Ϸվ

Projekt rezolucji - B8-0195/2019Projekt rezolucji
B8-0195/2019

PROJEKT REZOLUCJIw sprawie zmiany klimatu

11.3.2019-()

złożony w następstwie oświadczeń Rady i Komisji
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Eleonora Evi, Dario Tamburrano, Rosa D’Amato, Isabella Adinolfi, Piernicola Pediciniw imieniu grupy EFDD

Patrz też projekt wspólnej rezolucjiRC-B8-0195/2019

ʰdzܰ:
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury:
B8-0195/2019
Teksty złożone :
B8-0195/2019
Debaty :
Teksty przyjęte :

8‑0195/2019

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zmiany klimatu

()

Parlament Europejski,

–uwzględniając komunikat Komisji pt. „Czysta planeta dla wszystkich – Europejska długoterminowa wizja strategiczna dobrze prosperującej, nowoczesnej, konkurencyjnej i neutralnej dla klimatu gospodarki” (),

–uwzględniając Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz załączony do niej protokół z Kioto,

–uwzględniając porozumienie paryskie, decyzję 1/CP.21, 21. konferencję stron (COP21) konwencji UNFCCC oraz 11. konferencję stron służącą jako spotkanie stron protokołu z Kioto (CMP11), które miały miejsce w Paryżu (Francja) w dniach 30 listopada–11 grudnia 2015r.,

–uwzględniając 24.konferencję stron (COP24) konwencji UNFCCC, 14.sesję spotkania stron protokołu z Kioto (CMP14) i trzeciąsesję konferencji stron służącej jako spotkanie stron porozumienia paryskiego (CMA1.3), które odbyły się w Katowicach w dniach od 2 do 14 grudnia 2018r.,

–uwzględniając agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i cele zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych,

–uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2018r. w sprawie konferencji klimatycznej ONZ w 2018r. (COP24) w Katowicach (Polska)[1],

–uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 22 marca 2018 r.,

–uwzględniając sprawozdanie specjalne Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) zatytułowane „Globalne ocieplenie o 1,5°C”, jego 5. sprawozdanie oceniające i jego sprawozdanie podsumowujące,

–uwzględniając 9. sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji, przyjęte 27 listopada 2018 r.,

–uwzględniając pytania wymagające odpowiedzi ustnej do Rady iKomisji dotyczące strategii w zakresie długoterminowej unijnej redukcji emisji gazów cieplarnianych zgodnie z porozumieniem paryskim (O-000008/2019 – B8‑0000/2019 i O-000007/2019 – B8‑0000/2019),

–uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

–uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.mając na uwadze, że konferencja COP24 wKatowicach doprowadziła do przyjęcia pakietu katowickiego, który zapewnia przejrzystość prawną wzakresie wdrażania porozumienia paryskiego;

1.podkreśla, że obywatele Europy już borykają się z bezpośrednimi skutkami zmiany klimatu; podkreśla, że według Europejskiej Agencji Środowiska średnie roczne straty spowodowane ekstremalnymi warunkami pogodowymi i klimatycznymi w Unii w latach 2010–2016 wyniosły około 12,8 mld EUR, oraz że jeżeli nie zostaną podjęte żadne dalsze działania, do 2080 r. szkody klimatyczne w UE mogą wynieść co najmniej 190 mld EUR, co odpowiada utracie netto w wysokości 1,8 % jej obecnego PKB; podkreśla, że wramach scenariusza wysokich emisji koszty ponoszone rocznie w związku z powodziami wUE mogą wzrosnąć do 1 bln EUR do 2100r. oraz że przed końcem 2100r. klęski wywołane przez zjawiska meteorologiczne mogą dotykać około dwóch trzecich obywateli europejskich, podczas gdy obecnie dotykają 5% tych obywateli; ponadto podkreśla, że według Europejskiej Agencji Środowiska przed 2030r. na 50% obszarów zaludnionych wUE wystąpią odczuwalne skutki poważnych niedoborów wody;

2.przypomina owynikach badania Eurobarometr zlistopada 2018r., wskazujących, że 93 % Europejczyków uważa, że zmiana klimatu jest wynikiem działalności człowieka, a 85 % respondentów zgadza się, że zwalczanie skutków zmiany klimatu i efektywniejsze wykorzystywanie energii może przyczynić się do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy w Europie; odnotowuje, że zmiana klimatu jest dla Europejczyków zagadnieniem priorytetowym;

3.podkreśla, że sprawozdanie specjalne IPCC w sprawie globalnego ocieplenia o 1,5°C stanowi najbardziej kompleksową i aktualną naukową ocenę metod łagodzenia skutków zmiany klimatu zgodnie z porozumieniem paryskim;

4.podkreśla, że zgodnie ze sprawozdaniem specjalnym IPCC w sprawie 1,5°C ograniczenie globalnego ocieplenia do 1,5°C bez żadnego lub niewielkiego przekroczenia tej granicy oznacza, że najpóźniej do 2067 r. musi zostać osiągnięty globalny zerowy poziom netto emisji gazów cieplarnianych, a do 2030 r. globalny poziom emisji gazów cieplarnianych w skali roku musi zostać ograniczony do maksymalnie 27,4 GtCO2eq; podkreśla, że w świetle tych ustaleń, aby mieć realną szansę na utrzymanie wzrostu temperatury na świecie poniżej 1,5°C do 2100r., Unia jako globalny lider musi dążyć do tego, aby jak najszybciej, najpóźniej do 2050r., osiągnąć zerowe emisje gazów cieplarnianych netto;

5.wyraża zaniepokojenie wynikami sprawozdania Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska z 2018 r. wsprawie rozbieżności między potrzebami aperspektywami wzakresie redukcji emisji, według których obecne bezwarunkowe wkłady ustalane na poziomie krajowym znacznie przekraczają określony wporozumieniu paryskim limit wzrostu temperatury o znacznie poniżej2°C, co zgodnie zszacunkami doprowadzi do wzrostu temperatury o3,2°C[2] do 2100r.; podkreśla pilną potrzebę podniesienia poziomu ambicji w dziedzinie klimatu przez wszystkie strony UNFCCC do 2020 r.;

6.z zadowoleniem przyjmuje publikację komunikatu Komisji pt. „Czysta planeta dla wszystkich – Europejska długoterminowa wizja strategiczna dobrze prosperującej, nowoczesnej, konkurencyjnej i neutralnej dla klimatu gospodarki”, w którym podkreśla się możliwości i wyzwania, jakie przed obywatelami i gospodarką Unii stawia przejście na gospodarkę o neutralnym poziomie emisji gazów cieplarnianych i który stwarza podstawy dla szerokiej debaty angażującej instytucje UE, parlamenty narodowe, sektor przedsiębiorstw, organizacje pozarządowe, miasta i społeczności, a także obywateli;

7.popiera cel, jakim jest osiągnięcie zerowych emisji netto gazów cieplarnianych do 2050 r., i wzywa państwa członkowskie, by uzgodniły strategię osiągnięcia tego celu w ramach debaty na temat przyszłości Europy na specjalnym szczycie UE w Sybinie w maju 2019 r.; apeluje do państw członkowskich o zobowiązanie się do osiągnięcia poziomu ambicji niezbędnego dla realizacji tego celu;

8.uważa, że Europa może być liderem na drodze do neutralności klimatycznej, inwestując w innowacyjne rozwiązania technologiczne, wzmacniając pozycję obywateli i dostosowując działania w kluczowych obszarach, takich jak energia, polityka przemysłowa i badania naukowe, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwości społecznej dla sprawiedliwej transformacji;

9.zgadza się ze strategicznymi obszarami określonymi przez Komisję, w których wymagane jest wspólne działanie, i wspiera efektywność energetyczną, wykorzystanie odnawialnych źródeł energii oraz globalną konkurencyjność przemysłu UE;

10.podkreśla znaczenie różnych środków i przepisów w zakresie klimatu, przyjmowanych w różnych dziedzinach polityki, ostrzega jednak, że rozproszone podejście może prowadzić do niespójności, a nie do osiągnięcia przez UE gospodarki neutralnej pod względem emisji do 2050 r.; uważa, że należy przyjąć całościowe podejście;

Drogi do realizacji europejskiej strategii na rzecz osiągnięcia zerowych emisji do połowy stulecia

11.stwierdza, że w strategii przedstawiono osiem dróg transformacji gospodarczej, technologicznej i społecznej, które umożliwią Unii osiągnięcie długoterminowego celu dotyczącego temperatury zawartego w porozumieniu paryskim; zauważa, że tylko dwie z tych dróg umożliwiłyby Unii osiągnięcie zerowych emisji gazów cieplarnianych netto najpóźniej do 2050r.; podkreśla, że wymaga to bezzwłocznego działania i znacznego wysiłku na wszystkich szczeblach, od lokalnego i regionalnego po krajowy i europejski, a także zaangażowania podmiotów niepublicznych; uznaje, że wkład ustalany na poziomie regionalnym iwkład ustalany na poziomie lokalnym mogą być ważnymi narzędziami służącymi zmniejszeniu rozbieżności wzakresie redukcji emisji; przypomina o zobowiązaniu państw członkowskich do przyjęcia długoterminowych strategii, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie zarządzania[3]; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia jasnych krótko- i długoterminowych celów i strategii politycznych spójnych z celami porozumienia paryskiego oraz do zapewnienia wsparcia inwestycyjnego na rzecz dróg przejścia do gospodarki o zerowej emisji;

12.podkreśla, że pierwsza kategoria rozwiązań ma na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych jedynie o około 80% do 2050 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r.; zniepokojem stwierdza, że ambicja ta oznacza niższy szczebel wutrzymaniu globalnego ocieplenia poniżej 2°C iwzwiązku ztym nie jest zgodna zparyskim celem utrzymania wzrostu temperatury na świecie znacznie poniżej 2°C, anitym bardziej następnie poniżej 1,5°C;

13.podkreśla, że przejście na czystą energię powinno nadal stymulować modernizację gospodarki europejskiej, pobudzać zrównoważony wzrost gospodarczy oraz przynosić obywatelom Europy korzyści społeczne i środowiskowe; wskazuje, że zgodnie z danymi szacunkowymi Komisji oczekuje się, iż PKB UE wzrośnie w przypadku scenariuszy zakładających zerowe poziomy emisji w większym stopniu niż w przypadku scenariuszy zakładających niższy poziom redukcji emisji, przy czym w obydwu przypadkach skutki będą występować nierównomiernie w UE ze względu na różnice między państwami członkowskimi, między innymi pod względem PKB na mieszkańca i intensywności emisji koszyka energetycznego; uważa, że koszty braku działań byłyby zdecydowanie najwyższe i doprowadziłyby nie tylko do masowej utraty PKB w Europie, ale również do dalszego pogłębienia nierówności gospodarczych między państwami członkowskimi i regionami oraz w państwach członkowskich i regionach, ponieważ niektóre z nich mogą ucierpieć bardziej niż inne z powodu braku działania;

14.stwierdza zzaniepokojeniem, że zależność UE od importu surowców energetycznych wynosi obecnie około 55%; podkreśla, że wramach scenariusza zerowych emisji netto wskaźnik ten zmniejszy się do 20% do 2050r., co wywrze pozytywny wpływ na równowagę handlową ipozycję geopolityczną UE; zauważa, że łączne oszczędności kosztów importu paliw kopalnych wlatach 2031–2050 wyniosłyby około 2–3bln EUR, które to środki można byłoby przeznaczyć na inne priorytety dla obywateli europejskich;

15.podkreśla, że zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza wramach scenariusza zerowych emisji netto obniżyłoby liczbę przedwczesnych zgonów, których przyczyną jest pył drobny, oponad 40%; zauważa, że według takiego scenariusza szkody dla zdrowia kosztowałyby mniej oblisko 200 mld EUR rocznie;

16.z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie dwóch metod osiągnięcia zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2050 r. i ich poparcie przez Komisję oraz uważa, że cel na połowę stulecia jest jedynym celem zgodnym z zobowiązaniami Unii wynikającymi z porozumienia paryskiego; ubolewa, że w strategii nie uwzględniono żadnej metody osiągnięcia zerowego poziomu netto emisji gazów cieplarnianych na okres przed 2050 r.;

17.zauważa, że metody te obejmują wykorzystanie szeregu technologii usuwania dwutlenku węgla, w tym w drodze wychwytywania i składowania lub wykorzystania oraz bezpośredniego wychwytywania z powietrza, które muszą zostać jeszcze zastosowane na dużą skalę; uważa jednak, że unijna strategia zerowych emisji netto powinna nadawać priorytet redukcji bezpośrednich emisji oraz działaniom mającym na celu ochronę i wzmacnianie naturalnych pochłaniaczy i zbiorników UE, i powinna dążyć do wykorzystywania technologii usuwania dwutlenku węgla tylko w przypadkach, gdy nie są dostępne opcje redukcji emisji bezpośrednich; uważa, że wymagane są dalsze działania do 2030 r., jeżeli Unia ma uniknąć polegania na technologii usuwania dwutlenku węgla, która wiązałaby się ze znacznym ryzykiem dla ekosystemów, różnorodności biologicznej i bezpieczeństwa żywnościowego, co zostało również potwierdzone w sprawozdaniu IPCC w sprawie 1,5°C;

18.odnotowuje z niepokojem, że w żadnym ze scenariuszy nie wyklucza się całkowicie paliw kopalnych z koszyka energetycznego;

Społeczne aspekty zmiany klimatu i sprawiedliwa transformacja

19.zzadowoleniem przyjmuje zapewnienie Komisji, że zerowe emisje netto są możliwe bez utraty miejsc pracy, oraz odnotowuje zaprobatą szczegółową ocenę przemiany wprzemyśle energochłonnym; podkreśla, że prawidłowo przeprowadzona, z odpowiednim wsparciem dla najbardziej wrażliwych regionów, sektorów i obywateli, sprawiedliwa transformacja w kierunku zerowych emisji netto gazów cieplarnianych może stworzyć w Unii dodatkowe miejsca pracy netto – zatrudnienie w całej gospodarce zwiększy się o 2,1 mln miejsc pracy do 2050 r. w ramach scenariusza zerowych emisji netto w porównaniu ze wzrostem zatrudnienia o 1,3 mln miejsc pracy w ramach scenariusza redukcji emisji o 80 %; uważa w związku z tym, że Komisja powinna opracować uaktualniony bilans umiejętności w ramach unijnej panoramy umiejętności, opierając się na danych regionalnych dotyczących zapotrzebowania na umiejętności dla Europy neutralnej dla klimatu, aby zapewnić obywatelom Unii sprawiedliwą transformację i wesprzeć najbardziej wrażliwe regiony, których gospodarki są uzależnione od działalności związanej z sektorami lub technologiami, które, jak się oczekuje, będą tracić na znaczeniu lub będą musiały w przyszłości ulec przekształceniu, a także aby pomóc obywatelom w przekwalifikowaniu w celu zdobycia wysokiej jakości miejsc pracy dostosowanych do przyszłych wyzwań w tych samych regionach;

20.podkreśla, że ta transformacja musi być sprawiedliwa dla wszystkich części społeczeństwa; zauważa, że wymaga to zrozumienia sprawiedliwej transformacji, która obejmuje negatywne ipozytywne skutki powiązane zprzyspieszonymi działaniami wdziedzinie klimatu, takie jak utrata miejsc pracy oraz nowe możliwości zatrudnienia, atakże skutki wynikające zopóźnienia działań wdziedzinie klimatu;

21.podkreśla liczne współwystępujące korzyści, jakie neutralne dla klimatu społeczeństwo będzie mieć dla zdrowia publicznego pod względem zarówno oszczędności kosztów zdrowotnych, jak imniejszego obciążenia systemów ubezpieczeniowych isystemów publicznej opieki zdrowotnej, a także dla ogólnego dobrostanu obywateli europejskich ze względu na zwiększenie bioróżnorodności, zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza izłagodzenie narażenia na substancje zanieczyszczające;

22.uważa, że europejska transformacja klimatyczna musi być zrównoważona pod względem ekologicznym, gospodarczym i społecznym; podkreśla, że dla zapewnienia politycznej akceptacji ze strony wszystkich obywateli ważne jest uwzględnienie efektów dystrybucyjnych strategii politycznych związanych z klimatem i obniżaniem emisyjności, w szczególności w stosunku do osób o niskich dochodach; uważa w związku z tym, że we wszystkich unijnych i krajowych politykach społecznych należy w pełni uwzględnić skutki społeczne z myślą o zapewnieniu społecznej i ekologicznej transformacji w Europie; podkreśla, że pod tym względem dostosowane iodpowiednio finansowane strategie na wszystkich szczeblach będą musiały zostać opracowane na podstawie całościowych procesów oraz wścisłej współpracy zlokalnymi iregionalnymi organami publicznymi, związkami zawodowymi, instytucjami edukacyjnymi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego isektorem prywatnym, aby zapewnić wszystkim obywatelom Europy sprawiedliwe i równe szanse wtej transformacji;

23.przypomina, że ok. 50–125 mln obywateli Europy jest obecnie zagrożonych ubóstwem energetycznym[4]; podkreśla, że transformacja energetyki może mieć nieproporcjonalny wpływ na osoby o niskich dochodach i dodatkowo pogłębić ubóstwo energetyczne; uznaje, że polityka energetyczna powinna uwzględniać wymiar społeczny oraz zapewniać, by nikt nie został pominięty; apeluje do państw członkowskich o podjęcie perspektywicznych działań w celu zapewnienia sprawiedliwej transformacji energetyki oraz dostępu do energii dla wszystkich obywateli UE;

24.wyraża przekonanie, że młodzi ludzie mają coraz większą świadomość społeczną iśrodowiskową, dzięki której są wstanie przekształcać nasze społeczeństwa wdążeniu do przyszłości odpornej na zmianę klimatu, oraz że edukacja młodzieży stanowi jedno znajskuteczniejszych narzędzi walki ze zmianą klimatu; podkreśla potrzebę aktywnego angażowania młodszych pokoleń wbudowanie międzynarodowych, międzykulturowych imiędzypokoleniowych stosunków, na których opiera się zmiana kulturowa, jaka wesprze wysiłki podejmowane globalnie na rzecz bardziej zrównoważonej przyszłości;

25.zzadowoleniem przyjmuje fakt, że ludzie wcałej Europie coraz częściej angażują się wmanifestacje na rzecz sprawiedliwości klimatycznej, wszczególności przez strajki szkolne; zzadowoleniem przyjmuje apele aktywistów owyższy poziom ambicji iuważa, że rządy krajowe, regionalne ilokalne, a także UE powinny odpowiedzieć na te apele;

26.podkreśla, że zaangażowanie iudział obywateli Europy mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia przez Europę zerowych emisji netto gazów cieplarnianych najpóźniej do 2050r.; zwraca się do rządów i samorządów na wszystkich szczeblach – krajowym, regionalnym i lokalnym o wprowadzenie konkretnych środków stymulujących i ułatwiających udział obywateli oraz wymianę najlepszych praktyk w zakresie transformacji energetycznej w stronę neutralnej dla klimatu gospodarki;

Cele pośrednie

27.uznaje, że dekada 2020–2030 jest najważniejszą dekadą, jeśli UE ma osiągnąć zerowe emisje netto do 2050r.; apeluje do Komisji i państw członkowskich o poparcie silnego celu średnioterminowego na 2030 r., gdyż jest to niezbędne dla zapewnienia wystarczającej stabilności inwestycji na rynku oraz pełnego wykorzystania potencjału innowacji technologicznych i zwiększenia możliwości europejskich przedsiębiorstw, tak aby stały się światowymi liderami w produkcji niskoemisyjnej;

28.podkreśla, że osiągnięcie zerowej emisji gazów cieplarnianych netto w 2050 r. w sposób najbardziej racjonalny pod względem kosztów wymaga podniesienia poziomu ambicji z 2030 r. i dostosowania go do scenariusza zerowych emisji netto w 2050 r.; uważa, że niezwykle ważne jest, aby Unia wysłała jasny komunikat, najpóźniej podczas szczytu klimatycznego ONZ w Nowym Jorku we wrześniu 2019 r., że jest gotowa dokonać przeglądu swojego zobowiązania podjętego w ramach porozumienia paryskiego;

29.popiera aktualizację zadeklarowanych przez Unię ustalanych na poziomie krajowym wkładów, w ramach której do 2030 r. planuje się ograniczenie krajowych emisji gazów cieplarnianych o 55% w skali całej gospodarki w porównaniu z poziomami z 1990 r; wzwiązku ztym wzywa przywódców UE do wsparcia odpowiedniego podniesienia poziomu ambicji ustalonych na poziomie krajowym wkładów Unii na specjalnym szczycie UE wSybinie wmaju 2019r., wperspektywie szczytu klimatycznego ONZ, który odbędzie się we wrześniu 2019r.;

30.uważa w związku z tym, że Komisja powinna, najpóźniej podczas prowadzonych w latach 2022–2024 przeglądów pakietu klimatycznego na 2030 r. i innych odpowiednich przepisów, przedstawić wnioski ustawodawcze podnoszące poziom ambicji zgodnie ze zaktualizowanymi ustalonymi na poziomie krajowym wkładami oraz celem zerowej emisji netto; uważa, że niewystarczający poziom ambicji na 2030 r. ograniczyłby przyszłą liczbę wariantów, co mogłoby doprowadzić do ograniczenia dostępności niektórych wariantów opłacalnej dekarbonizacji; uważa, że przeglądy te stanowią ważny krok w kierunku realizacji zobowiązań UE w dziedzinie klimatu;

31.uważa, że aby jeszcze bardziej wzmocnić stabilność rynków, korzystne będzie dla UE również ustanowienie do 2040r. kolejnego cząstkowego celu redukcji emisji, który mógłby zapewnić dodatkową stabilność iprzybliżyć osiągnięcie długoterminowego celu na 2050 r.;

32.uważa, że należy regularnie dokonywać przeglądu unijnej strategii zerowych emisji netto; wyraża przekonanie, że taki przegląd powinien opierać się na przeprowadzanym co pięć lat przeglądzie globalnym, jak określono wporozumieniu paryskim, a także należy uwzględnić rozwój technologiczny ispołeczny oraz wkład podmiotów niepaństwowych iParlamentu Europejskiego;

Zaangażowanie sektorów

33.podkreśla, że emisje netto będą musiały zostać ograniczone niemal do zera we wszystkich sektorach gospodarki, które powinny się włączyć do wspólnych wysiłków na rzecz ograniczenia emisji; wzwiązku ztym apeluje do Komisji oopracowanie ścieżek wkierunku neutralności klimatycznej dla wszystkich sektorów; w związku z tym podkreśla znaczenie zasady „zanieczyszczający płaci”;

34.podkreśla kluczową rolę energii w procesie przejścia na gospodarkę o zerowej emisji gazów cieplarnianych netto;

35.zwraca uwagę na znaczenie przyjęcia zintegrowanego międzysektorowego podejścia ułatwiającego wysiłki na rzecz dekarbonizacji w całym systemie energetycznym i w powiązanych sektorach oraz czerpania korzyści ze zwiększonej efektywności; uznaje, że integracja systemów energetycznych może zapewnić większą elastyczność, lepszą wydajność systemów, zwiększenie stosowania energii ze źródeł odnawialnych wśród wszystkich nośników energii, aostatecznie – racjonalną pod względem kosztów transformację energetyki;

36.akcentuje rolę energochłonnych gałęzi przemysłu w osiąganiu celu, jakim są długoterminowe redukcje emisji gazów cieplarnianych wUE; uważa, że utrzymanie przez Unię pozycji lidera w przemyśle niskoemisyjnym oraz produkcji przemysłowej w UE, zachowanie konkurencyjności przemysłu europejskiego i uniknięcie ryzyka ucieczki emisji wymagają inteligentnych i ukierunkowanych ram politycznych; apeluje do Komisji oprzedstawienie nowej izintegrowanej unijnej strategii klimatycznej dla energochłonnych gałęzi przemysłu wcelu wsparcia konkurencyjnej transformacji przemysłu ciężkiego wkierunku zerowych emisji netto;

37.powtarza, że przejście na gospodarkę neutralną pod względem emisji stanowi dla UE wyzwania i możliwości oraz że konieczne będą inwestycje w innowacje przemysłowe, w tym technologie cyfrowe i czystą technologię, aby wzmocnić dobrobyt i pobudzić konkurencyjność, zwiększyć przyszłe umiejętności i stworzyć miliony miejsc pracy, na przykład w rozwijającej się gospodarce o obiegu zamkniętym i biogospodarce;

38.apeluje do Komisji o opracowanie strategii przemysłowej obejmującej środki umożliwiające przemysłowi europejskiemu konkurowanie na równych warunkach na szczeblu globalnym; uważa, że w ramach tej strategii politycznej Komisja powinna przeanalizować skuteczność i zgodność z zasadami Światowej Organizacji Handlu dodatkowych środków mających chronić sektory przed ryzykiem ucieczki emisji w odniesieniu do przywozu produktów, które zastępowałyby, dostosowywałyby lub uzupełniałyby wszelkie istniejące środki w zakresie ucieczki emisji;

39.uważa, że dobrobyt gospodarczy, konkurencyjność światowego przemysłu i polityka klimatyczna wzajemnie się wzmacniają; przypomina, że ze względu na fakt, iż Europa jest pierwszą dużą gospodarką, która przejdzie na neutralność klimatyczną, europejskie przedsiębiorstwa będą mogły uzyskać na rynkach międzynarodowych przewagę związaną zodgrywaniem pionierskiej roli, awrezultacie objąć pozycję globalnego lidera wzrównoważonej izasobooszczędnej produkcji; podkreśla, że opóźnione lub niedostateczne działania na rzecz osiągnięcia zerowego poziomu netto emisji gazów cieplarnianych najpóźniej do 2050r. doprowadzą do kosztów nieuzasadnionych pod względem ekologicznym, gospodarczym ispołecznym, atakże skutecznie ograniczą przyszłą konkurencyjność europejskiego sektora przemysłu;

40.zwraca uwagę, że wiele rynków wschodzących przymierza się do odegrania istotnej roli wzaspokajaniu potrzeb rynku światowego podczas przechodzenia na gospodarkę ozerowym poziomie emisji netto, np. wodniesieniu do bezemisyjnego transportu ienergii ze źródeł odnawialnych; podkreśla, że UE musi pozostać przodującą gospodarką wobszarze ekologicznych innowacji iinwestycji wzielone technologie; uważa, że czołowa rola UE w dziedzinie energii odnawialnej i efektywności energetycznej pokazuje innym częściom świata, że przejście na czystą energię jest możliwe i korzystne nie tylko pod względem przeciwdziałania zmianie klimatu;

41.zauważa, że wsprawozdaniu Komisji z2018r. w sprawie cen ikosztów energii wEuropie podkreślono utrzymujące się wysokie narażenie UE na zmienne irosnące ceny paliw kopalnych oraz że oczekuje się, iż koszty produkcji energii elektrycznej w przyszłości będą rosły wprzypadku energii wytwarzanej zpaliw kopalnych imalały wprzypadku energiize źródeł odnawialnych; podkreśla, że koszty importu energii do UE wzrosły w2017r. o26% i wyniosły 266 mld EUR, głównie ze względu na wzrost cen ropy; zauważa, że wsprawozdaniu oszacowano, iż wzrost cen ropy wpływa niekorzystnie na wzrost gospodarczy w UE (-0,4% PKB w2017r.) ina inflację (+0,6);

42.przypomina, że 71% energii ogółem zużywa się tylko do celów ogrzewania pomieszczeń; zgadza się zKomisją, że energooszczędne domy będą normą wUE neutralnej dla klimatu, co przełoży się na lepsze zdrowie iwiększy komfort wszystkich Europejczyków;

43.apeluje o ustanowienie unijnego systemu lub mechanizmu mającego na celu wyraźne oznakowanie i promowanie produktów neutralnych pod względem emisji, łączącego obecne filary unijnych ram polityki klimatyczno-energetycznej;

44.uważa, że rozwój technologii i rozwiązania technologiczne, efektywność energetyczna pod względem zarówno podaży, jak i popytu oraz zrównoważona energia ze źródeł odnawialnych w sektorach transportu, budownictwa, ogrzewania i chłodzenia oraz energetyki, a także zasady gospodarki o obiegu zamkniętym będą mieć kluczowe znaczenie dla ograniczenia emisji gazów cieplarnianych; podkreśla wzwiązku ztym znaczenie strategii uwzględniających poszczególne technologie;

45.podkreśla, że emisjami zprocesów przemysłowych należy zająć się na znacznie większą skalę; zauważa, że według sprawozdania specjalnego IPCC wsprawie 1,5°C emisje CO2 z przemysłu muszą być o 65–90% niższe w 2050 r. względem 2010 r.;

46.apeluje oopracowanie wysoce energooszczędnego iopartego w 100% na odnawialnych źródłach energii systemu energetycznego izwraca się do Komisji ipaństw członkowskich opodjęcie wszelkich niezbędnych działań wtym zakresie, ponieważ system ten wywoła efekt domina we wszystkich sektorach gospodarki; podkreśla, że wszystkie rozwiązania zakładają pełną dekarbonizację sektora energetycznego najpóźniej do 2050 r., radykalne ograniczenie paliw kopalnych i znaczny wzrost energii ze źródeł odnawialnych;

47.podkreśla wkład efektywności energetycznej w bezpieczeństwo dostaw, konkurencyjność gospodarczą, ochronę środowiska, a także obniżenie rachunków za energię oraz poprawę jakości domów; potwierdza ważną rolę efektywności energetycznej w tworzeniu możliwości biznesowych i miejsc pracy, a także jej korzyści globalne i regionalne; przypomina w związku z tym o wprowadzeniu zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim” przez rozporządzenie w sprawie zarządzania unią energetyczną, która powinna być w pełni stosowana w całym łańcuchu energetycznym i uważana za podstawę dla wszelkich metod osiągania celu w zakresie zerowych emisji netto do 2050 r.;

48.uznaje rolę nadawaną wychwytywaniu i składowaniu dwutlenku węgla w większości scenariuszy dotyczących 1,5 °C w sprawozdaniu specjalnym IPCC w sprawie 1,5 °C, a także potrzebę dalszej analizy wykorzystania technologii bezpiecznego dla środowiska wychwytywania, składowania i utylizacji dwutlenku węgla (CCU i CCS) umożliwiających ograniczenie emisji netto oraz uniknięcie trwałego składowania CO2 w procesach przemysłowych; odnotowuje z niepokojem, że obecnie wiele technologii wychwytywania i utylizacji dwutlenku węgla nie skutkuje trwałym ograniczeniem emisji; wzywa zatem Komisję do opracowania kryteriów technicznych zapewniających wsparcie tylko tym technologiom, które dają możliwe do zweryfikowania wyniki;

49.podkreśla, że dyrektywa wsprawie ekoprojektu[5] wznaczący sposób przyczynia się do osiągnięcia celów klimatycznych UE przez redukcję emisji gazów cieplarnianych o320mln ton ekwiwalentów CO2 rocznie oraz że szacuje się, że do 2020r. odbiorcy w UE zaoszczędzą łącznie do 112mld EUR, czyli ok. 490 EUR rocznie w przeliczeniu na gospodarstwo domowe, wwyniku wdrożenia tej dyrektywy; apeluje ouregulowanie dodatkowych produktów wramach dyrektywy wsprawie ekoprojektu, wtym tabletów ismartfonów, oraz ozachowanie istniejących standardów wcelu odzwierciedlenia rozwoju technologicznego;

50.zauważa, że elektryfikacja sektorów budownictwa, przemysłu i transportu może skutecznie ograniczyć emisje z tych sektorów oraz ich wpływ na środowisko tylko w przypadku, gdy wynikające z tego zapotrzebowanie na energię zostanie zaspokojone przez odpowiednie zwiększenie możliwości produkcji energii ze źródeł odnawialnych;

51.podkreśla potrzebę niezwłocznego wdrożenia projektu unii energetycznej i pakietu „Czysta energia dla wszystkich Europejczyków”, a także zapewnienia dalszej integracji europejskiego rynku energii w celu najskuteczniejszej dekarbonizacji sektora energii, ułatwienia inwestycji tam, gdzie możliwe jest wyprodukowanie większości energii ze źródeł odnawialnych, oraz wspierania aktywnego uczestnictwa obywateli w celu przyspieszenia transformacji energetyki w kierunku neutralnej pod względem emisji i zrównoważonej gospodarki przy jednoczesnym zmniejszaniu ubóstwa energetycznego;

52.podkreśla, że do przejścia do zerowej emisji gazów cieplarnianych netto kluczowe znaczenie będzie mieć zaangażowanie obywateli w systemie energetycznym oparte na zdecentralizowanej własnej produkcji energii ze źródeł odnawialnych, magazynowaniu energii elektrycznej oraz udziale w programach odpowiedzi odbioru i efektywności energetycznej; apeluje zatem o pełne włączenie aktywnego uczestnictwa obywateli w model ograniczania emisji, w szczególności po stronie popytu;

53.zwraca uwagę, że w strategii potwierdza się, iż emisje gazów cieplarnianych pochodzące z sektora transportu nadal rosną, oraz że obecne strategie polityczne nie wystarczą, aby obniżyć emisyjność sektora transportu do 2050 r.; podkreśla znaczenie zapewnienia przejścia modalnego ztransportu lotniczego na transport kolejowy oraz wkierunku transportu publicznego iwspólnej mobilności; zauważa, że transport drogowy odpowiada za około jednej piątej całkowitych emisji dwutlenku węgla wUE; w związku z tym wzywa państwa członkowskie i Komisję do podjęcia zdecydowanych kroków w celu zapewnienia konsumentom we wszystkich państwach członkowskich dostępu do pojazdów bezemisyjnych i niskoemisyjnych, unikając zwiększonego wprowadzania na rynek starych pojazdów emitujących duże ilości zanieczyszczeń w państwach członkowskich o niskich dochodach; ponadto podkreśla znaczenie inteligentnych technologii, takich jak inteligentna infrastruktura ładowania, dla ustanowienia synergii pomiędzy elektryfikacją transportu awykorzystywaniem energii ze źródeł odnawialnych;

54.podkreśla, że aby osiągnąć neutralność klimatyczną gospodarki UE jako całości, wszystkie sektory muszą wnieść wkład, wtym międzynarodowe lotnictwo imiędzynarodowy transport morski; zauważa, że zgodnie z analizą Komisji obecne cele i środki globalne, przewidziane odpowiednio przez Międzynarodową Organizację Morską i Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, nawet jeśli zostaną w pełni wdrożone, nie doprowadzą do koniecznych redukcji emisji, a ponadto potrzebne są dalsze istotne działania zgodne z celem, jakim jest osiągnięcie zerowych emisji netto w całej gospodarce; podkreśla potrzebę inwestowania wbezemisyjne iniskoemisyjne technologie ipaliwa wtych sektorach; wzywa Komisję do praktycznego wdrożenia zasady „zanieczyszczający płaci” wtych sektorach, wszczególności wodniesieniu do cen biletów lotniczych i opodatkowania paliwa lotniczego; przypomina, że przewiduje się, iż do 2050r. emisje gazów cieplarnianych zmiędzynarodowego transportu morskiego wzrosną aż o250%; zzadowoleniem przyjmuje fakt, że międzynarodowy sektor transportu morskiego sam wyznaczył sobie cel bezwzględnego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych; zniepokojem stwierdza brak postępów wzakresie przełożenia tego celu na działania krótko- iśrednioterminowe oraz inne konkretne działania;

55.zauważa, że obecnie ok. 60% emisji metanu na świecie pochodzi z takich źródeł jak rolnictwo, wysypiska ioczyszczalnie ścieków, atakże przemysł wytwórczy oraz transport rurociągowy paliw kopalnych; przypomina, że metan jest silnym gazem cieplarnianym owspółczynniku ocieplenia wskali 100 lat 28-krotnie wyższym niż CO2[6] iże redukcje emisji metanu mogą odegrać ważną rolę wograniczeniu stężeń ozonu wwarstwie przyziemnej oraz ich negatywnego wpływu na jakość powietrza izdrowie ludzi; przyjmuje zzadowoleniem zamiar Komisji, aby ograniczyć emisje metanu wodnośnych sektorach, co może przyczynić się do dalszego ograniczenia stężeń ozonu wUE, oraz by promować ograniczenie ilości metanu na arenie międzynarodowej;

56.zauważa, że sektor budownictwa odpowiada obecnie za 40% zużycia energii końcowej wEuropie iza 36% emisji CO2[7]; apeluje o uwolnienie potencjału tego sektora w zakresie oszczędzania energii i ograniczenia śladu węglowego, zgodnie z celem określonym w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków[8], który dotyczy osiągnięcia bardzo efektywnych energetycznie i bezemisyjnych zasobów budowlanych do 2050 r.; podkreśla, że zwiększenie efektywności zużycia energii wbudownictwie oferuje znaczny potencjał na rzecz dalszego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych wEuropie; ponadto uważa, że osiągnięcie budownictwa o niskim zapotrzebowaniu na energię, wpełni zasilanego energią ze źródeł odnawialnych, stanowi warunek konieczny dla wywiązania się zporozumienia paryskiego idla realizacji unijnego programu na rzecz wzrostu gospodarczego, tworzenia lokalnych miejsc pracy ipoprawy warunków życia obywateli wcałej Europie;

57.ponawia apel do Komisji o jak najszybsze zbadanie wariantów strategicznych na potrzeby szybkiego rozwiązania problemu emisji metanu w ramach strategicznego planu Unii dotyczącego metanu oraz o przedstawienie Parlamentowi i Radzie wniosków ustawodawczych w tej sprawie; podkreśla, że rolnictwo jest i w 2050 r. w coraz większym stopniu będzie jednym z głównych pozostających źródeł emisji gazów cieplarnianych, w szczególności emisji metanu i podtlenku azotu, a także emisji z pośredniej zmiany użytkowania gruntów; odkreśla potencjał sektora rolnictwa w zwalczaniu skutków zmiany klimatu, na przykład przez innowacje ekologiczne i technologiczne oraz wychwytywanie dwutlenku węgla w glebie;

58.apeluje, by wspólna polityka rolna przyczyniała się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych zgodnie z założeniem przejścia na gospodarkę neutralną dla klimatu; wzywa Komisję do zapewnienia, by polityki rolne, wszczególności fundusze unijne ikrajowe, były zgodne zcelami izamierzeniami porozumienia paryskiego;

59.podkreśla potrzebę włączenia ambicji klimatycznych do głównego nurtu wszystkich obszarów polityki UE, wtym polityki handlowej; wzywa Komisję do zapewnienia, by wszystkie umowy handlowe podpisywane przez UE były wpełni zgodne zporozumieniem paryskim, ponieważ nie tylko wzmocniłoby to globalne działania na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu, ale również zagwarantowało równe szanse dla dotkniętych sektorów;

60.podkreśla, że UE powinna promować rolę iwysiłki regionów, miejscowości imiast; wzywa Komisję, by podjęła działania na podstawie prac Porozumienia Burmistrzów reprezentujących 200 mln obywateli europejskich oraz by umożliwiła im odgrywanie roli katalizatora dalszych przemian;

61.wyraża ubolewanie, że możliwość wzmocnienia działań UE na rzecz fluorowanych gazów cieplarnianych nie została uwzględniona wstrategii Komisji; podkreśla, że zapobieganie nielegalnemu handlowi wodorofluorowęglowodorem ((HFC) polegające na wprowadzeniu systemu licencjonowania HFC, zakaz stosowania HFC wsektorach, w których nie jest to już potrzebne, przydział kwot HFC za pośrednictwem systemu aukcyjnego oraz pełne wdrożenie rozporządzenia wsprawie fluorowanych gazów cieplarnianych[9] przez zakazanie wszystkich niepotrzebnych zastosowań SF6 stanowią wyraźne możliwości pomocy na rzecz UE wosiąganiu celów określonych wporozumieniu paryskim;

Maksymalizacja potencjału klimatycznego lasów wkontekście zrównoważonej biogospodarki

62.wspiera zrównoważone zarządzanie lasami na szczeblu krajowym, wraz zkonkretnymi środkami na rzecz pobudzenia wydajnej izrównoważonej biogospodarki UE, zuwagi na duży potencjał lasów wzakresie zwiększenia wkładu wdziałania europejskie wdziedzinie klimatu (poprzez sekwestrację, składowanie isubstytucję) oraz osiągnięcie zerowego poziomu emisji najpóźniej do 2050r.; dostrzega potrzebę przystosowania się do zmiany klimatu oraz potrzebę zatrzymania utraty różnorodności biologicznej i degradacji funkcji ekosystemu na terytorium UE do 2020 r.; podkreśla potrzebę opracowania opartych na dowodach strategii politycznych, które pomagają wdrażać i finansować środki ochrony różnorodności biologicznej UE;

63.zaleca ukierunkowanie znaczących wysiłków na agroleśnictwo i bardzo realne zyski, jakie można osiągnąć pod względem ekologii i różnorodności biologicznej przez włączenie drzew i różnych rodzajów roślinności na wykorzystywanych obszarach uprawnych;

64.uznaje pozytywny, ale ostatecznie ograniczony potencjał zalesiania w Europie; uważa wzwiązku ztym, że inicjatywy wzakresie zalesiania powinny być uzupełniane konkretnymi inicjatywami izachętami mającymi na celu zwiększenie potencjału sekwestracji, przy jednoczesnym zapewnieniu dobrego stanu istniejących obszarów leśnych iprzy jednoczesnej poprawie tego stanu, co będzie korzystne dla klimatu, zrównoważonej biogospodarki iróżnorodności biologicznej; popiera zatem zalesianie gruntów rolnych pozostawionych odłogiem i o ograniczonym potencjale produkcyjnym, system rolno-leśny oraz minimalizację przekształcania terenów leśnych na grunty o innym przeznaczeniu;

65.zwraca uwagę, że działania istrategie polityczne UE wywierają wpływ również na naturalne pochłaniacze, grunty ilasy poza Europą oraz że unijna strategia zerowych emisji netto powinna zapobiegać szkodliwym skutkom klimatycznym działań UE wpaństwach trzecich; wzwiązku ztym wzywa Komisję ipaństwa członkowskie do opowiedzenia się za solidnymi przepisami międzynarodowymi wramach pakietu paryskiego, zwłaszcza wodniesieniu do art. 6 porozumienia paryskiego, aby zapobiec lukom wrachunkowości oraz dwukrotnemu uwzględnianiu środków wzakresie zalesiania, co mogłoby osłabić globalne wysiłki wdziedzinie klimatu;

66.uważa, że długoterminowa strategia nie uwzględnia odpowiednio podstawowych sektorów produkcji wgospodarce oraz że sektory leśnictwa irolnictwa, atakże odnośne społeczności doświadczają nieproporcjonalnie wyższego ryzyka negatywnych skutków zmiany klimatu; zaleca, aby strategia ta wyznaczała wyraźny kierunek działania dla tych sektorów na rzecz zwiększenia ich odporności, poprawy zapobiegania ryzyku oraz zachowania ekosystemów i usług ekosystemowych, na których opiera się gospodarka;

67.podkreśla potrzebę maksymalizacji ochrony i odbudowy obszarów leśnych i terenów podmokłych jako naturalnych pochłaniaczy dwutlenku węgla;

68.odkreśla, że w glebach składowana jest większa ilość dwutlenku węgla niż w biosferze i atmosferze łącznie; w związku z tym podkreśla znaczenie powstrzymania degradacji gleb w UE oraz zapewnienia wspólnych działań UE na rzecz zachowania i poprawy jakości gleb i ich zdolności do składowania dwutlenku węgla;

69.podkreśla, że w łącznym potencjale technicznym praktyk wzakresie poprawy pochłaniania dwutlenku węgla na obszarach rolnych wUE największą rolę odgrywa system rolno-leśny[10];

70.podkreśla rolę pozyskanych produktów drzewnych odługim cyklu życia, atakże ich rolę wsektorze użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa do 2030r.; podkreśla, że w przyszłych ramach należy uwzględnić wkład tych produktów, w tym również z kategorii użytków rolnych, a nie tylko z zagospodarowanych lasów i gruntów zalesionych;

71.podkreśla znaczenie włączenia do głównego nurtu modeli rolnictwa, które wspierają systemy rolne odporne na ekstremalne warunki pogodowe iinwazje szkodników oraz poprawiają sekwestrację dwutlenku węgla wglebie, retencję wody ibioróżnorodność wrolnictwie;

Finansowanie ibadania

72.apeluje o szybkie wdrożenie funduszu innowacyjnego oraz o ogłoszenie pierwszego zaproszenia do składania wniosków w 2019 r. w celu pobudzenia inwestycji w demonstrację niskoemisyjnych przełomowych technologii przemysłowych w różnorodnych sektorach, nie tylko produkcji energii elektrycznej, ale także w systemach ciepłowniczych i procesach przemysłowych; apeluje o pełną spójność wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i objętych nimi programów z porozumieniem paryskim;

73.zwraca uwagę, że osiągnięcie gospodarki neutralnej pod względem emisji będzie wymagało znacznych dodatkowych inwestycji w system energetyczny UE i związaną z nim infrastrukturę w porównaniu z obecnym poziomem bazowym wynoszącym od 175 do 290 mld EUR rocznie; podkreśla, że stabilne i przewidywalne ramy polityki klimatyczno-energetycznej mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia bardzo potrzebnego zaufania inwestorów oraz dla umożliwienia europejskiemu przemysłowi podejmowania długoterminowych decyzji inwestycyjnych w Europie; podkreśla w związku z tym, że należy priorytetowo potraktować wdrożenie planu działania na rzecz zrównoważonego finansowania, przyjętego w marcu 2018 r., w tym kalibrację wymogów kapitałowych dotyczących banków i podejście ostrożnościowe do aktywów wysokoemisyjnych, wymogi ostrożnościowe dotyczące towarzystw ubezpieczeniowych oraz aktualizację obowiązków inwestorów instytucjonalnych i podmiotów zarządzających aktywami;

74.uważa, że wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 należy przed przyjęciem poddać ocenie wświetle celu osiągnięcia gospodarki neutralnej pod względem klimatu do 2050r. oraz że należy opracować standardowy test dla zapewnienia, aby wydatki w ramach budżetu UE nie szkodziły klimatowi;

75.zauważa, że zgodnie zunijną strategią leśną polityka rozwoju obszarów wiejskich wramach wspólnej polityki rolnej (WPR) jest uważana za główne źródło wsparcia ochrony lasów unijnych izrównoważonego gospodarowania nimi oraz że strategia dotycząca biogospodarki podkreśla rolę WPR we wspieraniu biogospodarki zarówno finansowo, jak iprzez dostarczanie surowców;

76.ubolewa nad faktem, że dotacje na paliwa kopalne są coraz większe iwynoszą ok. 55 mld EUR rocznie; wzywa UE ipaństwa członkowskie[11] do natychmiastowego wycofania wszystkich europejskich ikrajowych dopłat do paliw kopalnych;

77.podkreśla znaczenie utworzenia funduszu sprawiedliwej transformacji, zwłaszcza dla regionów najbardziej dotkniętych dekarbonizacją, takich jak regiony wydobycia węgla, a także ogólnego uwzględnienia skutków społecznych w istniejącym finansowaniu działań związanych ze zmianą klimatu; podkreśla w związku z tym, że potrzebna jest szeroka akceptacja społeczna dla długoterminowej strategii ze względu na przeobrażenia niezbędne w niektórych sektorach;

78.podkreśla, że unijne i krajowe programy na rzecz badań i innowacji mają kluczowe znaczenie dla wsparcia Unii Europejskiej w jej wiodącej roli w przeciwdziałaniu zmianie klimatu;

79.podkreśla, że kwestie klimatu muszą być w pełni uwzględniane w programach dotyczących badań naukowych i innowacji, przy czym musi to być jedna z zasad finansowania UE, stosowana na wszystkich etapach cyklu badawczego;

80.zwraca uwagę na sprawozdanie Panelu Wysokiego Szczebla ds. ścieżek obniżania emisyjności[12] w sprawie roli badań naukowych i innowacji w osiąganiu celów porozumienia paryskiego, przy jednoczesnym zapewnieniu UE przewagi konkurencyjnej w wyścigu na rzecz obniżenia emisyjności; zwraca uwagę na zestaw zaleceń tematycznych i przekrojowych opracowanych przez Panel Wysokiego Szczebla, w szczególności w odniesieniu do ukierunkowania nowego programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji na lata 2021–2027 r. „Horyzont Europa”;

81.uważa, że w ciągu najbliższych dwóch dziesięcioleci konieczne będzie podjęcie znacznych starań w dziedzinie badań i innowacji, aby rozwiązania nisko- i bezemisyjne były dostępne dla wszystkich oraz opłacalne pod względem społecznym i gospodarczym, także aby wdrożone zostały nowe rozwiązania służące osiągnięciu gospodarki neutralnej pod względem emisji;

82.podkreśla swoje stanowisko w sprawie programu „Horyzont Europa”, zgodnie z którym należy przeznaczyć co najmniej 35% wydatków programu na wspieranie odpowiednich celów klimatycznych w ramach ogólnego celu Unii, jakim jest włączenie działań w dziedzinie klimatu w główny nurt polityki;

Rola konsumentów i gospodarki o obiegu zamkniętym

83.podkreśla znaczący wpływ zmiany zachowań na osiągnięcie redukcji emisji gazów cieplarnianych, w tym w całym systemie żywnościowym i w sektorze transportu, a w szczególności w sektorze lotnictwa; apeluje do Komisji o jak najwcześniejsze rozważenie możliwych wariantów strategicznych, w tym opodatkowania ekologicznego, w celu zachęcania do zmiany zachowań; podkreśla znaczenie, jakie w propagowaniu zmiany zachowań mają inicjatywy oddolne, takie jak Porozumienie Burmistrzów;

84.odnotowuje, że chociaż spożycie tłuszczów nasyconych i czerwonego mięsa utrzymuje się w Unii na poziomie wyraźnie wyższym od zalecanych wartości żywieniowych, ze statystyk Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa wynika, że całkowite spożycie mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego na mieszkańca w UE-28 zmalało od lat 90. XX wieku; podtrzymuje pogląd, że przyspieszenie tego obecnego trendu ma zasadnicze znaczenie dla znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i tlenków azotu z przemysłu spożywczego i rolnictwa;

85.podkreśla znaczenie zastąpienia przez UE nie tylko źródeł energii, lecz w równej mierze także produktów lub materiałów, tj. zastąpienia produktów i materiałów, które zostały uzyskane z surowców kopalnych lub powodują wysokie emisje na etapie produkcji, odpowiednikami pochodzącymi ze źródeł odnawialnych;

86.podkreśla, że bardzo duża część zużycia energii, a co za tym idzie emisji gazów cieplarnianych, jest bezpośrednio związana z nabywaniem, przetwarzaniem, transportem, konwersją, wykorzystaniem i usuwaniem zasobów; podkreśla, że na każdym etapie łańcucha zarządzania zasobami możliwe są bardzo istotne oszczędności; zwraca w związku z tym uwagę, że podniesienie produktywności zasobów przez poprawę efektywności i ograniczenie marnotrawstwa zasobów za pomocą środków takich jak ponowne użycie, recykling i regeneracja produktów mogą istotnie obniżyć zarówno zużycie zasobów, jak i emisje gazów cieplarnianych, zarazem wzmacniając konkurencyjność oraz tworząc możliwości rynkowe i miejsca pracy; podkreśla efektywność kosztową środków z zakresu gospodarki o obiegu zamkniętym; podkreśla, podkreśla, że zwiększona zasobooszczędność i podejścia oparte na gospodarce o obiegu zamkniętym, a także projektowanie produktów o zamkniętym cyklu życia sprowokują zmiany we wzorcach produkcji i konsumpcji oraz ograniczą ilość odpadów;

87.podkreśla znaczenie polityki produktowej, obejmującej np. ekologiczne zamówienia publiczne i ekoprojekt, która może znacznie przyczynić się do oszczędności energii i do ograniczenia śladu węglowego produktów przy jednoczesnym zmniejszeniu ich śladu materiałowego i całościowego wpływu na środowisko; podkreśla potrzebę ustanowienia wymogów dotyczących gospodarki o obiegu zamkniętym jako części unijnych norm ekoprojektu oraz rozszerzenia obecnej metodyki ekoprojektu na inne kategorie produktów oprócz tych związanych z energetyką;

88.uważa, że należy kontynuować prace nad wiarygodnym modelem pomiaru wpływu na klimat na podstawie konsumpcji; odnotowuje fakt, że dogłębna analiza oparta na obecnych modelach prowadzi do wniosku, że wysiłki UE na rzecz ograniczenia emisji z produkcji są w pewnej mierze niwelowane przez import towarów odznaczających się większym śladem węglowym; zwraca uwagę na wniosek, że do 2016 r. UE przyczyniła się już znacznie do ograniczenia emisji w innych krajach dzięki zwiększonym przepływom handlowym oraz poprawionej niskoemisyjności eksportowanych towarów;

UE i globalne działania w dziedzinie klimatu

89.podkreśla znaczenie wzmożonych inicjatyw i stałego dialogu na odpowiednich forach międzynarodowych oraz skutecznej dyplomacji klimatycznej dążącej do stymulowania podobnych decyzji politycznych podnoszących poziom ambicji w dziedzinie klimatu w innych regionach i państwach trzecich; apeluje do UE o zwiększenie własnego finansowania działań związanych ze zmianą klimatu i aktywnego działania na rzecz zachęcania państw członkowskich do zwiększania pomocy w postaci finansowania działań w związku ze zmianą klimatu (w formie pomocy rozwojowej, a nie pożyczek) w państwach trzecich, która powinna uzupełniać zagraniczną pomoc rozwojową, nie powinna być natomiast liczona podwójnie, jednocześnie jako pomoc rozwojowa i pomoc w postaci finansowania działań w związku ze zmianą klimatu;

90.zwraca uwagę na znaczenie zdecydowanej unijnej dyplomacji klimatycznej i energetycznej oraz we wzmocnieniu globalnej wielostronnej współpracy i ambicji w walce ze zmianą klimatu oraz dla zrównoważonego rozwoju; apeluje do Komisji i państw członkowskich o poparcie wspólnych ram i działania na forach ONZ;

91.podkreśla, że szczyt klimatyczny Organizacji Narodów Zjednoczonych we wrześniu 2019 r. będzie idealnym momentem na ogłoszenie przez przywódców zwiększonych poziomów ambicji pod względem wkładów ustalanych na poziomie krajowym; uważa, że UE powinna przyjąć stanowisko w sprawie aktualizacji swoich wkładów ustalanych na poziomie krajowym z dużym wyprzedzeniem, aby była dobrze przygotowana na szczyt, w ścisłej współpracy z międzynarodową koalicją stron w celu wsparcia zwiększonego poziomu ambicji w dziedzinie klimatu;

92.podkreśla znaczenie wzmocnienia interoperacyjności między instrumentami polityki UE a ich odpowiednikami w państwach trzecich, w szczególności mechanizmami ustalania opłat za emisję gazów cieplarnianych; wzywa Komisję, aby kontynuowała i intensyfikowała współpracę oraz wsparcie w obszarze opracowywania mechanizmów ustalania cen za emisję gazów cieplarnianych poza Europą w dążeniu do zwiększonego ograniczenia emisji i osiągnięcia równych szans na szczeblu globalnym; podkreśla znaczenie ustanowienia zabezpieczeń środowiskowych w celu zapewnienia faktycznych i dodatkowych redukcji emisji gazów cieplarnianych; wzywa w związku z tym Komisję, aby opowiedziała się za rygorystycznymi i solidnymi przepisami międzynarodowymi dotyczącymi art. 6 porozumienia paryskiego, aby zapobiec lukom w rachunkowości oraz dwukrotnemu uwzględnianiu redukcji emisji;

°

°°

93.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

Ostatnia aktualizacja: 12 marca 2019
Informacja prawna-Polityka ochrony prywatności