Izzat Ghazzawi – 2001 r., Palestyna

Izzat Ghazzawi (1952-2003) był palestyńskim pisarzem i wykładowcą, który w swoich utworach koncentrował się na problemach i cierpieniach ludności powodowanych przez izraelską okupację terytoriów palestyńskich oraz na własnym cierpieniu. Jego życie naznaczyła śmierć 16-letniego syna Ramiego zabitego przez armię izraelską w roku 1993. Rami zginął na dziedzińcu swojej szkoły, próbując pomóc rannemu koledze. Pomimo tej tragedii Ghazzawi nigdy nie zaprzestał dążyć do nawiązania dialogu kulturowego i politycznego z narodem izraelskim.
Urodził się w licznej rodzinie uchodźców, która w 1948 r. uciekła na Zachodni Brzeg. Pierwszą sztukę napisał w wieku 13 lat. Uzyskawszy tytuł magistra literatury amerykańskiej i brytyjskiej, wykładał na Uniwersytecie w Bir Zajt. Przewodniczył Unii Palestyńskich Pisarzy, pisał powieści i opowiadania, był krytykiem literackim i zorganizował pierwszą Międzynarodową Konferencję Pisarzy w Palestynie w 1997 r.
Izzat Ghazzawi był też członkiem Biura Wykonawczego Palestyńskiej Rady Sprawiedliwości i Pokoju. Za swoją aktywność polityczną wielokrotnie trafiał do więzienia i był karany przez władze izraelskie. W tych chwilach najtrudniej było mu znieść brak kontaktu z rodziną, zwłaszcza z sześciorgiem dzieci, które mógł widywać tylko po dwoje przez pół godziny, co dwa tygodnie.
Punktem zwrotnym w jego życiu okazało się spotkanie z izraelskimi pisarzami w Jerozolimie w 1992 r., którego się początkowo obawiał. Zaczął wówczas postrzegać swoich izraelskich kolegów jako partnerów w budowaniu przyszłości, w której Palestyńczycy i Izraelczycy byliby równi we wszystkich sferach życia.
Wręczając Ghazzawiemu Nagrodę im. Sacharowa w roku 2001, ówczesna przewodnicząca Parlamentu Europejskiego Nicole Fontaine złożyła mu hołd, mówiąc: „Niestrudzenie krzewił [Pan] pokój i dialog między narodem izraelskim i palestyńskim. Pańskiej żarliwości nie osłabiło ani uwięzienie i cenzura, ani największa z możliwych tragedii, nieodżałowana strata 16-letniego syna Ramiego".
Przemawiając w Parlamencie Europejskim, Ghazzawi mówił o uzdrowieniu, które możemy osiągnąć, jeżeli będziemy w stanie „zrozumieć potrzeby drugiej strony".
Wkrótce po śmierci syna, wspólnie z izraelskim pisarzem Abrahamem B. Yehoshuą i fotografem Oliviero Toscanim, opublikował książkę pt. „Enemies" (Wrogowie) o stosunkach między Palestyńczykami a Izraelczykami, która okazała się wielkim sukcesem.
Izzat Ghazzawi zmarł 4 kwietnia 2003 r.