie organizacji pośredniczących, kwestii potencjalnych konfliktów interesów między pośrednikiem a odbiorcami końcowymi, kosztów ogólnych ponoszonych przez pośredników w zakresie logistyki i administrowania dotacjami oraz kryteriów wyboru i końcowej oceny dotacji;

40.apeluje do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie, aby unijne i krajowe polityki i inicjatywy w zakresie kultury były wsparte wystarczającym finansowaniem, łatwiejszym dostępem do kredytów i zdolnościami, szczególnie w okresie poważnych trudności gospodarczych, tak aby wyjść poza podejście oparte na zarządzaniu kryzysowym i przyjąć w jego miejsce długofalową strategię w dziedzinie polityki kulturalnej;

41.przypomina o kluczowym celu Komisji, jakim jest wspieranie rozwoju partnerstw kreatywnych między sektorem kultury i innymi sektorami;

42.zwraca uwagę na skuteczne oddziaływanie inicjatywy Europejskich Stolic Kultury na rozwój miast i regionów w całej UE i w krajach stowarzyszonych; podkreśla, że niezbędne jest dodatkowe finansowanie Europejskich Stolic Kultury, gdyż pandemia COVID-19, a następnie rosnąca inflacja znacznie pogorszyły warunki ramowe realizacji tej inicjatywy; z zadowoleniem przyjmuje przedstawiony przez Komisję Monitor miast kultury i kreatywności, opracowany przez Wspólne Centrum Badawcze, który wnosi wkład w obiektywną ocenę zasobów kulturowych i przyrodniczych regionów i miast na podstawie związku między kulturą a turystyką; zachęca Komisję, aby podjęła działania następcze w związku z projektem politycznym „Kulturalne i twórcze przestrzenie i miasta” w celu propagowania uczestnictwa w kulturze oraz rewitalizacji społecznej i rewitalizacji obszarów miejskich;

43.doradza Komisji i państwom członkowskim, aby korzystały z zaleceń przedstawionych w sprawozdaniu grupy roboczej ds. otwartej metody koordynacji w sprawie zrównoważonej turystyki kulturalnej w celu zapewnienia właściwej równowagi między ochroną i zachowaniem dziedzictwa kulturowego z jednej strony a poprawą dostępu dla zwiedzających i stanu obiektów z drugiej; jednocześnie wzywa państwa członkowskie, aby zachowały czujność w odniesieniu do zagrożeń, jakie dla dziedzictwa kulturowego i ekosystemów naturalnych niesie ze sobą masowa turystyka, oraz podkreśla, że należy znaleźć równowagę między wzrostem i rozwojem sektora turystyki w miastach będących ośrodkami sztuki i turystyki a jakością życia obywateli, którzy tam mieszkają na stałe;

44.dostrzega ważny wkład inicjatywy nowego europejskiego Bauhausu jako inicjatywy kreatywnej oraz między- i transdyscyplinarnej, która zmierza do osiągnięcia celów unijnego Zielonego Nowego Ładu przez połączenie światów nauki, technologii, sztuki i kultury oraz uwzględnianie zrównoważoności środowiskowej we wszystkich politykach UE; przypomina, że inicjatywa ta powinna opierać się na innowacjach na wszystkich szczeblach oraz na aktywnym uczestnictwie i szerokim zaangażowaniu wszystkich osób, w tym osób ze środowisk znajdujących się w niekorzystnej sytuacji społecznej, i społeczności lokalnych; podkreśla, że nowy plan prac Rady w dziedzinie kultury powinien odzwierciedlać znaczenie nowego europejskiego Bauhausu, w tym jego wymiar zewnętrzny, z jasno określonymi spodziewanymi rezultatami; ponownie wzywa Komisję, aby pilnie przedstawiła wniosek ouznanie nowego europejskiego Bauhausu za nowy, samodzielny i niedawno ustanowiony program unijny w kolejnych WRF;

45.zwraca uwagę na ogromny wkład sztuki i kultury w podnoszenie świadomości na temat kwestii związanych ze środowiskiem, klimatem i zrównoważeniem oraz ich wymiaru społecznego, a także w inspirowanie do pozytywnej zmiany zachowań; przypomina w szczególności, że wiedza tradycyjna, stanowiąca część dziedzictwa kulturowego, ma kluczowe znaczenie dla wzmożenia wysiłków na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej; w tym celu zachęca Komisję, aby ściślej współpracowała z państwami członkowskimi i społeczeństwem obywatelskim oraz z organizacjami krajowymi i lokalnymi w celu podnoszenia świadomości na ten temat wśród obywateli oraz by zapewniła specjalne finansowanie takich inicjatyw kulturalnych przez synergie z innymi specjalnymi programami, funduszami i politykami UE;

46.zachęca Komisję, ESDZ oraz państwa członkowskie, aby opracowywały programy kulturalne zgodnie z zasadami zrównoważenia środowiskowego i przeciwdziałania kryzysowi klimatycznemu oraz by oceniły środowiskowe oddziaływanie wszystkich finansowanych przez UE projektów w całym ich cyklu życia; zaleca, aby zainteresowane strony i beneficjenci finansowania unijnego poszukiwali najbardziej przyjaznych dla środowiska metod i podejść w projektowaniu, planowaniu i realizacji projektów;

47.z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie grupy roboczej ds. otwartej metody koordynacji pt. „Wzmacnianie odporności dziedzictwa kulturowego na zmianę klimatu – gdzie Europejski Zielony Ład spotyka się z dziedzictwem kulturowym” oraz zachęca Komisję i państwa członkowskie, by aktywnie podejmowały działania następcze w związku z zaleceniami i korzystały z przykładów dobrych praktyk;

48.zauważa, że przy odbudowie dziedzictwa kulturowego i tradycyjnych budynków szczególną uwagę należy zwracać na kwestie zrównoważoności; uznaje potencjał nowego europejskiego Bauhausu dla przyczyniania się do ochrony i odbudowy miast i ich dziedzictwa kulturowego w przypadku klęsk żywiołowych i zagrożeń spowodowanych przez człowieka; podkreśla, że państwa członkowskie powinny nadal wymieniać się – między sobą oraz z państwami trzecimi – najlepszymi praktykami w zakresie ochrony, zachowania i odbudowy dziedzictwa kulturowego, w tym innowacyjnymi środkami poprawiającymi efektywność energetyczną istniejących budynków, przy jednoczesnym zachowaniu ich znaczenia architektonicznego lub charakteru historycznego, ze szczególnym uwzględnieniem autentyczności i jakości końcowego wyniku renowacji, tak aby uniknąć wpływu na integralność fizyczną, spójność architektoniczną, charakter historyczny lub wartość budynków historycznych lub o wartości artystycznej, zgodnie z odpowiednimi krajowymi przepisami dotyczącymi ochrony oraz z kartą wenecką z 1964 r. na rzecz konserwacji i restauracji zabytków i miejsc zabytkowych;

49.przypomina o art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, stanowiącym, że zadaniem UE jest czuwanie nad ochroną i rozwojem dziedzictwa kulturowego Europy; wzywa zatem Komisję, aby uwzględniła tę nadrzędną kwestię w decyzji o włączeniu ołowiu do wykazu substancji wymagających zezwolenia w załączniku XIV do rozporządzenia w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH); powtarza, że taki środek może skutkować zamknięciem lub delokalizacją wielu zakładów rzemieślniczych w sektorach takich jak witrażownictwo i ostatecznie wywrzeć wpływ na odbudowę rozległego dziedzictwa Unii, a także prowadzić do zaniku wielu tradycyjnych gałęzi produkcji rolnej; kładzie nacisk na potrzebę pogodzenia wymaganego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska z ochroną dziedzictwa europejskiego i apeluje o trwałe wyłączenie sektora kultury z zakresu wspomnianego rozporządzenia;

50.wzywa Komisję i ESDZ, aby zacieśniały współpracę z Radą Europy, w tym w odniesieniu do szlaków kulturowych, z myślą o promowaniu podstawowych wartości różnorodności kulturowej, dialogu międzykulturowego i zrównoważonego rozwoju terytorialnego mniej znanych celów podróży, a jednocześnie przy zachowaniu, ochronie i odbudowie dziedzictwa kulturowego i naturalnego tych miejsc;

51.zauważa znaczenie cyfryzacji jako środka zwiększającego korzyści płynące z dziedzictwa kulturowego; kładzie nacisk na wyzwania, jakie narzuca cyfryzacja sektora kultury i sektora kreatywnego, oraz na potrzebę ciągłej refleksji nad modelami biznesowymi w tych sektorach i przekształcaniem ich, a także na potrzebę przekwalifikowania pracowników sektora kultury i sektora kreatywnego; podkreśla, że należy zagwarantować finansowanie zrównoważonej cyfryzacji oraz zachowania idostępności winternecie treści kulturalnych ikreatywnych oraz europejskiego dziedzictwa kulturowego; przypomina, że należy inwestować w umiejętności cyfrowe dla wszystkich, w tym jako w środek korzystania z kultury;

52.zwraca się do Komisji i państw członkowskich, aby przy podejmowaniu kwestii cyfryzacji dziedzictwa kulturowego zwracały uwagę na zmiany związane z metawersum i chroniły europejskie dziedzictwo kulturowe, gdy jest ono wirtualnie powielane lub w jakikolwiek sposób transponowane do metawersum;

53.odnotowuje w szczególności pozytywny wkład unijnych centrów innowacji cyfrowych oraz laboratoriów innowacji w sektorze kreatywnym, które wspierają potencjał innowacyjny przemysłu europejskiego w dziedzinie cyfrowej i audiowizualnej;

54.z zadowoleniem odnotowuje włączenie do programu „Horyzont Europa” klastra „Kultura, kreatywność i społeczeństwo integracyjne” oraz większą liczbę zaproszeń do składania wniosków dotyczących badań i innowacji w zakresie dziedzictwa kulturowego oraz sektora kultury i sektora kreatywnego, a także uruchomienie nowej wspólnoty wiedzy i innowacji Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii (EIT) poświęconej kulturze i kreatywności; oczekuje na wyniki tych zaproszeń do składania wniosków, w szczególności na wkład, jaki badania i rozwój mogą wnieść w rozwój międzynarodowych stosunków kulturalnych w Europie;

55.wzywa Komisję, aby chroniła własność intelektualną zdigitalizowanego europejskiego krajobrazu, który powinien zachować charakter europejski;

56.wyraża ubolewanie z powodu stopniowego zanikania materiałów kulturowych w formie papierowej oraz konsekwencji, jakie ta tendencja ma dla sektora wydawniczego, w szczególności dla małych i średnich wydawnictw i księgarni;

Wymiar zewnętrzny i międzynarodowe stosunki kulturalne

57.uważa, że kultura i dialog międzykulturowy wnoszą kluczowy wkład we wspieranie wzajemnego zrozumienia w społeczeństwie i między różnymi społeczeństwami oraz w przywracanie komunikacji ponad granicami językowymi na arenie międzynarodowej w trudnych kontekstach globalnych, gdyż ukazują wartość różnorodności kulturowej i praw człowieka, ich poszanowanie i wspieranie; podkreśla rolę, jaką UE odgrywa w propagowaniu stałego dialogu na temat polityki kulturalnej między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, oraz wzywa państwa członkowskie, aby zapewniły w związku z tym odpowiednie finansowanie w celu wzmocnienia międzynarodowego potencjału UE w dziedzinie kultury oraz umożliwienia europejskim sektorom kultury i sektorom kreatywnym, w tym mniejszym organizacjom i artystom, aktywności na arenie międzynarodowej;

58.potępia wykorzystywanie kultury, w tym za pośrednictwem instytucji kulturalnych i edukacyjnych, w szczególności przez autorytarne rządy, które próbują na nowo zdefiniować międzynarodowe zasady i wartości, kwestionując ich powszechność, oraz wywierać wpływ polityczny, naruszając wolność artystyczna i akademicką;

59.podkreśla potencjał międzynarodowych stosunków kulturalnych UE pod względem zwalczania dezinformacji w państwach trzecich oraz ingerencji zewnętrznej w UE, a także wrogiej narracji wobec UE w reżimach nieliberalnych i autorytarnych; wzywa ESDZ do przeanalizowania obecności i wpływu szkodliwych podmiotów państwowych w kontekście europejskich międzynarodowych stosunków kulturalnych, w które zaangażowana jest UE;

60.zwraca uwagę na różnicę między „stosunkami kulturalnymi UE” a „dyplomacją kulturalną UE”, która to różnica dotyczy procesów decyzyjnych, konstrukcji i realizacji programów oraz ogólnej filozofii; podkreśla, że obydwa podejścia mogą współistnieć i uzupełniać się wzajemnie, lecz każde służy innemu celowi;

61.wyraża ubolewanie z powodu braku wyraźnej i spójnej strategii UE na rzecz międzynarodowych stosunków kulturalnych; zdecydowane zachęca Komisję i ESDZ, aby regularnie wymieniały się dobrym praktykami i wyciągniętymi wnioskami oraz by opracowały – we współpracy z klastrami krajowych instytutów kultury UE i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego w państwach trzecich – spójne strategie oparte na wspólnej definicji tego, co stanowi międzynarodowe stosunki kulturalne, w tym etapy ich realizacji i dopasowane wytyczne dla działań w ramach stosunków kulturalnych, które powinny zostać wdrożone przez delegatury UE w państwach trzecich i przedstawicielstwa dyplomatyczne państw członkowskich; zaleca, aby strategie te obejmowały inwestycje w widoczność i komunikację strategiczną w zakresie wspólnego dziedzictwa kulturowego UE i jego wkładu w promowanie demokracji i wspólnych wartości;

62.podkreśla, że UE musi zaangażować się w międzynarodowe stosunki kulturalne z wykorzystaniem swoich własnych instrumentów, tak aby wizerunek kulturowy UE na arenie międzynarodowej był większy niż suma jego części, uzupełniając w ten sposób działalność instytucji kulturalnych państw członkowskich za granicą; apeluje, aby UE opracowała własny, niezależny zestaw narzędzi na potrzeby międzynarodowych stosunków kulturalnych i dyplomacji kulturalnej z wykorzystaniem doświadczenia zdobytego przez EUNIC i instytuty kultury państw członkowskich za granicą oraz w partnerstwie z nimi, a także ze społeczeństwem obywatelskim i sektorami kultury państw trzecich; podkreśla, że każdy taki zestaw narzędzi powinien służyć realizacji działań mających na celu zarówno promowanie kultury europejskiej za granicą, jak i zapewnienie sektorowi kultury i sektorowi kreatywnemu w państwach trzecich potencjału technicznego i materialnego służącego budowie zdolności oraz wsparcia finansowego, a zatem powinien być wspierany wystarczającymi zasobami własnymi i funduszami;

63.wzywa Komisję i ESDZ, aby przeprowadziły badanie mające na celu ocenę wykonalności wprowadzenia specjalnego rozdziału dotyczącego międzynarodowych stosunków kulturalnych w ramach Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR) – „Globalny wymiar Europy” lub wzmocnienia zewnętrznego wymiaru programu „Kreatywna Europa”, w miarę możliwości poprzez utworzenie komponentu poświęconego finansowaniu projektów w ramach międzynarodowych stosunków kulturalnych; wzywa Komisję i ESDZ, aby udostępniły nowe środki finansowe na ten cel z myślą o zagwarantowaniu, że żadne nowe działania nie będą finansowane kosztem istniejących programów;

64.wzywa państwa członkowskie, Komisję i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do podwojenia starań o prezentowanie wspólnego stanowiska UE na forach i w sieciach wielostronnych oraz, w stosownych przypadkach, o spójne wypowiedzi w kwestiach mających wpływ na międzynarodowe stosunki kulturalne;

65.podkreśla, że niezbędne jest pełne uczestnictwo UE w wydarzeniach kulturalnych na całym świecie, zwłaszcza tych o wymiarze globalnym, takich jak wystawy światowe; apeluje, by UE mogła stać się gospodarzem wystawy światowej, która mogłaby mieć miejsce w różnych państwach członkowskich;

66.z zadowoleniem odnotowuje dotyczące międzynarodowych stosunków kulturalnych zalecenia opublikowane przez zorganizowany dialog Głosy kultury oraz zachęca Komisję, ESDZ i państwa członkowskie do ich należytego uwzględnienia podczas opracowania strategii w zakresie międzynarodowych stosunków kulturalnych; w szczególności wzywa Komisję, ESDZ i państwa członkowskie, aby podczas budowania stosunków kulturalnych z państwami trzecimi stosowały podejście oddolne oparte na kontaktach międzyludzkich oraz by konstruowały i realizowały swoje strategie i programy projektowe w zakresie międzynarodowych stosunków kulturalnych w sposób uwzględniający potrzeby i wymogi krajów partnerskich i społeczności lokalnych, a zarazem traktowały ich jak równoprawnych partnerów; podkreśla, że takie strategie powinny odpowiadać potrzebom oraz konkretnej sytuacji politycznej i społeczno-ekonomicznej każdego kraju partnerskiego lub regionu, nie zaś opierać się na podejściu uniwersalnym; wzywa do odpowiedniego finansowania międzynarodowych stosunków kulturalnych w obecnych programach na rzecz kultury i edukacji, zarówno w ramach programów geograficznych, jak i tematycznych ISWMR; zauważa, że współpraca z organizacjami lokalnymi, w tym z podmiotami międzykulturowymi i międzyreligijnymi, ma zasadnicze znaczenie dla umocnienia stosunków opartych na wspólnych wartościach, takich jak pokój, tolerancja i wzajemne zrozumienie, oraz dla zapewnienia długoterminowo zrównoważonego charakteru projektów finansowanych przez UE;

67.pochwala pracę wykonaną przez instytucje i organizacje sektora kultury państw członkowskich oraz przez klastry sieci EUNIC w państwach trzecich; zachęca do dalszej współpracy między nimi oraz rozwijania ich sieci we współpracy z lokalnymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na mniejsze państwa członkowskie oraz państwa członkowskie posiadające ograniczoną widoczność kulturalną za granicą lub jej nieposiadające, a także na ich potrzeby w zakresie reprezentacji kulturalnej;

68.z zadowoleniem przyjmuje fakt, że kilka działów Komisji i ESDZ uczestniczy w przekrojowych pracach dotyczących międzynarodowych stosunków kulturalnych; apeluje do Komisji i ESDZ, aby usprawniły mechanizmy koordynacji między odpowiednimi służbami, w tym przez opracowanie spójniejszych i usprawnionych metod roboczych, co pozwoli maksymalizować efektywność, unikać powielania działań i zapewnić pamięć instytucjonalną;

69.z zadowoleniem przyjmuje utworzenie punktów kontaktowych ds. kultury w delegaturach UE; zachęca delegatury UE, aby zwiększyły ich rolę, rozszerzały ich zdolności oraz włączyły je do swoich zespołów politycznych, nie zaś do zespołów ds. komunikacji i wydarzeń; apeluje o przydzielenie niezbędnych zasobów budżetowych i kadrowych zespołom ds. międzynarodowych stosunków kulturalnych i dyplomacji kulturalnej UE zarówno w siedzibach Komisji i ESDZ, jak i w delegaturach UE, aby ułatwiać i zacieśniać współpracę kulturalną ze wszystkimi właściwymi podmiotami lokalnymi, w tym instytucjami publicznymi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i środowiskiem akademickim w państwach trzecich;

70.zachęca państwa członkowskie i ESDZ, aby włączały politykę kulturalną, międzynarodowe stosunki kulturalne i dyplomację kulturalną do procesu selekcji i programu szkoleń wszystkich członków personelu dyplomatycznego, co podniesie wśród dyplomatów świadomość międzynarodowych stosunków kulturalnych jako kluczowej, niezależnej dziedziny w obrębie dyplomacji publicznej, oraz wypracuje odpowiednie kompetencje polityczne i strategiczne w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych i dyplomacji kulturalnej; oczekuje na rezultaty działania nowo otwartej Europejskiej Akademii Dyplomatycznej bazującej na projekcie pilotażowym Parlamentu Europejskiego oraz na publikację w listopadzie studium wykonalności zleconego przez ESDZ;

71.z zadowoleniem przyjmuje pierwsze rezultaty działania przygotowawczego dotyczącego europejskich przestrzeni kultury; podkreśla pozytywne rezultaty innowacyjnych modeli współpracy przyjętych przez partnerów projektowych, opartych na wezwaniu do przedstawiania pomysłów współtworzonych przez lokalne zainteresowane strony w duchu równorzędnego partnerstwa; zwraca się do Komisji i utrzymanie finansowania tego wysoce udanego działania; zachęca podmioty kulturalne w UE i w państwach trzecich do dalszego badania zasad współpracy, takich jak współtworzenie wspólnych dzieł sztuki i międzynarodowych koprodukcji, aby promować wzajemne zrozumienie osób mówiących różnymi językami i żyjących w różnych krajach;

72.podkreśla, że UE może wzmocnić swoje międzynarodowe partnerstwa na rzecz współpracy kulturalnej za pośrednictwem regionów najbardziej oddalonych oraz krajów i terytoriów zamorskich, które znajdują się na rozdrożu geograficznym, kulturowym i językowym na całym świecie; zachęca UE do tworzenia projektów międzynarodowej współpracy kulturalnej obejmujących regiony najbardziej oddalone oraz kraje i terytoria zamorskie, aby sprzyjać integracji regionalnej i tworzyć nowe partnerstwa z krajami partnerskimi;

73.podkreśla, że niezbędne jest zaostrzenie walki przeciwko nielegalnemu handlowi dobrami kultury; z zadowoleniem odnotowuje konsultacje przeprowadzone niedawno przez Komisję w związku z przygotowaniem nowego planu działania, aby zapewnić jasne, kompleksowe i efektywne ramy unijnego wkładu w walkę z nielegalnym handlem dobrami kultury, mające na celu uniemożliwienie działalności przestępczej i ochronę dziedzictwa kulturowego na jednolitym rynku, jako element unijnej strategii walki z przestępczością zorganizowaną; apeluje o zacieśnienie współpracy między UE i państwami trzecimi w dziedzinie zachowania i ochrony dziedzictwa kulturowego i zwalczania nielegalnego handlu dobrami kultury;

74.przypomina, że dziedzictwo archeologiczne i kulturowe stanowi integralną część tożsamości narodów; w związku z tym potępia bezprawne usuwanie dóbr kultury i handel nimi; z zadowoleniem przyjmuje starania podejmowane przez niektóre państwa członkowskie w celu zwrotu dzieł i artefaktów kultury do miejsc pochodzenia w ramach ich zewnętrznej strategii politycznej, a także z myślą o wspieraniu wzajemnego zrozumienia dziedzictwa kulturowego oraz wspieraniu rozwoju autonomicznych polityk kulturalnych w państwach trzecich; wzywa Komisję i ESDZ, aby aktywnie wspierały te państwa członkowskie w prowadzonych przez nie procesach negocjacyjnych z państwami trzecimi w ramach całościowego podejścia oraz by aktywnie wspierały wysiłki wszystkich państw członkowskich dotyczące ochrony dziedzictwa kulturowego i historycznego oraz reparacji za nie, zgodnie z deklaracją MONDIACULT z 2022 r.;

75.przypomina, że należy promować kulturę jako czynnik ułatwiający zrównoważony rozwój i oferujący duży potencjał rozwoju społecznego i gospodarczego; apeluje do Komisji, aby ułatwiała podmiotom kulturalnym i organizacjom społeczeństwa obywatelskiego wnoszenie wkładu w zrównoważony rozwój przez aktywne uczestnictwo w regularnym dialogu, sieciach zawodowych i wielostronnych partnerstwach, a także przez działania w obszarze kultury finansowane przez Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – „Globalny wymiar Europy”; wzywa Komisję i ESDZ, aby monitorowały stan realizacji działań w ramach międzynarodowej współpracy kulturalnej oraz wyniki osiągnięte przez ISWMR w tym zakresie, a także by regularnie składały Parlamentowi sprawozdania na ten temat;

76.przypomina, że w ramach celów zrównoważonego rozwoju promowanie i ochrona kultury jest zarówno celem samym w sobie, zapisanym w pkt 4.7, 8.9 i 11.4, jak i kluczowym czynnikiem przyczyniającym się do wdrażania Agendy 2030 ONZ; podkreśla przekrojowy charakter kultury i projektów kulturalnych, który pozwala im wnosić pozytywny wkład w realizację wszystkich celów zrównoważonego rozwoju; zwraca się do Komisji, delegatur UE w państwach trzecich i państw członkowskich, aby nadal badały wzajemne powiązania między kulturą i polityką kulturalną oraz osiągnięcie wszystkich celów zrównoważonego rozwoju, w tym poprzez udział artystów i pracowników sektora kultury w integracyjnym dialogu, sieciach zawodowych, wymianach i partnerstwach z udziałem wielu zainteresowanych stron, a także poprzez wsparcie dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego; wzywa Komisję i ESDZ, aby organizowały więcej briefingów oraz wymian poglądów i praktyk w celu zapewnienia należytego wdrożenia tych wspólnych priorytetów;

77.podkreśla potencjał kultury oraz materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego jako wektorów komunikacji, wymiany i pokoju, które propagują pojednanie i zapobieganie konfliktom; w tym kontekście zachęca do ściślejszej współpracy z UNESCO w odniesieniu do ochrony dziedzictwa kulturowego i organizowania misji informacyjnych;

78.wzywa Komisję, aby zdecydowanie potępiła niszczenie dziedzictwa historycznego, artystycznego i kulturowego w niedawnych konfliktach, a także systematyczne i politycznie bądź ideologicznie nakierowane niszczenie dziedzictwa historycznego, artystycznego i kulturowego oraz tępienie tożsamości i kultur suwerennych państw, narodów lub mniejszości; przypomina, że niszczenie dziedzictwa kulturowego może stanowić zbrodnię wojenną i pogwałcenie praw człowieka, i w związku z tym przypomina o obowiązkach ochrony, które wzięły na siebie państwa członkowskie, w tym w odniesieniu do ochrony dziedzictwa kulturowego w następstwie, a także podczas konfliktów zbrojnych; wzywa do włączenia ochrony dziedzictwa kulturowego do misji i operacji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony UE poprzez zapewnienie pomocy i szkoleń lokalnym partnerom w zakresie wyzwań związanych z bezpieczeństwem, które mają wpływ na dziedzictwo kulturowe; wzywa, aby zastosowano ukierunkowane sankcje wobec osób i podmiotów odpowiedzialnych za niszczenie dziedzictwa kulturowego, wandalizm lub nielegalny handel dziedzictwem kulturowym, co stanowiłoby istotny krok w kierunku osiągnięcia efektu odstraszającego i zapewnienia odpowiedzialności za takie czyny;

79.wzywa Komisję i ESDZ, aby zapewniły partnerom w państwach członkowskich i państwach trzecich pomoc techniczną i materialną służącą podnoszeniu świadomości i rozwijaniu umiejętności i wiedzy niezbędnych do zachowania dziedzictwa kulturowego i zarządzania nim, w tym w ramach współpracy z organizacjami młodzieżowymi i instytucjami edukacyjnymi w państwach trzecich;

80.ostrzega Komisję, ESDZ, delegatury Unii w państwach trzecich i państwa członkowskie, że finansowana przez UE odbudowa zniszczonych wojną obiektów dziedzictwa kulturowego w państwach trzecich nie powinna przynosić korzyści stronom walczącym oskarżanym o naruszenia praw człowieka, legitymizować reżimów autorytarnych ani normalizować stosunków z nimi;

81.apeluje do państw członkowskich o należyte uwzględnienie stanowiska Parlamentu Europejskiego przy przyjmowaniu planu prac w dziedzinie kultury na lata 2023–2026;

°

°°

82.zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.


OPINIA KOMISJI SPRAW ZAGRANICZNYCH(13.10.2022)

dla Komisji Kultury i Edukacji

w sprawie realizacji nowego europejskiego programu działań na rzecz kultury i strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych

()

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Nacho Sánchez Amor

³Ѱ°

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Kultury i Edukacji, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

uwzględniając Konwencję UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego,

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 23 maja 2018r. w sprawie potrzeby wyeksponowania dziedzictwa kulturowego we wszystkich politykach UE[24],

uwzględniając konkluzje Rady z21 grudnia 2018r. wsprawie planu prac wdziedzinie kultury na lata 2019–2022[25],

uwzględniając art. 8 ust. 2 Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego,

uwzględniając Konwencję Rady Europy o przestępstwach przeciwko dobrom kultury,

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2016 r. pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych” (JOIN(2016)0029),

uwzględniając art. 167 ust. 3 i 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

uwzględniając dokument pt. „Wspólna wizja, wspólne działanie: Silniejsza Europa – Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej”, przedstawioną przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa 28 czerwca 2016 r.,

uwzględniając konkluzje Rady z 22 stycznia 2018r. w sprawie zintegrowanego podejścia do konfliktów i kryzysów zewnętrznych,

uwzględniając konkluzje Rady z 7 czerwca 2019r. w sprawie strategicznego podejścia UE do międzynarodowych stosunków kulturalnych i ram działania[26],

uwzględniając konkluzje Rady z21 czerwca 2021r. w sprawie podejścia UE do dziedzictwa kulturowego w konfliktach i kryzysach,

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2017 r. pt. „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych”[27],

uwzględniając swoje rezolucje z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie niszczenia zabytków kultury przez ISIS/Daisz[28] oraz z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie niszczenia dziedzictwa kulturowego w Górskim Karabachu[29],

uwzględniając wspólne wytyczne Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i krajowych instytutów kultury UE opublikowane w styczniu 2021 r.,

uwzględniając działanie przygotowawcze dotyczące kultury w stosunkach zewnętrznych UE i zawarte w nim zalecenia,

uwzględniając plan działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dobrami kultury,

uwzględniając rezolucję Rady Europy CM/Res(2010)53 ustanawiającą rozszerzone porozumienie częściowe, by umożliwić ściślejszą współpracę w sprawie szlaków kulturowych,

A.mając na uwadze, że kultura ma duży potencjał w zakresie promowania humanistycznych wartości UE, wzmocnienia jej tożsamości i przyczynienia się do realizacji jej celów na całym świecie;

B.mając na uwadze, że kultura stanowi kluczowy czynnik umożliwiający stawienie czoła istotnym wyzwaniom globalnym, a gdy pojmowana jest jako oddolny, swobodny przepływ pomysłów i twórczości, służy również jako zasadnicze narzędzie pokoju i zapobiegania konfliktom oraz zasób sprzyjający stabilności i regeneracji w każdej złożonej sytuacji;

C.mając na uwadze, że kultura jest jedną z nieocenionych sił napędowych spójności społecznej, kontaktów międzykulturowych i zrównoważonego rozwoju społecznego, gospodarczego i społecznego oraz może sprzyjać wzajemnemu zrozumieniu między społecznościami i narodami na całym świecie;

D.mając na uwadze, że kultura jest głęboko zakorzeniona w lokalnych realiach i stanowi kluczowy czynnik warunkujący społeczne i osobiste więzi w wielu krajach i regionach partnerskich UE, w tym w Afryce, Ameryce Łacińskiej, Azji oraz we wschodnim i południowym sąsiedztwie UE; mając na uwadze, że wypracowanie głębokiego zrozumienia tych realiów oraz ich pełne uwzględnienie może przyczynić się do większej kompleksowości i bardziej sprawiedliwego charakteru partnerstw UE oraz do poprawy ogólnej efektywności działań zewnętrznych UE;

E.mając na uwadze, że różnorodność kulturowa odgrywa istotną rolę w promowaniu praw człowieka, zapobieganiu konfliktom, pojednaniu i przeciwdziałaniu ekstremizmowi; mając na uwadze, że w staraniach o rozwijanie międzynarodowych stosunków kulturowych i dyplomacji kulturalnej UE powinna dążyć do promowania takich wartości jak solidarność i braterstwo, przy udziale podmiotów na wszystkich szczeblach instytucji publicznych i społeczeństwa obywatelskiego;

F.mając na uwadze, że diaspory z państw trzecich w UE oraz europejskie diaspory w państwach trzecich mogą odegrać istotną rolę w zacieśnianiu stosunków kulturalnych między UE a innymi państwami;

G.mając na uwadze, że w 1993 r. UE stworzyła specjalny system znany jako „wyjątek kulturalny”, aby chronić dobra i usługi kulturalne przed zasadami wolnego handlu, ponieważ kultura nie powinna być postrzegana jako towar handlowy i nie powinna podlegać potrzebom rynku;

H.mając na uwadze, że wyraźnie ukierunkowane zasoby przeznaczone na międzynarodowe stosunki kulturalne znacznie zwiększyłyby ich zdolność do pełnego rozwoju;

I.mając na uwadze, że stosunki międzykulturowe UE są cennym elementem zestawu narzędzi dyplomatycznych;

J.mając na uwadze, że UE musi angażować się w międzynarodowe stosunki kulturalne za pomocą własnych instrumentów, aby kształtować wizerunek kulturalny UE na całym świecie i uzupełniać pracę instytutów kultury państw członkowskich zagranicą oraz zagwarantować, że dostępne są wystarczające zasoby i środki, by osiągnąć ten cel;

K.mając na uwadze, że wart. 167 ust.3TFUE stwierdza się, że „Unia ipaństwa członkowskie sprzyjają współpracy zpaństwami trzecimi oraz zorganizacjami międzynarodowymi właściwymiwdziedzinie edukacji isportu, zwłaszcza zRadą Europy”;

L.mając na uwadze, że nieliberalne i autorytarne reżimy próbują na nowo zdefiniować międzynarodowe zasady i wartości, kwestionując ich powszechność i uznając je za narzędzie hegemonii kulturowej stosowane przez UE; mając na uwadze, że takie reżimy w swojej ogólnoświatowej retoryce próbują określać UE mianem podmiotu neokolonialnego; mając na uwadze, że działania tych reżimów mają dalekosiężne skutki na całym świecie i mają na celu ponowne zdefiniowanie międzynarodowych zasad i multilateralizmu; mając na uwadze, że takie reżimy – pod pretekstem współpracy kulturalnej – prowadzą działania w zakresie wywierania wpływu w celu kształtowania lub dezorientacji europejskiej debaty publicznej, podważenia europejskich wartości demokratycznych i prezentowania się w pozytywnym świetle; mając na uwadze, że podróże do krajów autorytarnych w celu realizacji projektów kulturalnych mogą narażać zainteresowane strony z sektora kultury na szkodliwy wpływ; mając na uwadze, że aby zwalczać twierdzenia takich reżimów, UE musi inwestować więcej w komunikację strategiczną i kampanie sprzyjające widoczności, aby promować wspólne wartości i dziedzictwo kulturowe;

M.mając na uwadze, że w warunkach konfliktów i wojen na całym świecie dochodzi do ataków wymierzonych w dziedzictwo kulturowe; mając na uwadze, że to niszczenie dziedzictwa kulturowego osłabia społeczności i ogranicza im możliwość korzystania z prawa do wolności wyznania, wyrażania opinii oraz wolności wypowiedzi; mając na uwadze, że celowe ataki wymierzone w dziedzictwo kulturowe w czasie konfliktu zbrojnego są uznawane za zbrodnie wojenne zgodnie z prawem międzynarodowym;

1.uznaje wysiłki Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) na rzecz wdrożenia wspólnego komunikatu „W stronę strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych”, ukazujące wartość dodaną UE i promujące współpracę kulturalną i stosunki z krajami partnerskimi, a także starania o wypracowanie modelu zacieśnionej współpracy z państwami członkowskimi, narodowymi instytutami kultury w UE (EUNIC) oraz podmiotami prywatnymi i publicznymi z UE i jej krajów partnerskich;

2.zachęca Komisję i ESDZ, by uwzględniały wartość dodaną zaangażowania organizacji społeczeństwa obywatelskiego w wysiłki na rzecz wspierania międzynarodowych stosunków kulturalnych UE, oraz by pobudzały skuteczne zaangażowanie tych podmiotów w tym względzie;

3.podkreśla potrzebę zwiększenia synergii i komplementarności między działaniami podejmowanymi przez UE i jej państwa członkowskie w państwach trzecich, w tym w ramach ich dyplomatycznych i konsularnych przedstawicielstw, oraz sieci EUNIC;

4.wzywa państwa członkowskie, Komisję i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do podwojenia starań o prezentowanie wspólnego stanowiska UE na forach i w sieciach wielostronnych oraz, w stosownych przypadkach, o spójne wypowiedzi w kwestiach mających wpływ na międzynarodowe stosunki kulturalne;

5.wzywa Radę, ESDZ i Komisję do włączenia kultury w główny nurt jako strategiczny filar wszystkich obszarów polityki działań zewnętrznych UE; popiera włączenie kultury do wszystkich obecnych i przyszłych umów dwustronnych i wielostronnych, z zapewnieniem należytego poszanowania zobowiązań podjętych w ramach Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego; zachęca państwa członkowskie do włączenia międzynarodowych stosunków kulturalnych do regularnej sprawozdawczości dotyczącej polityki zagranicznej;

6.podkreśla, że najlepszym sposobem reprezentacji i identyfikacji europejskiej kultury byłby wspólny i spójny wizerunek UE na całym świecie, wykraczający poza obraz jednostkowych kultur państw członkowskich UE lub połączenia tych kultur;

7.z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie punktów kontaktowych w ramach delegatur UE, rozwój platformy stosunków kulturalnych oraz wspólne wdrażanie programów umożliwiających podmiotom działającym w dziedzinie kultury i zainteresowanym podmiotom publicznym opracowywanie innowacyjnych pomysłów i konkretnych projektów, finansowanie stosunków kulturalnych i ułatwianie tworzenia sieci kontaktów, a także dzielenie się wiedzą fachową i najlepszymi praktykami;

8.wzywa ESDZ i Komisję do zacieśnienia współpracy między UE a państwami trzecimi w celu ochrony dziedzictwa kulturowego i zwalczania nielegalnego handlu, grabieży i niszczenia dóbr kultury; apeluje do ESDZ i Komisji o wspieranie działań państw członkowskich mających na celu repatriację skradzionych lub zagrabionych na całym świecie artefaktów kulturowych do ich krajów pochodzenia lub byłych właścicieli w sposób, który zakłada oparte na dowodach podejście bazujące na wzajemnym zrozumieniu; wzywa państwa trzecie, by w pełni szanowały historyczny i kulturowy charakter pomników i symboli kulturowych, w szczególności tych, które znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO;

9.wzywa Radę, Komisję i ESDZ do zwiększenia ochrony dziedzictwa kulturowego w strefach objętych konfliktami, np. poprzez zapewnienie nadzwyczajnego wsparcia na rzecz jego zachowania oraz rozważenie wprowadzenia ukierunkowanych sankcji wobec osób i podmiotów odpowiedzialnych za niszczenie lub wandalizm, handel lub fałszowanie dziedzictwa kulturowego, jako ważnego kroku w kierunku wprowadzenia środków odstraszających i zapewnienia odpowiedzialności za takie akty; wzywa do włączenia ochrony dziedzictwa kulturowego do misji i operacji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) UE poprzez zapewnienie pomocy i szkoleń lokalnym partnerom w zakresie wyzwań związanych z bezpieczeństwem, które mają wpływ na dziedzictwo kulturowe;

10.podkreśla znaczenie włączenia ochrony dziedzictwa kulturowego do różnych etapów konfliktów; wzywa do bardziej systematycznego angażowania podmiotów działających w dziedzinie kultury we wspólne analizy konfliktów w krajach, które są zagrożone konfliktem lub niestabilnością lub borykają się z nimi; apeluje o zwrócenie większej uwagi na ochronę i zachowanie dziedzictwa kulturowego na wszystkich forach międzynarodowych, w tym po konfliktach i kryzysach, ponieważ może ono przyczynić się do ochrony tożsamości, wspólnego zrozumienia i stworzenia podstaw dla zrównoważonej odbudowy, pojednania i trwałego pokoju w sytuacjach pokonfliktowych;

11.podkreśla potencjał międzynarodowych stosunków kulturalnych UE pod względem zwalczania dezinformacji w państwach trzecich oraz ingerencji zewnętrznej w UE, a także wrogiej narracji wobec UE w reżimach nieliberalnych i autorytarnych; wzywa ESDZ do przeanalizowania obecności i wpływu szkodliwych podmiotów państwowych w kontekście europejskich międzynarodowych stosunków kulturalnych, w które zaangażowana jest UE;

12.przypomina na przykład o próbach podejmowanych przez Chiny w celu wywarcia nacisku na muzeum w Nantes i ocenzurowania wystawy poświęconej Czyngis-chanowi, która pierwotnie zaplanowana była na 2020 r., czy też o roli Instytutów Konfucjusza, które umożliwiają Chinom sprawowanie ścisłej kontroli nad wszystkimi zagadnieniami dotyczącymi Chin w dziedzinie nauki i nauczania, co stanowi naruszenie konstytucyjnej ochrony wolności akademickiej i autonomii nauczania;

13.potępia celowe niszczenie zabytków kultury w Ukrainie w wyniku niesprowokowanej i nielegalnej agresji Rosji; wyraża uznanie dla starań wolontariuszy, kuratorów muzeów i pracowników sektora kultury w Ukrainie oraz w państwach członkowskich UE o ratowanie i ochronę dzieł sztuki i artefaktów należących do Ukrainy; wzywa UE i jej państwa członkowskie do wsparcia tych działań mających na celu zachowanie i odbudowę zniszczonych lub uszkodzonych obiektów kultury oraz do współpracy z instytucjami międzynarodowymi w wywieraniu presji na Rosję, by zwróciła artefakty zrabowane z Ukrainy;

14.potępia prowadzoną przez Azerbejdżan politykę wymazywania i negowania istnienia armeńskiego dziedzictwa kulturowego w Górskim Karabachu i jego sąsiedztwie, z naruszeniem prawa międzynarodowego i decyzji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z 7 grudnia 2021 r.; potępia również wznowienie przez Azerbejdżan agresji wobec Armenii, co stwarza dalsze zagrożenie dla jej dziedzictwa kulturowego; wzywa UE do aktywnego wywierania nacisku na Azerbejdżan, aby skłonić go do zakończenia wrogich działań, oraz do udziału w wysiłkach na rzecz ochrony zagrożonego dziedzictwa kulturowego w Górskim Karabachu, w szczególności przez zastosowanie mechanizmów, które ułatwią przeprowadzenie misji wyjaśniającej UNESCO;

15.wzywa władze tureckie, by w pełni szanowały historyczny i kulturowy charakter pomników i symboli kulturowych i religijnych, w szczególności tych, które znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO; wzywa Turcję do pełnego poszanowania międzynarodowego obowiązku ochrony zabytków społeczności alewickiej oraz zabytków pochodzenia chrześcijańskiego, armeńskiego, pontyjskiego i żydowskiego;

16.podkreśla, że niezbędne jest pełne uczestnictwo UE w wydarzeniach kulturalnych na całym świecie, zwłaszcza tych o wymiarze globalnym, takich jak wystawy światowe; apeluje, by UE mogła stać się gospodarzem wystawy światowej, która mogłaby mieć miejsce w różnych państwach członkowskich UE;

17.podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy w zakresie międzynarodowych stosunków kulturalnych między Komisją a ESDZ i EUNIC, a także z partnerami o podobnych poglądach i organizacjami międzynarodowymi, takimi jak UNESCO, np. poprzez przydział dodatkowych środków finansowych; podkreśla, że UE powinna skupić się w szczególności na międzynarodowych stosunkach kulturalnych z Afryką, Ameryką Łacińską i Karaibami, a także z Bałkanami Zachodnimi oraz wschodnim i południowym sąsiedztwem UE, nie pomijając innych partnerów;

18.wzywa ESDZ i Komisję do dalszego wzmacniania roli delegatur UE w międzynarodowych stosunkach kulturalnych UE i jej punktów kontaktowych, aby lepiej koordynować działania informacyjne i współpracę UE w dziedzinie kultury w krajach partnerskich, w tym poprzez przydzielenie niezbędnych zasobów, zwiększenie szczególnych umiejętności punktów kontaktowych niezbędnych do wykonywania ich obowiązków na najwyższym szczeblu oraz opracowanie dostosowanego do potrzeb wykazu działań i programów międzynarodowych w dziedzinie stosunków kulturalnych, które delegatury UE powinny realizować przy użyciu odpowiednich zasobów;

19.wzywa do opracowania strategii opartych na międzynarodowych stosunkach kulturalnych dla delegatur UE i innych podmiotów UE, w tym EUNIC, w ich stosunkach z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, takimi jak UNESCO, Rada Europy, Interpol, Światowa Organizacja Celna i Międzynarodowa Rada Muzeów; apeluje, aby strategie te uwzględniały europejską różnorodność kulturową, w tym języki regionalne, i obejmowały działania promujące poszanowanie mniejszości i różnorodności kulturowej na całym świecie;

20.wzywa UE, aby dzięki instrumentom programów edukacyjnych w krajach partnerskich inwestowała w organizacje młodzieżowe i instytucje edukacyjne oraz współpracowała z nimi w dziedzinie zwiększania świadomości i rozwoju niezbędnych umiejętności oraz wiedzy dla zachowania dziedzictwa kulturowego;

21.wzywa do przeznaczenia niezbędnych zasobów budżetowych i kadrowych na międzynarodowe stosunki kulturalne i dyplomację kulturalną UE, aby wzmocnić działania UE w tym zakresie; wzywa do zwiększenia współpracy kulturalnej z podmiotami lokalnymi, w tym instytucjami publicznymi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i środowiskiem akademickim w państwach trzecich;

22.wzywa ESDZ i Komisję do rozważenia wykonalności wprowadzenia specjalnego rozdziału poświęconego międzynarodowym stosunkom kulturalnym w ramach Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – „Globalny wymiar Europy” w śródokresowej ocenie instrumentu, w tym w odniesieniu do odbudowy, ochrony, restauracji i promowania europejskiego dziedzictwa kulturowego oraz kontynuacji programów wymiany kulturalnej między UE a państwami trzecimi w sytuacjach konfliktu;

23.wzywa Komisję do dalszego wzmacniania międzynarodowego wymiaru programów UE (Erasmus, „Horyzont”, specjalne programy delegatur, programy wymian oraz program globalnego przywództwa) oraz do zapewnienia odpowiednich zasobów finansowych na ich realizację, oraz do promowania unijnych rezydencji artystycznych; wzywa do pogłębienia współpracy w ramach programów kulturalnych z partnerami o podobnych poglądach, takimi jak Rada Europy i jej rozszerzone częściowe porozumienie w sprawie szlaków kulturowych, aby zacieśnić stosunki kulturalne z państwami trzecimi oraz promować różnorodność kulturową i dialog międzykulturowy; przypomina w tym kontekście o kluczowej roli programów UE w dziedzinie kultury jako zasadniczych elementów umożliwiających zwalczanie dezinformacji i ingerencji zewnętrznej w państwach trzecich;

24.wzywa do aktualizacji wspólnego komunikatu pt. „W stronę strategii UE na rzecz międzynarodowych stosunków kulturalnych” z 2016 r., aby ustanowić stały strukturalny i instytucjonalny wymiar UE oraz opracować i wdrożyć nadrzędną długoterminową strategię, która zostanie trwale i horyzontalnie włączona do zestawu narzędzi działań zewnętrznych UE;

25.apeluje o opracowanie własnego, niezależnego zestawu narzędzi UE na potrzeby międzynarodowych stosunków kulturalnych i dyplomacji kulturalnej, z wykorzystaniem zdobytego doświadczenia oraz wniosków z partnerstw EUNIC i instytutów kultury państw członkowskich za granicą, przy czym dyplomacja kulturalna i międzynarodowe stosunki kulturalne będą się koncentrować na wydarzeniach organizowanych w ramach współpracy kulturalnej i współtworzenia przy aktywnym udziale społeczeństwa obywatelskiego i sektorów kultury społeczeństw państw trzecich;

26.podkreśla, że ten zestaw narzędzi mógłby pomóc promować europejską kulturę i europejski styl życia oraz zapewnić unijne wsparcie w budowaniu zdolności technicznych i merytorycznych, a także wsparcie finansowe dla sektora kultury oraz sektora kreatywnego i innowacyjnego społeczeństwa obywatelskiego państw trzecich; podkreśla, że zestaw narzędzi powinien obejmować ochronę dziedzictwa kulturowego w działaniach zewnętrznych UE, w tym ochronę dziedzictwa kulturowego mniejszości, promowanie dialogu międzykulturowego i zrównoważony rozwój terytorialny mniej znanych ośrodków turystyki kulturalnej poprzez stworzenie inicjatywy „100 obiektów turystycznych UE”, obejmującej 100 interesujących miejsc ze wszystkich państw członkowskich, oraz że zestaw narzędzi powinien wspierać mobilność artystów i osób zawodowo związanych z kulturą między UE a państwami trzecimi.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

13.10.2022

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

56

3

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alexandrov Yordanov, Maria Arena, Petras Auštrevičius, Traian Băsescu, Fabio Massimo Castaldo, Włodzimierz Cimoszewicz, Katalin Cseh, Anna Fotyga, Michael Gahler, Bernard Guetta, Sandra Kalniete, Dietmar Köster, Andrius Kubilius, Miriam Lexmann, Leopoldo López Gil, Jaak Madison, Claudiu Manda, Lukas Mandl, Thierry Mariani, Pedro Marques, Marisa Matias, Sven Mikser, Matjaž Nemec, Kostas Papadakis, Tonino Picula, Manu Pineda, Giuliano Pisapia, Thijs Reuten, Nacho Sánchez Amor, Isabel Santos, Jacek Saryusz-Wolski, Mounir Satouri, Dominik Tarczyński, Dragoş Tudorache, Hilde Vautmans, Harald Vilimsky, Viola von Cramon-Taubadel, Witold Jan Waszczykowski, Charlie Weimers, Isabel Wiseler-Lima, Željana Zovko

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Markéta Gregorová, Christophe Grudler, Evin Incir, Manolis Kefalogiannis, Arba Kokalari, Andrey Kovatchev, Georgios Kyrtsos, Sergey Lagodinsky, Pierfrancesco Majorino, Juozas Olekas, Tom Vandenkendelaere, Mick Wallace

Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego

Asim Ademov, Bas Eickhout, Andrzej Halicki, Javier Moreno Sánchez, Piernicola Pedicini, Ramona Strugariu, Miguel Urbán Crespo, Juan Ignacio Zoido Álvarez


GŁOSOWANIE KOŃCOWE WFORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

56

+

ECR

Anna Fotyga, Jacek Saryusz‑Wolski, Dominik Tarczyński, Witold Jan Waszczykowski

NI

Fabio Massimo Castaldo

PPE

Asim Ademov, Alexander Alexandrov Yordanov, Traian Băsescu, Michael Gahler, Andrzej Halicki, Sandra Kalniete, Manolis Kefalogiannis, Arba Kokalari, Andrey Kovatchev, Andrius Kubilius, Miriam Lexmann, Leopoldo López Gil, Lukas Mandl, Tom Vandenkendelaere, Isabel Wiseler‑Lima, Juan Ignacio Zoido Álvarez, Željana Zovko

RENEW

Petras Auštrevičius, Katalin Cseh, Christophe Grudler, Bernard Guetta, Georgios Kyrtsos, Ramona Strugariu, Dragoş Tudorache, Hilde Vautmans

S&D

Maria Arena, Włodzimierz Cimoszewicz, Evin Incir, Dietmar Köster, Pierfrancesco Majorino, Claudiu Manda, Pedro Marques, Sven Mikser, Javier Moreno Sánchez, Matjaž Nemec, Juozas Olekas, Tonino Picula, Giuliano Pisapia, Thijs Reuten, Isabel Santos, Nacho Sánchez Amor

THE LEFT

Marisa Matias, Manu Pineda, Miguel Urbán Crespo, Mick Wallace

VERTS/ALE

Bas Eickhout, Markéta Gregorová, Sergey Lagodinsky, Piernicola Pedicini, Mounir Satouri, Viola vonCramon‑Taubadel

3

-

NI

Kostas Papadakis

ECR

Charlie Weimers

ID

Thierry Mariani

2

0

ID

Jaak Madison, Harald Vilimsky

Objaśnienie używanych znaków:

+:za

-:przeciw

0:wstrzymało się


OPINIA KOMISJI ROZWOJU(17.10.2022)

dla Komisji Kultury i Edukacji

w sprawie realizacji nowego europejskiego programu działań na rzecz kultury i strategii UE w dziedzinie międzynarodowych stosunków kulturalnych

()

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Sabine Verheyen


³Ѱ°

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Kultury i Edukacji, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.mając na uwadze, że kultura i dostęp do niej są kluczowe dla wolności i przestrzegania praw człowieka;

B.mając na uwadze, że w 2021 r. w deklaracji rzymskiej ministrów kultury państw grupy G-20 wszystkie państwa członkowskie zobowiązały do działań mających na celu ochronę zagrożonego dziedzictwa kulturowego na obszarach dotkniętych kryzysem oraz uznano ogromny potencjał dziedzictwa kulturowego dla działań na rzecz klimatu i zrównoważonego rozwoju;

C.mając na uwadze, że jak pokazał kryzys związany z COVID-19, sektor kultury i sektor kreatywny, które zazwyczaj stymulują zwiększanie spójności społecznej, należą do najbardziej wrażliwych sektorów;

1.potwierdza, że kultura jest kluczowym elementem rozwoju społecznego, siłą napędową trwałego rozwoju orazintegralną częścią jego wymiaru społecznego, gospodarczego iśrodowiskowego; przypomina, że kultura może tworzyć miejsca pracy, stymulować wzrost gospodarczy i sprzyjać długoterminowym zmianom i postępom społecznym, przyczyniając się do stabilności i trwałości społeczności oraz wzmocnienia spójności społecznej; przypomina, że kultura odgrywa zasadniczą rolę we wdrażaniu zobowiązania podjętego w ramach Agendy ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, aby zagwarantować, że nikt nie zostanie pominięty; wzywa do zwiększenia wkładu podmiotów działających w dziedzinie kultury w zrównoważony rozwój poprzez uznanie profesjonalizmu autorów, artystów oraz podmiotów działających w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, udział w pogłębionym i pluralistycznym dialogu, sieciach zawodowych, wymianach i partnerstwach wielostronnych oraz wsparcie dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla, że niezbędne jest rozszerzenie dyplomatycznej roli Unii Europejskiej jako globalnego partnera w obszarze kultury zgodnie z duchem celów zrównoważonego rozwoju; podkreśla, że wymiana młodzieży, partnerstwo miast i partnerstwa w dziedzinie zawodowej są ważnymi narzędziami, które służą wspieraniu wzajemnego zrozumienia międzykulturowego i powinny być promowane przez UE w jej polityce rozwojowej i polityce zagranicznej; potwierdza potrzebę ułatwienia wymiany międzynarodowej, aby rozwijać stosunki kulturalne i eliminować przeszkody w mobilności w sektorze kultury;

2.przypomina, że kultura i dziedzictwo kulturowe, w tym międzynarodowa współpraca kulturalna, są dźwignią promowania wartości UE, w tym pokoju, demokracji, praworządności, podstawowych wolności, praw człowieka i równości płci, i oferują UE, jej państwom członkowskim i krajom partnerskim możliwość uczenia się z kultur, dobrych praktyk i wiedzy fachowej, pobudzania rozwoju sektora kultury i sektora kreatywnego oraz wspierania tolerancji, dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego oraz wzajemnego zrozumienia;

3.podkreśla, że należy zapewnić dostęp do kultury i edukacji osobom z niepełnosprawnościami, w szczególności w krajach rozwijających się, aby przerwać błędne koło powodujące pogarszanie się warunków społeczno-kulturowych, w jakich osoby te się znajdują;

4.z zadowoleniem przyjmuje włączenie kultury jako obszaru interwencji do programu tematycznego „Globalne wyzwania” w ramach Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR) – rozporządzenia w sprawie globalnego wymiaru Europy, aby wspierać zrównoważony rozwój społeczny i gospodarczy oraz międzynarodową współpracę kulturalną i promować inicjatywy propagujące różnorodność kulturową; z zadowoleniem przyjmuje wkład ISWMR – „Globalny wymiar Europy” w program Erasmus+, w szczególności działania ukierunkowane na kraje globalnego Południa, które nie są zaangażowane w program Erasmus+; wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do właściwego monitorowania i regularnego składania Parlamentowi sprawozdań na temat stanu realizacji działań obejmujących międzynarodową współpracę kulturalną oraz wyników osiągniętych dzięki instrumentowi ISWMR – „Globalny wymiar Europy”, zwłaszcza w dziedzinie kultury i edukacji, w tym w ramach odbywającego się dwa razy w roku procesu kontroli (dialog geopolityczny wysokiego szczebla), rocznych sprawozdań i dokładnej oceny wskaźników skuteczności działania;

5.wzywa Komisję do zapewnienia odpowiedniego finansowania międzynarodowych stosunków kulturalnych w obecnych programach na rzecz kultury i edukacji, w szczególności poprzez włączenie możliwości finansowania kultury w przydziałach geograficznych, a także do programów tematycznych ISWMR – „Globalny wymiar Europy”; apeluje również o odpowiednie finansowanie ochrony, zachowania i odbudowy dziedzictwa kulturowego w ramach ISWMR – „Globalny wymiar Europy”, zwłaszcza na obszarach podatnych na konflikty i regionach narażonych na klęski żywiołowe i zagrożenia związane ze zmianą klimatu; wzywa ponadto kraje partnerskie do wzmocnienia ich polityki kulturalnej; podkreśla, że aby finansowanie przez UE zewnętrznej działalności kulturalnej było możliwe do utrzymania w perspektywie długoterminowej, niezbędne jest silne zaangażowanie lokalnych partnerów, w tym organizacji społeczeństwa obywatelskiego, dostosowanie programów do lokalnej rzeczywistości oraz odpowiednie uwzględnienie okresu po zakończeniu finansowania w celu realizacji i oceny projektów;

6.podkreśla, że UE może wzmocnić swoje międzynarodowe partnerstwa na rzecz współpracy kulturalnej za pośrednictwem regionów najbardziej oddalonych oraz krajów i terytoriów zamorskich, które znajdują się na rozdrożu geograficznym, kulturowym i językowym na całym świecie; zachęca UE do tworzenia projektów międzynarodowej współpracy kulturalnej obejmujących regiony najbardziej oddalone oraz kraje i terytoria zamorskie, aby sprzyjać integracji regionalnej i tworzyć nowe partnerstwa z krajami partnerskimi;

7.podkreśla, że konieczna jest ochrona różnorodności kulturowej i promowanie jej jako warunku owocnego dialogu między państwami i kulturami; przypomina, że UE zobowiązała się do przyczynienia się do wdrożenia Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego;

8.z zadowoleniem przyjmuje włączenie specjalnego rozdziału poświęconego kulturze do tytułu III (Rozwój społeczny) proponowanego porozumienia o partnerstwie między UE a Organizacją Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (OACPS); podkreśla, że współpraca w tym obszarze powinna również dotyczyć zwalczania nielegalnego handlu dziedzictwem kulturowym i przyczyniać się do zagwarantowania zwrotu, restytucji i konserwacji dzieł i artefaktów kultury; przypomina, że umowa o partnerstwie gospodarczym CARIFORUM–UE obejmuje oddzielny protokół na temat współpracy kulturalnej, zawierający postanowienia dotyczące wymian kulturalnych i dialogu w sprawie kultury; wzywa do preferencyjnego traktowania środków ułatwiających przepływ dóbr i usług kulturalnych oraz do promowania mobilności artystów z krajów rozwijających się, zgodnie z Konwencją UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego, w celu stworzenia sprawiedliwego światowego sektora kultury; wzywa do wzmocnienia programów kulturalnych, aby stymulować możliwości zatrudnienia, turystyki, zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz spójności społecznej, by promować poprawę pozycji młodzieży i równouprawnienie płci, przeciwdziałać szkodliwym normom i stereotypom społecznym i płciowym, zwalczać wszelkie formy dyskryminacji oraz wspierać sektor kultury, który został poważnie dotknięty pandemią COVID-19, a także wspierać i promować prawa kulturalne w państwach trzecich, w tym wolność wypowiedzi artystów, dziennikarzy i pracowników akademickich, jak również promować wolny dialog i wymianę dobrych praktyk na szczeblu międzynarodowym;

9.wzywa do opracowania nowych modeli współpracy między UE a krajami rozwijającymi się, w szczególności ich narodowymi instytutami kultury;

10.apeluje o uwzględnienie w najbliższym planie działania na rzecz młodzieży – w ramach działań zewnętrznych Unii Europejskiej – konkretnych środków i programów przyczyniających się do zapoznania młodych ludzi pochodzących zarówno z UE, jak i z globalnego Południa, z innymi kulturami i językami;

11.podkreśla, że ochrona, konserwacja i restauracja dziedzictwa kulturowego i naturalnego są – w szczególności dla młodzieży – istotnym czynnikiem zapewniającym przekazywanie go przyszłym pokoleniom; przypomina, że restaurowanie dzieł kultury i artefaktów sprzyja poszanowaniu i wzajemnemu zrozumieniu wartości różnych kultur, a także wspiera pokój, pojednanie i dialog; zachęca UE i jej państwa członkowskie do ułatwiania dialogu i dzielenia się najlepszymi praktykami w zakresie ochrony, konserwacji i restauracji dziedzictwa kulturowego i naturalnego w ramach rozporządzenia w sprawie ISWMR – „Globalny wymiar Europy”;

12.podkreśla wyjątkową rolę ludów tubylczych i społeczności lokalnych, które żyją na ziemiach przodków w zgodzie z przyrodą i dziką fauną i florą, w ochronie i promowaniu dziedzictwa kulturowego i naturalnego, a także ich znaczenie we wdrażaniu środków łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej; podkreśla, że w krajach rozwijających się ochrona języków mniejszości i języków tubylczych ma zasadnicze znaczenie dla ochrony tożsamości kulturowej i godności ludów tubylczych oraz dla zachowania ich tradycyjnego dziedzictwa; apeluje, aby ISWMR – „Globalny wymiar Europy” zapewniał odpowiednie finansowanie na większą ochronę dziedzictwa kulturowego i naturalnego, z poszanowaniem praw, w tym prawa społeczności tubylczych i lokalnych do ziemi;

13.apeluje o zacieśnienie współpracy między sektorem prywatnym a podmiotami publicznymi w zakresie ochrony i zachowania dziedzictwa kulturowego w krajach partnerskich; przypomina, że sektor prywatny wnosi wkład w zarządzanie zabytkami kultury, ich finansowanie i ochronę;

14.apeluje o poszanowanie i ochronę interesów krajów rozwijających się, które w wyniku konfliktów często doświadczają grabieży dziedzictwa kulturowego, oraz o uwzględnienie tych interesów w planie działania przeciwko nielegalnemu handlowi dobrami kultury na lata 2022–2025;

15.podkreśla, że brak odpowiedniej infrastruktury, fachowej wiedzy i wykwalifikowanych pracowników może stanowić przeszkodę dla właściwego zarządzania dziedzictwem i artefaktami kulturowymi;

16.podkreśla, że w celu promowania wzajemnego zrozumienia ważne jest, by narody i społeczeństwa wymieniały się pomysłami, informacjami, sztuką i innymi aspektami kultury; przypomina, że kultura i sztuka masowa mają ważny wpływ na to, jak postrzegamy dany kraj, naród lub kwestię; podkreśla rolę dzieł kultury w zrozumieniu osób mówiących innych językiem i żyjących w innych krajach; podkreśla, że dzieła kultury takie jak filmy czy literatura tworzą powiązania między różnymi kulturami i że w związku z tym należy promować międzynarodowe koprodukcje;

17.apeluje o uwzględnienie w unijnych inicjatywach odpowiednich szkoleń, wymiany wiedzy i dzielenia się najlepszymi praktykami, w tym w inicjatywach wspierających edukację i programy wymiany.


INFORMACJE O PRZYJĘCIU
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

13.10.2022

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

19

1

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Eric Andrieu, Hildegard Bentele, Catherine Chabaud, Lefteris Christoforou, Antoni Comín i Oliveres, Mónica Silvana González, Pierrette Herzberger-Fofana, György Hölvényi, Rasa Juknevičienė, Beata Kempa, Karsten Lucke, Pierfrancesco Majorino, Tomas Tobé, Miguel Urbán Crespo

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Alessandra Basso, Benoît Biteau, Caroline Roose

Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego

France Jamet, Pierre Karleskind, Ljudmila Novak, Christine Schneider


GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

19

+

NI

Antoni Comín i Oliveres

PPE

Hildegard Bentele, Lefteris Christoforou, György Hölvényi, Rasa Juknevičienė, Ljudmila Novak, Christine Schneider, Tomas Tobé

Renew

Catherine Chabaud, Pierre Karleskind

S&D

Eric Andrieu, Ilan DeBasso, Mónica Silvana González, Karsten Lucke, Pierfrancesco Majorino

The Left

Miguel Urbán Crespo

Verts/ALE

Benoît Biteau, Pierrette Herzberger‑Fofana, Caroline Roose

1

-

ID

France Jamet

1

0

ECR

Beata Kempa

Objaśnienie używanych znaków:

+:za

-:przeciw

0:wstrzymało się


INFORMACJE O PRZYJĘCIUPRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia

14.11.2022

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

19

4

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Asim Ademov, Christine Anderson, Andrea Bocskor, Tomasz Frankowski, Catherine Griset, Hannes Heide, Irena Joveva, Petra Kammerevert, Niyazi Kizilyürek, Peter Pollák, Marcos Ros Sempere, Monica Semedo, Andrey Slabakov, Massimiliano Smeriglio, Michaela Šojdrová, Sabine Verheyen, Maria Walsh

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Isabella Adinolfi, João Albuquerque, Marcel Kolaja, Iuliu Winkler, Salima Yenbou

Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego

Karen Melchior


GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

19

+

PPE

Asim Ademov, Isabella Adinolfi, Tomasz Frankowski, Peter Pollák, Michaela Šojdrová, Sabine Verheyen, Maria Walsh, Iuliu Winkler

RENEW

Irena Joveva, Karen Melchior, Monica Semedo, Salima Yenbou

S&D

João Albuquerque, Hannes Heide, Petra Kammerevert, Marcos Ros Sempere, Massimiliano Smeriglio

THE LEFT

Niyazi Kizilyürek

VERTS/ALE

Marcel Kolaja

4

-

ECR

Andrey Slabakov

ID

Christine Anderson, Catherine Griset

NI

Andrea Bocskor

0

0

Objaśnienie używanych znaków:

+:za

-:przeciw

0:wstrzymało się

Ostatnia aktualizacja: 6 grudnia 2022
Informacja prawna-Polityka ochrony prywatności