合法博彩网站

In de Verdragen wordt een grote prioriteit toegekend aan de totstandkoming van een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht. In 2009 werden verschillende belangrijke vernieuwingen doorgevoerd: een meer effici毛nt en democratisch besluitvormingsproces dat in de plaats kwam van de oude pijlerstructuur, meer bevoegdheden voor het Hof van Justitie van de EU, en een nieuwe rol voor de nationale parlementen. De grondrechten worden versterkt door het juridisch bindende Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

Rechtsgrond

In artikel听3, lid听2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) worden de belangrijkste doelstellingen van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht omschreven.

De RVVR komt aan bod in Titel V van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), artikelen听67 t/m听89. Naast algemene bepalingen bevat deze titel specifieke hoofdstukken die gewijd zijn aan:

• het beleid inzake grenscontroles, asiel en immigratie;
• justiti毛le samenwerking in burgerlijke zaken;
• justiti毛le samenwerking in strafzaken;
• politi毛le samenwerking[1].

Denemarken neemt niet deel aan de vaststelling door de Raad van maatregelen uit hoofde van Titel听V van het VWEU (in 鈥� 鈥渙pt-outclausule鈥� 鈥� wordt Denemarken vrijgesteld van deelname aan het beleid). Sinds 2001 voert Denemarken het Schengenacquis echter uit op intergouvernementele basis. Wat betreft justiti毛le samenwerking in burgerlijke zaken en de regels die bepalen welke rechtbanken bevoegd zijn in rechtsgeschillen van burgerlijke of handelsrechtelijke aard tussen personen die in verschillende lidstaten verblijven (de ), kwamen het Koninkrijk Denemarken en de EU op 19听oktober 2005 tot een . Overeenkomstig artikel听3, lid听2, van de overeenkomst moet Denemarken wanneer wijzigingen worden aangenomen, de Commissie in kennis stellen van zijn besluit om de inhoud van deze wijzigingen al dan niet ten uitvoer te leggen. Ierland neemt enkel deel aan de vaststelling en toepassing van specifieke maatregelen na een besluit om wel deel te nemen (鈥渙pt-inclausule鈥�) ().

Naast deze bepalingen zijn ook andere artikelen onlosmakelijk verbonden met de totstandbrenging van een RVVR. Deze zijn onder meer artikel听6 van het VEU betreffende het Handvest van de grondrechten en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden[2], artikel听8 van het VWEU betreffende de strijd tegen de ongelijkheden, artikel听15, lid听3, van het VWEU inzake het recht op toegang tot documenten van de instellingen, van artikel听16 van het VWEU inzake de bescherming van persoonsgegevens[3], en de artikelen听18听t/m听25 van het VWEU met betrekking tot non-discriminatie en burgerschap van de Unie[4]. Maar het VWEU heeft ook een aantal 鈥渞emclausules鈥� ingevoerd voor het geval een lidstaat van mening is dat een ontwerpwetgeving afbreuk zou doen aan fundamentele aspecten van zijn strafrechtstelsel (artikel听82, lid听3, van het VWEU), en gemeenschappelijke minimumvoorschriften betreffende de bepaling van strafbare feiten en sancties voor bijzonder zware criminaliteit met een grensoverschrijdende dimensie (artikel听83, lid听3, van het VWEU). Dit werkt in de praktijk als volgt: er wordt een ontwerprichtlijn ingediend bij de Europese Raad en de gewone wetgevingsprocedure wordt opgeschort. In geval van consensus, verwijst de Europese Raad, binnen de vier听maanden na die schorsing het ontwerp terug naar de Raad, waardoor de gewone wetgevingsprocedure voortgezet kan worden.

Doelstellingen

De doelstellingen van de RVVR zijn vastgelegd in artikel听67 van het VWEU:

• 鈥淒e Unie is een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht, waarin de grondrechten en de verschillende rechtsstelsels en -tradities van de lidstaten worden ge毛erbiedigd.
• De Unie zorgt ervoor dat aan de binnengrenzen geen personencontroles worden verricht en zij ontwikkelt een gemeenschappelijk beleid op het gebied van asiel, immigratie en controle aan de buitengrenzen, dat gebaseerd is op solidariteit tussen de lidstaten en dat billijk is ten aanzien van de onderdanen van derde landen. Voor de toepassing van deze titel worden staatlozen gelijkgesteld met onderdanen van derde landen.
• De Unie streeft ernaar een hoog niveau van veiligheid te waarborgen, door middel van maatregelen ter voorkoming en bestrijding van criminaliteit, en van racisme en vreemdelingenhaat, maatregelen inzake co枚rdinatie en samenwerking tussen de politi毛le en justiti毛le autoriteiten in strafzaken en andere bevoegde autoriteiten, alsmede door de wederzijdse erkenning van rechterlijke beslissingen in strafzaken en, zo nodig, door de onderlinge aanpassing van de strafwetgevingen.
• De Unie vergemakkelijkt de toegang tot de rechter, met name door het beginsel van wederzijdse erkenning van gerechtelijke en buitengerechtelijke beslissingen in burgerlijke zaken.鈥�

Resultaten

A. De belangrijkste vernieuwingen die werden ingevoerd bij het Verdrag van Lissabon:

1. Een effici毛nter, democratischer besluitvormingsproces

Met het Verdrag van Lissabon verdwijnt de derde听pijler, die was gebaseerd op intergouvernementele samenwerking, en wordt de communautaire methode aldus in de RVVR geharmoniseerd. Voor de aanname van wetgevingsvoorstellen zal voortaan in beginsel de gewone wetgevingsprocedure van artikel听294 van het VWEU worden gevolgd. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid en het Europees Parlement spreekt zich als medewetgever uit volgens de medebeslissingsprocedure.

2. Een nieuwe rol voor de nationale parlementen

In artikel听12 van het VEU en de protocollen听1 en听2 wordt de rol van de nationale parlementen in de EU nader bepaald. Zo hebben de nationale parlementen op grond van het subsidiariteitsbeginsel voortaan een periode van acht weken om ieder wetsvoorstel te bestuderen voordat er op EU-niveau een beslissing over mag worden genomen. Als een kwart van de nationale parlementen erom vraagt, moet ontwerpwetgeving over de RVVR worden herzien (artikel听7, lid听2, van Protocol nr.听2).

Wanneer het subsidiariteitsbeginsel door een wetgevingshandeling geschonden wordt, kan het Hof van Justitie van de EU om een nietigverklaring worden verzocht.

De nationale parlementen nemen deel aan de evaluatie van Eurojust en Europol (artikelen听85 en听88 van het VWEU).

3. Meer bevoegdheden voor het Hof van Justitie van de Europese Unie[5]

Het Hof van Justitie kan voortaan onbeperkt bij wijze van prejudici毛le beslissing uitspraken doen over alle aspecten van de RVVR. Na een transitieperiode van vijf听jaar vanaf de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon (1听december 2014), kunnen wetgevingshandelingen inzake politi毛le en justiti毛le samenwerking in strafzaken die vastgesteld werden in het kader van het vorige verdrag, ook het voorwerp uitmaken van een dergelijk verzoek. Hetzelfde systeem is van toepassing voor beroepsprocedures bij het Hof van Justitie wegens niet-nakoming van een verplichting (Protocol nr.听36).

4. Versterkte rol van de Commissie

Dat de Commissie nu de mogelijkheid heeft om niet-nakomingsprocedures in te stellen tegen lidstaten die de bepalingen inzake de RVVR niet naleven, betekent een belangrijke vernieuwing die haar een nieuw wapen in handen geeft om toe te zien op de correcte toepassing van de wetgeving.

5. Mogelijke betrokkenheid van de lidstaten bij de evaluatie van de uitvoering van het RVVR-beleid

Overeenkomstig artikel听70 van het VWEU kan de Raad op voorstel van de Commissie maatregelen vaststellen die bepalen dat de lidstaten in samenwerking met de Commissie een objectieve en onpartijdige evaluatie van de uitvoering, door de autoriteiten van de lidstaten, van het RVVR-beleid kunnen verrichten.

B. De toonaangevende rol van de Europese Raad

Naast de veranderingen die ingevoerd werden met de opeenvolgende verdragen, heeft vooral de Europese听Raad een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkelingen en vooruitgang op de verschillende gebieden van de RVVR.

De Europese Raad van Tampere in oktober听1999 laste een speciale vergadering in om te bespreken hoe een RVVR opgericht kon worden door de mogelijkheden van het Verdrag van Amsterdam volledig te benutten.

In november听2004 heeft de Europese Raad een nieuw vijfjarig actieplan, het听Haags听Programma, aangenomen.

Op 10听en听11 december 2009 hechtte de Europese Raad zijn goedkeuring aan het programma van Stockholm. In dit meerjarenplan voor de periode 2010-2014 werd een centrale plaats ingeruimd voor de belangen en behoeften van de burgers en andere personen jegens wie de EU een verantwoordelijkheid heeft.

Het Verdrag van Lissabon erkent formeel de doorslaggevende rol van de Europese Raad, die 鈥渄e strategische richtsnoeren van de wetgevende en operationele programmering in de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht鈥� vaststelt (artikel听68 van het VWEU).

C. De oprichting van specifieke beheerinstanties van de RVVR: de agentschappen

Er zijn verschillende agentschappen opgericht om bij te dragen aan het beheer van het beleid op een aantal belangrijke terreinen van de RVVR: voor politi毛le samenwerking; het (Cepol); voor justiti毛le samenwerking in strafzaken; het (FRA) dat zich bezighoudt met de grondrechten en de strijd tegen discriminatie; het (EMCDDA); het (Frontex), dat verantwoordelijk is voor de co枚rdinatie van de controle aan de buitengrenzen; het (EUAA); het (EOM)[6] en het (eu-LISA).

De rol van het Europees Parlement

Het Parlement beschikt over een reeks instrumenten en bevoegdheden om zijn rol ten volle uit te oefenen:

• wetgevende bevoegdheden, in die zin dat het Parlement sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon in 2009 optreedt als medewetgever in het kader van de gewone wetgevingsprocedure. Dit is de algemene regel, maar er zijn een aantal uitzonderingen. Het gaat hierbij om maatregelen die gericht zijn op de 鈥渁dministratieve samenwerking tussen de relevante diensten van de lidstaten鈥� (artikel听74 van het VWEU). Voor deze maatregelen geldt nog steeds een 鈥渂ijzondere wetgevingsprocedure鈥� waarbij de Raad handelt op voorstel van de Commissie of van een kwart van de lidstaten, en na raadpleging van het Parlement. Bovendien geldt deze bijzondere wetgevingsprocedure (de Raad besluit met eenparigheid van stemmen, na raadpleging van het Parlement) ook voor maatregelen die de voorwaarden en beperkingen van politi毛le samenwerking bepalen (artikel听89 van het VWEU), of die bepalingen inzake paspoorten, identiteitskaarten en verblijfsvergunningen vaststellen (artikel听77, lid听3, van het VWEU);
• budgettaire bevoegdheden: het Europees Parlement is samen met de Raad verantwoordelijk voor het vaststellen van de EU-begroting voor programma鈥檚 op RVVR-gebied en de exploitatiebegroting en de administratieve begroting van bovengenoemde agentschappen;
• toetsing van de activiteiten van EU-agentschappen die op dit beleidsterrein actief zijn, bijvoorbeeld door delegaties naar de lidstaten of naar de buitengrenzen van de EU te sturen teneinde problemen in kaart te brengen en na te gaan hoe de op EU-niveau vastgestelde wetgeving uitgevoerd wordt;
• de bevoegdheid om een beroepsprocedure tot nietigverklaring bij het Hof van Justitie in te stellen; het Parlement heeft op deze manier verzocht een aantal bepalingen van wetgevingshandelingen nietig te verklaren;
• het initiatiefrecht door het aannemen van initiatiefverslagen en resoluties over onderwerpen die het Parlement aan de orde stelt.

De voornaamste prioriteiten waarop het Parlement de afgelopen jaren alsmaar opnieuw heeft aangedrongen, zijn:

• het erkennen van en rekening houden met het toenemend belang van de RVVR voor de ontwikkeling van de EU;
• de afschaffing van de derde pijler en de integratie van politi毛le en justiti毛le samenwerking in strafzaken in de procedures en wetgeving van de EU zodat het Parlement zijn democratische rol in het wetgevingsproces ten volle kan vervullen;
• de afschaffing van de unanimiteitsregel in de Raad teneinde de besluitvorming te vereenvoudigen;
• een eerlijke balans bewaren tussen enerzijds de bescherming van de grondrechten en de veiligheid van burgers en inwoners en anderzijds de vereiste maatregelen voor terrorismebestrijding, alsook deze balans tot uiting laten komen in de wetgeving en de uitvoering hiervan;
• het versterken van de bescherming en de bevordering van de grondrechten, met name door de goedkeuring van een juridisch bindend Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, de oprichting van een Bureau voor de grondrechten en de oprichting van de Enqu锚tecommissie om het gebruik van Pegasus en soortgelijke spyware voor surveillance te onderzoeken, die heeft nagegaan hoe het gebruik van spionagesoftware tegen EU-burgers de democratische processen en de individuele rechten van burgers in de EU heeft be茂nvloed.

听

Udo Bux / Pablo Abril Marti / Mariusz Maciejewski

05-2024