Ϸվ

Guillermo Fariñas – 2010 r., Kuba

Guillermo Fariñas, doktor psychologii, dziennikarz i dysydent polityczny, prowadził wiele strajków głodowych, domagając się pokojowych zmian politycznych i wolności słowa na Kubie.

Jego 7-miesięczny strajk głodowy w 2006 r. - przypłacony poważnymi problemami zdrowotnymi - zwrócił uwagę społeczności międzynarodowej na cenzurę internetu na Kubie.

W lutym 2010 r. po kontrowersyjnej śmierci więzionego Orlanda Zapaty niezrażony Fariñas rozpoczął 134-dniowy strajk, podczas którego odmówił przyjmowania posiłków i napojów. Apelował też o uwolnienie więźniów politycznych nękanych chorobami po wielu latach spędzonych w więzieniu. Fariñas zakończył strajk dopiero, kiedy rząd kubański ogłosił, że rozpoczął procedurę uwalniania 52 więźniów politycznych. Guillermo Fariñas nie mógł wziąć udziału w ceremonii wręczenia Nagrody im. Sacharowa w 2010 r. w siedzibie Parlamentu Europejskiego, ponieważ nie pozwolono mu wyjechać z Kuby. Ostatecznie przemówił na forum Parlamentu Europejskiego na ceremonii wręczenia Nagrody im. Sacharowa w 2013 r., kiedy rząd kubański złagodził ograniczenia podróży, a na Kubę powróciły Kobiety w Bieli po wizycie w Parlamencie.

„Dzisiaj jestem tutaj nie dlatego, że sytuacja uległa zasadniczej zmianie, lecz ze względu na realia współczesności, a przede wszystkim dzięki coraz silniejszemu obywatelskiemu oporowi samych Kubańczyków, który zmusił reżim, jak to ujął legendarny książę Fabrizio, bohater powieści »Gepard«: »do zmiany, która niczego nie zmienia«", stwierdził Fariñas w wystąpieniu z okazji wręczenia nagrody.

W 2015 r. wznowił działalność koordynatora Foro Antitotalitario Unido (Zjednoczonego Frontu przeciw Totalitaryzmowi) oraz na krótko połączył swój ruch z opozycyjnym ugrupowaniem patronackim Unión Patriótica de Cuba (Kubańską Unią Patriotyczną), który reprezentował w charakterze rzecznika. Ostatecznie Fariñas jednak polubownie opuścił ugrupowanie patronackie z uwagi na rozbieżność poglądów w kwestii przywrócenia stosunków dyplomatycznych między Kubą a Stanami Zjednoczonymi, zapowiedzianego w grudniu 2014 r. Fariñas uważa taki rozwój sytuacji za zdradę kubańskich demokratów i złamanie obietnicy złożonej liderce Kobiet w Bieli Bercie Soler przez prezydenta USA Obamę w 2013 r., dotyczącej konsultowania ze społeczeństwem obywatelskim oraz pokojową opozycją wszelkich działań wobec Kuby.

W 2015 r. Fariñas rozpoczął kampanię zbierania 10 000 podpisów wymaganych na mocy kubańskiej konstytucji do umieszczenia w nowej ordynacji wyborczej - zapowiedzianej przez rząd Raúla Castro - zapisów o uznaniu i legalizacji istniejących ruchów politycznych, przyznaniu czynnego i biernego prawa wyborczego wszystkim obywatelom kubańskim, w tym mieszkającym za granicą, jak również o dopuszczeniu międzynarodowej misji obserwacji wyborów.

Z powodu działalności w ostatnich latach Fariñasowi grożono śmiercią i zamknięciem w szpitalu psychiatrycznym. Padł też ofiarą pobicia i był hospitalizowany, wielokrotnie aresztowano go i zatrzymywano, np. podczas pogrzebu Oswalda Payi, innego kubańskiego dysydenta i laureata Nagrody im. Sacharowa. Pomimo zmiany przywództwa na Kubie w 2018 r. Fariñas pozostaje otwartym i aktywnym krytykiem reżimu zarówno w kraju, jak i za granicą.

W lutym 2020 r. władze kubańskie aresztowały działacza na podstawie niejasnych zarzutów administracyjnych, aby uniemożliwić mu wyjazd do Brukseli na posiedzenie parlamentarnej Podkomisji Praw Człowieka (DROI). Fariñas nadal znajduje się pod ścisłym nadzorem władz kubańskich.

Kilkakrotnie prowadził strajk głodowy w proteście przeciwko represjom reżimu kubańskiego. Podczas ostatniego z nich w 2023 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję, w której wezwał UE, by uruchomiła mechanizm przeglądu w związku z nasileniem się represji i wzrostem liczby więźniów politycznych.