合法博彩网站

Unia Europejska posiada osobowo艣膰 prawn膮 颈听jako taka ma w艂asny system prawny odmienny od prawa mi臋dzynarodowego. Ponadto prawo UE ma bezpo艣redni lub po艣redni wp艂yw na prawo jej pa艅stw cz艂onkowskich 颈听staje si臋 cz臋艣ci膮 systemu prawnego ka偶dego z听pa艅stw cz艂onkowskich. Unia Europejska sama w听sobie jest 藕r贸d艂em prawa. Porz膮dek prawny zazwyczaj dzieli si臋 na prawo pierwotne (Traktaty 颈听og贸lne zasady prawa), prawo wt贸rne (oparte na Traktatach) oraz przepisy uzupe艂niaj膮ce.

殴r贸d艂a prawa Unii 颈听ich hierarchia

• Traktat o听Unii Europejskiej (TEU), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFEU) oraz protoko艂y do nich (37 protoko艂贸w, 2 za艂膮czniki 颈听65 deklaracji, kt贸re zosta艂y za艂膮czone do Traktat贸w w听celu doprecyzowania ich, ale nie s膮 w艂膮czone do g艂贸wnego tekstu prawnego) 1.1.5;
• Karta praw podstawowych Unii Europejskiej 4.1.2;
• Traktat ustanawiaj膮cy Europejsk膮 Wsp贸lnot臋 Energii Atomowej (Euratom) wci膮偶 obowi膮zuje jako odr臋bny traktat;
• umowy mi臋dzynarodowe 5.2.1;
• og贸lne zasady prawa Unii;
• akty prawa wt贸rnego Unii.

Unia Europejska opiera si臋 na praworz膮dno艣ci. Ustanowi艂a kompletny system 艣rodk贸w odwo艂awczych i procedur, kt贸re maj膮 umo偶liwi膰 Trybuna艂owi Sprawiedliwo艣ci Unii Europejskiej (TSUE) kontrol臋 legalno艣ci akt贸w instytucji Unii (art. 263 TFUE). Traktaty oraz zasady og贸lne znajduj膮 si臋 na szczycie hierarchii przepis贸w i stanowi膮 prawo pierwotne. W wyniku wej艣cia w听偶ycie Traktatu z听Lizbony z听dniem 1听grudnia 2009听r. tak膮 sam膮 rang臋 nadano Karcie praw podstawowych. Umowy mi臋dzynarodowe zawarte przez Uni臋 Europejsk膮 s膮 podporz膮dkowane aktom prawa pierwotnego. Na ni偶szym szczeblu hierarchii znajduje si臋 prawo wt贸rne 鈥� akty prawa wt贸rnego s膮 wa偶ne jedynie wtedy, gdy s膮 zgodne z听prawem postawionym wy偶ej w听hierarchii. Zasada pierwsze艅stwa prawa Unii jest filarem porz膮dku prawnego UE i ma zapewni膰 jedno艣膰 i sp贸jno艣膰 prawa Unii. TSUE oficjalnie podkre艣la, 偶e prawo UE ma absolutne pierwsze艅stwo przed prawem krajowym pa艅stw cz艂onkowskich, a s膮dy krajowe musz膮 uwzgl臋dnia膰 t臋 nadrz臋dno艣膰 w swoich orzeczeniach. Trybuna艂 zawsze przypisywa艂 sobie rol臋 organu najwy偶szego szczebla w ustalaniu relacji mi臋dzy prawem UE a prawem krajowym. W prze艂omowych orzeczeniach i TSUE wypracowa艂 podstawowe zasady bezpo艣redniego stosowania i pierwsze艅stwa prawa UE. TSUE potwierdzi艂 te zasady w kolejnych sprawach. W szczeg贸lno艣ci w wyroku w sprawie orzek艂, 偶e prawo UE ma pierwsze艅stwo nawet w odniesieniu do praw podstawowych zagwarantowanych w konstytucjach krajowych.

Cele

Stworzenie porz膮dku prawnego Unii umo偶liwiaj膮cego osi膮gni臋cie cel贸w okre艣lonych w听Traktatach.

殴r贸d艂a prawa UE

A. Prawo pierwotne Unii Europejskiej1.1.1, 1.1.2, 1.1.3, 1.1.4, 1.1.5, 4.1.2

B. Prawo wt贸rne Unii Europejskiej

1. Zasady og贸lne

Akty prawne Unii wymieniono w听art.听288 TFUE. S膮 nimi: rozporz膮dzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia 颈听opinie. Instytucje Unii mog膮 przyjmowa膰 te akty prawne tylko wtedy, gdy s膮 do tego uprawnione na mocy postanowie艅 Traktat贸w. Zasada przyznania, wyznaczaj膮ca granice kompetencji Unii, zosta艂a wyra藕nie zapisana w听art.听5 ust.听1 TUE. W听TFUE okre艣lono zakres kompetencji Unii, dziel膮c je na trzy kategorie: kompetencje wy艂膮czne (art.听3), kompetencje dzielone (art.听4) 颈听kompetencje uzupe艂niaj膮ce (art.听6), kiedy Unia przyjmuje 艣rodki wspieraj膮ce lub uzupe艂niaj膮ce polityk臋 pa艅stw cz艂onkowskich. Wykazy dziedzin nale偶膮cych do tych trzech rodzaj贸w kompetencji unijnych znajduj膮 si臋 w听art.听3, 4 颈听6 TFUE. Je偶eli instytucje nie maj膮 uprawnie艅 do dzia艂ania potrzebnych do osi膮gni臋cia jednego z听cel贸w wyznaczonych w听Traktatach, mog膮 zastosowa膰 postanowienia art.听352 TFUE 颈听przyj膮膰 鈥瀢艂a艣ciwe 艣rodki鈥�.

Instytucje przyjmuj膮 jedynie instrumenty prawne wymienione w听art.听288 TFUE. Wyj膮tkiem pozostaje wsp贸lna polityka zagraniczna, bezpiecze艅stwa 颈听obrony, kt贸ra nadal podlega metodzie mi臋dzyrz膮dowej. W听tym obszarze wsp贸lne strategie, wsp贸lne dzia艂ania 颈听wsp贸lne stanowiska zast膮piono 鈥瀘g贸lnymi wytycznymi鈥� oraz 鈥瀌ecyzjami okre艣laj膮cymi鈥� dzia艂ania 颈听stanowiska, kt贸re Unia powinna przyj膮膰, jak r贸wnie偶 sposoby ich realizacji (art.听25 TUE).

Istniej膮 ponadto r贸偶ne formy dzia艂a艅, takie jak zalecenia czy komunikaty, a听tak偶e akty dotycz膮ce organizacji 颈听funkcjonowania instytucji (w听tym porozumienia mi臋dzyinstytucjonalne), kt贸rych nazwa, struktura 颈听skutki prawne maj膮 swoje 藕r贸d艂o w听postanowieniach Traktat贸w lub zasadach przyj臋tych zgodnie z听Traktatami.

2. Hierarchia akt贸w prawa wt贸rnego Unii

TFUE ustanowi艂 hierarchi臋 akt贸w prawa wt贸rnego, wprowadzaj膮c w听art.听289, 290 颈听291 precyzyjny podzia艂 na akty ustawodawcze, akty delegowane 颈听akty wykonawcze. Zgodnie z听definicj膮 aktami ustawodawczymi s膮 akty prawne przyj臋te wed艂ug zwyk艂ej lub specjalnej procedury ustawodawczej. Natomiast akty delegowane to akty nieustawodawcze o听zastosowaniu og贸lnym, kt贸re uzupe艂niaj膮 lub zmieniaj膮 niekt贸re inne ni偶 istotne elementy akt贸w ustawodawczych. Prawodawca (Parlament 颈听Rada) mo偶e przekaza膰 Komisji uprawnienia do przyjmowania tych akt贸w. Akt ustawodawczy okre艣la cele, przedmiot, zakres 颈听okres obowi膮zywania przekazania uprawnie艅 oraz, w听stosownych przypadkach, procedury w听trybie pilnym. Prawodawca okre艣la ponadto warunki przekazania uprawnie艅, do kt贸rych mo偶e nale偶e膰 np. prawo do odwo艂ania przekazania uprawnie艅 czy prawo do wyra偶ania sprzeciwu.

Akty wykonawcze zazwyczaj przyjmuje Komisja, kt贸ra jest uprawniona do tego, je偶eli konieczne s膮 jednolite warunki wykonywania prawnie wi膮偶膮cych akt贸w wykonawczych. W听szczeg贸lnych, odpowiednio uzasadnionych przypadkach 颈听jedynie w听obszarze wsp贸lnej polityki zagranicznej 颈听bezpiecze艅stwa akty wykonawcze wydaje Rada. W听przypadku gdy akt podstawowy zosta艂 przyj臋ty zgodnie ze zwyk艂膮 procedur膮 ustawodawcz膮, Parlament Europejski albo Rada mog膮 w听ka偶dym momencie wskaza膰 Komisji, 偶e w听ich opinii projekt aktu wykonawczego przekracza uprawnienia wykonawcze przewidziane w听akcie podstawowym. Komisja musi wtedy zmieni膰 projekt tego aktu.

3. Poszczeg贸lne akty prawa wt贸rnego Unii

a. 搁辞锄辫辞谤锄膮诲锄别苍颈补

搁辞锄辫辞谤锄膮诲锄别苍颈补 maj膮 zastosowanie og贸lne, s膮 w听ca艂o艣ci wi膮偶膮ce i bezpo艣rednio stosowane. Musz膮 by膰 w听pe艂ni przestrzegane przez podmioty, do kt贸rych maj膮 zastosowanie (osoby prywatne, pa艅stwa cz艂onkowskie, instytucje Unii). Stosuje si臋 je bezpo艣rednio we wszystkich pa艅stwach cz艂onkowskich od dnia wej艣cia w听偶ycie (data okre艣lona w听rozporz膮dzeniu lub 鈥� w听przypadku jej braku 鈥� dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w听Dzienniku Urz臋dowym Unii Europejskiej) bez konieczno艣ci transpozycji do prawa krajowego.

搁辞锄辫辞谤锄膮诲锄别苍颈补 maj膮 zapewnia膰 jednolite stosowanie prawa Unii we wszystkich pa艅stwach cz艂onkowskich. Przepisy merytoryczne rozporz膮dze艅 zast臋puj膮 niezgodne z nimi przepisy krajowe.

b. Dyrektywy

Dyrektywy zobowi膮zuj膮 pa艅stwa cz艂onkowskie, do kt贸rych s膮 skierowane (jedno, kilka lub wszystkie), do uzyskania okre艣lonego rezultatu, pozostawiaj膮c jednak w艂adzom krajowym swobod臋 wyboru formy 颈听艣rodk贸w. Od krajowych ustawodawc贸w wymaga si臋 wydania aktu transpozycji (zwanego inaczej krajowym aktem wykonawczym), kt贸ry ma dostosowa膰 prawo krajowe do cel贸w okre艣lonych w听dyrektywach. Zasadniczo obywatele nabywaj膮 praw 颈听podlegaj膮 obowi膮zkom dopiero po przyj臋ciu krajowego aktu transpozycji. Pa艅stwa cz艂onkowskie maj膮 pewn膮 swobod臋 w听procesie transpozycji dyrektyw do prawa krajowego, co pozwala im uwzgl臋dni膰 specyfik臋 krajow膮. Transpozycji nale偶y dokona膰 w听terminie okre艣lonym w听dyrektywie. Transponuj膮c dyrektywy, pa艅stwa cz艂onkowskie gwarantuj膮 skuteczno艣膰 prawa UE zgodnie z听zasad膮 lojalnej wsp贸艂pracy wprowadzon膮 na mocy art.听4 ust.听3 TUE.

Dyrektywy w听zasadzie nie s膮 bezpo艣rednio stosowane. TSUE orzek艂 jednak, 偶e niekt贸re postanowienia dyrektywy mog膮 wyj膮tkowo mie膰 bezpo艣rednie skutki w听pa艅stwie cz艂onkowskim, nawet je艣li nie przyj臋艂o ono jeszcze aktu transpozycji, o ile: a)听nie nast膮pi艂a transpozycja dyrektywy do prawa krajowego lub transpozycja zosta艂a dokonana niew艂a艣ciwie, b)听przepisy dyrektywy s膮 bezwarunkowe oraz wystarczaj膮co jasne i precyzyjne oraz c) przepisy dyrektywy przyznaj膮 prawa osobom prywatnym.

W przypadku spe艂nienia wszystkich tych warunk贸w osoby prywatne mog膮 powo艂ywa膰 si臋 na przepisy odno艣nej dyrektywy przed organem w艂adzy pa艅stwowej. Nawet je偶eli dany przepis dyrektywy nie przyznaje osobie prywatnej 偶adnych praw, a听tym samym spe艂niony jest tylko pierwszy 颈听drugi warunek, w艂adze pa艅stwa cz艂onkowskiego maj膮 obowi膮zek uwzgl臋dnia膰 dyrektyw臋, kt贸rej nie transponowano do prawa krajowego. Wspomniane orzecznictwo opiera si臋 g艂贸wnie na zasadach skuteczno艣ci, zapobiegania naruszeniom Traktatu 颈听ochrony prawnej. Natomiast w听sporze z听inn膮 jednostk膮 osoba nie mo偶e powo艂ywa膰 si臋 na bezpo艣redni skutek dyrektywy, kt贸rej transpozycji nie dokonano (鈥瀞kutek horyzontalny鈥�,

Zgodnie z听orzecznictwem Trybuna艂u () obywatel ma prawo dochodzi膰 odszkodowania za poniesion膮 szkod臋 od pa艅stwa cz艂onkowskiego, kt贸re nie przestrzega prawa Unii. W听przypadku dyrektywy, kt贸rej transpozycji nie dokonano lub dokonano jej niew艂a艣ciwie, takie roszczenie jest mo偶liwe, je偶eli: a)听celem dyrektywy jest przyznanie praw osobom prywatnym, b)听na podstawie przepis贸w dyrektywy mo偶na okre艣li膰 istot臋 tych praw oraz c) istnieje zwi膮zek przyczynowy mi臋dzy naruszeniem obowi膮zku transpozycji dyrektywy a szkod膮 poniesion膮 przez dane osoby. W听takim przypadku orzeczenie o听odpowiedzialno艣ci pa艅stwa cz艂onkowskiego nie wi膮偶e si臋 z听obowi膮zkiem wykazania winy po jego stronie.

c. Decyzje, zalecenia 颈听opinie

Decyzje s膮 w听ca艂o艣ci wi膮偶膮ce. Decyzje, kt贸re wskazuj膮 adresat贸w (pa艅stwa cz艂onkowskie, osoby fizyczne lub prawne), wi膮偶膮 tylko adresat贸w 颈听s艂u偶膮 regulowaniu konkretnych sytuacji w艂a艣ciwych danym pa艅stwom cz艂onkowskim lub osobom. Osoba prywatna mo偶e dochodzi膰 praw przys艂uguj膮cych jej na mocy decyzji skierowanej do danego pa艅stwa cz艂onkowskiego tylko pod warunkiem, 偶e pa艅stwo to przyj臋艂o akt transpozycji. Decyzje mog膮 mie膰 bezpo艣rednie zastosowanie na tych samych warunkach co dyrektywy.

Zalecenia 颈听opinie nie przyznaj膮 adresatom praw ani nie nak艂adaj膮 na nich obowi膮zk贸w, lecz mog膮 zawiera膰 wskaz贸wki dotycz膮ce wyk艂adni 颈听tre艣ci prawa Unii.

Poniewa偶 skargi wniesione przeciwko pa艅stwom cz艂onkowskim na podstawie art. 263 TFUE musz膮 dotyczy膰 akt贸w przyj臋tych przez instytucje, organy, urz臋dy lub agencje UE, TSUE nie jest w艂a艣ciwy do orzekania w odniesieniu do decyzji przedstawicieli pa艅stw cz艂onkowskich, np. dotycz膮cych ustalenia siedzib agencji UE. Akty przyj臋te przez przedstawicieli pa艅stw cz艂onkowskich, kt贸rzy nie dzia艂aj膮 w charakterze cz艂onk贸w Rady, lecz jako przedstawiciele ich rz膮d贸w, a zatem wsp贸lnie wykonuj膮 uprawnienia pa艅stw cz艂onkowskich, nie podlegaj膮 kontroli s膮dowej s膮d贸w UE, zgodnie z wyrokiem Trybuna艂u z 14听lipca 2022听r. w sprawie zmiany lokalizacji Europejskiej Agencji Lek贸w (EMA)[1]. Trybuna艂 orzek艂 w nim, 偶e art. 341 TFUE nie ma zastosowania do wyznaczenia siedziby organu, urz臋du lub agencji Unii, a jedynie do instytucji. Okre艣lenie lokalizacji siedziby unijnych agencji nale偶y do prawodawcy Unii, kt贸ry powinien dzia艂a膰 w tym zakresie zgodnie z procedurami przewidzianymi w stosownych postanowieniach Traktat贸w. Sporna decyzja by艂a bowiem niewi膮偶膮cym 艣rodkiem wsp贸艂pracy politycznej, kt贸ry nie mo偶e ogranicza膰 swobody decyzyjnej prawodawcy Unii. W tym sensie decyzja nie mo偶e ogranicza膰 uprawnie艅 dyskrecjonalnych prawodawcy Unii lub Parlamentu Europejskiego.

4. System kompetencyjny, procedury, wprowadzanie w听偶ycie 颈听wykonywanie akt贸w prawnych

a. Kompetencja ustawodawcza, prawo inicjatywy 颈听procedury ustawodawcze: 1.3.2, 1.3.6, 1.3.8 颈听1.2.3

Parlament, Rada 颈听Komisja bior膮 udzia艂 w听przyjmowaniu prawa Unii w听r贸偶nym zakresie, zale偶nie od konkretnej podstawy prawnej. Parlament mo偶e wyst膮pi膰 do Komisji o听przedstawienie mu oraz Radzie wniosk贸w ustawodawczych.

b. Wprowadzanie w听偶ycie prawa Unii

W 艣wietle prawa pierwotnego UE ma tylko ograniczone kompetencje wykonawcze, gdy偶 wykonywanie prawa Unii powierza si臋 na og贸艂 pa艅stwom cz艂onkowskim. Ponadto zgodnie z听art.听291 ust.听1 TFUE pa艅stwa cz艂onkowskie s膮 zobowi膮zane do przyj臋cia wszelkich 艣rodk贸w prawa krajowego niezb臋dnych do wprowadzenia w听偶ycie prawnie wi膮偶膮cych akt贸w Unii. Je偶eli konieczne s膮 jednolite warunki wykonywania prawnie wi膮偶膮cych akt贸w Unii, Komisja korzysta ze swych uprawnie艅 wykonawczych (art.听291 ust.听2 TFUE).

c. Wyb贸r rodzaju aktu prawnego

W wielu przypadkach Traktaty narzucaj膮 wymagan膮 form臋 aktu. Jednak wielu innym sytuacjom nie towarzyszy zalecenie konkretnego rodzaju aktu prawnego. W听takich przypadkach art.听296 ust.听1 TFUE stanowi, 偶e 鈥瀒nstytucje dokonuj膮 wyboru, jakiego rodzaju akt ma w听danym przypadku zosta膰 przyj臋ty, w听poszanowaniu obowi膮zuj膮cych procedur oraz zasady proporcjonalno艣ci鈥�.

C. Og贸lne zasady prawa Unii oraz prawa podstawowe

Traktaty zawieraj膮 bardzo ma艂o odniesie艅 do og贸lnych zasad prawa Unii. Zasady te zosta艂y w听g艂贸wnej mierze rozwini臋te przez orzecznictwo TSUE (zasady pewno艣ci prawa, r贸wnowagi instytucjonalnej, uzasadnionych oczekiwa艅 itp.), kt贸re jest r贸wnie偶 podstaw膮 uznawania praw podstawowych za og贸lne zasady prawa Unii. Zasady te zapisano obecnie w听art.听6 ust.听3 TUE, kt贸ry odnosi si臋 do praw podstawowych zagwarantowanych w听europejskiej Konwencji o听ochronie praw cz艂owieka 颈听podstawowych wolno艣ci 颈听wynikaj膮cych ze wsp贸lnych tradycji konstytucyjnych pa艅stw cz艂onkowskich, a听tak偶e z听Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (4.1.2).

D. Umowy mi臋dzynarodowe zawarte przez UE na mocy art. 216 i 217 TFUE

W ramach swoich kompetencji Unia mo偶e zawiera膰 umowy mi臋dzynarodowe z听pa艅stwami trzecimi lub z听organizacjami mi臋dzynarodowymi (art.听216 ust.听1 TFUE). Umowy te s膮 wi膮偶膮ce dla Unii 颈听pa艅stw cz艂onkowskich oraz s膮 nieod艂膮czn膮 cz臋艣ci膮 systemu prawnego Unii (art.听216 ust.听2 TFUE). Zgodnie z art.听217 TFUE UE mo偶e wy艂膮cznie zawiera膰 umowy o stowarzyszeniu zak艂adaj膮ce wzajemno艣膰 praw i obowi膮zk贸w, wsp贸lne dzia艂ania i procedury szczeg贸lne. mi臋dzy Uni膮 Europejsk膮 颈听Europejsk膮 Wsp贸lnot膮 Energii Atomowej, z听jednej strony, a听Zjednoczonym Kr贸lestwem Wielkiej Brytanii 颈听Irlandii P贸艂nocnej, z听drugiej strony, zgodnie z tym postanowieniem. 28听kwietnia 2021听r. Parlament wyrazi艂 zgod臋 na mocy art.听218 ust.听6a TFUE.

Zgodnie z prawo mi臋dzynarodowe jest nadrz臋dne w stosunku do prawa (wt贸rnego) UE: 鈥濶ale偶y r贸wnie偶 przypomnie膰, 偶e zgodnie z art.听216 ust.听2 TFUE je偶eli umowy mi臋dzynarodowe s膮 zawarte przez Uni臋, takie umowy s膮 wi膮偶膮ce dla instytucji Unii i w konsekwencji maj膮 one pierwsze艅stwo przed aktami Unii鈥�.

E. Niezale偶na wiedza fachowa i lepsze stanowienie prawa

W 2004听r. Parlament utworzy艂 pi臋膰 departament贸w tematycznych, kt贸re na wniosek komisji i innych organ贸w parlamentarnych zapewniaj膮 wysokiej jako艣ci niezale偶n膮 wiedz臋 fachow膮, analizy i doradztwo polityczne. Tego rodzaju niezale偶ne badania 鈥� 艂膮cz膮ce pos艂贸w do PE, 艣rodowiska akademickie i obywateli 鈥� powinny towarzyszy膰 ka偶dej inicjatywie ustawodawczej, od momentu jej planowania a偶 po ocen臋 jej realizacji. Powinno to pom贸c w utrzymaniu wysokiej jako艣ci przepis贸w i ich wyk艂adni oraz stanowi膰 nieodzowny element prac przygotowawczych[2].

Optymalna jako艣膰 przepis贸w unijnych mo偶e przynie艣膰 korzy艣ci w wysoko艣ci ponad 2听200 mld EUR rocznie. Analiza przygotowana dla Parlamentu Europejskiego przez departamenty tematyczne wykaza艂a, 偶e w przypadku swobodnego przep艂ywu towar贸w roczne korzy艣ci mog艂yby wynie艣膰 386听mld听EUR, w przypadku unii celnej 鈥� 189听mld听EUR, w dziedzinie swobodnego przep艂ywu us艂ug 鈥� 289听mld听EUR, a w odniesieniu do jednolitego rynku us艂ug cyfrowych 鈥� 177听mld听EUR.

obejmuje programowanie roczne i wieloletnie i wszystkie aspekty cyklu polityki. Okre艣la tak偶e r贸偶ne zobowi膮zania instytucji do opracowywania wysokiej jako艣ci przepis贸w, kt贸re maj膮 by膰 efektywne, skuteczne, proste i przejrzyste oraz nale偶y w nich unika膰 nadmiernej regulacji i obci膮偶ania os贸b fizycznych, organ贸w publicznych i przedsi臋biorstw, zw艂aszcza ma艂ych i 艣rednich.

Z bada艅 zleconych ostatnio przez Parlament Europejski wynika jednak, 偶e udzia艂 niezale偶nych bada艅 nale偶y: 1) udoskonali膰 na etapie formu艂owania i planowania strategii unijnych[3], r贸wnie偶 dzi臋ki zmniejszeniu op贸藕nie艅 we wprowadzaniu reform legislacyjnych, 2) stosowa膰 jednakowo w przypadku wszystkich inicjatyw ustawodawczych (np. wyj膮tki dotycz膮ce pilnych procedur obni偶aj膮 jako艣膰 przepis贸w unijnych w wa偶nych obszarach) i 3) stosowa膰 jednakowo w przypadku ocen skutk贸w przepis贸w unijnych, w kt贸rych mo偶na obecnie zauwa偶y膰 brak istotnych szacunk贸w dotycz膮cych skutk贸w ilo艣ciowych spowodowany niegromadzeniem danych[4].

Rola Parlamentu Europejskiego

Zgodnie z听art.听14 ust.听1 TUE: 鈥濸arlament Europejski pe艂ni, wsp贸lnie z听Rad膮, funkcje prawodawcz膮 (za po艣rednictwem 禄zwyk艂ej procedury ustawodawczej芦) 颈听bud偶etow膮 (za po艣rednictwem specjalnej procedury ustawodawczej na mocy art.听314 TFUE)鈥�. Parlament d膮偶y do uproszczenia procesu ustawodawczego, poprawy jako艣ci projekt贸w tekst贸w prawnych oraz do dopilnowania, aby na pa艅stwa cz艂onkowskie niestosuj膮ce si臋 do prawa unijnego nak艂adano bardziej skuteczne kary. Roczny program dzia艂alno艣ci legislacyjnej 颈听prac Komisji zawiera g艂贸wne priorytety polityczne Komisji 颈听okre艣la konkretne dzia艂ania, zar贸wno ustawodawcze, jak 颈听nieustawodawcze, kt贸re nadaj膮 tym priorytetom wymiar operacyjny. Parlament odgrywa czynn膮 rol臋 w听tworzeniu nowych przepis贸w, gdy偶 rozpatruje program dzia艂alno艣ci legislacyjnej 颈听prac Komisji 颈听wskazuje, kt贸re przepisy chcia艂by widzie膰 jako obowi膮zuj膮ce.

Po uzyskaniu osobowo艣ci prawnej Unia mo偶e zawiera膰 umowy mi臋dzynarodowe (art.听216鈥�217 TFUE). Wszystkie umowy zawierane w听obszarze wsp贸lnej polityki handlowej oraz we wszystkich tych dziedzinach, kt贸rych strategie polityczne podlegaj膮 zwyk艂ej procedurze ustawodawczej, wymagaj膮 zgody Parlamentu Europejskiego (art.听218 ust.听6 lit.听a) TFUE). Przyk艂adowo 28 kwietnia 2021听r. na . Przy innych okazjach Parlament pokaza艂, 偶e nie zawaha si臋 u偶y膰 prawa weta w听przypadku powa偶nych w膮tpliwo艣ci. Na przyk艂ad w听2012听r. odrzuci艂 Umow臋 handlow膮 dotycz膮c膮 zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA).

W lipcu 2022听r. Parlament przyj膮艂 w odpowiedzi na komunikat .

Badania zlecone przez departamenty tematyczne Parlamentu Europejskiego wskazuj膮 na potrzeb臋 reformy w celu promowania lepszego stanowienia prawa i lepszych regulacji w UE[5]. Z bada艅 wynika r贸wnie偶, 偶e dla przepis贸w unijnych korzystna by艂aby reforma ich redagowania oraz ich struktury, aby wyra藕niej wskaza膰 na korzy艣ci z nich p艂yn膮ce oraz u艂atwi膰 obywatelom UE korzystanie z przepis贸w w formie cyfrowej[6]. W niedawnym badaniu na temat prawa i ICT zalecono stopniow膮 cyfryzacj臋 systemu prawnego UE, w tym jego 藕r贸de艂[7].

听

Udo Bux / Mariusz Maciejewski

05-2024