Ϸվ

Trzej sąsiedzi UE objęci Partnerstwem Wschodnim: Ukraina, Ѵł岹ɾ iłǰś

Ustanowiona w2009r. polityka Partnerstwa Wschodniego UE obejmuje sześć państw, które wchodziły niegdyś wskład Związku Radzieckiego: Armenię, Azerbejdżan, łǰś, Gruzję, Mołdawię iUkrainę. Partnerstwo powstało, aby wspierać wtych państwach reformy polityczne, społeczne igospodarcze zmierzające do większej demokratyzacji idobrych rządów, bezpieczeństwa energetycznego, ochrony środowiska irozwoju społeczno-gospodarczego. Wszyscy uczestnicy zwyjątkiem Białorusi są członkami Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest.
W czerwcu 2023r. Ѵł岹ɾ i Ukraina otrzymały status krajów kandydujących do UE, a 14 grudnia 2023r. Rada Europejska podjęła 𳦲ę o rozpoczęciu negocjacji akcesyjnych z obydwoma krajami, gdy tylko ostatnie nierozstrzygnięte kwestie ustawodawcze zostaną wdrożone w zadowalający sposób.

Ukraina

Przez ostatnie dziesięć lat Ukraina jest kluczowym partnerem UE o ogromnym znaczeniu geopolitycznym i bezprecedensowym wpływie na politykę UE. Parlament Europejski zdecydowanie popiera dążenie Ukrainy do integracji europejskiej i zbudował silne i bliskie więzi ze swoim ukraińskim odpowiednikiem, czyli Radą Najwyższą Ukrainy.

Dramatyczne wydarzenia, jakie od listopada 2013r. rozgrywają się na Ukrainie, w dużej mierze są pokłosiem prounijnych protestów przeciwko decyzji ówczesnego prezydenta Wiktora Janukowycza oniepodpisaniu układu ostowarzyszeniu zUE. Euromajdan ostatecznie doprowadził do zmiany rządu ido wyborów parlamentarnych wpaździerniku 2014r., wwyniku których władzę przejęły partie proeuropejskie iproreformatorskie.

W marcu 2014 r. Rosja bezprawnie zaanektowała Krym, zaś wschodnia część Ukrainy pogrążyła się wkonflikcie zbrojnym podsycanym przez separatystów wspieranych przez Rosję.

Pomimo wynegocjowanych w2015r. porozumień mińskich iustanowienia formatów negocjacyjnych, takich jak trójstronna grupa kontaktowa (Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Rosja iUkraina) iczwórka normandzka (Rosja, Ukraina, Niemcy iFrancja), okresowo wznawiane starcia zbrojne zrodziły wątpliwości co do trwałości rozejmu. Sankcje gospodarcze UE wobec Rosji były związane z pełnym przestrzeganiem przez Moskwę porozumień mińskich i były okresowo odnawiane.

W czerwcu 2017r. zaczął obowiązywać ruch bezwizowy między UE aUkrainą, umożliwiający obywatelom ukraińskim posiadającym paszporty biometryczne na maksymalnie 90-dniowy pobyt na terenie UE, ponieważ Ukraina spełniła warunki określone wplanie działania na rzecz liberalizacji reżimu wizowego.

między UE a Ukrainą tymczasowo iczęściowo obowiązywał od 1listopada 2014r., anastępnie wszedł wżycie 1września 2017r. Pogłębiona ikompleksowa umowa owolnym handlu, będąca jednym zpodstawowych elementów układu, zaczęła wpełni obowiązywać wdniu 1stycznia 2016r.

Oprócz wsparcia politycznego od 2014r. do lutego 2022r. UE i jej instytucje finansowe uruchomiły w celu wsparcia procesu reform na Ukrainie. UE wramach wspólnie ustalonego programu reform ściśle monitoruje postępy wszeregu obszarów priorytetowych, takich jak: walka z korupcją, reforma sądownictwa, reformy konstytucyjne i wyborcze, efektywność energetyczna, reforma administracji publicznej oraz poprawa otoczenia biznesowego.

Podczas wyborów prezydenckich w kwietniu 2019r. prezydent Petro Poroszenko został pokonany przez Wołodymyra Zełenskiego, który rozwiązał parlament i w lipcu 2019r. rozpisał wybory przedterminowe, w których jego partia Sługa Narodu zdobyła bezwzględną większość. W rezultacie członkowie tej partii zajęli zarówno stanowisko przewodniczącego parlamentu, jak i premiera. W marcu 2020r. prezydent Zełenski dokonał poważnej przebudowy rządu, w którym Denys Szmyhal przejął funkcję premiera.

Nowa administracja rozpoczęła ambitny program reform legislacyjnych, a jednocześnie musiała radzić sobie z konfliktem zbrojnym we wschodniej części kraju, trwającym ze zmienną intensywnością od 2014r.

Po nieprzerwanych i groźnie zapowiadających się przygotowaniach oraz koncentracji rosyjskich wojsk wzdłuż granicy z Ukrainą rosyjska Duma Państwowa 21lutego 2022r. oficjalnie uznała niepodległość samozwańczych republik ludowych w Doniecku i Ługańsku. Trzy dni później rosyjskie wojska najechały Ukrainę, atakując z kilku kierunków. Inwazja na pełną skalę oraz będące jej skutkiem bombardowania i ataki z powietrza, w tym na cele cywilne i infrastrukturę krytyczną, spowodowały liczne ofiary oraz ogromne cierpienie ludzkie i masowe przesiedlenia.

Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) , że około 3,7 mln osób jest obecnie wewnętrznie przesiedlonych w samej Ukrainie, a 5,9 mln uchodźców i osób ubiegających się o azyl – głównie kobiet i dzieci – jest rozproszonych po całej Europie. W roku 2024 14,6 mln osób w Ukrainie będzie potrzebowało pomocy humanitarnej, przy czym część tej ludności jest zagrożona z wielu powodów.

Od początku inwazji UE wielokrotnie z całą mocą potępiała niczym niesprowokowaną i nieuzasadnioną agresję wojskową Rosji wobec Ukrainy i domagała się pełnego poszanowania integralności terytorialnej, suwerenności i niezależności Ukrainy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową. 23lutego 2022r. Rada UE przyjęła nowy pakiet sankcji w odpowiedzi na uznanie przez Rosję obwodów donieckiego i ługańskiego za niezależne podmioty oraz przekierowanie rosyjskich sił zbrojnych na te obszary. Od 24lutego 2022r. UE znacznie rozszerzyła środki ograniczające w różnych sektorach, a także przeciwko osobom indywidualnym i podmiotom, przyjmując kolejne (do kwietnia 2024r. było ich trzynaście). Ogólnym celem tych środków jest osłabienie bazy ekonomicznej Rosji, pozbawienie jej dostępu do krytycznych technologii i rynków oraz znaczne ograniczenie jej zdolności do prowadzenia wojny. W grudniu 2022r. UE mianowała Davida O’Sullivana międzynarodowym specjalnym wysłannikiem ds. wdrażania sankcji UE. Zadaniem specjalnego wysłannika jest zapewnienie ciągłych działań informacyjnych i dyskusji na wysokim szczeblu z państwami trzecimi, aby uniknąć uchylania się od sankcji wobec Rosji, a nawet ich obchodzenia, a także dopilnować, aby wrażliwe towary pochodzenia europejskiego używane na polu walki nie trafiły do Rosji.

28 lutego 2022r. Ukraina złożyła oficjalny wniosek o członkostwo w UE, a 23czerwca 2022r. uzyskała , co było następstwem jednomyślnej decyzji przywódców 27 państw członkowskich UE. Podstawą owej historycznej decyzji było opublikowane 17 czerwca 2022r., w którym zalecono przyznanie Ukrainie statusu kraju kandydującego przy założeniu, że przeprowadzi ona siedem konkretnych reform. Komisja Europejska kontynuowała monitorowanie postępów Ukrainy w spełnianiu warunków określonych w jej opinii w sprawie wniosku o członkostwo, a w czerwcu 2023r. przedstawiła śródokresową ustną aktualizację na ten temat. 8 listopada 2023r. Komisja opublikowała dla Rady Europejskiej, które jest częścią jej regularnego pakietu rozszerzeniowego. Z uwagi na wyniki osiągnięte przez Ukrainę w odniesieniu do siedmiu zaleceń szczegółowych Komisja zaleciła Radzie otwarcie negocjacji akcesyjnych. Ponadto Komisja zaleciła Radzie przyjęcie ram negocjacyjnych po wprowadzeniu przez Ukrainę pewnych kluczowych środków w czterech konkretnych obszarach. W marcu 2024r. Komisja przedstawiła Radzie ustnie na temat postępów związanych z tymi środkami i przedłożyła dla Ukrainy i Mołdawii, a jednocześnie rozpoczęła prawa krajowego z prawem unijnym.

W dniu 4 marca 2022r. Rada Unii Europejskiej dyrektywę w sprawie tymczasowej ochrony, aby zapewnić szybką i skuteczną pomoc osobom uciekającym przed wojną w Ukrainie oraz zagwarantować uchodźcom ukraińskim takie same standardy i prawa we wszystkich państwach członkowskich UE, w tym prawo do zakwaterowania, opieki medycznej, pracy i edukacji. Środek ten łżDzԴ do 4marca 2025r. na podstawie wniosku formalnie , 28września 2023r. W maju 2022r. uruchomiono inicjatywę na rzecz między UE a Ukrainą, aby umożliwić Ukrainie wywóz produktów rolnych i import potrzebnych jej towarów. Ponadto UE i Parlament Europejski konsekwentnie popierały wynegocjowaną przez ONZ, dzięki której znaczne ilości zbóż i zapasów żywności z trzech kluczowych ukraińskich portów nad Morzem Czarnym mogą docierać na rynki światowe przez uzgodniony korytarz na Morzu Czarnym. Chociaż Federacja Rosyjska odmówiła przedłużenia umowy w lipcu 2023 r., Ukrainie udało się wyprzeć rosyjską marynarkę wojenną z zachodniej części Morza Czarnego i utworzyć w sierpniu 2023 r. chroniony korytarz morski umożliwiający wznowienie wywozu zboża.

Od początku rosyjskiej agresji UE i jej państwa członkowskie wspierają Ukrainę na niespotykaną dotąd skalę, czego wyrazem jest wsparcie finansowe, humanitarne, gospodarcze, wojskowe i wsparcie dla uchodźców o wartości ponad 98mldEUR (stan na kwiecień 2024r.).

W latach 2022–2023 Ukraina korzystała z szeroko zakrojonego programu pomocy makrofinansowej UE o wartości 25,2 mld EUR w formie dotacji i pożyczek, aby zaspokoić swoje najpilniejsze potrzeby i zapewnić sobie stabilność finansową.

Od marca 2024r. w ramach UE zapewni Ukrainie przewidywalne i stabilne wsparcie w ramach specjalnego instrumentu finansowego na lata 2024–2027 w wysokości do 50 mld EUR (17 mld EUR w formie dotacji i 33 mld EUR w formie pożyczek). Instrument ma na celu wspieranie wysiłków Ukrainy na rzecz utrzymania stabilności makrofinansowej, a także z myślą o uzdrowieniu gospodarczym, odbudowie i modernizacji w tym kraju w powiązaniu z jasno określonym programem reform i warunkami określonymi w „Planie Ukrainy”. Oficjalny , opracowany i przedłożony przez władze Ukrainy, określa szczegółowy program reform i inwestycji dla tego kraju na najbliższe cztery lata. 15kwietnia 2024r. Komisja „Plan Ukrainy” i przyjęła wniosek dotyczący decyzji wykonawczej Rady w sprawie jego zatwierdzenia. 20marca 2024r. Ukraina 4,5 mld EUR w ramach specjalnej pomostowej płatności finansowej, zanim możliwe będzie rozpoczęcie regularnych płatności w oparciu o okresowe oceny w ramach instrumentu.

W styczniu 2023r. UE ܰܳdzł wielostronną platformę koordynacji darczyńców w celu zapewnienia ścisłej koordynacji między międzynarodowymi darczyńcami oraz spójnego, przejrzystego i odpowiedzialnego wsparcia dla procesu odbudowy Ukrainy.

UE i jej państwa członkowskie udzieliły Ukrainie o wartości 33,1 mld EUR, w tym 11,1mldEUR w ramach . Ponadto 17 października 2022r. ustanowiono misję w zakresie pomocy wojskowej Unii Europejskiej dla Ukrainy () w celu zwiększenia zdolności wojskowych ukraińskich sił zbrojnych poprzez wyszkolenie 40 tys. żołnierzy, na co do tej pory przeznaczono 362 mln EUR.

UE zawiesiła wszystkie przywozowe należności celne na ukraiński eksport do UE, co oznacza pełny, bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp na jeden rok, począwszy od 30maja 2022r., a także zawieszenie wszystkich unijnych środków antydumpingowych i ochronnych obowiązujących względem ukraińskiego wywozu stali, również na jeden rok. Obowiązywanie owej korzystnej preferencji handlowej zwanej również autonomicznym środkiem handlowym następnie do czerwca 2024r. W styczniu 2024r. Komisja przedłużenie tego środka na kolejny rok, do czerwca 2025r., przy jednoczesnym wzmocnieniu ochrony niektórych wrażliwych produktów rolnych z UE w związku ze znacznym wzrostem przywozu z Ukrainy i wynikającymi stąd protestami rolników i blokadą graniczną. Rada i Parlament Europejski osiągnęły kompromis, który ostatecznie zatwierdzono w kwietniu 2024r.

rozpoczęła pracę w tym kraju w grudniu 2014r. i koordynuje międzynarodowe wsparcie dla cywilnego sektora bezpieczeństwa. Oprócz działań operacyjnych zapewnia ona władzom ukraińskim doradztwo strategiczne, w tym szkolenia, na temat sposobów rozwijania trwałych, odpowiedzialnych i skutecznych służb bezpieczeństwa, które wzmacniają praworządność. W następstwie rosyjskiej inwazji Rada Europejska zmieniła mandat EUAM, aby umożliwić wspieranie Ukrainy w prowadzeniu dochodzeń i ściganiu zbrodni międzynarodowych.

UE konsekwentnie wspiera wszelkie wysiłki na rzecz sprawiedliwości i pociągania do odpowiedzialności za poważne naruszenia praw człowieka oraz zbadania ewentualnych zbrodni międzynarodowych (przestępstw wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości) popełnionych w wyniku rosyjskiej agresji.

2 lutego 2023r. przewodnicząca Ursula von der Leyen na wspólnej konferencji prasowej z prezydentem Zełenskim w Kijowie utworzenie Międzynarodowego Centrum Ścigania Zbrodni Agresji przeciwko Ukrainie (ICPA) w Hadze, które będzie koordynować gromadzenie dowodów i zostanie włączone do wspólnego zespołu dochodzeniowo-śledczego wspieranego przez Eurojust. Centrum 3lipca 2023r. 23 lutego 2023r. utworzono bazę dowodów najpoważniejszych zbrodni wagi międzynarodowej (CICED). Na zdecydowano o utworzeniu rejestru szkód spowodowanych rosyjską wojną napastniczą przeciwko Ukrainie, co może stanowić jeden z pierwszych kroków na drodze do wprowadzenia międzynarodowego mechanizmu odszkodowań dla ofiar rosyjskiej wojny napastniczej.

17 marca 2023r. II Izba Przygotowawcza MTK wydała prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina i komisarz ds. praw dziecka przy Urzędzie Prezydenta Federacji Rosyjskiej Marii Lwowy-Belowej, potwierdzając tym samym, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że prezydent Putin i komisarz Lwowa-Belowa ponoszą odpowiedzialność karną za bezprawną deportację i przekazywanie ukraińskich dzieci z okupowanych obszarów Ukrainy do Federacji Rosyjskiej. 5marca 2024r. MTK dwóch wysokich rangą rosyjskich dowódców wojskowych.

2kwietnia 2024r. w Hadze odbyła się ministerialna poświęcona kwestii przywrócenia sprawiedliwości dla Ukrainy (współorganizowana przez Ukrainę, Komisję Europejską i Niderlandy), w której to konferencji udział wzięło 60 państw. Celem konferencji było podsumowanie dotychczasowych postępów w prowadzeniu dochodzeń w sprawie przestępstw, ściganiu sprawców i koordynowaniu wysiłków międzynarodowych w tym zakresie.

UE rozwinęła również szeroko zakrojoną współpracę sektorową z Ukrainą, zwłaszcza w dziedzinie energii. 16marca 2022r. ukraińską i mołdawską sieć elektroenergetyczną zsynchronizowano z europejską siecią kontynentalną. UE podjęła szereg kroków, aby zapewnić Ukrainie stabilne dostawy energii. I tak na przykład umożliwiła dostawy gazu na Ukrainę poprzez fizyczną zdolność odwrócenia przepływu i pozwoliła Ukrainie na korzystanie ze wspólnych zakupów gazu, skroplonego gazu ziemnego i wodoru przez UE.

W przyjętych w dniach 17 – 18 kwietnia 2024r. Rada Europejska zdecydowanie potępiła ciągłe ataki lotnicze i rakietowe Rosji na ludność cywilną Ukrainy oraz jej infrastrukturę cywilną i krytyczną, w tym niedawne wzmożone ataki na sektor energetyczny. Przywódcy UE oświadczyli również, że UE i jej państwa członkowskie zintensyfikują dostarczanie pomocy humanitarnej i pomocy w zakresie ochrony ludności, w tym generatorów prądotwórczych i transformatorów elektroenergetycznych. Rada Europejska podkreśliła, że należy pilnie zapewnić Ukrainie obronę powietrzną oraz przyspieszyć i zintensyfikować dostarczanie wszelkiej niezbędnej pomocy wojskowej, w tym amunicji artyleryjskiej i pocisków artyleryjskich. W konkluzjach Rady Europejskiej z zadowoleniem przyjęto również postępy w pracach nad propozycjami dotyczącymi wykorzystania nadzwyczajnych dochodów z zamrożonych aktywów Rosji na rzecz Ukrainy i wezwano do szybkiego przyjęcia tych propozycji.

A. Stanowisko Parlamentu Europejskiego

Świadomy zagrożenia, w 2021r. Parlament Europejski przyjął rezolucje w sprawie koncentracji rosyjskich sił zbrojnych wzdłuż granicy ukraińskiej (jedną w i jedną w grudniu 2021r.). Pod koniec stycznia 2022r. wysłał również delegację członków Komisji Spraw Zagranicznych oraz Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony z wizytą na Ukrainę.

Po rozpoczęciu 24 lutego 2022r. szeroko zakrojonej rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie Parlament Europejski odbył nadzwyczajną sesję plenarną 1 marca 2022r. i przyjął kluczową DZܳę określającą jego stanowisko.

  • Z całą mocą potępił nielegalną, niesprowokowaną inieuzasadnioną agresję wojskową Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy iinwazję na Ukrainę, atakże udział Białorusi wtej agresji.
  • Zażądał, aby Federacja Rosyjska natychmiast zakończyła wszelkie działania wojskowe w Ukrainie, bezwarunkowo wycofała wszystkie siły wojskowe i paramilitarne oraz sprzęt wojskowy z całego uznanego przez społeczność międzynarodową terytorium Ukrainy, a także w pełni respektowała integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową.
  • Podkreślił, że ta agresja wojskowa i inwazja stanowią poważne naruszenie prawa międzynarodowego, w szczególności Karty Narodów Zjednoczonych, oraz wezwał Federację Rosyjską, aby powróciła do wypełniania obowiązków stałego członka Rady Bezpieczeństwa ONZ w zakresie utrzymywania pokoju i bezpieczeństwa oraz do przestrzegania zobowiązań wynikających z aktu końcowego z Helsinek, Paryskiej karty dla nowej Europy i memorandum budapeszteńskiego.
  • Parlament uznał, że rosyjska inwazja na Ukrainę stanowi atak nie tylko na suwerenny kraj, lecz także na zasady i mechanizm współpracy i bezpieczeństwa w Europie oraz międzynarodowy porządek oparty na zasadach, określony w Karcie Narodów Zjednoczonych.
  • Wezwał instytucje UE do podjęcia starań na rzecz przyznania Ukrainie statusu kraju kandydującego do UE, zgodnie z art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej i na podstawie osiągnięć, a w międzyczasie do kontynuowania prac na rzecz jej integracji z jednolitym rynkiem UE zgodnie z układem o stowarzyszeniu.
  • Wyraził również zadowolenie z szybkiego przyjęcia sankcji przez Radę, jednocześnie podkreślając potrzebę przyjęcia dodatkowych surowych sankcji.

Parlament Europejski uważnie śledzi sytuację w Ukrainie i zajął stanowisko polityczne w szeregu rezolucji, w szczególności w rezolucji przyjętej 7 kwietnia 2022r., w której wezwał m.in. do:

  • dodatkowych środków karnych, w tym natychmiastowego pełnego embarga na import rosyjskiej ropy naftowej, węgla, paliwa jądrowego i gazu, wraz z planem zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii do UE oraz całkowitego zaprzestania eksploatacji gazociągów Nord Stream 1 i 2;
  • dyplomatycznej izolacji Rosji, w tym wykluczenia jej z grupy G-20 i innych organizacji wielostronnych, takich jak Rada Praw Człowieka ONZ, Interpol, Światowa Organizacja Handlu, UNESCO i in.;
  • wykluczenia rosyjskich banków z systemu SWIFT oraz zakazania rosyjskim statkom wpływania na wody terytorialne UE i cumowania w portach UE;
  • zakończenia współpracy z przedsiębiorstwami rosyjskimi w zakresie istniejących i nowych projektów jądrowych oraz współpracy naukowej z rosyjskimi przedsiębiorstwami energetycznymi.

Regularne debaty parlamentarne i wymiany poglądów z przewodniczącą Komisji, wysokim przedstawicielem i komisarzami koncentrowały się na przeciwdziałaniu rosyjskiej agresji oraz na wsparciu dyplomatycznym, wojskowym i humanitarnym UE dla Ukrainy, na skuteczności sankcji i wykorzystaniu zamrożonych rosyjskich aktywów, a także na wymiarze sprawiedliwości i rozliczalności za zbrodnie międzynarodowe oraz na sytuacji dotyczącej nielegalnej deportacji i przymusowego wydalania ukraińskich dzieci. Parlament Europejski przyjął szereg rezolucji w związku z tymi zagadnieniami.

W swojej kompleksowej rezolucji z 29lutego 2024r. Parlament Europejski potwierdził swoje poparcie dla konsekwentnego udzielania Ukrainie pomocy wojskowej tak długo, jak będzie to konieczne, a także w każdej formie, która jest niezbędna do tego, aby Ukraina wygrała wojnę, bez samoograniczania się w tym zakresie. Parlament poparł w szczególności propozycję, by wszystkie państwa członkowskie UE i sojusznicy NATO udzielali Ukrainie wsparcia militarnego w wysokości co najmniej 0,25% ich PKB rocznie. Parlament podkreślił również, że członkostwo Ukrainy w UE stanowi geostrategiczną inwestycję w zjednoczoną i silną Europę. Zaapelował o zaostrzenie sankcji, w szczególności poprzez wprowadzenie zakazu importu rosyjskiego uranu i wyrobów metalurgicznych do UE, a także zakazu współpracy z rosyjskim sektorem jądrowym i Rosatomem. W rezolucji zaapelowano a to, aby wprowadzić natychmiastowe i pełne embargo na import z Rosji do UE produktów rolnych i produktów rybołówstwa, a także paliw kopalnych i skroplonego gazu ziemnego transportowanych rurociągami podmorskimi, oraz aby we współpracy z partnerami z G7 dalej obniżać pułap cenowy rosyjskich produktów ropopochodnych po to, żeby zaprzestać finansowania rosyjskiej wojny Rosji ze środków UE. Posłowie potwierdzili również poparcie Parlamentu dla formuły pokojowej przedstawionej przez prezydenta Ukrainy. W tekście podkreślono także, że trzeba pilnie ustanowić solidny system prawny, aby umożliwić konfiskatę rosyjskich aktywów państwowych zamrożonych przez UE i przeznaczenie ich na usuwanie skutków napaści Rosji na Ukrainę, w tym na odbudowę tego kraju i na odszkodowania dla ofiar rosyjskiej agresji.

Jeśli chodzi o proces przystąpienia Ukrainy do UE, Parlament na wczesnym etapie zajął zdecydowane stanowisko oraz opowiedział się za przyznaniem Ukrainie statusu kraju kandydującego i za procesem rozszerzenia UE opartym na zasługach. 9 czerwca 2022r. przywódcy grup politycznych Parlamentu Europejskiego (Konferencja Przewodniczących) przyjęli śɾ峦Ծ, w którym stanowczo zaapelowali do Rady Europejskiej o przyznanie Ukrainie statusu kraju kandydującego do UE.

Parlament wyraził również uznanie dla poświęceń i odporności narodu ukraińskiego. W następstwie przyznania w 2018 r. przez Parlament Europejski prestiżowej Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli ukraińskiemu reżyserowi Ołehowi Sencowowi w 2022r. nagrodę tę przyznano „odważnemu narodowi Ukrainy, reprezentowanemu przez jego prezydenta, wybranych przedstawicieli i społeczeństwo obywatelskie”.

Od roku 2022 Parlament Europejski zwiększa wsparcie techniczne i rzeczowe dla Rady Najwyższej Ukrainy, w szczególności w dziedzinie IT, komunikacji, pomocy prawnej i tłumaczeń pisemnych. Parlament opracował również szereg narzędzi komunikacyjnych, takich jak dostępna w języku angielskim i ukraińskim.

Parlament podjął również szereg konkretnych działań mających na celu dotarcie do społeczeństwa obywatelskiego i ludności Ukrainy oraz wspieranie ich. Na przykład zainaugurował ukraińskie centrum społeczeństwa obywatelskiego w budynku Station Europe w Brukseli i uruchomił inicjatywę o nazwie „Generatory nadziei”, w ramach której generator i 8 grudnia 2022r. przesłał siedem generatorów bezpośrednio do Rady Najwyższej.

B. Współpraca międzyparlamentarna

Wybuch pełnoskalowej wojny i przyznanie Ukrainie oficjalnego statusu kraju kandydującego do UE doprowadziło do intensywniejszego dialogu i większej liczby osobistych wizyt na wszystkich szczeblach, w tym przewodniczących obu parlamentów, grup politycznych, komisji parlamentarnych i innych właściwych organów, a także w ramach Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia UE – Ukraina.

1 kwietnia 2022r. przewodnicząca Parlamentu Europejskiego Roberta Metsola jako pierwszy przywódca UE od czasu rosyjskiej inwazji udała się do Ukrainy. Odwiedziła Kijów, gdzie przed Radą Najwyższą, i spotkała się z prezydentem Zełenskim, premierem Denysem Szmyhalem i przedstawicielami grup politycznych Rady Najwyższej. Z okazji Dnia Państwowości Ukrainy 28 lipca 2022r. przewodnicząca Metsola 𳾲ɾł przed Radą Najwyższą za pośrednictwem łącza wideo i potwierdziła podjęte przez UE zobowiązania w zakresie wspierania odbudowy Ukrainy. 5 września 2022r. premier Ukrainy Denys Szmyhal Parlament Europejski i spotkał się z przewodniczącą Metsolą i przywódcami grup politycznych, natomiast 14 września 2022r. żona prezydenta Zełenskiego Olena Zełenska wzięła udział w debacie na temat orędzia o stanie Unii podczas sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu.

Prezydent Zełenski na sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego podczas ceremonii wręczenia Nagrody im. Sacharowa 14 grudnia 2022r., a w tym samym dniu przewodnicząca Metsola z Radą Najwyższą Ukrainy o postępach Ukrainy jako kraju kandydującego do UE. 9 lutego 2023r. odbyło się (posiedzenie formalne), w którym prezydent Zełenski uczestniczył osobiście. 4 marca 2023r. przewodnicząca Metsola we Lwowie i spotkała się z osobistościami, w tym z prezydentem Zełenskim, przewodniczącym Rady Najwyższej Rusłanem Stefanczukiem i prokuratorem generalnym Ukrainy Andrijem Kostinem.

2 grudnia 2022r. delegacja członków Komisji Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego i jej Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony ǻɾła Kijów, aby spotkać się z najważniejszymi ukraińskimi urzędnikami i członkami Rady Najwyższej. 20lutego 2023r. sześciu członków Komisji Specjalnej ds.Obcych Ingerencji we Wszystkie Procesy Demokratyczne w Unii Europejskiej, w tym Dezinformacji, oraz ds. Wzmocnienia Uczciwości, Przejrzystości i Odpowiedzialności w Parlamencie Europejskim (ING2) udało się do Kijowa. Podczas pobytu w Kijowie mieli oni intensywny program spotkań koncentrujący się na obcych ingerencjach, dezinformacji i wsparciu UE dla Ukrainy w kontekście rosyjskiej wojny napastniczej i statusu Ukrainy jako kraju kandydującego do UE. W dniach 22–23 października 2023r. delegacja Podkomisji Praw Człowieka (DROI) ǻɾła region Czernihowa i Kijowa, aby podjąć dyskusję na temat sprawiedliwości i rozliczalności oraz wspólnego programu na rzecz praw człowieka ze społecznościami lokalnymi, w tym z ofiarami i świadkami, Radą Najwyższą Ukrainy, Urzędem Prezydenta, Prokuraturą Generalną i przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego. Członkowie Komisji Rozwoju Regionalnego (REGI) odwiedzili Ukrainę w dniach 30października – 1 listopada 2023r., aby omówić kwestię odnowy i odbudowy Ukrainy, jej drogę do przystąpienia do UE i związane z tym reformy.

W dniach 25 – 26 marca 2024r. delegacja międzykomisyjna ǻɾła Kijów, aby rozmawiać z przedstawicielami wysokiego szczebla rządu Ukrainy, przewodniczącym i przywódcami Rady Najwyższej Ukrainy oraz z grupami społeczeństwa obywatelskiego o zwiększeniu wsparcia UE.

Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia UE–Ukraina spotyka się regularnie od początku pełnoskalowej rosyjskiej inwazji. 24 marca 2022r. odbyło się 13. posiedzenie Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia (posiedzenie nadzwyczajne) przy zdalnym udziale posłów ukraińskich, na którym to posiedzeniu przyjęto wspólne śɾ峦Ծ. Zwykłe posiedzenia Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia UE–Ukraina odbyły się w Strasburgu w czerwcu 2022r. (zob. wspólne śɾ峦Ծ) i w lipcu 2023r. (zob. wspólne śɾ峦Ծ). Kilka delegacji ad hoc Rady Najwyższej ǻɾło Parlament Europejski, natomiast Prezydium Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia, w którego skład wchodzą współprzewodniczący i wiceprzewodniczący Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia, również spotyka się regularnie.

Z inicjatywy przewodniczącej Metsoli i przewodniczącego Rady Najwyższej Stefanczuka 12kwietnia 2023r. oba parlamenty odbyły pierwsze w historii posiedzenie międzykomisyjne w celu zacieśnienia kontaktów między komisjami parlamentarnymi w związku z wybraną przez Ukrainę ścieżką integracji europejskiej i jej programem harmonizacji ustawodawczej.

Ramy prawne, na mocy których Parlament Europejski udziela wsparcia iprzyczynia się do budowania zdolności, określono w protokole ustaleń podpisanym zRadą Najwyższą Ukrainy 3lipca 2015r. i odnowionym ostatnio 28listopada 2023r. (śɾ峦Ծ Konferencji Przewodniczących) oraz w umowie owspółpracy administracyjnej podpisanej przez sekretarzy generalnych obu organów władzy ustawodawczej wmarcu 2016r.

W ramach działań na rzecz wspierania demokracji na Ukrainie Parlament Europejski realizuje szeroko zakrojony program budowania zdolności dla Rady Najwyższej. Podstawą tych działań są zalecenia opracowane w okresie od września 2016r. do lutego 2017r. podczas misji oceny potrzeb przeprowadzonej przez byłego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Pata Coksa, który nadal angażuje się we wdrażanie zaleceń i związane z nimi działania następcze.

W 2017r. Parlament Europejski rozpoczął dialog polityczny i proces mediacji zwany dialogiem im. Jeana Monneta. Dialog im. Jeana Monneta z Ukrainą regularnie odbywa się z udziałem przewodniczącego Rady Najwyższej i przywódców grup politycznych w dyskusjach dotyczących realizacji tych zaleceń, a także wewnętrznej reformy Rady Najwyższej.

W oczekiwaniu, że Rada Najwyższa zechce przejść do realizacji programu przedakcesyjnego, Parlament Europejski inwestuje w programy budowania zdolności i rozpoczął niedawno serię seminariów internetowych dla ukraińskich posłów. Koncentrują się one na harmonizacji przepisów, najlepszych praktykach w procesach legislacyjnych oraz na etyce i konflikcie interesów. Oba parlamenty współpracują również ściślej w zakresie cyfryzacji, zdolności prognozowania strategicznego i usług tłumaczeniowych. Parlament Europejski opracował ważny mechanizm parlamentarny, który będzie wpisany w kompetencje kontrolne i nadzorcze Rady Najwyższej i będzie miał na celu kontrolę środków zewnętrznych otrzymywanych przez Ukrainę. Prace w tej dziedzinie są nadzorowane przez wyznaczonego w tym celu głównego posła do PE ds. wspierania demokracji Michaela Gahlera.

C. Obserwacja wyborów

Wolne i uczciwe wybory są podstawą skonsolidowanej demokracji. Parlament Europejski w latach 2014–2015 wysyłał do Ukrainy misje obserwacyjne na wybory prezydenckie, parlamentarne i samorządowe, a w 2019r. – na wybory prezydenckie i parlamentarne.

UE i Parlament Europejski zwracały szczególną uwagę na wybory na nielegalnie okupowanych terytoriach, w szczególności na wybory do rosyjskiej Dumy we wrześniu 2021r., które przeprowadzono również na okupowanym Krymie. W Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa podkreślił, że UE nie uznaje tzw. wyborów przeprowadzonych na okupowanym Półwyspie Krymskim.

Zgodnie z konstytucją Ukrainy zwyczajne wybory parlamentarne mają się odbyć jesienią 2023r., wybory prezydenckie wiosną 2024r., a wybory lokalne jesienią 2025r. Wybory nie mogą jednak odbyć się w czasie obowiązywania stanu wojennego. Pierwsze powojenne wybory przyniosą ze sobą bezprecedensowe wyzwania, ponieważ znaczna część infrastruktury wyborczej została zniszczona, a miliony wyborców zmieniły miejsce pobytu w kraju lub go opuściły.

Rozpoczęto już prace nad oceną skutków wojny dla ukraińskich wyborców i infrastruktury wyborczej oraz nad przygotowaniem się do nowego krajobrazu wyborczego. Ukraińskie władze wyborcze otrzymują od społeczności międzynarodowej pomoc w organizowaniu wyborów poza granicami kraju. Parlament Europejski przeprowadził parlamentarny dialog wyborczy na ten temat pod koniec maja 2023r. we współpracy z Międzynarodowym Instytutem Demokracji i Pomocy Wyborczej oraz Międzynarodową Fundacją na rzecz Systemów Wyborczych, które to organizacje udzielają Ukrainie pomocy wyborczej na dużą skalę i pomagają jej w określeniu najlepszego modelu głosowania poza krajem, ze szczególnym uwzględnieniem ukraińskich uchodźców za granicą.

Ѵł岹ɾ

27czerwca 2014r. UE iѴł岹ɾ podpisały – obejmujący pogłębioną ikompleksową umowę owolnym handlu (DCFTA) – który wszedł wżycie wlipcu 2016r. Układ ten umocnił stosunki polityczne igospodarcze między Mołdawią aUE. Zawierał on plan reform wdziedzinach, które mają istotne znaczenie zpunktu widzenia dobrych rządów irozwoju gospodarczego, atakże jest wyrazem zacieśnienia współpracy wkilku sektorach. Podpisując układ, Ѵł岹ɾ zobowiązała się do przeprowadzenia reform dotyczących polityki krajowej woparciu oprawo UE istosowane przez nią praktyki. Plan działania dotyczący wdrożenia układu o stowarzyszeniu określono w programie stowarzyszeniowym, którego najnowsza wersja – – została uzgodniona w sierpniu 2022r. UE jest zdecydowanie największym partnerem handlowym Mołdawii, gdyż trafia do niej 58,8% mołdawskiego eksportu oraz pochodzi z niej 43,9% mołdawskiego importu. UE jest również największym inwestorem w tym kraju.

Od wejścia w życie liberalizacji reżimu wizowego w odniesieniu do pobytów krótkoterminowych w kwietniu 2014r. ponad 2,5 mln obywateli Mołdawii posiadających paszport biometryczny podróżowało do strefy Schengen bez wizy, co sprzyja turystyce, stosunkom biznesowym i kontaktom międzyludzkim.

W czerwcu 2021r. Komisja opublikowała unijny plan naprawy gospodarczej dla Mołdawii, w którym przeznacza się 600 mln EUR na wsparcie ożywienia społeczno-gospodarczego kraju po pandemii COVID-19, wspieranie transformacji ekologicznej i cyfrowej oraz uwolnienie niewykorzystanego potencjału gospodarczego tego kraju.

Prounijna Partia Działań i Solidarności (PAS) Maii Sandu odniosła spektakularne zwycięstwo w przedterminowych wyborach parlamentarnych w dniu 11 lipca 2021r. Zdominowany przez PAS parlament zatwierdził mianowanie Natalii Gavrilițy na stanowisko premiera i zatwierdził jej ambitny program na rzecz wyjścia z przedłużającego się kryzysu politycznego i gospodarczego oraz zbliżenia tego postkomunistycznego kraju do UE, co jest głównym priorytetem polityki zagranicznej, poprzez pełne wdrożenie układu o stowarzyszeniu między UE a Mołdawią. 10lutego 2023r. premier Gavrilița ustąpiła, a Dorin Recean został zaprzysiężony jako nowy premier. Do zmian doszło również w rządzie. Obecny rząd kontynuuje realizację programu prounijnego oraz kładzie nacisk na bezpieczeństwo narodowe i przyspieszenie wdrażania reform w ramach procesu przystąpienia do UE. W styczniu 2024r. wicepremier i minister spraw zagranicznych Nicu Popescu złożył rezygnację i został zastąpiony przez byłego wiceprzewodniczącego parlamentu Mihaia Popșoia. Ponadto utworzono nowe stanowisko wicepremiera ds. integracji europejskiej. Cristinę Gherasimov powołano na stanowisko głównego negocjatora w procesie przystępowania Mołdawii do Unii Europejskiej.

Bliskość Mołdawii do Ukrainy sprawiła, że jest ona szczególnie podatna na skutki rosyjskiej agresji na Ukrainę. Ma to poważny wpływ na kraj. W tym kontekście 3marca 2022r. Ѵł岹ɾ podjęła historyczny krok i formalnie ɲą辱ła o członkostwo w UE. przyznano jej status kraju kandydującego, co dało początek nowemu strategicznemu etapowi stosunków między UE a Mołdawią.

W obliczu wojny w Ukrainie UE solidaryzuje się z Mołdawią. Od października 2021r. kraj ten otrzymał wsparcie w wysokości ponad w formie dotacji i pożyczek. UE dąży do wzmocnienia odporności, bezpieczeństwa, stabilności, gospodarki i bezpieczeństwa energetycznego Mołdawii, zacieśnienia współpracy w zakresie bezpieczeństwa i obrony oraz wspierania wysiłków Mołdawii na rzecz wdrożenia reform i przystąpienia do UE. W styczniu 2022r. Komisja DZDzԴǷɲł pakiet pomocy makrofinansowej dla Mołdawii o wartości 150mlnEUR (z czego dwie transze wypłacono w latach 2022–2023), natomiast 24stycznia 2023r. zaproponowano zwiększenie tego pakietu o maksymalnie 145mlnEUR. Wypłata pomocy makrofinansowej jest uzależniona od wdrożenia zarówno programu MFW, jak i środków politycznych uzgodnionych w .

Przed szczytem Europejskiej Wspólnoty Politycznej w Mołdawii 1czerwca 2023r. przewodnicząca Komisji Ursula von der Leyen , że Komisja zwiększa wsparcie dla Mołdawii i dzięki planowi gospodarczo-inwestycyjnemu dla tego kraju umożliwi inwestycje w wysokości do 1,6 mld EUR.

Na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego 28 czerwca 2023r. obejmujący pięć priorytetów:

  • rozwój gospodarczy i jakość sieci połączeń;
  • wspieranie reform i budowanie zdolności administracyjnych na drodze Mołdawii do UE;
  • energetyka;
  • 辱𳦳ńٷɴ;
  • przeciwdziałanie dezinformacji i komunikacja strategiczna.

W związku z tym Komisja DZDzԴǷɲł zwiększenie pomocy dla Mołdawii w ramach śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych, przy czym 600 mln EUR w ramach Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR) ma zostać przesunięte na programy mające na celu zwiększenie wsparcia dla innych krajów we wschodnim sąsiedztwie UE, w tym Mołdawii, w latach 2024–2027.

Władze mołdawskie intensyfikują obecnie wysiłki na rzecz reform, aby spełnić dziewięć warunków określonych w w sprawie wniosku Mołdawii o członkostwo w UE i osiągnąć cele określone w programie stowarzyszeniowym UE–Ѵł岹ɾ, który nadal jest siłą napędową reform i dostosowania do dorobku prawnego UE. Zalecenia zawarte w również stanowią wytyczne dla wysiłków tego kraju na rzecz reform i zbliżenia przepisów.

7 lutego 2023r. w Brukseli odbyło się . Podczas tego posiedzenia UE i Ѵł岹ɾ potwierdziły swoje zaangażowanie na rzecz wzmocnienia stowarzyszenia politycznego i pogłębienia integracji gospodarczej. Ósme posiedzenie Rady Stowarzyszenia ma się odbyć 21 maja 2024r. w Kiszyniowie.

8 listopada 2023r. Komisja w ramach pakietu rozszerzeniowego przedstawiła oficjalne sprawozdanie z postępów poczynionych przez Mołdawię. Radzie rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z Mołdawią oraz przyjęcie ram negocjacyjnych po przyjęciu przez Mołdawię pewnych kluczowych środków.Komisja stwierdziła, że sześć z dziewięciu warunków zostało spełnionych. podjęła historyczną 𳦲ę o . Komisja zwróciła się do Rady o przyjęcie ram negocjacyjnych po podjęciu trzech odpowiednich kroków określonych w zaleceniach Komisji. W marcu 2024r. w ramach na posiedzeniu Rady do Spraw Ogólnych Komisja uznała, że Ѵł岹ɾ spełniła osiem z owych dziewięciu warunków i musi poczynić znaczne postępy w trzech obszarach: w kwestii reformy wymiaru sprawiedliwości, w walce z korupcją i w kwestii deoligarchizacji.

W lutym 2023r. Rosja zintensyfikowała wojnę hybrydową przeciwko Mołdawii i od tamtej pory otwarcie próbuje zdestabilizować jej prounijny rząd z pomocą swoich pełnomocników, przeprowadzając cyberataki, szerząc dezinformację, podsycając niepokoje społeczne i ingerując w procesy wyborcze. Pomimo skazania na 15 lat więzienia i ukrywający się oligarcha Ilan Șor nadal utrzymuje znaczny wpływ w Mołdawii i kontynuuje wysiłki na rzecz destabilizacji zarówno kraju, jak i jego proeuropejskiego rządu. Prezydent Sandu publicznie potwierdziła, że miał miejsce spisek mający na celu przeprowadzenie wspieranego przez Rosję zbrojnego zamachu stanu, aby obalić ją i jej rząd. W odpowiedzi na te próby UE zacieśniła współpracę z Mołdawią w zakresie bezpieczeństwa i obrony, zwłaszcza poprzez ustanowienie , podwojenie pomocy w ramach oraz wprowadzenie wobec osób destabilizujących kraj. Podjęto coroczny dialog na wysokim szczeblu między UE a Mołdawią na temat polityki i bezpieczeństwa. W ramach tego dialogu omawia się kwestie związane ze wsparciem UE dla Mołdawii w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w obliczu rosyjskich działań i zagrożeń hybrydowych. Ponadto w lipcu 2022r. uruchomiono w odpowiedzi na większe zagrożenia dla bezpieczeństwa wewnętrznego, takie jak nielegalny handel bronią palną, przemyt migrantów, handel narkotykami itp. Wsparcie udzielane przez UE będzie kontynuowane przez cały rok 2024.

1 czerwca 2023r. władze Mołdawii były gospodarzem drugiego szczytu Europejskiej Wspólnoty Politycznej w Bulboacy. Spotkanie to .

Separatystyczny region Naddniestrza, który w 1990r. jednostronnie ogłosił niepodległość, w dalszym ciągu stanowi poważny problem dla Mołdawii, zwłaszcza w kontekście wojny w Ukrainie, ze względu na obecność rosyjskich oddziałów i uzależnienie Mołdawii od energii elektrycznej z Naddniestrza. Choć proces negocjacyjny 5+2 dotyczący rozwiązania konfliktu dotyczącego Naddniestrza jest de facto zamrożony od roku 2022, UE w dalszym ciągu opowiada się za kompleksowym ipokojowym rozwiązaniem woparciu ozasadę suwerenności iintegralności terytorialnej Mołdawii, umożliwiającym specjalny status dla Naddniestrza. Ponadto już i tak napięte stosunki między Terytorium Autonomicznym Gagauzja a rządem centralnym w Kiszyniowie ucierpiały jeszcze bardziej w wyniku rosyjskiej inwazji na Ukrainę i nadal będą stanowić wyzwanie.

Rok 2024 będzie ważnym rokiem wyborczym, gdyż jesienią, zgodnie z zapowiedzią prezydent Mai Sandu, odbędą się w nim jednocześnie . Oczekuje się, że Ѵł岹ɾ nadal będzie poddawana nieustannej presji ze strony Rosji i jej popleczników, przy czym przewiduje się eskalację zagrożeń hybrydowych tuż przed wyborami.

A. Stanowisko Parlamentu Europejskiego

W rezolucji z 20 października 2020r. Parlament Europejski uznał postępy poczynione przez Mołdawię w zakresie promowania standardów demokratycznych i zwalczania korupcji, ponawiając jednocześnie apel o niezawisłe i bezstronne sądownictwo. Miesiąc po złożeniu przez Mołdawię wniosku o członkostwo w UE 5 maja 2022r. Parlament Europejski przyjął , w której wezwał instytucje UE do przyznania Mołdawii statusu kraju kandydującego do UE oraz do włączenia tego kraju do jednolitego rynku UE. Parlament zwrócił się również do Komisji o zwiększenie pomocy finansowej i technicznej dla Mołdawii, w tym poprzez nowy wniosek w sprawie pomocy makrofinansowej, środki liberalizacji transportu i handlu oraz stałe wsparcie na rzecz zarządzania uchodźcami i działań humanitarnych.

Po przyjęciu 19 maja 2022r. Parlament Europejski ponownie wezwał do przyznania Mołdawii statusu kraju kandydującego. W sprawozdaniu podkreślono, że podjęto pewne ważne kroki w celu wdrożenia reform, ale też że należy uczynić dużo więcej, w szczególności w celu wzmocnienia kluczowych instytucji państwowych. Apel ten ponowiono w w sprawie przyznania Ukrainie, Republice Mołdawii i Gruzji statusu krajów kandydujących.

W związku ze wzrostem zagrożeń hybrydowych, przed jakimi stoi Ѵł岹ɾ w kontekście wojny Rosji z Ukrainą, 19 kwietnia 2023r. Parlament Europejski przyjął , w której ponownie potwierdził swoje niezachwiane poparcie dla niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej tego kraju w tych szczególnie trudnych czasach, a także zaapelował do Komisji i Rady Europejskiej o rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z UE do końca 2023r., o ile spełnionych zostanie wszystkich dziewięć warunków.

Przed przedstawieniem przez Komisję pakietu rozszerzeniowego i grudniowym posiedzeniem Rady Europejskiej Parlament Europejski 5 października 2023r. przyjął , w której potwierdził swoje zaangażowanie na rzecz przyszłego członkostwa Mołdawii w UE i ponowił apel o rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z Mołdawią przed końcem roku.

B. Współpraca międzyparlamentarna

Od początku wojny w Ukrainie Parlament Europejski niezachwianie popiera Mołdawię solidaryzuje się z nią. 18 maja 2022r., podczas trwającej w Ukrainie wojny, na zaproszenie przewodniczącej Metsoli . 11 listopada 2022r. przewodnicząca Metsola ǻɾła Mołdawię, aby spotkać się z prezydent Sandu, byłą premier Gavrilițą i przewodniczącym parlamentu mołdawskiego Igorem Grosu oraz wygłosić przemówienie w parlamencie Mołdawii. Podczas wizyty zdecydowanie potwierdziła poparcie Parlamentu Europejskiego dla członkostwa Mołdawii w UE. Przy okazji 7. posiedzenia Rady Stowarzyszenia UE–Ѵł岹ɾ przewodnicząca Metsola spotkała się z byłą premier Gavrilițą (6 lutego 2023 r.). 21 maja 2023r. przewodnicząca Metsola po raz pierwszy spotkała się z premierem Receanem i przewodniczącym Grosu, kiedy ǻɾła Kiszyniów w kontekście zgromadzenia obywateli pod nazwą Europejskie Zgromadzenie Narodowe Mołdawii, zwołanego przez prezydent Sandu. Na posiedzeniu Europejskiej Wspólnoty Politycznej w Bulboacy 1 czerwca 2023r. przewodnicząca Metsola zaapelowała do UE o rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z Mołdawią do końca 2023r., a prezydent Sandu dała wyraz europejskim aspiracjom swojego kraju i ponownie potwierdziła cel Mołdawii, jakim jest przystąpienie do UE do 2030r.

5 lipca 2023r. przewodnicząca Metsola ponownie spotkała się z Igorem Grosu, tym razem w Parlamencie Europejskim w Brukseli, kiedy delegacja parlamentu Mołdawii odbywała wizytę studyjną na temat procesu przystąpienia do UE, zorganizowaną przez grupę Parlamentu Europejskiego ds. wspierania demokracji i koordynacji wyborów.

Komisje Parlamentu poświęciły wiele uwagi sytuacji w Mołdawii, a kilka delegacji udało się do tego kraju w latach 2022 i 2023. W maju 2023r. delegacja Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony udała się do Mołdawii i Rumunii, aby odwiedzić europejską misję pomocy granicznej w Republice Mołdawii i w Ukrainie oraz misję partnerską UE w Republice Mołdawii. W lutym 2023r. członkowie Komisji Handlu Międzynarodowego i Komisji Budżetowej spotkali się ze swoimi mołdawskimi odpowiednikami, aby omówić stosunki handlowe UE z Mołdawią i wsparcie budżetowe w kontekście rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie. W tym samym tygodniu odbyło się w Kiszyniowie posiedzenie Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest, w którym uczestniczyła duża delegacja Parlamentu Europejskiego.

W marcu i kwietniu 2022r. Komisja Spraw Zagranicznych oraz Podkomisja Bezpieczeństwa i Obrony wysłały swoją pierwszą delegację do Mołdawii od wybuchu wojny, czyniąc to na znak jednomyślnej solidarności i poparcia UE dla Mołdawii. W czerwcu 2023r. członkowie Komisji Rozwoju również udali się do Mołdawii, aby zapoznać się z sytuacją ukraińskich uchodźców przebywających w tym kraju.

W art. 440 układu o stowarzyszeniu między UE a Mołdawią ustanowiono komisję parlamentarną stowarzyszenia. Jej pierwsze posiedzenie odbyło się 16 października 2014r., a czternaste – 29 listopada 2023r. w Kiszyniowie. Od czasu złożenia przez ten kraj wniosku o członkostwo w UE w marcu 2022r. komisja parlamentarna stowarzyszenia zdecydowanie popiera ścieżkę integracji Mołdawii z UE.

Parlament Europejski uznał Mołdawię za kraj priorytetowy w swoich działaniach na rzecz wspierania demokracji i realizuje szerokie spektrum działań z parlamentem Mołdawii, zarówno na szczeblu politycznym, jak i administracyjnym. Ramy tych działań określono w protokole ustaleń podpisanym przez przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Davida Sassolego i przewodniczącego parlamentu Mołdawii Igora Grosu w listopadzie 2021r. Uzupełnieniem protokołu ustaleń jest plan działania.

Szereg działań Parlamentu Europejskiego w Mołdawii koncentruje się na pomocy na rzecz przeciwdziałania dezinformacji i obcym ingerencjom w procesy demokratyczne (program „Trójkąt na rzecz demokracji”), na promowaniu kultury dialogu i debaty politycznej w parlamencie mołdawskim (dialog im. Jeana Monneta) oraz na budowaniu zdolności zarówno na szczeblu politycznym, jak i administracyjnym.

C. Obserwacja wyborów

Parlament Europejski wysłał delegację do międzynarodowej misji obserwacji wyborów pod przewodnictwem Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE (OBWE-ODIHR) w celu monitorowania wyborów parlamentarnych w Mołdawii 11 lipca 2021 r. Obserwatorzy zauważyli, że wybory te były ogólnie dobrze zarządzane, wolne i oparte na rywalizacji, pomimo pewnych utrzymujących się niedociągnięć, którymi należy się zająć z myślą o przyszłych wyborach.

W grudniu 2022r. mołdawski parlament przyjął nowy kodeks wyborczy uwzględniający kluczowe zalecenia wydane przez międzynarodowe i lokalne organizacje eksperckie, w tym Komisję Wenecką. Ów nowy kodeks zaczął obowiązywać 1 stycznia 2023r. Obejmuje on zalecenia delegacji Parlamentu Europejskiego ds. obserwacji wyborów, której przewodniczył przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego David McAllister.

Parlament Europejski wysłał delegację, która dołączyła do międzynarodowej misji obserwacji wyborów pod przewodnictwem Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE (OBWE/ODIHR) w celu monitorowania wyborów regionalnych w Mołdawii 5 i 19 listopada 2023r. Była to okazja do oceny skuteczności i egzekwowania ordynacji wyborczej, ponieważ te wybory lokalne jako pierwsze odbyły się zgodnie z nowymi przepisami. Pomimo napiętej kampanii i wyjątkowych okoliczności spowodowanych rosyjską wojną hybrydową i powtarzającymi się przypadkami ingerencji w proces wyborczy w Mołdawii delegacja międzynarodowej misji obserwacji wyborów stwierdziła, że wybory były pokojowe, sprawnie nimi zarządzano, administracja wyborcza działała w sposób przejrzysty i profesjonalny, a kandydaci w większości byli w stanie swobodnie prowadzić kampanię i dali wyborcom różne alternatywy. Przewodniczący delegacji Parlamentu Europejskiego ds. obserwacji wyborów José Ramón Bauzá Díaz zalecił, aby decyzje o wykluczeniu kandydatów, podejmowane w ostatniej chwili, takie jak decyzja dotycząca partii Șansă (która jest powiązana z ukrywającym się oligarchą Ilanem Șorem), nie stanowiły trwałego precedensu i by je podejmowano jedynie w przypadku poważnych obaw dotyczących zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego. W imieniu delegacji wyraził również poparcie dla Republiki Mołdawii we wdrażaniu reform demokratycznych pomimo stanu wyjątkowego spowodowanego inwazją Rosji na Ukrainę i wojną hybrydową mającą na celu destabilizację demokratycznych instytucji Mołdawii.

łǰś

W ostatnich dziesięcioleciach stosunki UE zBiałorusią bywały trudne zpowodu ciągłych naruszeń praw człowieka ipraw obywatelskich wtym kraju. Jednak w latach 2014–2020 postawa Białorusi wobec UE iPartnerstwa Wschodniego najwyraźniej stała się bardziej otwarta. Stosunki Białorusi zkrajami zachodnimi poprawiły się w pewnej mierze iodegrała ona istotną rolę jako gospodarz prowadzonych przy wsparciu UE rozmów na temat kryzysu na Ukrainie. W odpowiedzi UE zobowiązała się do prowadzenia polityki „krytycznego zaangażowania” wobec Białorusi, zgodnie z Rady z 15 lutego 2016r. W ramach tej polityki konkretne kroki podjęte przez łǰś w celu zagwarantowania podstawowych wolności, praworządności, praw człowieka – w tym wolności słowa, wolności wypowiedzi i wolności mediów – oraz praw pracowniczych pozostaną zasadniczymi kryteriami kształtowania przyszłej polityki UE wobec tego kraju. W 2017r. zakończono negocjacje w sprawie partnerstwa na rzecz mobilności, a 1 lipca 2020r. weszły w życie umowy o ułatwieniach wizowych i readmisji, których celem jest wspieranie kontaktów międzyludzkich.

Niestety, pomimo wznowienia dialogu UE–łǰś dotyczącego praw człowieka, ustanowienia w 2016r. grupy koordynacyjnej UE–łǰś złożonej z wysokich rangą ekspertów oraz przyjęcia planu działania w zakresie praw człowieka na lata 2016–2019, a także pomimo aktywnego uczestnictwa Białorusi w dwustronnych i wielostronnych posiedzeniach Partnerstwa Wschodniego, łǰś nie wypełniła swojego zobowiązania w dziedzinie praw człowieka. Pozostaje ona jedynym krajem na kontynencie europejskim, który nadal wykonuje karę śmierci, co wyklucza go de jure z członkostwa w Radzie Europy. Regularnie podejmuje się dyskusje na temat wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci zmyślą ojej ewentualnym zniesieniu, ale sprawiają one wrażenie zasłony dymnej, gdyż jak dotąd nie podjęto żadnych konkretnych działań.

UE zdecydowanie potępiła brutalne represje wobec pokojowych demonstrantów w lutym i w marcu 2017r. Przedterminowe wybory parlamentarne, które odbyły się 18 listopada 2019r., zostały zakłócone z powodu szeregu nadużyć i niedociągnięć, w wyniku których opozycję pozbawiono wszelkiej reprezentacji parlamentarnej. Zdaniem społeczności międzynarodowej wybory prezydenckie, które odbyły się 9 sierpnia 2020r., nie były ani wolne, ani uczciwe, a poprzedziły je systematyczne prześladowania członków opozycji, a następnie brutalne represje wobec pokojowych demonstrantów, przedstawicieli opozycji i dziennikarzy, co było wydarzeniem bezprecedensowym w historii tego kraju. W związku z tym UE nałożyła na 233 osoby i 37 podmiotów odpowiedzialnych za oszustwa wyborcze i brutalne represje lub uczestniczące w nich, a także za ułatwianie nieuzasadnionej i niczym niesprowokowanej wojny napastniczej Rosji przeciwko Ukrainie, a także wyraziła gotowość do wprowadzenia dalszych środków ograniczających wobec podmiotów reżimu i wysokich rangą urzędników. Przyjęty 19grudnia 2023r. dwunasty pakiet sankcji wobec Rosji dotyczył również 12 białoruskich urzędników, którzy mają powiązania z białoruskimi instytucjami wojskowo-przemysłowymi. Wśród osób objętych sankcjami znajdują się członkowie białoruskiego Komitetu Bezpieczeństwa oraz Państwowego Komitetu Wojskowo-Przemysłowego, którzy pomagają w zaopatrywaniu rosyjskich sił zbrojnych.

Oprócz przyjęcia , w których nakreślono nową politykę wobec tego kraju, UE ograniczyła dwustronną współpracę z władzami białoruskimi na poziomie centralnym do absolutnego minimum, zwiększyła wsparcie dla białoruskiego narodu i społeczeństwa obywatelskiego oraz dokonała stosownych zmian w dwustronnej pomocy finansowej. W konkluzjach Rady uzależniono dalsze zaangażowanie polityczne UE, współpracę sektorową i pomoc finansową dla Białorusi od przestrzegania przez białoruski reżim zasad demokracji, praworządności i praw człowieka oraz od wiarygodnego i pluralistycznego procesu politycznego, w wyniku którego przeprowadzone zostaną wolne i uczciwe wybory z udziałem obserwatorów z ramienia OBWE/ODIHR.

W odpowiedzi na działania UE białoruski reżim w listopadzie 2020r. podjął działania mające na celu ograniczenie zaangażowania w politykę Partnerstwa Wschodniego. W czerwcu 2021r. łǰś postanowiła całkowicie zawiesić swoje członkostwo w Partnerstwie Wschodnim, a także uczestnictwo w innych istniejących strukturach, takich jak dialog między UE a Białorusią na temat praw człowieka i grupa koordynacyjna UE – łǰś. Jednocześnie Łukaszenko odwołał swoich przedstawicieli przy UE, nakazując im powrót do Mińska, i dał ambasadorowi UE na Białorusi do zrozumienia, że powinien opuścić kraj.

Sytuacja w zakresie ciągłych naruszeń praw człowieka przez reżim Łukaszenki pozostaje krytyczna. Według w marcu 2024r. na Białorusi było ponad 1400 więźniów politycznych. Oprócz przetrzymywania w nieludzkich warunkach, w tym długotrwałego przetrzymywania w całkowitym odosobnieniu, co stanowi środek nacisku psychologicznego, więźniom politycznym odmawia się prawa do korespondencji, dostępu do leków i opieki zdrowotnej oraz kontaktu z członkami rodziny i prawnikami. Obecnie pięciu więźniów politycznych jest przetrzymywanych w całkowitym odosobnieniu od ponad roku, co stanowi rażące naruszenie norm międzynarodowych. Reżim nadal prześladuje i ściga zwykłych obywateli, którzy wzięli udział w ruchu protestacyjnym w 2020r. lub krytykują Alaksandra Łukaszenkę, pod pretekstem tzw. ekstremizmu i nieprzestrzegania porządku publicznego.

Zmiany w białoruskim ustawodawstwie podpisane przez Alaksandra Łukaszenkę 30grudnia 2023r. budzą obawy, że sytuacja w zakresie wolności sumienia i przekonań na Białorusi pogorszy się. Nowe przepisy nakładają obowiązek rejestracji organizacji religijnych, natomiast podstawy prawne dokonania rejestracji pozostają nieprecyzyjne. Niejasne sformułowanie warunków ułatwia usuwanie wszelkich instytucji religijnych pod pretekstem „dyskredytowania Białorusi, plamienia honoru narodowego lub prowadzenia działalności ekstremistycznej”. Ponadto jedynie obywatele Białorusi mogą kierować takimi organizacjami. Od 2020 r. ofiarą prześladowań reżimu padło lub zostało zmuszonych do opuszczenia kraju być może nawet siedemdziesięciu duchownych.

W styczniu 2024r. Alaksandr Łukaszenka podpisał nową ustawę, która przyznaje mu dożywotni immunitet chroniący go przed ściganiem karnym, i uniemożliwia liderom opozycji przebywającym na uchodźstwie kandydowanie w przyszłych wyborach prezydenckich. Do kandydowania w wyborach kwalifikują się jedynie obywatele Białorusi, którzy zamieszkują na stałe w tym kraju od co najmniej 20 lat i nigdy nie posiadali dokumentu pobytowego innego państwa.

W przyjętych 19 lutego 2024r. wyrażono głębokie zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją w zakresie praw człowieka na Białorusi i potępiono ciągłe prześladowanie i zastraszanie wszystkich grup społeczeństwa białoruskiego, a także bezprecedensową skalę represji i ograniczania udziału w życiu politycznym. W konkluzjach Rady podkreślono też determinację Unii, jeżeli chodzi o nieustanne wspieranie społeczeństwa obywatelskiego Białorusi, i z zadowoleniem odnotowano utworzenie unijnej grupy konsultacyjnej z udziałem sił demokratycznych i społeczeństwa obywatelskiego.

26 lutego 2024r. Rada postanowiła przedłużyć do 28lutego 2025r. Sankcje dotyczą 37 podmiotów i 233 osób, w tym Alaksandra Łukaszenki. Jednocześnie w odpowiedzi na udział Mińska w rosyjskiej wojnie napastniczej przeciwko Ukrainie Rada przyjęła zawieszającą Traktat karty energetycznej między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej (Euratom) a wszelkimi podmiotami prawnymi będącymi własnością lub kontrolowanymi przez obywateli Federacji Rosyjskiej lub Republiki Białorusi.

Wybory parlamentarne 25lutego 2024r. odbyły się w warunkach strachu i nieuczciwej konkurencji politycznej. Na podstawie ustawy o zmianach w kodeksie wyborczym Republiki Białorusi, przyjętej 16 lutego 2023 r., zmieniono zapisy w ordynacji wyborczej, aby uniemożliwić wszelkim opozycyjnym siłom politycznym kwestionowanie reżimu Łukaszenki. W rezultacie jedynie cztery z piętnastu partii politycznych mogły dokonać ponownej rejestracji.

łǰś i Rosja są najbardziej zintegrowanymi krajami w przestrzeni posowieckiej, w tym w dziedzinie współpracy wojskowej i obronnej. W 2023r. łǰś i Rosja wdrożyły „Główne wytyczne dotyczące wdrożenia postanowień Traktatu o ustanowieniu państwa związkowego na lata 2021–2023” oraz 28 sektorowych programów związkowych mających na celu ujednolicenie ustawodawstwa obu państw w różnych obszarach gospodarki, działalności gospodarczej, rynków finansowych i energetycznych, transportu, a także polityki przemysłowej i rolnej. W 2022r. obydwa państwa uzgodniły program współpracy wojskowo-technicznej do 2025r., który przewiduje szereg działań, w tym wspólne badania i rozwój w zakresie nowych modeli broni i sprzętu wojskowego oraz produktów podwójnego zastosowania, a także modernizację istniejących.

Od początku rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie w lutym 2022r. łǰś wspiera Rosję i pozostaje blisko z nią związana. Chociaż łǰś nie uczestniczy bezpośrednio w wojnie, na jej terytorium przebywa do 30 tys. rosyjskich żołnierzy, a kraj dostarcza Rosji amunicję i sprzęt wojskowy. Co ważne, łǰś zezwoliła rosyjskim siłom zbrojnym na stacjonowanie na swoim terytorium pocisków Iskander wykorzystywanych do przeprowadzania ataków przeciwko Ukrainie oraz na utrzymywanie obiektów służących do obrony powietrznej i do szkolenia sił powietrznych. Po przyjęciu w styczniu 2024r. nowej doktryny wojskowej rosyjska taktyczna broń jądrowa została rozmieszczona na terytorium Białorusi dwa miesiące później. W kwietniu 2024r. siły zbrojne Białorusi przeprowadziły ćwiczenia wojskowe w pobliżu granicy z Ukrainą, Polską i Litwą, niedaleko Homla i Grodna.

A. Stanowisko Parlamentu Europejskiego

Przed sfałszowanymi wyborami prezydenckimi 9 sierpnia 2020r. Parlament Europejski przyjął szereg rezolucji krytykujących łǰś zpowodu przetrzymywania więźniów politycznych, ograniczania wolności środków przekazu iswobód społeczeństwa obywatelskiego, nieprzestrzegania praw człowieka, wtym utrzymywania kary śmierci, oraz nieprawidłowości wwyborach parlamentarnych. W Parlament Europejski wyraził poparcie dla krytycznego zaangażowania UE wobec Białorusi, oile jest ono uzależnione od podejmowania konkretnych kroków na drodze ku demokratyzacji oraz zmyślą oprzestrzeganiu podstawowych wolności ipraw człowieka. Wszczególności Parlament zaapelował do Białorusi, by przyłączyła się do światowego moratorium na wykonywanie kary śmierci, co byłoby pierwszym krokiem na drodze ku definitywnemu zniesieniu tej kary. W Parlament Europejski ponownie potępił nękanie izatrzymywanie dziennikarzy iprzedstawicieli niezależnych mediów, atakże ponowił apel obardziej rygorystyczne przestrzeganie zasad demokratycznych, praworządności, praw człowieka ipodstawowych wolności.

W odpowiedzi na sfałszowane wybory prezydenckie z 9sierpnia 2020r. i następujące po nich brutalne stłumienie sił demokratycznych, działaczy społeczeństwa obywatelskiego, wolnych związków zawodowych, niezależnych mediów i pokojowych demonstrantów Parlament Europejski i przyjął rezolucje w sprawie sytuacji na Białorusi. W rezolucjach tych Parlament podkreślił, że wybory zostały przeprowadzone z rażącym naruszeniem wszystkich standardów uznanych na szczeblu międzynarodowym oraz że większość Białorusinów uważa kandydatkę zjednoczonej opozycji Swiatłanę Cichanouską za prawdziwą prezydent elekt Białorusi. Posłowie zaapelowali o natychmiastowe sankcje UE wobec urzędników odpowiedzialnych za oszustwa wyborcze i represje, w tym wobec byłego prezydenta Alaksandra Łukaszenki. Wyrazili poparcie dla Rady Koordynacyjnej powołanej przez Swiatłanę Cichanouską jako tymczasowej reprezentacji narodu domagającego się demokratycznych zmian. Parlament powtórzył owe zasadnicze punkty swojego stanowiska w w sprawie stosunków z Białorusią.

Ponadto przewodniczący delegacji Parlamentu Europejskiego do spraw stosunków z Białorusią (D–BY) i stały sprawozdawca ds. Białorusi wydali szereg wspólnych oświadczeń, w których wyrazili ubolewanie z powodu ciągłego pogarszania się sytuacji w zakresie praw człowieka w tym kraju i skrytykowali dalszą uzurpację władzy przez Łukaszenkę. W grudniu 2020r. Parlament Europejski przeprowadził misję informacyjną na Białorusi, aby ocenić potrzeby białoruskich sił demokratycznych i sposób, w jaki Parlament Europejski mógłby je wspierać, zarówno na szczeblu administracyjnym, jak i politycznym. Misja ta zbiegła się symbolicznie z tygodniem przyznania Nagrody im. Sacharowa w 2020 r., którą dzٰ⳾ł demokratyczna opozycja na Białorusi. W związku z tym Parlament Europejski uruchomił platformę przeciwko bezkarności za łamanie praw człowieka na Białorusi pod egidą Podkomisji Praw Człowieka i we współpracy z Komisją Spraw Zagranicznych i Delegacją do spraw Stosunków z Białorusią. Ponadto Zespół ds. Wspierania Demokracji i Koordynacji Wyborów zaproponował szereg działań wspierających demokrację dostosowanych do potrzeb białoruskich działaczy demokratycznych.

W w sprawie systematycznych represji na Białorusi i ich skutków dla bezpieczeństwa UE w związku z uprowadzeniem cywilnego samolotu UE przechwyconego przez władze białoruskie Parlament Europejski potępił powszechne łamanie praw człowieka na Białorusi i skandaliczną instrumentalizację nielegalnej migracji przez reżim Alaksandra Łukaszenki w celu destabilizacji UE. Owe stanowiska zostały potwierdzone w rezolucji Parlamentu Europejskiego z w sprawie sytuacji na Białorusi po roku protestów i brutalnych represji oraz, w następstwie nowej fali aresztowań, w rezolucji z w sprawie ścigania opozycji i przetrzymywania przywódców związków zawodowych na Białorusi, w rezolucji z w sprawie ciągłych represji wobec opozycji demokratycznej i społeczeństwa obywatelskiego na Białorusi, w rezolucji z w sprawie dalszych represji wobec ludności Białorusi, w szczególności w sprawie Andrzeja Poczobuta i Alesia Bialackiego, oraz w rezolucji z w sprawie nieludzkiego traktowania i hospitalizacji czołowego przywódcy opozycyjnego Wiktara Babaryki. W w sprawie stosunków z Białorusią Parlament Europejski wezwał Międzynarodowy Trybunał Karny do wydania nakazu aresztowania Łukaszenki ze względu na rolę jego reżimu w nielegalnej deportacji i indoktrynacji ukraińskich dzieci.

W w sprawie skuteczności sankcji Parlament Europejski ponownie potępił zaangażowanie Białorusi w inwazję na Ukrainę i wezwał do wprowadzenia pułapów cenowych i ilościowych na przywóz rosyjskich i białoruskich nawozów do UE. Sankcje i środki ograniczające wobec reżimu Łukaszenki muszą być dostosowane do sankcji i środków wobec Rosji. Głównym tematem kolejnej rezolucji, z 14 grudnia 2023r., była sytuacja białoruskiego więźnia politycznego Mikołaja Statkiewicza, laureata Nagrody im. Sacharowa w 2020r., przetrzymywanego bez dostępu do opieki zdrowotnej. Parlament Europejski wezwał do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych i do położenia kresu represjom wobec obywateli Białorusi, a jednocześnie ponownie wyraził zdecydowane poparcie dla białoruskich sił demokratycznych. W rezolucji z 16 stycznia 2024r. posłowie do PE z zadowoleniem przyjęli 𳦲ę o zawieszeniu współpracy transgranicznej z Rosją i Białorusią. Po masowych aresztowaniach w styczniu 2024r., wymierzonych w 200 członków rodzin więźniów politycznych pod zarzutem „ekstremizmu”, w rezolucji w sprawie nowej fali masowych aresztowań działaczy opozycji i członków ich rodzin na Białorusi, przyjętej 8 lutego 2024r., Parlament wezwał do zaostrzenia sankcji wobec białoruskiego reżimu. Posłowie zażądali również, aby dalsze dokumentowanie naruszeń praw człowieka na Białorusi doprowadziło do przekształcenia analizy OHCHR w niezależny mechanizm. Ponadto w rezolucji z 29 lutego 2024r. w sprawie potrzeby niezachwianego wsparcia UE dla Ukrainy po dwóch latach rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko temu krajowi ponownie wezwano do dalszych prac nad powołaniem specjalnego trybunału do zbadania i ścigania zbrodni agresji popełnionej wobec Ukrainy przez rosyjskich przywódców i ich sojuszników, w tym reżim na Białorusi. Parlament zdecydowanie potępił również zaangażowanie Białorusi w przymusową deportację ukraińskich cywilów, w szczególności dzieci, do Rosji, na terytoria ukraińskie tymczasowo okupowane przez Rosję i na łǰś.

B. Współpraca międzyparlamentarna

Parlament Europejski nie utrzymuje oficjalnych stosunków z parlamentem Białorusi ze względu na utrzymującą się niezdolność tego kraju do zorganizowania wolnych i uczciwych wyborów oraz z powodu nieprzestrzegania międzynarodowych standardów demokracji i praworządności, czego przykładem są nowe fale protestów i represje po sfałszowanych wyborach parlamentarnych w dniu 18 listopada 2019r. i wyborach prezydenckich w dniu 9 sierpnia 2020r. Z tego też powodu posłowie do parlamentu Białorusi nie zostali jeszcze zaproszeni do zasiadania w Zgromadzeniu Parlamentarnym Euronest, ponieważ spełnienie standardów wyborczych OBWE jest wstępnym warunkiem przyjęcia. Przedstawiciele białoruskich sił demokratycznych są jednak regularnie zapraszani do udziału w obradach Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest.

Co więcej, za pośrednictwem Delegacji do spraw Stosunków z Białorusią (D–BY) Parlament Europejski utrzymuje aktywny i ścisły dialog z przedstawicielami krajowych sił politycznych, niezależnych organizacji pozarządowych i podmiotów społeczeństwa obywatelskiego, w tym również z członkami Rady Koordynacyjnej i zjednoczonego rządu tymczasowego, ustanowionych przez Swiatłanę Cichanouską. Regularne spotkania delegacji D–BY odbywają się w Brukseli i Strasburgu w celu omówienia rozwoju stosunków między UE a Białorusią oraz oceny sytuacji politycznej i gospodarczej w tym kraju, a także najnowszych wydarzeń dotyczących demokracji, łamania praw człowieka i praworządności. Delegacja D–BY udała się również do Mińska w czerwcu 2015r. i w lipcu 2017r., natomiast jej prezydium w październiku 2018r. i w lutym 2020r. W czerwcu 2022r. delegacja D–BY wysłała misję ad hoc do Wilna, aby spotkać się z przedstawicielami sił demokratycznych i społeczeństwa obywatelskiego na wygnaniu oraz ocenić sytuację na granicy UE z Białorusią. W maju 2023r. wysłano misję ad hoc D–BY do Wilna, aby ocenić zagrożenie, jakie reżim Łukaszenki stanowi dla bezpieczeństwa Europy, i wpływ Rosji na łǰś. Kolejna misja ad hoc do Berlina i Warszawy odbyła się w dniach 18–21 grudnia 2023r., aby omówić z przedstawicielami białoruskich sił demokratycznych najlepszą strategię, którą należy przyjąć w obliczu wyborów parlamentarnych i lokalnych na Białorusi w lutym 2024r., sytuację białoruskich emigrantów w państwach UE oraz skuteczność sankcji UE nałożonych na reżim Łukaszenki.

W dniach 11–14 marca 2024r. zorganizowano kampanię solidarności z Białorusią #EPSTANDSBYYOU w celu propagowania wiedzy na temat sytuacji białoruskich więźniów politycznych. Symboliczne wsparcie ze strony posłów do PE polegało na podpisaniu 600 kartek pocztowych do więźniów politycznych na Białorusi. Kampania ta była następstwem pierwszej takiej inicjatywy w grudniu 2022r. z udziałem przewodniczącej Parlamentu Europejskiego Roberty Metsoli.

Z okazji Dnia Wolności Białorusi 25 marca przewodniczący Delegacji do spraw Stosunków z Białorusią poseł Juozas Olekas oraz stały sprawozdawca Parlamentu Europejskiego ds. Białorusi poseł Petras Auštrevičius opublikowali wspólne śɾ峦Ծ, w którym wyrazili głębokie zaniepokojenie faktycznym przejęciem przez Rosję suwerenności Białorusi w wielu dziedzinach. Wyrazili ubolewanie z powodu cierpienia białoruskich więźniów politycznych poddawanych nieludzkiemu traktowaniu i wyrazili niezachwiane poparcie dla wysiłków rządu tymczasowego kierowanego przez Swiatłanę Cichanouską na rzecz budowy wolnej i demokratycznej Białorusi.

C. Obserwacja wyborów

Od 2001r. łǰś nie zapraszała Parlamentu Europejskiego na obserwację wyborów. Zgodnie ze zwyczajem w takich przypadkach Parlament Europejski opiera się na ocenie przeprowadzonej w tym kraju przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, tj. Zgromadzenie Parlamentarne OBWE/ODIHR. Niestety obserwatorzy międzynarodowi nie zostali również zaproszeni do obserwacji wyborów prezydenckich w dniu 9 sierpnia 2020r., a to pomimo wcześniejszego zobowiązania się przez reżim białoruski do ich zaproszenia.

8 stycznia 2024r. Mińsk oficjalnie ogłosił 𳦲ę o niezaproszeniu OBWE do obserwacji wyborów parlamentarnych i lokalnych, które miały się odbyć 25 lutego. Wybory obserwowała delegacja Szanghajskiej Organizacji Współpracy i parlamentarzyści z Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym, międzyrządowego sojuszu wojskowego sześciu byłych republik radzieckich w Eurazji. Według władz białoruskich frekwencja wyborcza osiągnęła 73,09%.

We wspólnym oświadczeniu w sprawie „wyborów” parlamentarnych na Białorusi w 2024r., wydanym przez przewodniczącego parlamentarnej Komisji Spraw Zagranicznych (AFET) Davida McAllistera, przewodniczącego D–BY Jozuasa Olekasa i stałego sprawozdawcy Parlamentu ds. Białorusi Petrasa Auštrevičiusa, podkreślono, że wyborów przeprowadzonych w tak restrykcyjnych i represyjnych warunkach nie można uznać za uczciwe i wolne, oraz wezwano UE, jej państwa członkowskie i społeczność międzynarodową do nieuznawania legitymacji osób wybranych w głosowaniu.

Według OBWE od 1995r. żadne białoruskie wybory nie były zgodne z międzynarodowymi standardami demokratycznymi. W przededniu tych wyborów ODIHR wezwało Mińsk do przestrzegania międzynarodowych zobowiązań wynikających z członkostwa w OBWE i wyraziło głębokie zaniepokojenie prześladowaniami i nielegalnymi zatrzymaniami białoruskich dziennikarzy, obrońców praw człowieka i członków opozycji politycznej.

Radka Hejtmankova / Vanessa Cuevas Herman / Levente Csaszi