Projekt budżetu korygującego nr 1/2019 – nadwyżka z roku 2018
126k
50k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 września 2019 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 1/2019 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019 – wprowadzenie nadwyżki z roku budżetowego 2018 (11730/2019 – C9-0115/2019 – )
–uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
–uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,
–uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(1), w szczególności jego art. 18 ust. 3 i art. 44,
–uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019, w formie przyjętej ostatecznie w dniu12 grudnia 2018 r.(2),
–uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(3),
–uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),
–uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej(5),
–uwzględniając projekt budżetu korygującego nr1/2019 przyjęty przez Komisję dnia 15 kwietnia 2019 r. (),
–uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr1/2019 przyjęte przez Radę dnia 3 września 2019r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (11730/2019 – C9-0115/2019),
–uwzględniając art. 94 i 96 Regulaminu,
–uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0005/2019),
A.mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr1/2019 ma na celu zapisanie w budżecie na rok 2019 nadwyżki z roku budżetowego 2018 w wysokości 1802 mlnEUR;
B.mając na uwadze, że główne czynniki tej nadwyżki to dodatni wynik po stronie dochodów w wysokości 1 274,6 mln EUR oraz niepełne wykorzystanie środków przewidzianych na wydatki w wysokości 527,8 mln EUR;
C.mając na uwadze, że po stronie dochodów największa różnica wynika z odsetek od zaległych płatności i grzywien (1312,6 mln EUR), a na wynik ten składają się grzywny za naruszenie zasad konkurencji oraz odsetki od zaległych płatności, inne kary pieniężne oraz odsetki związane z grzywnami i karami pieniężnymi;
D.mając na uwadze, że po stronie wydatków poziom niepełnego wykorzystania środków przez Komisję wynosi 322,2 mln EUR w 2018 r. (z czego 120 mln pochodzi z rezerwy na pomoc nadzwyczajną) oraz 68 mln EUR w odniesieniu do środków przeniesionych z 2017 r., natomiast w przypadku innych instytucji odpowiednio 75,9 mln EUR i 61,6 mln EUR;
1.odnotowuje przedstawiony przez Komisję projekt budżetu korygującego nr1/2019 poświęconego wyłącznie rozdysponowaniu nadwyżki środków budżetowych z 2018 r. wynoszącej 1 803 mln EUR zgodnie z art. 18 rozporządzenia finansowego i stanowiskiem Rady w tej sprawie;
2.odnotowuje, że według Komisji grzywny za naruszenie zasad konkurencji wyniosły w 2018 r. 1149 mln EUR; podkreśla raz jeszcze, że poza wszelkimi nadwyżkami wynikającymi z niepełnego wykorzystania środków, należy umożliwić budżetowi unijnemu ponowne wykorzystanie wszelkiego dochodu wynikającego z grzywien lub związanego z opóźnieniami w płatnościach bez odpowiedniego zmniejszenia wkładów opartych na DNB; przypomina swoje przychylne stanowisko wobec zwiększenia proponowanej rezerwy Unii w kolejnych wieloletnich ramach finansowych o kwotę równą dochodom uzyskanym z grzywien i kar;
3.zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr1/2019;
4.zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 1/2019 został ostatecznie przyjęty i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
5.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, jak również innym instytucjom i właściwym organom oraz parlamentom narodowym.
Projekt budżetu korygującego nr 2/2019 do budżetu ogólnego – Zasilenie kluczowych programów na rzecz konkurencyjności UE: „Horyzont 2020” i Erasmus+
136k
50k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 września 2019 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 2/2019 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019: zasilenie kluczowych programów w zakresie konkurencyjności UE: „Horyzont 2020” i Erasmus+ (11731/2019 – C9-0112/2019 – )
–uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
–uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,
–uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(1), w szczególności jego art. 18 ust. 3 i art. 44,
–uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019, w formie ostatecznie przyjętej w dniu 12 grudnia 2018 r.(2),
–uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(3),
–uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),
–uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej(5),
–uwzględniając projekt budżetu korygującego nr2/2019 przyjęty przez Komisję dnia 15 maja 2019 r. (),
–uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr2/2019 przyjęte przez Radę dnia 3 września 2019r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu tego samego dnia (11731/2019 – C9-0112/2019),
–uwzględniając art. 94 i 96 Regulaminu,
–uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0004/2019),
A.mając na uwadze, że na skutek nalegań Parlamentu Parlament Europejski i Rada uzgodniły w ramach procedury budżetowej na 2019 r. zapisanie kwoty 100 mln EUR w budżecie korygującym w 2019 r. w celu zasilenia programów „Horyzont 2020” i Erasmus+; Parlament i Rada zwróciły się do Komisji, aby przedstawiła ona ten budżet korygujący, który nie będzie zawierał żadnych innych elementów, gdy tylko zostanie zakończone wiosną 2019 r. dostosowanie techniczne wieloletnich ram finansowych na 2020 r., obejmujące również obliczenie łącznego marginesu na zobowiązania;
B.mając na uwadze, że Komisja zaproponowała w związku z tym korektę budżetu na 2019 r. w celu odzwierciedlenia tego porozumienia;
C.mając na uwadze, że Komisja zaproponowała przyznanie dodatkowych 80mlnEUR na wzmocnienie programu „Horyzont 2020” oraz dodatkowych 20mlnEUR na budżet programu Erasmus+; mając na uwadze, że w porozumieniu w sprawie budżetu na 2019 r. nie wskazano udziału każdego z instrumentów w ogólnym zwiększeniu środków;
D.mając na uwadze, że w ramach zasilenia programu „Horyzont 2020” Komisja zaproponowała przyznanie dodatkowych 34,6mlnEUR na dotyczącą tego programu pozycję budżetową 08020304 „Zapewnienie europejskiego systemu transportowego, który jest zasobooszczędny, przyjazny dla środowiska, bezpieczny i bezawaryjny” w celu wzmocnienia działań na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu w 2019 r., w szczególności działań związanych z bateriami, pojazdami ekologicznymi i ekologizacją lotnictwa, a także dodatkowych 45,4mlnEUR na dotyczącą programu „Horyzont 2020” pozycję budżetową 08020102 „Rozwój badań naukowych w zakresie przyszłych i powstających technologii” w celu zwiększenia kwoty przeznaczonej na takie dziedziny, jak „Przełomowe bezemisyjne technologie produkcji energii na rzecz pełnej dekarbonizacji” oraz „Technologie związane z energią i zmianą klimatu”;
E.mając na uwadze, że Komisja zaproponowała zwiększenie wsparcia dla głównych działań z zakresu mobilności w ramach Erasmus+, w szczególności w dziedzinie szkolnictwa wyższego oraz kształcenia i szkolenia zawodowego, a także w odniesieniu do centrów doskonałości zawodowej; mając na uwadze, że zaproponowała również, by część dodatkowych środków przeznaczyć na europejskie szkoły wyższe w związku z najnowszym i zasadniczym działaniem opracowanym w ramach Europejskiego obszaru edukacji, który ma zostać utworzony do 2025r., w celu wspierania doskonałości, innowacji i włączenia społecznego w szkolnictwie wyższym w całej Europie;
1.przyjmuje do wiadomości przedłożony przez Komisję projekt budżetu korygującego nr 2/2019, w którym przewiduje się dodatkowe środki na zobowiązania w wysokości 100mlnEUR na program „Horyzont 2020” i Erasmus+, aby odzwierciedlić porozumienie osiągnięte między Parlamentem a Radą podczas negocjacji dotyczących budżetu na 2019r.; zauważa, że na obecnym etapie nie zaproponowano zwiększenia środków na płatności;
2.zauważa, że biorąc pod uwagę profile programów, chociaż nie będzie trzeba zwiększać środków na płatności dla programu „Horyzont 2020” do końca 2019 r., większe środki na zobowiązania dla programu Erasmus+ najprawdopodobniej będą wymagały zwiększenia środków na płatności jeszcze w tym roku; zwraca się do Komisji o poinformowanie władzy budżetowej o tym, jak zamierza zaspokoić to zwiększone zapotrzebowanie na płatności;
3.zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr2/2019;
4.zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 2/2019 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
5.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, innym zainteresowanym instytucjom i organom oraz parlamentom narodowym.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 września 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia środków zFunduszu Solidarności Unii Europejskiej wcelu udzielenia pomocy Rumunii, Włochom iAustrii ( – C9-0005/2019 – )
–uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ( – C9-0005/2019),
–uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej(1),
–uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(2), w szczególności jego art. 10,
–uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3), w szczególności jego pkt 11,
–uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,
–uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0002/2019),
1.z zadowoleniem przyjmuje decyzję jako znak solidarności Unii z obywatelami i regionami Unii dotkniętymi klęskami żywiołowymi;
2.podkreśla pilną potrzebę udostępnienia pomocy finansowej za pośrednictwem Funduszu Solidarności Unii Europejskiej („funduszu”) regionom Unii dotkniętym klęskami żywiołowymi w 2018 r.;
3.z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji(4) z dnia 7 marca 2019 r. dotyczący zmiany Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności jako kluczowego narzędzia służącego wzmocnieniu zdolności Unii w zakresie zarządzania ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi, z pulą środków finansowych na okres finansowania 2021–2027 odpowiadającą poziomowi ambicji określonemu w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/420(5) oraz zgodnie z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027(6); jest przekonany, że fundusz i Unijny Mechanizm Ochrony Ludności powinny uzupełniać działania w dziedzinie zapobiegania klęskom żywiołowym w państwach członkowskich, przygotowania do nich i reagowania na nie;
4.zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;
5.zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
6.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.
ܴŁĄܱ
DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie uruchomienia środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Austrii, Rumunii i Włochom
(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2019/1817.)
Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/420 z dnia 13 marca 2019 r. zmieniająca decyzję nr 1313/2013/UE w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz.U. L 77I z 20.3.2019 r., s. 1).
Projekt budżetu korygującego nr 3/2019: wniosek o uruchomienie środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Rumunii, Włochom i Austrii
128k
49k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 września 2019 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego Unii Europejskiej nr 3/2019 na rok budżetowy 2019, towarzyszącego wnioskowi w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Rumunii, Włochom i Austrii (11732/2019 – C9-0113/2019 – )
–uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
–uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,
–uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(1), w szczególności jego art. 44,
–uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019, w formie przyjętej ostatecznie w dniu12 grudnia 2018 r.(2),
–uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(3),
–uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),
–uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej(5),
–uwzględniając projekt budżetu korygującego nr3/2019 przyjęty przez Komisję dnia 22 maja 2019 r. (),
–uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr3/2019 przyjęte przez Radę dnia 3 września 2019r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (11732/2019 – C9-0113/2019),
–uwzględniając art. 94 i 96 Regulaminu,
–uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0006/2019),
A.mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 3/2019 obejmuje proponowane uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Rumunii w związku z powodziami w Regionie Północno-Wschodnim, Włochom w związku z powodziami i osunięciami ziemi po obfitych opadach deszczu od obszarów alpejskich na północy po Sycylię, a także Austrii w związku z tymi samymi zjawiskami w regionie alpejskim i w regionach południowych w 2018 r.,
B.mając na uwadze, że w rezultacie Komisja proponuje wprowadzić poprawkę do budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019 i zwiększyć linię budżetową 13 06 01 „Wspieranie państw członkowskich w przypadku poważnych klęsk żywiołowych istotnie wpływających na warunki życia, środowisko naturalne lub gospodarkę” o kwotę 293 551 794EUR w środkach na zobowiązania oraz środkach na płatności;
C.mając na uwadze, że Fundusz Solidarności Unii Europejskiej jest specjalnym instrumentem określonym w rozporządzeniu w sprawie wieloletnich ram finansowych, a odpowiednie środki na zobowiązania oraz środki na płatności należy ująć w budżecie poza pułapami przyjętymi w wieloletnich ramach finansowych;
1.zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr3/2019;
2.zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 3/2019 został ostatecznie przyjęty, a także do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
3.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz parlamentom narodowym.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 września 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2019/000 TA 2019 – Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji) ( – C9-0026/2019 – )
—uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ( – C9-0026/2019),
—uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) (rozporządzenie w sprawie EFG),
—uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(2), w szczególności jego art. 12,
—uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,
—uwzględniając swoją rezolucję z dnia 30 maja 2018r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2018/000 TA 2018 – Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)(4),
—uwzględniając pierwsze czytanie w PE wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG)(5),
—uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,
–uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0001/2019),
A.mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im koniecznego i szybkiego powrotu na rynek pracy;
B.mając na uwadze, że pomoc Unii dla zwolnionych pracowników powinna mieć charakter dynamiczny i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013r. w odniesieniu do przyjmowania decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);
C.mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę w sprawie ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60% łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, poprawy skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzania, w sprawie rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz w sprawie finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;
D.mając na uwadze, że maksymalny roczny budżet dostępny dla EFG wynosi 150mlnEUR w cenach z 2011r., tj. 175748000 EUR w cenach z 2019r., oraz mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EFG na pomoc techniczną z inicjatywy Komisji można udostępnić do 0,5% tej kwoty w celu sfinansowania działań przygotowawczych, monitorowania, gromadzenia danych oraz tworzenia bazy wiedzy, a także w celu sfinansowania wsparcia administracyjnegoitechnicznego, działań informacyjnych i komunikacyjnych oraz działań w zakresie audytu, kontroli i oceny niezbędnych do wykonania rozporządzenia w sprawie EFG;
E.mając na uwadze, że proponowana kwota 610000EUR stanowi około 0,35 % maksymalnego rocznego budżetu dostępnego na EFG w 2019r.;
1.zgadza się na zaproponowane przez Komisję środki, które będą finansowane jako pomoc techniczna zgodnie z art. 11 ust. 1 i 4 oraz art. 12 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia w sprawie EFG;
2.uznaje znaczenie monitorowania i gromadzenia danych; przypomina, jak ważne są solidne szeregi statystyczne zestawione w odpowiednim formacie, aby były łatwo dostępne i zrozumiałe;
3.przypomina znaczenie strony internetowej poświęconej EFG, dostępnej dla wszystkich obywateli Unii;
4.z zadowoleniem przyjmuje nieustanną pracę nad znormalizowanymi procedurami dotyczącymi wniosków o wkład z EFG i zarządzania nimi z zastosowaniem funkcji systemu elektronicznej wymiany danych (SFC2014), który umożliwia uproszczenie i szybsze rozpatrywanie wniosków, a także lepszą sprawozdawczość;
5.odnotowuje, że Komisja zamierza wydać 190000EUR z dostępnego budżetu w ramach wsparcia administracyjnego i technicznego na organizację dwóch posiedzeń grupy eksperckiej osób kontaktowych ds. EFG (po jednym członku z każdego państwa członkowskiego) oraz dwóch seminariów z udziałem organów wykonawczych EFG i partnerów społecznych;
6.wzywa Komisję do dalszego systematycznego zapraszania Parlamentu na te posiedzenia i seminaria zgodnie z odpowiednimi postanowieniami porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem a Komisją;
7.podkreśla potrzebę dalszego zacieśniania wzajemnych kontaktów wszystkich osób zajmujących się wnioskami w sprawie EFG, w tym zwłaszcza partnerów społecznych i zainteresowanych stron na szczeblu regionalnym i lokalnym, w celu osiągnięcia jak największego efektu synergii; podkreśla, że należy zintensyfikować interakcje między krajowymi osobami kontaktowymi a regionalnymi lub lokalnymi partnerami ds. realizacji, a uzgodnienia w zakresie komunikacji i wsparcia oraz przepływy informacji (podział wewnętrzny, zadania i obowiązki) powinny być wyraźnie objaśnione i powinni się na nie zgodzić wszyscy zainteresowani partnerzy;
8.z zadowoleniem przyjmuje terminowe rozpoczęcie oceny ex post, na którą Komisja zamierza wydać 300000EUR z dostępnego budżetu;
9.przypomina wnioskującym państwom członkowskim o ich kluczowej roli w szerokim upowszechnianiu działań finansowanych z EFG wśród zainteresowanych beneficjentów, władz lokalnych i regionalnych, partnerów społecznych, mediów i ogółu społeczeństwa, jak stanowi art. 12 rozporządzenia w sprawie EFG;
10.zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;
11.zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
12.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz zzałącznikiem Radzie iKomisji.
ܴŁĄܱ
DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2019/000 TA 2019 – Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)
(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2019/938.)
–uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej (TUE) iTraktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
–uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej z dnia 7 grudnia 2000 r. („Kartę”), ogłoszoną w dniu 12 grudnia 2007 r. w Strasburgu, która weszła w życie wraz z Traktatem z Lizbony w grudniu 2009 r.,
–uwzględniając notyfikację złożoną przez premier Zjednoczonego Królestwa do Rady Europejskiej w dniu 29 marca 2017 r. zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,
–uwzględniając rezolucje z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przez nie notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej(1), z dnia 3 października 2017 r. w sprawie stanu zaawansowania negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem(2), z dnia 13 grudnia 2017 r. wsprawie stanu zaawansowania negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem(3) oraz z dnia 14marca 2018 r. w sprawie ram przyszłych stosunków między UE a Zjednoczonym Królestwem(4),
–uwzględniając wytyczne Rady Europejskiej (art. 50) z dnia 29 kwietnia 2017 r., wydane w następstwie notyfikacji złożonej przez Zjednoczone Królestwo na mocy art.50 TUE oraz załącznik do decyzji Rady z dnia 22 maja 2017 r., w którym ustanowiono wytyczne negocjacyjne dotyczące umowy ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej określającej warunki jego wystąpienia z Unii Europejskiej,
–uwzględniając wytyczne Rady Europejskiej (art. 50) z dnia 15 grudnia 2017 r. oraz załącznik do decyzji Rady z dnia 29 stycznia 2018 r. uzupełniającej decyzję Rady z dnia 22 maja 2017 r. upoważniającą do rozpoczęcia negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie umowy określającej warunki jego wystąpienia z Unii Europejskiej,
–uwzględniając wspólne sprawozdanie negocjatorów z ramienia Unii Europejskiej irządu Zjednoczonego Królestwa z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie postępów poczynionych na pierwszym etapie negocjacji na mocy art.50 TUE dotyczących uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej,
–uwzględniając Umowę o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, zatwierdzoną przez Radę Europejską w dniu 25 listopada 2018 r. (zwaną dalej „umową o wystąpieniu”), oraz oświadczenia zawarte w protokole posiedzenia Rady Europejskiej z tego samego dnia,
–uwzględniając deklarację polityczną określającą ramy przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem zatwierdzoną przez Radę Europejską wdniu 25 listopada 2018 r. (zwaną dalej „deklaracją polityczną”),
–uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej (art. 50) zdnia 13 grudnia 2018 r.,
–uwzględniając wspólne oświadczenie uzupełniające deklarację polityczną i instrument dotyczący umowy o wystąpieniu z dnia 11 marca 2019 r.,
–uwzględniając decyzję Rady Europejskiej (UE) 2019/476 przyjętą wporozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem zdnia 22 marca 2019 r. przedłużającą okres, októrym mowa wart. 50 ust. 3 TUE(5),
–uwzględniając decyzję Rady Europejskiej (UE) 2019/584 przyjętą wporozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem zdnia 11 kwietnia 2019 r. przedłużającą okres, októrym mowa wart. 50 ust. 3 TUE(6),
–uwzględniając decyzję Rady (UE) 2019/642 z dnia 13 kwietnia 2019 r.(7) zmieniającą decyzję Rady (UE) 2019/274 z dnia 11 stycznia 2019 r., która upoważnia do podpisania w imieniu Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Umowy owystąpieniu, z zastrzeżeniem jej zawarcia,
–uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A.mając na uwadze, że brexit jest bezprecedensowym i niefortunnym wydarzeniem, którego negatywne skutki byłyby złagodzone przez uporządkowane wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej;
B.mając na uwadze, że Zjednoczone Królestwo i UE pozostaną bliskimi sąsiadami i nadal będą je łączyły liczne wspólne interesy; mając na uwadze, że ramy takich bliskich stosunków są określone w deklaracji politycznej, zgodnie z którą można chronić te wspólne interesy i wspierać je, w tym poprzez nowe stosunki handlowe;
C.mając na uwadze, że Parlament Europejski reprezentuje obywateli UE i w całym procesie prowadzącym do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa będzie miał na względzie ochronę ich interesów;
D.mając na uwadze, że obecnie ok. 3,2 mln obywateli z pozostałych 27 państw członkowskich (UE-27) zamieszkuje w Zjednoczonym Królestwie, a 1,2 mln obywateli Zjednoczonego Królestwa zamieszkuje w UE-27; mając na uwadze, że obywatele ci osiedlili się w innym państwie członkowskim, zrobili to na gruncie praw, jakie przysługują im na mocy prawa UE, oraz przy założeniu, że przez całe życie nadal będą korzystać z tych praw;
E.mając ponadto na uwadze dodatkowe 1,8 mln obywateli, którzy urodzili się w Irlandii Północnej i którzy na mocy porozumienia wielkopiątkowego mają prawo do obywatelstwa irlandzkiego, a tym samym mają prawo do obywatelstwa UE oraz do praw wynikających z obywatelstwa UE w miejscu ich zamieszkania;
F.mając na uwadze, że UE i Zjednoczone Królestwo, jako występujące państwo członkowskie, mają nadrzędny obowiązek zapewnienia kompleksowego i wzajemnego podejścia do ochrony praw obywateli UE mieszkających w Zjednoczonym Królestwie iobywateli Zjednoczonego Królestwa mieszkających w UE-27;
G.mając na uwadze, że niedawne oświadczenia rządu Zjednoczonego Królestwa na rzecz prowadzenia polityki obejmującej rozbieżności regulacyjne z UE budzą wątpliwości co do tego, jak ścisłe będą mogły być przyszłe stosunki gospodarcze między UE aZjednoczonym Królestwem;
H.mając na uwadze, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE nie może w żaden sposób zagrażać procesowi pokojowemu w Irlandii Północnej ani zaszkodzić gospodarce wyspy Irlandii, do czego doszłoby w przypadku jakiegokolwiek usztywnienia granicy między Irlandią Północną a Irlandią, przy czym rozwiązanie awaryjne uzgodnione przez Zjednoczone Królestwo i UE w umowie o wystąpieniu zostało opracowane specjalnie, aby temu zapobiec, bez względu na okoliczności;
I.mając na uwadze, że w porozumieniu wielkopiątkowym uznaje się „legitymację każdego wyboru swobodnie dokonanego przez większość narodu Irlandii Północnej odnośnie do statusu tego kraju”;
J.mając na uwadze, że rząd Zjednoczonego Królestwa utrzymuje, iż rozwiązanie awaryjne musi zostać usunięte z umowy o wystąpieniu, ale do tej pory nie przedstawił prawnie obowiązujących wniosków, które mogłyby je zastąpić;
K.mając na uwadze, że wydaje się, iż rząd Zjednoczonego Królestwa uczynił z „braku porozumienia” swój główny priorytet polityczny oraz że niektórzy członkowie rządu Zjednoczonego Królestwa uważają, iż wyjście Zjednoczonego Królestwa z UE przy braku porozumienia byłoby optymalnym uwieńczeniem procesu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE;
L.mając na uwadze, że premier Zjednoczonego Królestwa stwierdził, że „brak porozumienia” świadczyłby o „braku umiejętności rządzenia krajem”;
M.mając na uwadze, że zgodnie ze wspólnym instrumentem dotyczącym umowy owystąpieniu, uzgodnionym w dniu 11 marca 2019 r. ze względu na naciski ze strony Zjednoczonego Królestwa, wspólne prace nad rozwiązaniami alternatywnymi wymagają ratyfikacji umowy o wystąpieniu;
N.mając na uwadze, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE przy braku porozumienia byłoby ekonomicznie wysoce szkodliwe dla obu stron, chociaż, jak wynika z oficjalnych danych liczbowych i sprawozdań rządu Zjednoczonego Królestwa, takie straty gospodarcze byłyby nieproporcjonalnie wysokie w przypadku Zjednoczonego Królestwa, w tym jego terytoriów zamorskich;
O.mając na uwadze, że jedność instytucji UE i UE-27 nadal ma zasadnicze znaczenie i zostanie utrzymana;
Umowa o wystąpieniu i deklaracja polityczna
1.uważa, że w żywotnym interesie Zjednoczonego Królestwa oraz UE leży, aby wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE odbyło się w sposób uporządkowany;
2.nadal uważa, że umowa o wystąpieniu, jako środek umożliwiający takie uporządkowane wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE, jest sprawiedliwa i wyważona oraz w pełni uwzględnia zarówno „czerwone linie” Zjednoczonego Królestwa, jak i zasady UE;
3.zauważa, że wartość umowy o wystąpieniu polega na tym, iż daje ona pewność prawną wszystkim, których dotyczy wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE, oraz że w możliwie najszerszym zakresie:
–
chroni prawa i wybory życiowe obywateli UE zamieszkałych w Zjednoczonym Królestwie i obywateli brytyjskich mieszkających w UE-27;
–
obejmuje rozwiązanie awaryjne w odniesieniu do granicy między Irlandią a Irlandią Północną, które – wobec braku uzgodnionych rozwiązań w kontekście przyszłego porozumienia lub alternatywnych rozwiązań operacyjnych zapewniających takie same gwarancje – zapewni ochronę porozumienia wielkopiątkowego i procesu pokojowego w Irlandii Północnej oraz pozwoli uniknąć „usztywnienia” granicy, wspierając tym samym współpracę Północ-Południe i gospodarkę obejmującą całą wyspę, a także gwarantując integralność rynku wewnętrznego UE,
–
stanowi podstawę do zawarcia jednolitego porozumienia finansowego ze Zjednoczonym Królestwem, obejmującego wszystkie zobowiązania prawne wynikające ze zobowiązań pozostających do realizacji oraz uwzględnia pozycje pozabilansowe, zobowiązania warunkowe i inne koszty finansowe wynikające bezpośrednio z wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE;
–
obejmuje, zgodnie z żądaniem Zjednoczonego Królestwa i w celu zapewnienia pewności i ciągłości prawnej, a także czasu potrzebnego na negocjacje przyszłych stosunków między UE a Zjednoczonym Królestwem, okres przejściowy do dnia 31grudnia 2020 r., który można przedłużyć jednokrotnie o maksymalnie dwa lata,
–
dotyczy innych kwestii dotyczących wystąpienia, które pozwolą na uporządkowane wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE,
–
zawiera przepisy dotyczące zarządzania, które w stosownych przypadkach chronią rolę Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w zakresie wykładni umowy o wystąpieniu;
4.zauważa, że podstawowe opcje Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do granicy między Irlandią a Irlandią Północną są i pozostaną takie same, bez względu na rząd; przypomina, że rząd Zjednoczonego Królestwa odrzucił pierwszą propozycję UE dotyczącą rozwiązania awaryjnego wyłącznie dla Irlandii Północnej, a następnie zwrócił się z wnioskiem o jej zmianę, by odpowiadała ona temu, co znajduje się obecnie wumowie o wystąpieniu; wyraża gotowość powrotu do rozwiązania awaryjnego wyłącznie dla Irlandii Północnej, ale podkreśla, że nie wyrazi zgody na zawarcie umowy o wystąpieniu bez rozwiązania awaryjnego;
5.zauważa, że rozwiązanie awaryjne jest popierane przez zdecydowaną większość partii politycznych reprezentowanych w Zgromadzeniu Irlandii Północnej oraz, według ostatnich badań, przez większość obywateli Irlandii Północnej;
6.przypomina, że rozwiązanie awaryjne ma być stosowane tylko jako ostateczny środek tymczasowy i z zadowoleniem przyjmuje wszystkie środki, które wyraźnie to wskazują; z zadowoleniem przyjmuje w szczególności to, że – jak przewidziano w samej umowie o wystąpieniu – prace i inwestycje mają na celu zbadanie, w jaki sposób można wprzyszłości wykorzystać alternatywne rozwiązania oparte na nowych technologiach, aby zapewnić brak twardej granicy na wyspie Irlandii;
7.zauważa, że te alternatywne rozwiązania są dopuszczalne tylko wtedy, gdy umożliwiają uniknięcie fizycznej infrastruktury na granicy lub związanych z nią kontroli, ochronę gospodarki całej wyspy, zachowanie porozumienia wielkopiątkowego, w tym utrzymanie warunków niezbędnych do kontynuowania współpracy Północ-Południe, oraz zapewnienie integralności rynku wewnętrznego UE;
8.uważa, że do Zjednoczonego Królestwa należy przedstawienie na piśmie propozycji takich alternatywnych rozwiązań, które będą w pełni operacyjne, obejmą wszystkie kontrole przeprowadzane na zewnętrznych granicach UE, będą zgodne z pkt 43 i 49 wspólnego sprawozdania z dnia 8 grudnia 2017 r. i będą mogły uwzględniać wszelkie przyszłe rozbieżności regulacyjne między Zjednoczonym Królestwem a UE; ubolewa, że pomimo oświadczeń niektórych członków o dostępności alternatywnych rozwiązań, rząd Zjednoczonego Królestwa nie przedstawił dotychczas prawnie obowiązujących wniosków, które mogłyby zastąpić rozwiązanie awaryjne;
9.zauważa, że deklaracja polityczna określająca ramy przyszłych stosunków między UE aZjednoczonym Królestwem jest zgodna z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 14marca 2018 r. w sprawie ram przyszłych stosunków między UE a Zjednoczonym Królestwem, w której wzywa się do zawarcia układu o stowarzyszeniu, oraz ze szczegółowym wkładem komisji parlamentarnych; deklaracja ta odzwierciedla wybory dokonane przez Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do zakresu i stopnia jej przyszłych stosunków z UE;
10.wyraża gotowość do przekształcenia deklaracji politycznej w dokument o bardziej formalnym i prawnym charakterze określający cel, jakim jest ustanowienie układu ostowarzyszeniu między UE a Zjednoczonym Królestwem o tak bliskim charakterze, że nawet przy braku wykonalnych alternatywnych ustaleń rozwiązanie awaryjne nie będzie musiało zostać zastosowane;
Brak porozumienia
11.przypomina, że zgodnie z art. 50 TUE w przypadku braku porozumienia lub przedłużenia okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 TUE, Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od dnia 1 listopada 2019 r.;
12.podkreśla, że jeżeli Zjednoczone Królestwo miałoby wystąpić z UE bez porozumienia, odpowiedzialność za to w całości spoczywałaby na rządzie Zjednoczonego Królestwa; zwraca ponadto uwagę na skutki, jakie takie wystąpienie bez porozumienia miałoby dla granicy między Irlandią Północną a Irlandią, a także dla funkcjonowania i realizacji porozumienia wielkopiątkowego;
13.zwraca uwagę na silną opozycję w Izbie Gmin i poza nią wobec decyzji o zawieszeniu parlamentu Zjednoczonego Królestwa do dnia 14 października 2019 r., która czyni możliwość wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE bez porozumienia bardziej prawdopodobną;
14.jednocześnie z zadowoleniem przyjmuje środki planowania gotowości i reagowania na wypadek braku porozumienia przyjęte przez instytucje UE i UE-27; zauważa, że są one jednostronne, leżą w interesie UE i mają tymczasowy charakter; podkreśla ponadto, że nie mają one takich samych skutków jak porozumienie umożliwiające uporządkowane wystąpienie lub powielenie korzyści wynikających z członkostwa w UE, czy warunki okresu przejściowego przewidzianego w umowie o wystąpieniu; z zadowoleniem przyjmuje ostatnie wnioski przedstawione przez Komisję w dniu 4 września 2019 r. izobowiązuje się do jak najszybszego zajęcia się nimi, w szczególności w odniesieniu do udzielania pomocy finansowej małym i średnim przedsiębiorstwom, aby ograniczyć do minimum obciążenia wynikające z procedur administracyjnych;
15.zauważa, że w przypadku braku umowy o wystąpieniu nie może być mowy o okresie przejściowym ani o „mini-umowach”, które miałyby złagodzić zakłócenia związane znieuporządkowanym wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z UE;
16.podkreśla, że dalsze negocjacje między UE a Zjednoczonym Królestwem po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z UE bez porozumienia mogą mieć miejsce jedynie pod warunkiem że Zjednoczone Królestwo wywiąże się ze swoich obowiązków i zobowiązań dotyczących poszanowania praw obywateli, ustaleń finansowych iporozumienia wielkopiątkowego we wszystkich jego częściach;
17.zauważa, że w przypadku wystąpienia bez porozumienia zobowiązania finansowe i inne zobowiązania Zjednoczonego Królestwa nadal będą w mocy; potwierdza, że w takim przypadku odmówi wyrażenia zgody na jakiekolwiek porozumienie lub porozumienia między UE a Zjednoczonym Królestwem, chyba że Zjednoczone Królestwo wywiąże się ze swoich zobowiązań;
18.przypomina, że gdy takie zobowiązania zostaną wypełnione, negocjacje w sprawie przyszłych stosunków między UE a Zjednoczonym Królestwem będą wymagać zapewnienia silnych gwarancji i równych warunków działania w celu ochrony rynku wewnętrznego UE i uniknięcia sytuacji, w której przedsiębiorstwa z UE będą potencjalnie narażone na nieuczciwą konkurencję; przypomina w związku z tym owarunkach określonych w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 14marca 2018r., zwłaszcza w odniesieniu do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska, zatrudnienia i konsumentów; zauważa, że żadna umowa o wolnym handlu, która nie przestrzega tych poziomów ochrony, nie zostanie ratyfikowana przez Parlament Europejski;
19.przypomina, że ochrona praw i wyborów życiowych – w tym statusu zatrudnienia i uprawnień socjalnych – obywateli UE mieszkających w Zjednoczonym Królestwie i obywateli brytyjskich mieszkających w UE-27 pozostaje głównym priorytetem i że należy podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia, aby wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE nie miało wpływu na tych obywateli;
20.wyraża zaniepokojenie z powodu wdrożenia przez Zjednoczone Królestwo systemu przyznawania statusu osoby osiedlonej i wysokiej liczby wnioskodawców, nawet 42% według najnowszych oficjalnych danych ze Zjednoczonego Królestwa, którym przyznano jedynie status wstępnie osiedlonych; przypomina, że można tego uniknąć, jeżeli Zjednoczone Królestwo zdecyduje się na procedurę administracyjną, która ma charakter deklaratywny i nakłada ciężar dowodu na władze Zjednoczonego Królestwa wprzypadku zakwestionowania takiej deklaracji; w związku z tym wzywa Zjednoczone Królestwo do dokonania przeglądu jego podejścia;
21.zachęca Zjednoczone Królestwo i UE-27 do przyjęcia środków zapewniających pewność prawa obywatelom UE zamieszkałym w Zjednoczonym Królestwie i obywatelom brytyjskim mieszkającym w UE-27; przypomina swoje stanowisko, zgodnie z którym UE-27 powinna stosować spójne i jak najprzychylniejsze podejście do ochrony praw obywateli brytyjskich mieszkających w tych państwach członkowskich;
22.wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że niedawne i sprzeczne ogłoszenia wydane przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w odniesieniu do swobodnego przepływu po dniu 31 października 2019 r. spowodowały bardzo niekorzystną dla obywateli UE mieszkających w Zjednoczonym Królestwie niepewność, co wiąże się z ryzykiem, że ogłoszenia te mogą pogłębić wrogość w stosunku do nich, a także negatywnie wpłynąć na ich zdolność do egzekwowania przysługujących im praw;
23.przypomina, że wielu obywateli Zjednoczonego Królestwa wyraziło zdecydowany sprzeciw wobec utraty praw, z których obecnie korzystają na mocy art. 20 TFUE; proponuje, aby UE-27 zbadała, w jaki sposób można załagodzić tę sytuację w ramach prawa pierwotnego UE, przy pełnym poszanowaniu zasady wzajemności, równości, symetrii i niedyskryminacji;
Przedłużenie okresu obowiązywania art. 50
24.zauważa, że w dniu 9 września 2019 r. uchwalono ustawę parlamentu Zjednoczonego Królestwa zobowiązującą rząd Zjednoczonego Królestwa do wystąpienia z wnioskiem oprzedłużenie umowy, jeżeli do dnia 19 października 2019 r. nie osiągnięto porozumienia z UE;
25.wskazuje, że poprze przedłużenie okresu przewidzianego w art. 50, jeżeli istnieją powody i cel takiego przedłużenia (np. w celu uniknięcia wystąpienia przy braku porozumienia, przeprowadzenia wyborów ogólnych lub referendum, uchylenia art. 50 lub zatwierdzenia umowy o wystąpieniu), oraz że nie ma to negatywnego wpływu na pracę i funkcjonowanie instytucji UE;
26.przypomina, że nie przystąpi do głosowania nad udzieleniem zgody dopóki Parlament Zjednoczonego Królestwa nie zatwierdzi umowy z UE;
27.przyjmuje do wiadomości decyzję rządu Zjednoczonego Królestwa, by w obecnej sytuacji nie wyznaczać kandydata na komisarza do następnej Komisji Europejskiej ani nie wysyłać przedstawicieli Zjednoczonego Królestwa na niektóre posiedzenia UE od dnia 1 września 2019 r.; podkreśla, że nie wpłynie to na zdolność instytucji UE do sprawnego działania i potwierdza, że jeśli chodzi o Parlament Europejski brytyjscy posłowie do Parlamentu Europejskiego będą nadal, do czasu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, posłami do PE ze wszystkimi prawami i obowiązkami; przypomina, że dopóki Zjednoczone Królestwo pozostaje państwem członkowskim będzie nadal korzystać ze swoich praw i jest związane zobowiązaniami wynikającymi zTraktatów, w tym zasadą lojalnej współpracy;
o oo
28.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, Radzie Unii Europejskiej, Komisji, parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Zjednoczonego Królestwa.