Dochody Unii
Budżet UE jest w znacznej części finansowany z zasobów własnych, a dodatkowo uzupełniają go inne dochody. Roczne dochody muszą wystarczyć na całkowite pokrycie rocznych wydatków, ponieważ deficyt budżetowy jest niedozwolony. Osystemie zasobów własnych decyduje Rada na zasadzie jednomyślności – zuwzględnieniem opinii Parlamentu Europejskiego – ajej decyzja wymaga ratyfikacji przez poszczególne państwa członkowskie. W 2022 i 2023r. Komisja zaproponowała reformę systemu zasobów własnych obejmującą dwa pakiety dotyczące nowych zasobów własnych.
Podstawa prawna
- Art.311 iart.322 ust.2 Traktatu ofunkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art.106a i171 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej;
- wsprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej;
- ustanawiające środki wykonawcze dotyczące systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych, w sprawie ostatecznych jednolitych warunków poboru środków własnych pochodzących z podatku od wartości dodanej oraz w sprawie obliczania zasobów własnych opartych na odpadach opakowaniowych z tworzyw sztucznych niepoddawanych recyklingowi, metod i procedury udostępniania tych zasobów własnych, w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych oraz w sprawie niektórych aspektów zasobów własnych opartych na dochodzie narodowym brutto.
Cel
Zagwarantowanie Unii Europejskiej autonomii finansowej wramach dyscypliny budżetowej.
Jak to funkcjonuje
Zasoby własne zapewniła Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej (EWG) Obecnie na mocy można wezwać do wniesienia rocznie zasobów własnych na poziomie nieprzekraczającym 1,4% unijnego dochodu narodowego brutto (DNB). Ponieważ ogólne nakłady nie mogą przekroczyć łącznych dochodów, pułap ten ogranicza również wydatki zgodnie z obecnymi wieloletnimi ramami finansowymi (WRF) na lata 2021-2027 (1.4.3).
Struktura dochodów
1. Zasoby własne
Źródłami tradycyjnych zasobów własnych są cła, opłaty rolne oraz opłaty wyrównawcze od cukru pobierane od 1970r. Odsetek, który państwa członkowskie mogą zatrzymać na pokrycie kosztów poboru, podwyższono z powrotem z20% do 25%. Obecnie tradycyjne zasoby własne stanowią zwykle około 10-15% dochodów składających się na zasoby własne[1].
Zasoby własne oparte na VAT pochodzą z przekazanego Unii odsetka szacowanego podatku od wartości dodanej (VAT) pobieranego przez państwa członkowskie. Choć składkę tę przewidziano wdecyzji z1970r., nie była ona pobierana do momentu harmonizacji systemów VAT wpaństwach członkowskich, która nastąpiła w1979r. Zasoby pochodzące zVAT stanowią obecnie około 10% dochodów ztytułu zasobów własnych.
Zasoby własne oparte na DNB, ustanowione , uzyskuje się w wyniku obciążenia DNB państw członkowskich jednolitą stawką procentową ustalaną wtoku procedury budżetowej na każdy rok. Pierwotnie środki te miały być pobierane wyłącznie wprzypadku, gdy pozostałe zasoby własne nie pokrywają wpełni wydatków, ale obecnie stanowią największą część budżetu UE. Od końca lat 90. XX wieku zasoby oparte na DNB wzrosły trzykrotnie iteraz ich udział w dochodach ztytułu zasobów własnych wynosi około 60-70%.
Zasoby własne oparte na tworzywach sztucznych wprowadzono od 1stycznia 2021r. z 2020r. Jest to wkład krajowy (bezpośredni transfer z budżetów państw członkowskich) obliczony na podstawie ilości odpadów opakowaniowych z tworzyw sztucznych niepoddanych recyklingowi, z jednolitą stawką poboru równą 0,80 EUR za kilogram. Wkłady państw członkowskich, których DNB na mieszkańca jest niższy od średniej UE, są obniżane o roczną kwotę ryczałtową odpowiadającą 3,8 kg odpadów z tworzyw sztucznych na mieszkańca. Dochody uzyskane z tego źródła szacuje się na około 3-4% budżetu UE.
2. Pozostałe dochody isaldo przeniesione zpoprzedniego roku
Na pozostałe dochody składają się podatki odprowadzane od wynagrodzeń personelu UE, składki krajów spoza UE na rzecz programów unijnych, płatności odsetek ikary płacone przez przedsiębiorstwa, które naruszyły przepisy UE. Wprzypadku nadwyżki saldo zkażdego roku budżetowego zapisuje się wbudżecie na następny rok jako dochody. Pozostałe dochody oraz dochody wynikające zprzeniesionego salda idostosowań ocharakterze technicznym to zwykle około 2-8% całkowitego dochodu.
W pozycji „Inne dochody” ujmowane są również pożyczki, które obecnie stanowią 25-30% budżetu. Budżet UE nie może wykazywać deficytu, a finansowanie wydatków poprzez zaciąganie pożyczek jest niedozwolone. Aby jednak sfinansować dotacje i pożyczki udzielane w ramach instrumentu odbudowy NextGenerationEU (NGEU), Komisja została w drodze wyjątku i tymczasowo upoważniona do zaciągnięcia na rynkach kapitałowych pożyczek w wysokości do 750mld EUR (w cenach z 2018 r.). Nowe zadłużanie netto powinno ustać z końcem 2026r., po czym dozwolone będą wyłącznie operacje refinansujące.
3. Mechanizmy korekty
System zasobów własnych służy również do korygowania nierównowagi budżetowej wynikającej zróżnej wysokości składek netto płaconych przez państwa członkowskie. Chociaż rabat brytyjski wprowadzony w 1984r. nie ma już zastosowania, w latach 2021-2027 Dania, Niemcy, Niderlandy, Austria i Szwecja będą nadal korzystać z korekt ryczałtowych.
Wkierunku reformy systemu zasobów własnych UE
W Traktacie zLizbony potwierdzono, że budżet powinien być wcałości finansowany zzasobów własnych, atakże utrzymano prawo Rady do przyjęcia – jednomyślnie ipo konsultacji zParlamentem – decyzji dotyczącej systemu zasobów własnych Unii[2], do ustanawiania nowych kategorii zasobów własnych iuchylania istniejących. Ustanowiono również, że Rada może przyjąć środki wykonawcze dotyczące tych decyzji jedynie za zgodą Parlamentu. Wzmocniło to jego pozycję w tym procesie.
Na podstawie nowych postanowień Traktatu zLizbony Parlament w licznych stanowiskach i rezolucjach[3] wielokrotnie wzywał w ostatnich latach do gruntownej reformy systemu zasobów własnych. Parlament zwracał uwagę na problemy związane z systemem zasobów własnych, w szczególności na jego nadmierną złożoność i zależność finansową od wkładów krajowych.
W styczniu 2017r. grupa wysokiego szczebla – grupa Montiego, utworzona w 2014r., by przeprowadzić ogólny przegląd systemu zasobów własnych – przedstawiła dotyczące bardziej przejrzystych, prostych, sprawiedliwych i demokratycznie rozliczalnych sposobów finansowania budżetu UE. Głównym wnioskiem było stwierdzenie, że budżet UE wymaga reformy – po stronie zarówno dochodów, jak iwydatków – aby można było sprostać obecnym wyzwaniom izapewnić obywatelom UE wymierne skutki.
Na podstawie tego sprawozdania i późniejszego Komisja przedstawiła 2maja 2018r. [4] mające uprościć dotychczasowy system zasobów własnych opartych na VAT i wprowadzić koszyk nowych zasobów własnych. Komisja zaproponowała również, aby znieść wszystkie rabaty i zmniejszyć z 20% do 10% odsetek dochodów z ceł, które państwa członkowskie zatrzymują jako koszty poboru, oraz aby zwiększyć pułap rocznych wezwań do uzupełnienia zasobów własnych, co pozwoliłoby uwzględnić niższy łączny DNB UE-27 oraz proponowane włączenie Europejskiego Funduszu Rozwoju do budżetu UE.
Z myślą o stworzeniu stabilniejszego budżetu UE, zaplanowanego tak, by wspierał cele polityki UE, Parlament wielokrotnie apelował o ambitny i zrównoważony koszyk nowych zasobów własnych UE, który byłby sprawiedliwy, prosty, przejrzysty i neutralny pod względem podatkowym dla obywateli. Parlament apelował też o reformy, dzięki którym pobór dochodów stałby się prostszy, bardziej przejrzysty i bardziej demokratyczny, zmniejszyłby się udział wkładów opartych na DNB, poprawiono by lub zlikwidowano zasoby oparte na VAT, a wszelkie formy rabatów zostałyby stopniowo wycofane.
Proponowane reformy
Na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 17–21lipca 2020r. szefowie państw lub rządów doszli do porozumienia w sprawie nowych WRF, NGEU, podniesienia pułapu płatności oraz nowych zasobów własnych (od stycznia 2021r.) opartych na odpadach opakowaniowych z tworzyw sztucznych niepoddanych recyklingowi.
Podstawę NGEU stanowił wniosek Komisji z dotyczący zaciągnięcia pożyczki – wynoszącej do 750mldEUR i przeznaczonej na przeciwdziałanie skutkom pandemii COVID-19 – która zostałaby sfinansowana wdrodze emisji wimieniu UE obligacji na rynkach międzynarodowych zterminem zapadalności od 3 do 30 lat. Aby potwierdzić zaciągnięte przez UE zobowiązania do zwrotu środków uzyskanych zrynku finansowego, Komisja zaproponowała podniesienie – tymczasowo iwdrodze wyjątku – pułapu zasobów własnych o0,6% unijnego DNB jako uzupełnienie proponowanego stałego podwyższenia z 1,2% do 1,4% DNB w celu uwzględnienia nowego kontekstu gospodarczego.
W odpowiedzi Parlament podkreślił w , że jedynie utworzenie dodatkowych nowych zasobów własnych może pomóc w spłacie długu UE powstałego w wyniku zaciągnięcia pożyczek związanych z NGEU, a jednocześnie ocalić budżet unijny i złagodzić presję fiskalną wywieraną na budżety krajowe i obywateli UE. W stanowisku z 16września 2020r. wydanym w procedurze konsultacji Parlament ponownie zaapelował o wprowadzenie nowych zasobów własnych zgodnie z harmonogramem oraz o zniesienie wszystkich rabatów.
10listopada 2020r. negocjatorzy Parlamentu, Rady i Komisji osiągnęli porozumienie polityczne w sprawie WRF, zasobów własnych i niektórych aspektów dotyczących zarządzania instrumentem odbudowy. W efekcie w nowym załączniku do określono harmonogram wprowadzania nowych zasobów własnych w okresie 2021-2027. Dochody z nowych zasobów własnych powinny wystarczyć na pokrycie spłaty NGEU, natomiast wszelkie pozostające dochody powinny finansować budżet UE.
Na mocy nowej decyzji w sprawie zasobów własnych przyjętej 14grudnia 2020r. utrzymano rabaty dla niektórych państw członkowskich, a koszty poboru należności celnych zwiększono z 20% do 25%. Decyzję w sprawie zasobów własnych, którą do 31maja 2021r. ratyfikowały wszystkie państwa członkowskie, stosuje się z mocą wsteczną od 1stycznia 2021r.
Po przedstawieniu 14lipca 2021r. wniosków dotyczących i 22grudnia 2021r. opublikowano . Określono w nim, że do budżetu UE zostaną wpłacone: 25% dochodów z uprawnień do emisji sprzedawanych na aukcji, 75% dochodu generowanego przez mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 oraz 15% udziału zysków rezydualnych realokowanych na rzecz państw członkowskich UE na mocy porozumienia między Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju i G-20 w sprawie międzynarodowego opodatkowania przedsiębiorstw („filar pierwszy”).
20czerwca 2023r. Komisja opublikowała . Obejmował on tymczasowe statystyczne zasoby własne wpłacane jako wkład krajowy od zysków przedsiębiorstw w wysokości 0,5% hipotetycznej podstawy zysków przedsiębiorstw w UE (na podstawie nadwyżki operacyjnej brutto sektorów przedsiębiorstw finansowych i niefinansowych obliczonej przez Eurostat). Ostatecznie zostaną one zastąpione rzeczywistymi zasobami własnymi opartymi na opodatkowaniu osób prawnych – wkładem na podstawie przyszłych ram opodatkowania . We wniosku przewidziano również zwiększenie stawki poboru zasobów własnych z EU ETS z 25% do 30%, co jest uzasadnione rosnącymi opłatami za emisję gazów cieplarnianych. Proponowany pakiet mógłby przynieść dodatkowe roczne dochody w wysokości około 23 mld EUR od 2024r. i 36 mld EUR od 2028r., co odpowiada około 18–20% całkowitych dochodów.
Wszystkie zaproponowane ostatnio nowe zasoby własne oczekują obecnie na decyzje Rady.
Opinia Parlamentu Europejskiego
Podczas procedury konsultacji w sprawie pierwszego koszyka nowych zasobów własnych Parlament zasadniczo poparł wniosek, z pewnymi . Parlament przegłosował również 10maja 2023r. rezolucję, w której wezwał Radę do przyjęcia pierwszego koszyka i zaproponował dodatkowe nowe zasoby własne.
Andras Schwarcz