合法博彩网站

Bouazizi, een hardwerkende man uit een arme familie, was sinds zijn tiende als fruitverkoper op de markt de belangrijkste kostwinner van zijn gezin. Hij ging van school toen hij 19 was om het onderwijs van zijn jongere broers en zussen te bekostigen.

Hij stierf op 4 januari 2011, op 26-jarige leeftijd, nadat hij zichzelf in brand had gestoken uit protest tegen een systeem dat hem belette om op fatsoenlijke wijze in zijn levensonderhoud te voorzien. Bouazizi was vaak het slachtoffer geweest van Tunesische politieagenten die hem boetes gaven en zijn handelswaar en weegschalen in beslag namen en die bij hun laatste optreden tegen Bouazizi hem zelfs tegen de grond werkten. Zijn familie gelooft dat het de vernedering en niet de armoede was die hem ertoe heeft gebracht zichzelf in brand te steken, nadat hij tevergeefs had geprobeerd zijn recht te halen. Buiten de poorten van een overheidsgebouw in de stad Sidi Bouzid overgoot Bouazizi zichzelf met benzine en stak zich in brand. Deze daad van een geliefd man, die erom bekendstond gratis groenten en fruit te geven aan armere families, raakte vele mensen diep en leidde tot protesten die zich snel verspreidden. Tunesi毛rs van elke rang en stand gingen de straat op om te demonstreren tegen een corrupt regime, hoge werkloosheid en inperkingen van hun vrijheid.

Bouazizi was nog steeds in leven, een doodsstrijd leverend en van top tot teen omwikkeld met verband, toen het regime van president Zine al-Abidine Ben Ali, die sinds 1987 aan de macht was, begon te wankelen.

Tien dagen na Bouazizi's dood werd Ben Ali gedwongen af te treden en het land te verlaten, terwijl betogers door de straten van Tunis marcheerden, velen van hen met een beeltenis van Bouazizi in hun handen.

Zijn familie vindt troost in de gedachte dat zijn dood niet voor niets is geweest; zijn actie mondde uit in een volksrevolutie en veroorzaakte een schokgolf onder despotische regeringen in Tunesi毛 en elders in de Arabische wereld. De daad van Bouazizi maakte Arabische jongeren ervan bewust dat zij hun frustraties konden uiten en konden vechten voor hun waardigheid wanneer zij geconfronteerd werden met onrechtvaardigheid, corruptie en autocratisch bestuur.

De Arabische Lente en het aanvankelijke bijbehorende optimisme zijn tot stilstand gekomen en sommige van de geboekte vorderingen zijn weer teruggedraaid, maar de geboorteplaats van de beweging, het Tunesi毛 van Bouazizi, is nog steeds vastberaden op weg naar democratie en vrijheid van denken, ondanks dodelijke terroristische aanvallen en een gebrek aan veiligheid.