Ogólny przegląd polityki rozwojowej
Polityka rozwojowa stanowi trzon polityki zewnętrznej Unii Europejskiej. Jej celem jest ograniczenie, a ostatecznie wyeliminowanie ubóstwa i ma ona kluczowe znaczenie dla reakcji UE na agendę ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030. Wśród jej celów wymienić należy wspieranie zrównoważonego rozwoju, obronę praw człowieka idemokracji, osiąganie równości płci, propagowanie pokoju i inkluzywnych społeczeństw oraz rozwiązywanie problemów dotyczących ochrony środowiska iklimatu. Unia Europejska działa na całym świecie ijest największym darczyńcą wzakresie pomocy rozwojowej. Współpraca zpaństwami członkowskimi UE idziałania prowadzone zgodnie zagendą na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 ułatwiają skuteczne dostarczanie pomocy.
Podstawa prawna
- Art.21 ust.1 (TUE): ogólne prawa iobowiązki oraz zasady przewodnie wzakresie współpracy UE na rzecz rozwoju;
- Art.4 ust.4 iart.208–211 (TFUE);
- Art.312–316 TFUE: Sprawy budżetowe
- (z grupą państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP)[1]), którą od stycznia 2024 r. Wejdzie ona w pełni w życie po tym, jak zgodę wyda Parlament Europejski i nastąpi ratyfikacja przez strony, czyli przez wszystkie państwa członkowskie i przez co najmniej dwie trzecie członków OACPS. Zastępuje ona .
Ramy polityki
Unia Europejska wspiera kraje rozwijające się przez propagowanie zrównoważonego rozwoju istabilności. Celem długoterminowym jest eliminacja ubóstwa, będąca centralnym elementem polityki zewnętrznej UE od chwili ustanowienia Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na mocy traktatu rzymskiego z1957r. EFR ustanowiono, aby wspierać szczególne stosunki zbyłymi koloniami w regionach AKP. Od 1stycznia 2021r. pomocy rozwojowej UE udziela się za pośrednictwem szeroko zakrojonego Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej: (zob. szczegółowe informacje poniżej). Instrument ten łączy kilka wcześniejszych unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego, w tym EFR.
UE i jej państwa członkowskie, razem wziąwszy, są , a ich wkład woficjalną pomoc rozwojową w2021r. wyniósł 70,2mldEUR. Współpraca na rzecz rozwoju należy do kompetencji dzielonych UE: Unia jest wstanie realizować wspólną politykę rozwoju pod warunkiem, że nie uniemożliwia to państwom członkowskim wykonywania ich własnych kompetencji wtej dziedzinie. Poziom współpracy jest taki, że agencje rozwoju państw członkowskich często wdrażają programy finansowane przez UE.
UE podjęła zobowiązania dotyczące spójności polityki na rzecz rozwoju w 2005r., co oznacza, że musi włączać cele rozwoju do wszystkich obszarów swojej polityki, które mają wpływ na kraje rozwijające się. W2009r. zobowiązanie to podzielono na pięć obszarów: (1)handel i finanse, (2)przeciwdziałanie zmianie klimatu, (3)zapewnienie światowego bezpieczeństwa żywnościowego, (4)wykorzystywanie migracji zkorzyścią dla rozwoju oraz (5) wzmacnianie powiązań i synergii pomiędzy bezpieczeństwem a rozwojem w ramach planu budowania pokoju na świecie. Przyjmowane wcześniej co dwa lata (teraz rzadziej) Komisji umożliwia śledzenie postępów osiąganych przez UE wdziedzinie spójności polityki na rzecz rozwoju; ostatnie takie sprawozdanie opublikowano w styczniu 2019r. Od 2010 r. Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego ma stałego sprawozdawcę ds. spójności polityki na rzecz rozwoju. Funkcję tę pełni obecnie Janina Ochojska (Europejska Partia Ludowa, Polska). W marcu 2023 r. Parlament przyjął w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju, w której wezwał Komisję, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych i państwa członkowskie, aby zwiększyły wysiłki z myślą o spójności polityki na rzecz rozwoju. Podkreślając, że spójność polityki na rzecz rozwoju musi pozostać kluczowym elementem stosunków zewnętrznych UE, Parlament zwrócił się do Komisji, aby wyjaśniła stosowanie spójności polityki na rzecz rozwoju w kontekście celów zrównoważonego rozwoju.
Pomoc rozwojowa jest zasobem ograniczonym. Wzwiązku ztym UE zobowiązuje się do zapewniania skuteczności pomocy ipropaguje bliskie stosunki zkrajami partnerskimi wprogramowaniu irealizacji działań wzakresie rozwoju. Wtym celu przyjęto kodeks postępowania wkwestii podziału pracy wramach polityki rozwojowej w2007r. oraz unijne operacyjne ramy skuteczności pomocy w2011r. Działania te są zgodne zdziałaniami międzynarodowymi podjętymi wreakcji na Deklarację paryską OECD z2005r., która propaguje pięć kluczowych koncepcji dotyczących pomocy rozwojowej: odpowiedzialność krajów rozwijających się za strategie rozwoju, dostosowanie krajów będących darczyńcami do strategii określonych na szczeblu lokalnym, harmonizację międzynarodowej pomocy rozwojowej, monitorowanie wyników i wzajemną odpowiedzialność darczyńców i partnerów za wyniki wzakresie rozwoju. Międzynarodowe ramy skuteczności pomocy poddawano przeglądowi: wprogramie działania zAkry (2008r.) oraz wPartnerstwie zPusanu wsprawie skutecznej współpracy na rzecz rozwoju (2011r.). Po przyjęciu celów zrównoważonego rozwoju ONZ podjęto dalsze zobowiązania w dokumencie końcowym z Nairobi z 2016 r.
A. Program działań ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030
UE aktywnie uczestniczyła w opracowaniu na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, dzięki której ustanowiono nowy globalny paradygmat mający pomóc w wyeliminowaniu ubóstwa i osiągnięciu zrównoważonego rozwoju, i która obejmuje także zasady „niepozostawiania nikogo w tyle” oraz „zaspokajania w pierwszej kolejności potrzeb osób znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji”. Zatwierdzony we wrześniu 2015r. wNowym Jorku program nawiązuje do milenijnych celów rozwoju iwprowadza nowy zestaw 17 celów zrównoważonego rozwoju zorientowanych na cele gospodarcze, społeczne, środowiskowe izwiązane ze sprawowaniem rządów, które mają zostać osiągnięte do 2030r. W 2019r. UE ijej państwa członkowskie przedstawiły po raz pierwszy na Forum Politycznym Wysokiego Szczebla ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju. Wdokumencie tym (który wydawany będzie co cztery lata) kładzie się nacisk na działania UE na rzecz realizacji agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030. W lipcu 2023 r., podczas Forum Politycznego Wysokiego Szczebla ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju, UE przedstawiła swój pierwszy dotyczący realizacji Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030.
B. Nowy Europejski konsensus wsprawie rozwoju iprogram UE na rzecz zmian
Po zatwierdzeniu agendy UE przystała na zmienioną wersję z2005r. W nowym konsensusie ustanowiono główne zasady osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju i podejście, które ukierunkuje działania UE i jej państw członkowskich w stosunku do krajów rozwijających się. Choć konsensus skupia się głównie na polityce rozwoju, dotyczy on również działań realizowanych w ramach innych strategii politycznych przy jednoczesnym stosowaniu zasady spójności polityki na rzecz rozwoju. Głównym celem unijnej polityki na rzecz rozwoju pozostaje wyeliminowanie ubóstwa. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego, premier Malty wimieniu Rady UE ipaństw członkowskich, przewodniczący Komisji oraz Wiceprzewodnicząca Komisji / Wysoka Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych iPolityki Bezpieczeństwa podpisali konsensu 7czerwca 2017r. Parlament krytycznie odnosi się do wysiłków UE na rzecz osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r., zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że pandemia COVID-19, rosyjska inwazja na Ukrainę i inne kryzysy niweczą niektóre postępy poczynione od 2015 r. Parlament wielokrotnie wzywał Komisję, aby zwiększyła wysiłki na rzecz osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju (ostatnio w rezolucji 2023.).
W Komisji z 2016r. pt. „Kolejne działania mające zapewnić Europie zrównoważoną przyszłość: europejskie działania na rzecz zrównoważonego rozwoju” zintegrowano cele zrównoważonego rozwoju zramami polityki europejskiej iobecnymi priorytetami UE. Wykraczając poza swoje granice, UE ponownie zobowiązała się do realizacji celu, jakim jest przeznaczanie 0,7% dochodu narodowego brutto (DNB) na pomoc rozwojową do 2030r., z czego dla krajów najsłabiej rozwiniętych przeznaczone zostanie 0,15–0,20 % DNB. Odzwierciedla to zobowiązania podjęte w programie działań z Addis Abeby w sprawie finansowania rozwoju (uzgodnionym na konferencji ONZ w 2015 r.) i stanowi integralną część agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030. W 2021r. łączna oficjalna pomoc rozwojowa UE (udzielona przez UE i jej państwa członkowskie) wyniosła 0,49% unijnego DNB.
C. Ramy prawne ifinansowe
Unijne podejście do finansowania działań zewnętrznych (zob. tabela poniżej) uległo zmianie wwyniku utworzenia ISWMR – Globalny wymiar Europy. W następstwie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia ustanawiającego ten instrument z 14 czerwca 2018 r. i po trzech latach negocjacji z Radą i Parlamentem weszło w życie 14czerwca 2021r. Ma ono zastosowanie z mocą wsteczną od 1stycznia 2021r.
Ważna innowacja, tj. ISWMR – Globalny wymiar Europy, jest obecnie głównym instrumentem finansowym działań zewnętrznych UE, którego ogólny przydział wynosi 79,5 mld EUR na lata 2021–2027. Instrument ten upraszcza zewnętrzną strukturę finansowania UE (dzięki połączeniu poprzednich programów, w tym Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju, Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa, Instrumentu Partnerstwa, Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka, Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju oraz Instrumentu na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju). Objęto nim współpracę ze wszystkimi państwami spoza UE (z wyjątkiem państw powiązanych zUE współpracą przedakcesyjną), terytoriami zamorskimi oraz terytoriami biorącymi udział wprogramach geograficznych.
ISWMR – Globalny wymiar Europy zorganizowano wokół trzech głównych filarów:
- geograficznego, który składa się zprogramów geograficznych przeznaczonych dlakrajów objętych (wschodnią i południową) polityką sąsiedztwa, państw wAfryce Subsaharyjskiej, wkrajach Azji iPacyfiku oraz wobu Amerykach i na Karaibach. Programy te koncentrują się na obszarach współpracy, takich jak dobre rządy, eliminacja ubóstwa, migracja, środowisko naturalne i zmiana klimatu, wzrost gospodarczy i zatrudnienie czy bezpieczeństwo i pokój, oraz na innych kwestiach przekrojowych. Większość środków z ISWMR – Globalny wymiar Europy przeznaczona jest na ten filar;
- tematycznego, który składa się z programów o zasięgu ogólnoświatowym dotyczących praw człowieka i demokracji, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, stabilności i pokoju oraz globalnych wyzwań;
- szybkiego reagowania umożliwiającego finansowanie szybkiego uwalniania środków na rzecz zarządzania kryzysowego, zapobiegania konfliktom i budowania pokoju. Ma to na celu na przykład powiązanie działań humanitarnych z działaniami na rzecz rozwoju, zwiększenie odporności krajów dotkniętych kryzysem czy realizację priorytetów polityki zagranicznej.
ISWMR – Globalny wymiar Europy, zaprojektowany również jako instrument elastyczny, obejmuje dodatkową „rezerwę” na finansowanie nowych wyzwań i priorytetów (np. reagowanie na nieprzewidziane okoliczności, presję migracyjną, sytuacje kryzysowe/pokryzysowe lub nowe inicjatywy unijne/międzynarodowe).
D. Podział środków z ISWMR – Globalny wymiar Europy
Największa część finansowania działań zewnętrznych Unii odbywa się za pośrednictwem ISWMR – Globalny wymiar Europy, na który to instrument przeznaczono łączny budżet w wysokości 79,5mld EUR (na lata 2021–2027). Na programy geograficzne przeznaczono około 75% środków, a na programy tematyczne 8%. Ponadto 12% środków zarezerwowano na nowe wyzwania ipriorytety w ramach „rezerwy”, a 4% na „działania szybkiego reagowania”. Resztę środków (około 2%) przeznaczono na wydatki pomocnicze.
Szczegółowe informacje można znaleźć w na 2024 r.
Środki finansowe przeznaczone na trzyfilarową strukturę ISWMR – Globalny wymiar Europy rozkładają się następująco: Dane liczbowe podano w milionach.
Programy geograficzne | 8432,2 |
---|---|
Programy tematyczne | 990,8 |
Działania szybkiego reagowania | 437,8 |
Rezerwa na nowe wyzwania ipriorytety | 1323,6 |
ISWMR – Globalny wymiar Europy stanowi również centralny element nowej unijnej strategii będącej kluczowym projektem, którego celem jest uruchomienie do 300 mld EUR na inwestycje w zrównoważoną infrastrukturę cyfrową, energetyczną i transportową na całym świecie. W swym założeniu strategia Global Gateway ma stanowić zarówno wkład UE wzmniejszenie globalnej luki inwestycyjnej, jak i odpowiedź UE na wyzwania geopolityczne, jakie stawia globalna strategia inwestycyjna Chin. Inwestycje realizowane za pośrednictwem strategii Global Gateway wykorzystuje się do finansowania zrównoważonej infrastruktury służącej przeciwdziałaniu zmianie klimatu, ochrony środowiska i wspierania zrównoważonego rozwoju na całym świecie. Kluczowym tego przykładem jest , w którym zapowiedziano uruchomienie 150 mld EUR na inwestycje w Afryce do 2030 r. Inwestycje te mają przyspieszyć transformację ekologiczną i cyfrową, przyczynić się do zrównoważonego wzrostu gospodarczego, wzmocnić krajowe systemy opieki zdrowotnej oraz poprawić poziom kształcenia i szkolenia w krajach Afryki. ISWMR – Globalny wymiar Europy przyczyni się do realizacji tej strategii dzięki funduszom i zdolnościom gwarancyjnym.
Rola Parlamentu Europejskiego
- Ramy prawne: Artykuł 209 TFUE stanowi, że Parlament Europejski iRada, „stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki niezbędne wcelu realizacji polityki wdziedzinie współpracy na rzecz rozwoju”.
- Nadzór Parlamentu nad realizacją polityki: Parlament ma prawo do zadawania pytań Komisji oraz do zgłaszania sprzeciwu wobec decyzji wykonawczych, ilekroć stwierdzi, że Komisja przekracza swoje uprawnienia. Parlament stara się także mieć wpływa na decyzje dzięki regularnemu omawianiu zKomisją strategii politycznych, zarówno wramach formalnych spotkań, jak inieformalnych dyskusji. W ramach ISWMR – Globalny wymiar Europy Parlament podejmuje dwa razy w roku geopolityczny dialog z Komisją.
- Organ budżetowy: Parlament iRada stanowią wspólny organ budżetowy Unii. Przez siedem lat obowiązywania unijnych wieloletnich ram finansowych Rada zachowuje nadrzędne prawo do podejmowania decyzji, lecz wcelu przyjęcia ram wymagana jest zgoda Parlamentu (art.312 TFUE). Na potrzeby budżetu rocznego art.314 TFUE ustanawia procedurę, która obejmuje jedno czytanie wParlamencie ijedno czytanie wRadzie. Po zakończeniu czytań Parlament może zatwierdzić lub odrzucić budżet. Wobszarze współpracy międzynarodowej parlamentarna Komisja Rozwoju śledzi przebieg obrad dotyczących budżetu imoże zgłaszać konkretne propozycje dotyczące linii budżetowych wchodzących wzakres jej kompetencji.
Malte Frederik Hergaden