合法博彩网站

De Russische fysicus Andrei Dmitrievitch Sacharov (1921-1989), die in 1975 de Nobelprijs voor de vrede ontving, is in de eerste plaats de uitvinder van de Sovjetrussische waterstofbom.

Bezorgd over de gevolgen van zijn werk voor de toekomst van de mensheid, probeert hij de aandacht op de gevaren van de nucleaire wapenwedloop te vestigen. Met de ondertekening van het Verdrag over een verbod op kernproeven in 1963 behaalt hij een gedeeltelijk succes.

In de Sovjetunie wordt hij beschouwd als een dissident met subversieve idee毛n. In 1970 richt hij een Comit茅 ter verdediging van de mensenrechten en de rechten van politieke gevangenen op. Ondanks toenemende druk van de regering streeft Sacharov niet alleen naar vrijlating van dissidenten in zijn eigen land, maar wordt hij ook een van de moedigste critici van het regime en de verpersoonlijking van de strijd tegen de ontzegging van grondrechten. Zijn inspanningen worden in 1975 bekroond met de Nobelprijs voor de vrede.

Andrei Sacharov wordt door de Sovjetautoriteiten verbannen naar Gorki om zijn contacten met buitenlanders te bemoeilijken. Daar hoort hij dat het Europees Parlement van plan is een prijs voor de vrijheid van denken te cre毛ren die zijn naam zal dragen. Vanuit zijn verbanningsoord stuurt hij een boodschap naar het Europees Parlement, waarin hij laat weten dat hij toestemming geeft voor het gebruiken van zijn naam en dat hij zeer geroerd is. Hij beschouwt de prijs terecht als aanmoediging voor al diegenen die zich net als hij inzetten voor de eerbiediging van de rechten van de mens.

De prijs die zijn naam draagt houdt zich allerminst aan grenzen, ook niet aan die van landen met onderdrukkende regimes, en kan worden toegekend aan mensenrechtenactivisten en dissidenten overal ter wereld.