Ϸվ

Od 2014r. stosunki między UE aRosją są napięte z powodu bezprawnej aneksji Krymu, wspierania przez Rosję ugrupowań separatystycznych na wschodzie Ukrainy, polityki destabilizacji krajów ościennych, kampanii mających na celu dezinformację i ingerencję oraz wewnętrznych naruszeń praw człowieka. Po tym, jak 24 lutego 2022r. Rosja rozpoczęła niczym niesprowokowaną, nieuzasadnioną i bezprawną wojnę napastniczą przeciwko Ukrainie, zawieszono pozostałą współpracę polityczną, kulturalną i naukową.

Podstawa prawna

  • Tytuł V : „działania zewnętrzne”
  • Artykuły206–207 (handel) i216–219 (umowy międzynarodowe) .
  • Umowy opartnerstwie iwspółpracy (stosunki dwustronne).

Stosunki UE-Rosja

Do czasu protestów na ukraińskim Majdanie w listopadzie 2013r. UE iRosja rozwijały strategiczne partnerstwo (zainicjowana w 2010r. umowa o partnerstwie na rzecz modernizacji) i negocjowały nową umowę, aby pogłębić współpracę nawiązaną w 2008r. Obejmowało to m.in.handel, gospodarkę, energię, zmianę klimatu, badania naukowe, edukację, kulturę i bezpieczeństwo, wtym walkę zterroryzmem, zapobieganie rozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz rozwiązywanie konfliktów na Bliskim Wschodzie. UE była zagorzałym zwolennikiem przystąpienia Rosji do Światowej Organizacji Handlu (WTO), co nastąpiło w2012r. Bezprawna aneksja Krymu przez Rosję wmarcu 2014r., dowody potwierdzające, że Rosja wspierała separatystów na wschodzie Ukrainy, oraz próby uniemożliwienia dostępu do Morza Azowskiego doprowadziły do gruntownej rewizji polityki UE wobec Rosji.

Od marca 2014r. UE stopniowo nakładała na Rosję środki ograniczające, podobnie jak Stany Zjednoczone, Kanada, Australia i inne państwa zachodnie. Najpierw sankcje UE nałożone na Rosję w 2014r. obejmowały indywidualne środki ograniczające, np. zamrożenie aktywów członków rosyjskiej elity, ukraińskich separatystów i powiązanych z nimi organizacji oraz zakaz wydawania im wiz, jak również sankcje dyplomatyczne, które pociągnęły za sobą formalne zawieszenie szczytów UE-Rosja i negocjacji w sprawie nowej umowy o współpracy tego kraju z UE, a także zawieszenie członkostwa Rosji w grupie G8. Później wprowadzono szersze sankcje gospodarcze, np. pierwsze ograniczenia w handlu z Krymem i sankcje sektorowe dotyczące handlu bronią, współpracy w dziedzinie energii i finansów z Rosją. W odpowiedzi w sierpniu 2014r. Rosja przyjęła sankcje odwetowe i zakazała wielu unijnych produktów rolno-spożywczych (stanowiących 43% całkowitego eksportu produktów rolno-spożywczych z UE do Rosji i 4,2% całkowitego światowego eksportu produktów rolno-spożywczych z UE w 2013r.). Pomimo sankcji i sankcji odwetowych Unia pozostawała głównym partnerem handlowym Rosji, która z kolei była do 2021r. piątym co do wielkości partnerem handlowym UE.

Ponadto Unia ponownie oceniła swoje stosunki z Rosją w globalnej strategii bezpieczeństwa z 2016r., określając je jako „kluczowe wyzwanie strategiczne”. W marcu 2016r. Rada określiła pięć zasad przewodnich, które mają obowiązywać w stosunkach UE z Rosją: (1)wdrożenie porozumień mińskich dotyczących konfliktu na wschodzie Ukrainy jako główny warunek jakiejkolwiek istotnej zmiany stanowiska UE wobec Rosji; (2)wzmocnienie stosunków zpartnerami wschodnimi UE oraz innymi sąsiadami, wtym Azją Środkową; (3)wzmocnienie odporności UE (np. bezpieczeństwo energetyczne, zagrożenia hybrydowe lub komunikacja strategiczna); (4)możliwość wybiórczej współpracy zRosją wkwestiach wchodzących w zakres zainteresowań UE; (5)potrzeba nawiązywania kontaktów międzyludzkich i wspierania społeczeństwa obywatelskiego wRosji.

Od rozpoczęcia przez Federację Rosyjską 24lutego 2022r. bezprawnej, niczym niesprowokowanej i nieuzasadnionej napaści zbrojnej na Ukrainę uznaje się Rosję za agresora wobec Ukrainy. W związku z tym Unia zrewidowała swoją strategię wobec tego kraju.

W marcu 2022r. UE przyjęła , uznając, że Rosja stanowi „dla bezpieczeństwa europejskiego długoterminowe i bezpośrednie zagrożenie”. Oznacza to istotną zmianę w stosunkach UE-Rosja od 2016r. Podejście to potwierdziła przyjęta w czerwcu 2022r. Koncepcja strategiczna NATO, w której stwierdzono, że „Federacja Rosyjska stanowi największe i bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa sojuszników oraz dla pokoju i stabilności w strefie euroatlantyckiej”.

W związku z tym od 2022r. podstawą podejścia UE wobec Rosji są następujące zasady:(1)należy izolować Rosję na arenie międzynarodowej i nakładać na nią sankcje, aby uniemożliwić jej prowadzenie wojny; (2)społeczność międzynarodowa musi zapewnić rozliczalność i pociągnąć Rosję, indywidualnych sprawców i współsprawców do odpowiedzialności za naruszenia prawa międzynarodowego i zbrodnie wojenne popełnione w Ukrainie; (3)należy wspierać kraje sąsiadujące z UE, w tym za pośrednictwem polityki rozszerzenia Unii, oraz pomagać partnerom na całym świecie w radzeniu sobie ze skutkami rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie; (4)należy wspierać ścisłą współpracę z NATO i partnerami na całym świecie, aby bronić porządku międzynarodowego opartego na zasadach; (5)należy zwiększyć odporność UE, w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa energetycznego i infrastruktury krytycznej, oraz przeciwdziałać zagrożeniom cyberbezpieczeństwa i zagrożeniom hybrydowym ze strony Rosji, manipulacjom informacjami i ingerencjom w informacje; (6)należy wspierać społeczeństwo obywatelskie, obrońców praw człowieka i niezależne media w Rosji i poza nią, a jednocześnie przeciwdziałać zagrożeniom dla bezpieczeństwa i porządku publicznego w UE.

Unia zdecydowanie i w najostrzejszych słowach potępiła bezprawną, niczym niesprowokowaną i nieuzasadnioną wojnę napastniczą Rosji przeciw Ukrainie, a także ataki na ludność i infrastrukturę cywilną. Wezwała również do natychmiastowego i bezwarunkowego wycofania wszystkich rosyjskich oddziałów z całego terytorium Ukrainy w granicach uznanych przez społeczność międzynarodową. Unia podkreśliła, że ta wojna napastnicza stanowi jawne i rażące pogwałcenie Karty Narodów Zjednoczonych i podstawowych zasad prawa międzynarodowego oraz że Federacja Rosyjska ponosi za nią pełną odpowiedzialność. Przewodniczący Rady Europejskiej Charles Michel zwrócił również uwagę na jej wpływ na porządek światowy, oznajmiając 1 marca 2022r.: „Celem ataku jest nie tylko Ukraina. Są nim także prawo międzynarodowe, międzynarodowy ład oparty na zasadach, demokracja i ludzka godność. To terroryzm geopolityczny w czystej postaci”. Ponadto przywódcy unijni podkreślili, że Rosja, Białoruś i wszystkie osoby odpowiedzialne za zbrodnie wojenne i inne najpoważniejsze zbrodnie zostaną pociągnięte do odpowiedzialności za swoje działania, zgodnie z prawem międzynarodowym. UE potępiła też wykorzystywanie przez Rosję żywności jako broni w wojnie przeciwko Ukrainie, co wywołało światowy kryzys bezpieczeństwa żywnościowego. Unia uznała również fikcyjne referenda zorganizowane przez Rosję we wrześniu 2022r. na tymczasowo okupowanych terytoriach Ukrainy za nielegalne i niezgodne z prawem i zdecydowanie odrzuciła tę próbę legitymizacji lub normalizacji nielegalnej kontroli wojskowej i aneksji części terytoriów Ukrainy przez Rosję.

W reakcji na rosyjską inwazję państwa członkowskie UE szybko przyjęły wyjątkowo surowe sankcje w ścisłej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi, Zjednoczonym Królestwem, Kanadą, Australią i Japonią. Od 24lutego 2022r. UE znacznie rozszerzyła sankcje sektorowe, przyjęła (do kwietnia 2024r.) i dodała szereg osób i podmiotów do listy sankcyjnej, aby zwiększyć presję na Rosję i skłonić ją do zakończenia wojny. Środki ograniczające mają osłabić podstawy gospodarcze Rosji, pozbawić ją istotnych technologii i rynków oraz znacznie ograniczyć jej zdolność do prowadzenia wojny. Trwają negocjacje w sprawie 14 pakietu sankcji.

Dzięki szybkiemu przyjęciu kolejnych 13 pakietów , określanemu jako „rewolucja sankcyjna”, powstał bezprecedensowy zestaw środków wymierzonych w kluczowe sektory rosyjskiej gospodarki i elity polityczne tego kraju. W każdym pakiecie stopniowo zmieniano i rozszerzano zakres sankcji nakładanych od 2014r. Dodano na przykład nowy system zakazujący przywozu do UE towarów pochodzących z nielegalnie zaanektowanych terytoriów obwodu donieckiego, ługańskiego, chersońskiego i zaporoskiego. Pakiety sankcji mają być dotkliwe i mieć poważne skutki w sektorach finansowym, energetycznym, transportowym i przestrzeni powietrznej, technologicznym, konsultingowym, nadawczym, metalowym, a także w sektorze towarów luksusowych i innych. Ograniczenia wywozowe i przywozowe obejmują .

Oprócz sankcji indywidualnych i gospodarczych wprowadzono też szereg sankcji dyplomatycznych, włącznie z zawieszeniem ułatwień wizowych między UE a Rosją. Wraz z innymi członkami WTO Unia uzgodniła, że należy zrezygnować ze stosowania zasady największego uprzywilejowania do rosyjskich produktów i usług na rynkach UE.

Według stanu na koniec kwietnia 2024r. sankcje nałożono na ponad 2100 osób i podmiotów, w tym m.in. na prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina, rosyjskiego ministra spraw zagranicznych Siergieja Ławrowa, 351 członków Dumy Państwowej, którzy zatwierdzili uznanie tymczasowo okupowanych terytoriów obwodów donieckiego i ługańskiego, wysokich rangą urzędników i personel wojskowy, dezinformatorów, osoby odpowiedzialne za ataki rakietowe na ludność cywilną, krytyczną infrastrukturę cywilną oraz porwania i nielegalne adopcje dzieci ukraińskich. Na liście sankcyjnej znalazło się kilku wysokich rangą członków organizacji najemników nazywanej grupą Wagnera. W czerwcu 2023r. Rada za skazanie rosyjskiego polityka opozycji, działacza na rzecz demokracji i krytyka Kremla Władimira Kara-Murzy na karę 25 lat pozbawienia wolności na podstawie fałszywych i motywowanych politycznie zarzutów. Niedawno do listy sankcyjnej dodano również rosyjskich urzędników służby więziennej i wymiaru sprawiedliwości uwikłanych w śmierć Aleksieja Nawalnego.

Unia nie tylko rozszerzyła zakres sankcji, ale też nasiliła walkę z ich obchodzeniem przez Rosję. Aby uniknąć sytuacji, w której eksport przez państwa trzecie osłabia skuteczność sankcji unijnych, UE wprowadziła nowe środki zapobiegające obchodzeniu zakazów wywozu określonych towarów i technologii, zwłaszcza produktów podwójnego zastosowania, kluczowych komponentów i zaawansowanych technologii.

Ponadto naruszenia środków ograniczających dodano też do wykazu europrzestępstw, a 9czerwca 2023r. Rada uzgodniła, że należy uznawać naruszenia sankcji UE za przestępstwa i wprowadzić za nie kary oraz ułatwić prowadzenie w całej Unii dochodzeń przeciwko naruszeniom sankcji, ich ściganie i karanie.

We wrześniu 2022r. państwa członkowskie UE całkowicie umowę o ułatwieniach wizowych między UE a Rosją z 2007r., Komisja przyjęła służące dopilnowaniu, aby zawieszenie to nie miało negatywnego wpływu na osoby potrzebujące ochrony i osoby podróżujące do UE w podstawowych celach, np. dziennikarzy, dysydentów i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego.

W ramach działań odwetowych wobec UE i innych sankcji międzynarodowych nałożonych na Rosję po inwazji na Ukrainę w lutym 2022r. rząd rosyjski opublikował wykaz „nieprzyjaznych” krajów obcych obejmujący państwa członkowskie UE, Zjednoczone Królestwo, USA i inne państwa stosujące sankcje wobec Rosji. Obywatele tych krajów podlegają coraz bardziej skomplikowanemu systemowi sankcji odwetowych, które rzutują na umowy handlowe i transakcje finansowe powiązane z Rosją. 31marca 2022r. władze rosyjskie postanowiły też rozszerzyć „listę osób niepożądanych” o „liderów UE najwyższego szczebla, kilku komisarzy europejskich i szefów organów wojskowych UE, a także zdecydowaną większość posłów do Parlamentu Europejskiego” oraz odmówić im prawa wjazdu na terytorium Rosji. W przeciwieństwie do unijnego zakazu podróży listy tej oficjalnie nie opublikowano, co wyklucza jakąkolwiek możliwość odwołania. Ponadto rosyjska czarna lista obejmuje urzędników wysokiego szczebla rządów niektórych państw członkowskich UE i posłów do parlamentów krajowych, a także osoby publiczne i przedstawicieli mediów.

Biorąc pod uwagę, że niczym niesprowokowana i nieuzasadniona inwazja Rosji na Ukrainę stanowi rażące naruszenie prawa międzynarodowego i zasad Karty Narodów Zjednoczonych, UE wspiera wysiłki ukraińskie i międzynarodowe, aby zapewnić rozliczenie zbrodni wojennych i innych poważnych przestępstw, w tym zbrodni agresji, a także wyrządzonych ogromnych szkód. Komisja Europejska nadal wspiera prace Międzynarodowego Trybunału Karnego, a jednocześnie wyraziła gotowość do współpracy ze społecznością międzynarodową, aby powołać specjalny trybunał międzynarodowy ad hoc prowadzący dochodzenia i ścigający zbrodnie, których dopuścili się przywódcy polityczni i wojskowi Federacji Rosyjskiej i jej sojuszników, w szczególności Białorusi, podczas napaści na Ukrainę. W maju 2023r. Eurojust uzyskał nowe uprawnienia do przechowywania, analizowania i gromadzenia dowodów, aby ułatwić dalsze dochodzenia w sprawie zbrodni wojennych, zbrodni ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości popełnionych na terytorium Ukrainy. W lipcu 2023r. w agencji utworzono Międzynarodowe Centrum Ścigania Zbrodni Agresji przeciwko Ukrainie (ICPA), z udziałem członków unijnego wspólnego zespołu dochodzeniowo-śledczego.

Komisja Europejska bada również w porozumieniu z partnerami międzynarodowymi, jak można by wykorzystać zamrożone rosyjskie aktywa do odbudowy i rekonstrukcji Ukrainy, zgodnie z prawem unijnym i międzynarodowym. Od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę kraje grupy G-7 zamroziły aktywa rosyjskiego banku centralnego o wartości 260 mld EUR, z czego dwie trzecie w UE. Podczas szczytu G-7 w czerwcu 2024r. członkowie grupy rozważą, jak koordynować podejścia polityczne partnerów międzynarodowych.

Jak uzgodniła Rada Europejska, państwa członkowskie omawiają obecnie możliwość wykorzystania nadzwyczajnych dochodów z aktywów rosyjskiego banku centralnego immobilizowanych w UE. 12lutego 2024r. Rada przyjęła .18 marca przedstawiono drugą propozycję, by przeznaczyć 90% tych dochodów na Europejski Instrument na rzecz Pokoju i tym samym zwiększyć wsparcie wojskowe dla Ukrainy, a 10% – na potrzeby związane z odbudową i wsparcie zdolności ukraińskiego przemysłu obronnego. Nie osiągnięto jeszcze porozumienia w tej sprawie, ale odnotowano pewne postępy.

Pod rządami Putina, a zwłaszcza po 2012r., przestrzeń dla działań indywidualnych i zbiorowych kurczyła się stopniowo, lecz systematycznie w wyniku stosowanych ograniczeń prawnych i planowego zastraszania krytyków. Na przestrzeni lat władze rosyjskie wprowadziły szeroko zakrojone ograniczenia prawne wymierzone w „agentów zagranicznych” oraz „niepożądane” i „ekstremistyczne” organizacje. Ich skutki odczuły setki organizacji pozarządowych. Istotnie nasiliła się też cenzura w mediach, internecie i mediach społecznościowych. Władze uznawały za „agentów zagranicznych”, nękały i pozbawiały wolności coraz więcej obrońców praw człowieka, niezależnych dziennikarzy i podmiotów społeczeństwa obywatelskiego. Zamykały organizacje praw człowieka i ograniczały wolność słowa, pokojowego zgromadzania się i zrzeszania. Celem stało się też dziennikarstwo śledcze i oparte na danych, a media kontrolowane przez państwo nieustannie szafowały obrazem „oblężonej twierdzy” atakowanej „kolektywnie przez Zachód”. Wybory parlamentarne w 2016 r. i w 2021 r. oraz wybory regionalne i lokalne we wrześniu 2022r. odbyły się w restrykcyjnym środowisku politycznym i medialnym, co umożliwiło zdecydowane zwycięstwo putinowskiej partii Jedna Rosja. Zdaniem obserwatorów (do 2016r.) i niezależnych mediów wybory w Rosji nadal nie spełniają standardów międzynarodowych i wykazują poważne braki z powodu oszustw, mobilizowania zakładów pracy, systematycznego wykluczania opozycji i innych nieprawidłowości. We wrześniu 2023r. w Federacji Rosyjskiej odbyły się wybory regionalne, w tym na okupowanych terytoriach Ukrainy. Unia Europejska wybory te były niż poprzednie. Prawa wyborcze obywateli rosyjskich pogorszyły się do tego stopnia, że można uznać, iż wybory te przeprowadzono bez poszanowania jakichkolwiek prawdziwych zasad demokratycznych.

Po rozpoczęciu czwartej prezydentury w 2018r. Władimir Putin zainicjował w 2020r. poprawki do konstytucji, które umożliwiają mu utrzymanie władzy po 2024r. (teoretycznie do 2036r.). W marcu 2024r. Władimir Putin rozpoczął piątą kadencję prezydencką. W wyborach uznanych za niedemokratyczne uzyskał 87,28% głosów, przy frekwencji na poziomie 77,44% uprawnionych wyborców. Te „wybory” prezydenckie odbyły się 15–17 marca w bardzo restrykcyjnych warunkach naznaczonych intensywną propagandą. UE wydała , w którym powtórzyła, że nie uznaje i nigdy nie uzna ani tych tzw. wyborów na terytoriach Ukrainy, ani ich wyników. Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczący Komisji Josep Borrell oświadczył, że wybory odbyły się na podstawie represyjnych przepisów bez jakiejkolwiek wiarygodnej rywalizacji i obecności niezależnych mediów w otoczce arbitralnych zatrzymań przywódców opozycji politycznej, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i dziennikarzy, a także nagłej śmierci rosyjskiego przywódcy opozycji i laureata Nagrody im. Sacharowa Aleksieja Nawalnego w areszcie w jednej z najsurowszych rosyjskich kolonii karnych. Podczas debaty w Parlamencie Europejskim 10kwietnia 2024r. , że w takich warunkach nie ma mowy o „wyborach”. Ponadto po raz drugi z rzędu Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) nie mogła obserwować wyborów w tym kraju (po wyborach parlamentarnych w 2021r.).

Po dekadzie ograniczania sfery publicznej pod rządami Putina i po powrocie Aleksieja Nawalnego do Rosji w styczniu 2021r. rozpoczęła się nowa fala wewnętrznych represji politycznych, która gwałtownie nasiliła się po inwazji Rosji na Ukrainę w lutym 2022r. Wszelki sprzeciw lub odstępstwo od oficjalnej wersji wydarzeń podlegają karze, a za krytyczne głosy w społeczeństwie grożą jeszcze surowsze sankcje. Według Rosja jest „reżimem autorytarnym” i zajmuje 144 miejsce wśród 167 krajów, za Nikaraguą, Wenezuelą i Nigrem. W Rosja spadła po inwazji na Ukrainę o dziewięć miejsc (ze 167 na 180), a sytuację określa się jako „bardzo poważną”. Specjalna sprawozdawczyni ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Federacji Rosyjskiej Mariana Kacarowa wielokrotnie podkreślała, że od czasu inwazji na Ukrainę sytuacja w zakresie praw człowieka w Rosji wyraźnie się pogorszyła i wpisuje się w schemat ograniczania praw obywatelskich i politycznych.

Od 24 lutego 2022r. w Rosji zatrzymano 20000 demonstrantów antywojennych i według liczba więźniów politycznych przekracza obecnie 1000 osób. UE potępiła systematyczne represje wobec organizacji pozarządowych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, obrońców praw człowieka i niezależnych dziennikarzy w Rosji i poza nią. Nadal wspiera też Rosjan, którzy opowiedzieli się lub protestowali przeciwko wojnie w Ukrainie. Unia wielokrotnie potwierdzała solidarność z Władimirem Kara-Murzą, Aleksiejem Nawalnym, Ilją Jaszynem, Olegiem Orłowem i wszystkimi Rosjanami, których ściga się, pozbawia wolności lub zastrasza za walkę o prawa człowieka i ujawnianie prawdy o nielegalnych działaniach reżimu.

Obowiązujące umowy

Podstawą prawną stosunków między UE aRosją jest umowa opartnerstwie iwspółpracy podpisana wczerwcu1994r. Umowa, którą początkowo zawarto na 10 lat, jest automatycznie przedłużana co roku. Określono w niej podstawowe wspólne cele oraz stworzono ramy instytucjonalne dla kontaktów dwustronnych, wtym regularnych konsultacji wdziedzinie praw człowieka iodbywających się co dwa lata szczytów prezydenckich, które obecnie zawieszono.

Na szczycie wSankt Petersburgu w 2003r. UE iRosja zacieśniły współpracę dzięki stworzeniu czterech „wspólnych przestrzeni”: przestrzeni gospodarczej; przestrzeni wolności, bezpieczeństwa isprawiedliwości; przestrzeni bezpieczeństwa zewnętrznego; atakże przestrzeni badań naukowych, edukacji ikultury. Na szczeblu regionalnym UE iRosja wraz zNorwegią iIslandią ustanowiły w2007r. nową politykę wymiaru północnego, skupiając się na współpracy transgranicznej wregionie Morza Bałtyckiego iMorza Barentsa. Wlipcu 2008r. rozpoczęły się negocjacje wsprawie nowej umowy UE-Rosja, wktórej mają się znaleźć „prawnie wiążące zobowiązania” wtakich dziedzinach jak dialog polityczny, sprawiedliwość, wolność, bezpieczeństwo, współpraca gospodarcza, badania naukowe, oświata, kultura, handel, inwestycje i energia. W2010r. zapoczątkowano „partnerstwo na rzecz modernizacji”. Negocjacje dotyczące umowy oułatwieniach wizowych zakończono w2011r. Jednak interwencja Rosji na Krymie spowodowała zawieszenie wszystkich rozmów iprocesów. W2014r. Rada Europejska zawiesiła współpracę zRosją (zwyjątkiem współpracy transgranicznej ikontaktów międzyludzkich) oraz nowe finansowanie UE dla tego kraju za pośrednictwem międzynarodowych instytucji finansowych. Stosunki między Unią Europejską a Rosją są napięte od czasu bezprawnej aneksji Krymu i zajęcia Sewastopola przez Rosję w 2014r. oraz jej destabilizujących działań we wschodniej Ukrainie. Po inwazji Rosji na Ukrainę 24lutego 2022r. zawieszono pozostałą współpracę polityczną, kulturalną i naukową.

Rola Parlamentu Europejskiego

Parlament Europejski zatwierdził umowę o partnerstwie i współpracy w 1997 r. w ramach procedury zgody.

Uchwalił szereg rezolucji wsprawie Ukrainy, wktórych potępił bezprawne zajęcie Krymu przez Rosję w 2014 r., atakże rolę tego kraju wdestabilizacji wschodniej Ukrainy. W i Parlament przyjął rezolucje wsprawie stanu stosunków między UE aRosją, wktórych poparł sankcje unijne ipodkreślił potrzebę zapewnienia rosyjskiemu społeczeństwu obywatelskiemu ambitniejszej pomocy finansowej Unii oraz wspierania kontaktów międzyludzkich pomimo trudnych stosunków. W rezolucji z 2019r. wyraził głębokie zaniepokojenie postawą Rosji na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w krajach Partnerstwa Wschodniego. Skrytykował w niej również pogorszenie sytuacji w zakresie praw człowieka i podstawowych wolności w Rosji i zaproponował, by nie uznawać już tego kraju za „partnera strategicznego” UE. We wrześniu 2021r. Parlament przyjął wsprawie kierunku stosunków politycznych między UE a Rosją, zgodnie z którym Unia musi „dopilnować, by dalsza współpraca z Kremlem była uzależniona od złożenia przez Kreml obietnicy zakończenia wewnętrznej agresji wobec własnych obywateli, zaprzestania systemowych represji wobec opozycji [...] i [...] więźniów politycznych, [...] organizacji społeczeństwa obywatelskiego, [...] uchylenia lub zmiany przepisów niezgodnych z normami międzynarodowymi, takich jak ustawa o »obcych agentach« oraz zaprzestania zewnętrznej agresji na państwa sąsiadujące”. Wezwał też UE, by jasno wytyczyła granice i powstrzymała się od współpracy z Rosją jedynie w celu utrzymania otwartych kanałów dialogu. Ponadto Parlament zaapelował o opracowanie wizji i strategii dotyczących przyszłości stosunków UE z wolną, dostatnią, pokojową i demokratyczną Rosją.

Przed 2014r. Parlament opowiadał się za nowym kompleksowym porozumieniem zRosją, bazującym na wspólnych wartościach iinteresach. Jednocześnie wielokrotnie wyrażał poważne obawy co do poszanowania praw człowieka, praworządności i stanu demokracji w Rosji, na przykład w związku z przyjęciem przepisów wymierzonych w „propagandę” LGBTI, depenalizacją mniej poważnej przemocy domowej, prześladowaniem niezależnych organizacji pozarządowych lub podmiotów otrzymujących finansowanie spoza Rosji itp. Parlament potępił w szczególności bezprecedensową liczbę naruszeń praw człowieka mieszkańców Krymu, a zwłaszcza Tatarów. W 2018r. zażądał uwolnienia ukraińskiego reżysera Ołeha Sencowa, który sprzeciwił się nielegalnej aneksji Krymu, i przyznał mu Nagrodę im. Sacharowa. Sencowa uwolniono w 2019r. w ramach wymiany więźniów między Rosją a Ukrainą. Parlament stanowczo potępił próbę zabójstwa Aleksieja Nawalnego w 2020r.

Od początku rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie Parlament przyjął liczne rezolucje potępiające tę agresję i zbrodnie popełnione w jej następstwie oraz wyraził pełne poparcie dla niezależności, suwerenności i integralności terytorialnej Ukrainy w granicach uznanych przez społeczność międzynarodową.

Od rosyjskiej wielkoskalowej inwazji na Ukrainę Parlament zdecydowanie popiera surowe i skuteczne sankcje UE jako kluczowy instrument wobec Federacji Rosyjskiej, Białorusi i sojuszników Rosji. Zaapelował o konfiskatę rosyjskich aktywów zamrożonych przez UE oraz o ich wykorzystanie do odbudowy Ukrainy i wypłaty odszkodowań ofiarom rosyjskiej agresji. Jeżeli chodzi o ogólnoświatową współpracę w dziedzinie sankcji, Parlament wezwał partnerów, by dostosowali się do nałożonych sankcji, i wyraził zaniepokojenie, że niektóre państwa trzecie pomagają Rosji w ich obchodzeniu.

W rezolucji z 23listopada 2022r. Parlament uznał Rosję za państwo sponsorujące terroryzm i stosujące metody terrorystyczne oraz wezwał społeczność międzynarodową, by zachowała jedność w ustalaniu odpowiedzialności za zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnię agresji. W kilku rezolucjach Parlament wezwał, by pociągnąć do odpowiedzialności prezydenta Putina, innych rosyjskich przywódców i ich białoruskich sojuszników za popełnioną zbrodnię agresji. W rezolucji z 19stycznia 2023r. Parlament poparł utworzenie specjalnego międzynarodowego trybunału ścigającego zbrodnię agresji przeciwko Ukrainie popełnioną przez przywódców politycznych i wojskowych Federacji Rosyjskiej i jej sojuszników, w szczególności Białorusi. Ponadto wyraził pełne poparcie dla dochodzenia prowadzonego przez prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) w sprawie sytuacji w Ukrainie, w tym zarzutów zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa. Kiedy w marcu 2023r. ogłoszono, że w związku z bezprawną deportacją dzieci ukraińskich na terytorium Rosji MTK wydał nakazy aresztowania Władimira Putina i komisarz ds. praw dziecka przy prezydencie Rosji Marii Lwowej-Biełowej, Parlament Europejski poparł tę decyzję podczas debaty plenarnej.

W zaleceniu z 8 czerwca 2022r. wsprawie polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i obrony UE po wybuchu rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie Parlament wezwał wysokiego przedstawiciela i wiceprzewodniczącego Josepa Borrella, by w stosunku do Federacji Rosyjskiej stosował podejście całościowe oraz zrezygnował z wszelkich wybiórczych kontaktów z Moskwą w obliczu okrucieństw i zbrodni wojennych inicjowanych przez rosyjskie elity polityczne i popełnianych przez wojska rosyjskie, ich popleczników i najemników na terenie Ukrainy i poza nią.

W rezolucji z 16 lutego 2023r. Parlament przyznał, że rosyjska wojna napastnicza zasadniczo zmieniła sytuację geopolityczną w Europie, i w związku z tym wezwał UE do podjęcia odważnych, śmiałych i kompleksowych decyzji politycznych, finansowych i dotyczących bezpieczeństwa oraz do dalszej izolacji Federacji Rosyjskiej na arenie międzynarodowej.

Jednocześnie Parlament uważa również, że Komisja, Europejska Służba Działań Zewnętrznych i państwa członkowskie powinny zastanowić się, jak ułożyć współpracę z Rosją w przyszłości i jak wesprzeć ją w transformacji od reżimu autorytarnego do demokratycznego kraju, który porzuci rewizjonistyczną i imperialistyczną politykę, jak stwierdzono w .

Przez wiele lat przed wybuchem wojny Parlament potępiał stosowanie wewnętrznych represji przez reżim rosyjski i coraz gorszą sytuację w zakresie praw człowieka w tym kraju. Kiedy Rosja zaatakowała Ukrainę, Parlament ponownie zdecydowanie potępił w szczególności poważne ograniczenia wolności opinii i wypowiedzi, prawo do pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się oraz systematyczne represje wobec organizacji społeczeństwa obywatelskiego, obrońców praw człowieka, niezależnych mediów, prawników i opozycji politycznej. Parlament wyraził także ubolewanie z powodu skrajnie represyjnych rosyjskich przepisów, w tym dotyczących „agentów zagranicznych” i „niepożądanych organizacji”, zmian w kodeksie karnym oraz ustawy o mediach. Przepisy te są wykorzystywane do szykan sądowych wobec krytyków w kraju i za granicą oraz do osłabienia niezależnych mediów. Ponadto Parlament potępił ciągłą i nasilającą się cenzurę w Rosji.

W szczególności wielokrotnie potępiał Rosję za skazanie Aleksieja Nawalnego – laureata Nagrody im. Sacharowa Parlamentu Europejskiego za 2021r. Po aresztowaniu i uwięzieniu kolejnych działaczy Parlament przyjął dwie rezolucje – i 20 kwietnia 2023r. – w których potępił nasilające się represje w Rosji, w szczególności w sprawach Władimira Kara-Murzy i Aleksieja Nawalnego. W ramach kampanii na rzecz uwolnienia Nawalnego w czerwcu 2023r. Parlament zainstalował przed budynkiem Parlamentu w Brukseli pełnowymiarową replikę karceru (SHIZO), w którym działacz odbywał karę 9,5 lat pozbawienia wolności. Wydarzenie to, zorganizowane jako jedno z działań Zespołu ds.Wspierania Demokracji i Koordynacji Wyborów, miało zwrócić uwagę na trudną sytuację Aleksieja Nawalnego i poinformować opinię publiczną o represjach wobec opozycji politycznej w Rosji. 29 lutego 2024r. Parlament przyjął DZܳę w związku z nagłą śmiercią Aleksieja Nawalnego, uznając ją za „morderstwo”, za które odpowiedzialność karną i polityczną ponoszą osobiście rząd rosyjski i Władimir Putin. Parlament zwrócił się do wysokiego przedstawiciela i wiceprzewodniczącego Josepa Borrella oraz do państw członkowskich o pociągnięcie rosyjskich przywódców politycznych i władz do odpowiedzialności oraz o nałożenie sankcji na osoby zaangażowane w procesy Aleksieja Nawalnego, odpowiedzialne za skazanie go, pozbawienie wolności i warunki, w jakich był przetrzymywany. Parlament ponownie potępił eskalację naruszeń praw człowieka przez reżim rosyjski.

W rezolucji z 5października 2023r. Parlament wyraził zaniepokojenie sytuacją Zaremy Musajewej, czeczeńskiej obrończyni praw człowieka. Zdecydowanie i konsekwentnie potępiał również przypadki łamania praw człowieka w Czeczenii.

Parlament wyraził solidarność i poparcie dla przedstawicieli narodu rosyjskiego i białoruskiego, którzy protestowali przeciwko rosyjskiej wojnie napastniczej przeciwko Ukrainie, i zaapelował, aby państwa członkowskie udzielały schronienia i azylu Rosjanom i Białorusinom prześladowanym za wypowiadanie się przeciwko wojnie, a także rosyjskim i białoruskim dezerterom i obdżektorom. Wezwał również instytucje UE do współpracy z rosyjskimi przywódcami demokratycznymi i rosyjskim społeczeństwem obywatelskim. Popiera też utworzenie centrum demokracji dla Rosji, którego gospodarzem będzie Parlament Europejski. Przewodnicząca Parlamentu Europejskiego spotkała się z niektórymi przedstawicielami rosyjskiej opozycji w 2022r. Podkomisja Praw Człowieka regularnie wymienia poglądy z rosyjskimi niezależnymi dziennikarzami, społeczeństwem obywatelskim i przedstawicielami opozycji. 5 i 6 czerwca 2023r. grupa posłów do PE zorganizowała również okrągły stół na temat przyszłości demokratycznej Rosji, w którego obradach wzięli udział przedstawiciele instytucji UE, posłowie do PE i czołowi przedstawiciele wszystkich rosyjskich wolnych mediów i opozycji politycznej.

25 kwietnia 2024r., przed przerwą w związku z eurowyborami, oraz jednoznacznie potępił nielegalne „wybory” przeprowadzone na tymczasowo okupowanych terytoriach Ukrainy. Parlament wezwał też państwa członkowskie UE i społeczność międzynarodową, by nie uznały wyniku wyborów prezydenckich za zgodny z prawem, ponieważ nie były one ani wolne, ani sprawiedliwe, ani zgodne z podstawowymi międzynarodowymi standardami wyborczymi i tym samym pozbawione legitymacji demokratycznej.

14 lutego 2024r. odbyła się konferencja zorganizowana przez Zespół ds. Wspierania Demokracji i Koordynacji Wyborów oraz Delegację PE do spraw Stosunków z Rosją. Do udziału w niej zaproszono przedstawicieli rosyjskiej opozycji i prawników zajmujących się prawami człowieka, którzy dyskutowali na temat znaczenia tych wyborów prezydenckich.

Stosunki zrosyjskimi organami ustawodawczymi utrzymywano głównie za pośrednictwem komisji współpracy parlamentarnej – międzyparlamentarnego forum utworzonego na mocy umowy opartnerstwie iwspółpracy między UE iRosją. Między 1997r. a 2014r. komisja ta służyła jako stabilna platforma rozwoju współpracy idialogu między delegacjami Parlamentu irosyjskiego Zgromadzenia Federalnego. Od marca 2014r. PE zaprzestał jednak tych posiedzeń międzyparlamentarnych, zgodnie z unijnymi środkami ograniczającymi wprowadzonymi wreakcji na kryzys w Ukrainie. Jednak delegacja Parlamentu do komisji współpracy parlamentarnej UE-Rosja nadal spotyka się regularnie, aby przeprowadzać analizy i organizować debaty na temat konsekwencji rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie dla świata i UE, a w szczególności na temat eskalacji represji wobec rosyjskiego społeczeństwa obywatelskiego ze strony władz rosyjskich. W tym kontekście delegacja organizuje wymiany poglądów z przedstawicielami rosyjskiej opozycji, obrońcami praw człowieka, społeczeństwem obywatelskim, organizacjami pozarządowymi i niezależnymi dziennikarzami, a także z ekspertami międzynarodowymi.

Od 1999r. Rosja nie zaprasza Parlamentu do obserwowania wyborów.

Vanessa Cuevas Herman