Ϸվ

Parlament Europejski: procedury wyborcze

Procedury wyborów do Parlamentu Europejskiego są regulowane zarówno prawodawstwem europejskim, które ustanawia przepisy wspólne dla wszystkich państw członkowskich, jak szczegółowymi przepisami krajowymi, różnymi wposzczególnych państwach. Wspólne przepisy przewidują zasadę proporcjonalnej reprezentacji orazokreślają progi wyborcze funkcje, których nie można łączyć zmandatem posła do Parlamentu Europejskiego. Wiele innych istotnych zagadnień, takich jak stosowany konkretny system wyborczy liczba okręgów wyborczych, regulują przepisy krajowe.

Podstawa prawna

  • Art. 14 (TUE);
  • Art.20, 22 223 (TFUE) art.39 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
  • dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego wpowszechnych wyborach bezpośrednich, ostatnio zmieniony zdnia13lipca 2018r.

Wspólne przepisy

A. Zasady

W traktatach założycielskich (1.1.1) przewidziano początkowo mianowanie posłów do Parlamentu Europejskiego przez parlamenty narodowe, zawarto jednak postanowienia dotyczące powszechnych wyborów bezpośrednich. Rada wprowadziła wżycie wspomniane postanowienia przed pierwszymi wyborami bezpośrednimi w1979r. na mocy Aktu zdnia 20września 1976r. dotyczącego wyboru przedstawicieli Parlamentu Europejskiego wpowszechnych wyborach bezpośrednich (akt wyborczy z1976r.). Akt ten istotnie zmienił pozycję instytucjonalną Parlamentu Europejskiego był dokumentem stanowiącym podstawę bardziej demokratycznej Unii Europejskiej.

Traktat zMaastricht z1992r. (1.1.3) przewidywał, że wybory mają być przeprowadzane woparciu ojednolitą procedurę żeParlament Europejski ma sporządzić projekt takiej procedury, wymagający jednomyślnego przyjęcia przez Radę. Ponieważ jednak Radzie nie udało się osiągnąć porozumienia wsprawie żadnego zprojektów, traktatem zAmsterdamu wprowadzono możliwość przyjmowania tzw.wspólnych zasad. zmieniono odpowiednio akt wyborczy z1976r., wprowadzając zasadę proporcjonalnej reprezentacji oraz określając pewną liczbę funkcji na szczeblu krajowym unijnym, których nie można łączyć zmandatem parlamentarnym.

Ostatnie zmiany do aktu wyborczego z1976r. zostały przyjęte , wktórej znalazły się przepisy dotyczące: możliwości głosowania różnymi metodami (głosowanie zwyprzedzeniem, głosowanie drogą elektroniczną, głosowanie internetowe, głosowanie korespondencyjne); progów wyborczych; ochrony danych osobowych; karalności „podwójnego głosowania” zapisanej wprzepisach krajowych; głosowania wpaństwach trzecich; oraz możliwości wyeksponowania europejskich partii politycznych na kartach do głosowania.

Wraz zwejściem wżycie Traktatu zLizbony (1.1.5) bierne czynne prawo wyborcze stało się prawem podstawowym (art.39 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej).

B. Stosowanie: obowiązujące wspólne przepisy

1. Czynne bierne prawo wyborcze przysługujące osobom niebędącym obywatelami danego państwa

Na mocy art.22 ust.2 TFUE „każdy obywatel Unii mający miejsce zamieszkania wpaństwie członkowskim, którego nie jest obywatelem, ma prawo głosowania kandydowania wwyborach do Parlamentu Europejskiego wpaństwie członkowskim, wktórym ma miejsce zamieszkania”. Przepisy dotyczące egzekwowania tych praw zostały przyjęte ostatnio zmienioną , której art.6 przewiduje, że „żaden obywatel Unii mający miejsce zamieszkania wpaństwie członkowskim, którego nie jest obywatelem, oraz który na mocy indywidualnego orzeczenia sądu lub decyzji administracyjnej podlegającej zaskarżeniu został pozbawiony prawa do kandydowania wwyborach na podstawie prawa państwa członkowskiego miejsca zamieszkania lub państwa członkowskiego pochodzenia, nie może wykonywać tego prawa wpaństwie członkowskim zamieszkania wwyborach do Parlamentu Europejskiego”.

2. System wyborczy

Zgodnie ze zmienionym aktem wyborczym z1976r. wybory muszą odbywać się woparciu ozasadę proporcjonalnej reprezentacji zzastosowaniem systemu list wyborczych lub systemu pojedynczego głosu przechodniego. Państwa członkowskie mogą również zezwolić na głosowanie wsystemie list preferencyjnych.

Oprócz dobrowolnego minimalnego progu wrozdziale mandatów, który nie może przekroczyć 5% ważnych głosów oddanych na poziomie krajowym, ostatnie zmiany wakcie wyborczym z1976r., przyjęte , ustanawiają obowiązkowy próg wwysokości od 2% do 5% dla okręgów wyborczych (włącznie z państwami członkowskimi stanowiącymi jeden okręg wyborczy) obejmujących ponad 35 mandatów wtych państwach członkowskich, wktórych stosowany jest system list. Państwa członkowskie będą musiały spełnić ten wymóg najpóźniej przed wyborami w2024r.

Zgodnie ztą decyzją państwa członkowskie mogą również umożliwić głosowanie zwyprzedzeniem, głosowanie korespondencyjne oraz głosowanie drogą elektroniczną głosowanie internetowe. takich przypadkach muszą zapewnić wszczególności wiarygodność wyników, poufność głosowania oraz ochronę danych osobowych.

3. Niepołączalność stanowisk

Zgodnie zart.7 aktu wyborczego z1976r. zmienionego mandatu posła do Parlamentu Europejskiego nie można łączyć zfunkcją członka rządu państwa członkowskiego, członka Komisji, sędziego, rzecznika generalnego lub sekretarza Trybunału Sprawiedliwości, członka Trybunału Obrachunkowego, członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, członka komitetów lub innych organów utworzonych zgodnie ztraktatami wcelu gospodarowania środkami finansowymi Unii lub wykonywania stałych i bezpośrednich zadań administracyjnych, z funkcją członka Rady Dyrektorów, Komitetu Zarządzającego lub personelu Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz ze stanowiskiem czynnego urzędnika lub innego pracownika instytucji Unii Europejskiej lub powiązanych znimi wyspecjalizowanych organów. Inne niepołączalne funkcje to funkcja członka Europejskiego Komitetu Regionów (dodana w1997r.) oraz funkcje członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz, co najważniejsze, mandat posła do parlamentu narodowego (dodane w2002r.).

Zasady podlegające przepisom krajowym

Poza wspomnianymi wspólnymi przepisami zasady wyborcze podlegają przepisom krajowym, które mogą znacznie różnić się wposzczególnych państwach; ten system wyborczy można zatem uznać za polimorficzny system wyborczy.

A. System progi wyborcze

Wszystkie państwa członkowskie muszą stosować system oparty na zasadzie proporcjonalnej reprezentacji. Oprócz dobrowolnego progu wrozdziale mandatów, który nie może przekroczyć 5% na poziomie krajowym, ustanowiono obowiązkowy próg wwysokości od 2% do 5% dla okręgów wyborczych (włącznie z państwami członkowskimi stanowiącymi jeden okręg wyborczy) obejmujących ponad 35 mandatów. Wymóg ten musi zostać spełniony najpóźniej przed wyborami europejskimi w2024r.

Obecnie progi stosują następujące państwa członkowskie: Francja, Belgia, Litwa, Polska, Słowacja, Czechy, Rumunia, Chorwacja, Łotwa i Węgry (5%); Austria, Włochy i Szwecja (4%); Grecja 3% oraz Cypr (1,8%). Pozostałe państwa członkowskie nie stosują żadnego progu. Niemcy próbowały, ale wdwóch decyzjach z niemiecki Trybunał Konstytucyjny uznał, że progi obowiązujące wodniesieniu do wyborów do Parlamentu Europejskiego (które wynosiły początkowo 5%, anastępnie 3%) są niezgodne zkonstytucją.

B. Granice okręgów wyborczych

Na potrzeby wyborów europejskich większość państw członkowskich funkcjonuje jako pojedyncze okręgi wyborcze. Jednak w czterech państwach członkowskich (Belgia, Irlandia, Włochy i Polska) terytorium państwa jest podzielone na szereg regionalnych okręgów wyborczych.

C. Prawo do głosowania

W większości państw członkowskich wiek uprawniający do głosowania to 18 lat, z wyjątkiem Austrii, Belgii, Malty i Niemiec (16 lat) orazGrecji (17 lat).

Udział wgłosowaniu jest obowiązkowy wczterech państwach członkowskich (Belgia, Bułgaria, Luksemburg Grecja): obowiązek głosowania dotyczy zarówno obywateli tych państw, jak zarejestrowanych obywateli UE niebędących ich obywatelami.

1. Udział wgłosowaniu osób niebędących obywatelami kraju zamieszkania

Obywatele Unii przebywający wpaństwie członkowskim, którego nie są obywatelami, mają prawo głosować wwyborach do Parlamentu Europejskiego wpaństwie członkowskim pobytu na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa (art.22 TFUE). Jednak nadal bardzo różnie definiuje się wposzczególnych państwach członkowskich sam pobyt. niektórych państwach wymaga się, aby biorący udział wgłosowaniu mieli miejsce stałego zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium wyborczym (np.Estonia, Francja, Niemcy, Polska, Rumunia Słowenia), a winnych, by obywatele zamieszkiwali na terenie danego państwa (np.Cypr, Dania, Grecja, Irlandia, Luksemburg, Słowacja Szwecja) albo by figurowali wrejestrze ludności (np.Belgia Czechy). Aby móc głosować, wniektórych państwach (np.na Cyprze) obywatele UE muszą również spełnić wymóg minimalnego okresu pobytu. We wszystkich państwach członkowskich, aby móc wziąć udział w głosowaniu, obywatele innych państw UE muszą zarejestrować się przed dniem wyborów. Terminy rejestracji różnią się wposzczególnych państwach członkowskich.

2. Udział wgłosowaniu obywateli niezamieszkałych wkraju pochodzenia

Niemal wszystkie państwa członkowskie umożliwiają głosowanie wwyborach do Parlamentu Europejskiego zzagranicy. niektórych państwach członkowskich wyborcy muszą uprzednio zarejestrować się wkrajowych organach wyborczych, aby być uprawnionym do głosowania zzagranicy drogą korespondencyjną lub wambasadzie bądź konsulacie. innych państwach członkowskich ambasady lub konsulaty organizują głosowanie korespondencyjne. niektórych państwach członkowskich prawo do głosowania zzagranicy przysługuje jedynie obywatelom mieszkającym winnym państwie członkowskim (np.wprzypadku Bułgarii Włoch). Ponadto większość państw członkowskich ustanawia specjalne zasady dla dyplomatów personelu wojskowego na służbie za granicą.

To, że niektóre osoby niebędące obywatelami danego państwa członkowskiego mogą głosować zarówno wkraju przyjmującym, jak – jako obywatele danego kraju – wkraju pochodzenia, może prowadzić do nadużyć (chodzi tu zwłaszcza opodwójne głosowanie, które wniektórych państwach członkowskich jest uznawane za przestępstwo). związku ztym ostatnie zmiany wakcie wyborczym z1976r., przyjęte , nakładają na państwa członkowskie obowiązek zadbania oto, by takie podwójne głosowanie wwyborach do Parlamentu Europejskiego podlegało skutecznym, proporcjonalnym odstraszającym karom.

D. Prawo do kandydowania wwyborach

Prawo do kandydowania wwyborach do Parlamentu Europejskiego wkażdym innym państwie członkowskim zamieszkania również wynika zzasady niedyskryminacji obywateli niebędących obywatelami danego kraju wstosunku do jego obywateli, atakże zprawa do swobodnego przemieszczania się pobytu na terytorium Unii Europejskiej. Każda osoba będąca obywatelem Unii niebędąca obywatelem państwa członkowskiego zamieszkania, lecz spełniająca takie same warunki wodniesieniu do prawa kandydowania wwyborach jak warunki przewidziane prawem tego państwa dla własnych obywateli, jest uprawniona do kandydowania wwyborach do Parlamentu Europejskiego wpaństwie członkowskim zamieszkania, oile nie została ona pozbawiona tych praw (art.3 ).

Poza wspólnym dla wszystkich państw członkowskich wymogiem posiadania obywatelstwa jednego zpaństw członkowskich UE warunki różnią się wzależności od państwa. Nikt nie może kandydować wtych samych wyborach wwięcej niż jednym państwie członkowskim (art.4 dyrektywy Rady 93/109/WE). Minimalny wiek uprawniający do kandydowania wwyborach wynosi 18 lat wwiększości państw członkowskich, zwyjątkiem Belgii, Bułgarii, Cypru, Czech, Estonii, Irlandii, Litwy, Łotwy, Polski Słowacji (21 lat), Rumunii (23 lata) oraz Włoch Grecji (25 lat).

E. Zgłaszanie kandydatów

W niektórych państwach członkowskich kandydatów mogą wyznaczać wyłącznie partie organizacje polityczne. innych państwach członkowskich kandydaci mogą się zgłosić, jeżeli uzyskają wymaganą liczbę podpisów lub poparcie wymaganej liczby wyborców, awniektórych przypadkach wymagane jest także zdeponowanie pewnej kwoty.

zdnia 28czerwca 2018r. ustanawiającej skład Parlamentu Europejskiego przewidziano sposób przydziału mandatów, októrych mowa wart.14 ust.2 TUE, przy zastosowaniu zasady „degresywnej proporcjonalności” (1.3.3).

F. Termin wyborów

Zgodnie zart.10 11 aktu wyborczego z1976r. po ostatnich zmianach wybory do Parlamentu Europejskiego odbywają się wtym samym okresie, od czwartku rano do następującej po nim niedzieli. Dokładny dzień godzinę ustala każde państwo członkowskie osobno. 1976r. to Rada, po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego i stanowiąc jednomyślnie, wyznaczyła okres wyborczy, w którym miały się odbyć pierwsze wybory z1979r. Od tego czasu kolejne wybory odbywały się wodnośnym okresie ostatniego roku pięcioletniej kadencji zgodnie zart.5 aktu wyborczego (1.3.1).

W przypadku wyborów w2014. decyzją zdnia 14czerwca 2013r. Rada przesunęła ich termin (ustalony wstępnie na czerwiec) na dni 22–25maja, aby uniknąć sytuacji, wktórej wybory wypadłyby wdni wolne zokazji Zielonych Świątek. Zastosowała wtym celu przepis art.11, który stanowi, że: „Jeżeli przeprowadzenie wyborów wtym okresie okaże się niemożliwe, Rada, stanowiąc jednomyślnie, po konsultacji zParlamentem Europejskim, wyznaczy, nie później niż na rok przed końcem okresu pięciu lat, októrym mowa wart. 5, inny okres wyborczy, który nie może wypaść później niż w ciągu dwóch miesięcy przed lub w ciągu jednego miesiąca po okresie wyznaczonym zgodnie zpoprzednim akapitem”. Kolejne wybory mają się odbywać wodnośnym okresie ostatniego roku pięciolecia (art.11 aktu wyborczego z1976r.). Zgodnie ztą zasadą wybory w2019r. odbyły się wdniach 23–26maja. Natomiast odbyły się w okresie od 6 do 9czerwca.

G. Możliwość dokonania przez głosujących zmiany wkolejności kandydatów na listach wyborczych

W większości państw członkowskich głosujący mogą oddawać głosy wsystemie preferencyjnym wcelu zmiany kolejności nazwisk kandydatów na liście wyborczej. Jednak wsześciu państwach członkowskich (Niemcy, Hiszpania, Francja, Portugalia, Węgry Rumunia) listy są zamknięte (nie ma możliwości głosowania preferencyjnego). Na Malcie i wIrlandii wyborcy porządkują nazwiska kandydatów według własnych preferencji (pojedynczy głos przechodni).

H. Obejmowanie mandatu wzwiązku zwakatem wtrakcie kadencji

W niektórych państwach członkowskich wakujące mandaty obsadza się pierwszymi niewybranymi kandydatami ztej samej listy (po ewentualnym dostosowaniu odzwierciedlającym liczbę głosów uzyskanych przez pozostałych kandydatów). innych państwach członkowskich wakujące mandaty przydziela się zastępcom, ajeżeli nie ma zastępców, decydującym kryterium jest kolejność kandydatów na listach. jeszcze innych państwach członkowskich posłowie do PE mają prawo ponownie zasiąść wParlamencie Europejskim, gdy powód ich ustąpienia zmandatu przestanie być aktualny.

Rola Parlamentu Europejskiego

Od lat 60. ubiegłego wieku Parlament Europejski wielokrotnie zajmował stanowisko wkwestiach prawa wyborczego, atakże przedstawiał projekty zgodnie zart.138 Traktatu WE (obecnie 223 TFUE). Brak prawdziwie jednolitej procedury wyborów do Parlamentu Europejskiego świadczy o tym, jak trudno zharmonizować różnorodne tradycje krajowe. Przewidziana wtraktacie zAmsterdamu możliwość przyjęcia wspólnych zasad tylko częściowo umożliwiła przezwyciężenie tych trudności. Nie zrealizowano jeszcze ambitnych założeń zapisanych wart.223 TFUE, polegających na przyjęciu jednolitej procedury wymagającej zgody Parlamentu Europejskiego. Niezmienne starania Parlamentu, by unowocześnić wspólną procedurę wyborczą nadać jej europejski wymiar, doprowadziły do przedstawienia w1997r. projektu jednolitej procedury wyborczej. Jej treść zawarto wdecyzji Rady z2002r. 11 listopada 2015r. Parlament Europejski przyjął w sprawie reformy prawa wyborczego Unii Europejskiej. ramach tej inicjatywy ustawodawczej Komisja Spraw Konstytucyjnych zaproponowała zmiany do aktu wyborczego z1976r., aby wybory europejskie stały się bardziej demokratyczne i aby zwiększyć uczestnictwo obywateli wprocesie wyborczym. Poprawki zaproponowane przez Parlament zostały częściowo przyjęte włączone do decyzji Rady (UE, Euratom) 2018/994 zdnia 13lipca 2018r. Rada nie doszła jednak do porozumienia w kwestii propozycji Parlamentu dotyczącej ustanowienia wspólnego okręgu wyborczego oraz wyznaczania głównych kandydatów na stanowisko przewodniczącego Komisji.

Postępując zgodnie z rezolucją z dnia 7 lutego 2018r. w sprawie składu Parlamentu Europejskiego, Parlament zagłosował za tym, by po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa zUE zmniejszyć liczbę europosłów z751 do 705, aczęść zwolnionych mandatów rozdzielić między nieco niedoreprezentowane kraje UE (1.3.3). 13 września 2023r. Parlament Europejski przyjął DZܳę, w której wyraził zgodę na projekt decyzji Rady Europejskiej w sprawie zwiększenia liczby mandatów w Parlamencie Europejskim z 705 do 720 w kontekście wyborów w 2024r.

22listopada 2012r. Parlament Europejski przyjął , wktórej wezwał europejskie partie polityczne do wysunięcia kandydatów na stanowisko przewodniczącego Komisji wramach kampanii wyborczej w2014., aby wzmocnić polityczną legitymację zarówno Parlamentu, jak Komisji. Takie rozwiązanie wprowadzono przed wyborami w2014. to wówczas po raz pierwszy oto stanowisko ubiegali się główni kandydaci partii. Ostatecznie wwyniku wyborów z2014. Parlament Europejski wybrał 22października 2014. na przewodniczącego Komisji jednego z tych kandydatów – Jeana-Claude’a Junckera. wsprawie przeglądu porozumienia ramowego wsprawie stosunków między Parlamentem Europejskim Komisją Europejską Parlament oznajmił, że jest gotów odrzucić każdego kandydata na przewodniczącego Komisji, który nie zostanie wyznaczony jako główny kandydat („Spitzenkandidat”) przez którąś zeuropejskich partii politycznych przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w2019r. Jednak po wyborach w 2019r. na przewodniczącą Komisji wybrano Ursulę von der Leyen, która nie była główną kandydatką. 22 listopada 2023r. na posiedzeniu plenarnym Parlament zagłosował nad propozycjami dotyczącymi zmiany Traktatów, w tym nad zmianą sposobu wyboru Komisji.

W 2003r. ustanowiono system finansowania europejskich partii politycznych, który umożliwia również tworzenie fundacji politycznych (1.3.3) na szczeblu UE. Rozporządzenie (WE) nr2004/2003 zostało uchylone i zastąpione z dnia 22 października 2014. wsprawie statusu finansowania europejskich partii politycznych europejskich fundacji politycznych. Rozporządzenie z2014. zostało zmienione wnastępstwie wsprawie finansowania partii politycznych fundacji politycznych na szczeblu europejskim. trosce owłaściwe wykorzystywanie środków publicznych na finansowanie europejskich partii fundacji politycznych na podstawie zdnia 3maja 2018r. wrezolucji tej zwrócono uwagę na niedoskonałości tego systemu związane zpoziomem współfinansowania i zmożliwością członkostwa posłów do PE wwielu partiach.

Ostatnie wydarzenia ukazały potencjalne zagrożenia dla procesów wyborczych demokracji, jakie może nieść komunikacja winternecie (manipulacja danymi osobowymi wkontekście wyborczym). Aby zapobiec niezgodnemu zprawem wykorzystywaniu danych osobowych, przyjęto kolejne zmiany do rozporządzenia z2014. wsprawie statusu finansowania europejskich partii politycznych europejskich fundacji politycznych ( zdnia 25marca 2019r. zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr1141/2014 wodniesieniu do procedury weryfikacji dotyczącej naruszeń przepisów oochronie danych osobowych wkontekście wyborów do Parlamentu Europejskiego). Uzgodnione przez Parlament Radę nowe przepisy mają chronić proces wyborczy przed kampaniami dezinformacyjnymi winternecie, wktórych nadużywa się danych osobowych wyborców. Umożliwiają one także nakładanie sankcji finansowych na europejskie partie fundacje polityczne, które świadomie wpływają lub usiłują wywierać wpływ na wynik wyborów europejskich, wykorzystując luki w przepisach ochrony danych.

Ponadto w następstwie rezolucji Parlamentu z dnia 15 czerwca 2017r. w sprawie platform internetowych i jednolitego rynku cyfrowego, w której Parlament wezwał Komisję do zbadania możliwości interwencji ustawodawczej, by ograniczyć rozpowszechnianie fałszywych treści, w kwietniu 2018r. Komisja wydała pt. „Zwalczanie dezinformacji w internecie: podejście europejskie” i zaproponowała ogólnounijny , pod którym we wrześniu 2018r. podpisały się trzy platformy internetowe. W z grudnia 2018r. Komisja wezwała m.in. platformy internetowe do szybkiego i skutecznego wywiązania się z zobowiązań oraz do skupienia się na działaniach, które są pilne w związku z wyborami europejskimi, w tym na usuwaniu fałszywych kont, znakowaniu wiadomości wysyłanych przez boty oraz na współpracy z weryfikatorami faktów i naukowcami w celu wykrywania dezinformacji i nadawania większej widoczności sprawdzonym treściom. okresie poprzedzającym wybory do Parlamentu Europejskiego zmaja 2019r. Komisja zwróciła się do trzech platform-sygnatariuszy kodeksu postępowania o zdziałań podjętych wcelu usprawnienia kontroli umieszczania reklam, zapewnienia przejrzystości reklamy politycznej tematycznej oraz zwalczania fałszywych kont walki zwykorzystywaniem botów wzłych zamiarach.

W z dnia 26 listopada 2020r. w sprawie podsumowania wyborów europejskich Parlament w celu usprawnienia europejskiego procesu wyborczego zalecił zbadanie, w szczególności w ramach Konferencji w sprawie przyszłości Europy, następujących kwestii:

  • nowych metod głosowania zdalnego dla obywateli podczas wyborów europejskich w szczególnych lub wyjątkowych okolicznościach,
  • wspólnych zasad zgłaszania kandydatów do udziału w wyborach oraz wspólnych zasad prowadzenia kampanii i ich finansowania,
  • zharmonizowanych zasad dotyczących biernego i czynnego prawa wyborczego we wszystkich państwach członkowskich, co obejmuje refleksję nad obniżeniem minimalnego wieku wyborców we wszystkich państwach członkowskich do 16 lat,
  • przepisów dotyczących okresów nieobecności posłów, na przykład z powodu urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego lub poważnej choroby.

Ponadto Parlament wezwał państwa członkowskie, by zadbały o to, aby wszyscy uprawnieni do głosowania, w tym obywatele Unii mieszkający poza krajem pochodzenia, osoby bezdomne i więźniowie, którym przysługuje to prawo na mocy przepisów krajowych, mieli możliwość skorzystania z tego prawa.

W następstwie sprawozdania komisji śledczej ds. zbadania stosowania oprogramowania Pegasus i równoważnego oprogramowania szpiegowskiego służącego inwigilacji (komisja PEGA) z 15czerwca 2023r. Parlament przyjął zalecenie, w którym wezwał Komisję do powołania specjalnej grupy zadaniowej (z udziałem krajowych komisji wyborczych) ds. ochrony wyborów europejskich w 2024r. w całej Unii. Jednak Komisja w żaden sposób nie zareagowała na ten postulat.

Reforma europejskiego aktu wyborczego

ʰ᳾ą z dnia 3 maja 2022r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, Parlament rozpoczął reformę europejskiego aktu wyborczego, której celem jest przekształcenie 27 odrębnych procesów wyborczych i rozbieżnych zasad, na których są oparte, w jednolite wybory europejskie oparte na wspólnych minimalnych zasadach. W systemie zaproponowanym przez Parlament każdy wyborca miałby dwa głosy: jeden, by wybrać posłów do PE w krajowych okręgach wyborczych, i jeden, by wybrać 28 dodatkowych posłów w ogólnounijnym okręgu wyborczym. Aby zapewnić zrównoważoną reprezentację geograficzną na tych listach, państwa członkowskie byłyby podzielone na trzy grupy w zależności od liczby ludności. Miejsca na listach byłyby przyznawane proporcjonalnie kandydatom z tych grup. Ogólnounijne listy kandydatów byłyby sporządzane przez europejskie podmioty wyborcze, takie jak koalicje krajowych partii politycznych bądź krajowych stowarzyszeń wyborców lub europejskie partie polityczne.

Inne propozycje obejmują:

  • dzień 9 maja jako wspólny dzień wyborów europejskich;
  • prawo do kandydowania w wyborach przysługujące wszystkim Europejczykom w wieku co najmniej 18 lat;
  • obowiązkowy próg wyborczy wynoszący co najmniej 3,5% dla dużych okręgów wyborczych obejmujących co najmniej 60 mandatów;
  • równy dostęp do głosowania w wyborach dla wszystkich obywateli, w tym osób z niepełnosprawnościami, oraz możliwość głosowania korespondencyjnego;
  • obowiązkowe równouprawnienie płci dzięki zastosowaniu list w systemie suwakowym lub kwot;
  • prawo obywateli do głosowania na przewodniczącego Komisji w systemie głównych kandydatów z zastosowaniem ogólnounijnych list.

Aby nadzorować cały proces i zagwarantować przestrzeganie nowych przepisów, zostałby powołany nowy Europejski Organ Wyborczy.

Zgodnie z ta inicjatywa ustawodawcza Parlamentu wymagałaby jednogłośnego zatwierdzenia przez Radę. Następnie wróciłaby do Parlamentu, aby posłowie mogli wyrazić na nią zgodę przed zatwierdzeniem jej przez wszystkie państwa członkowskie zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Negocjacje z Radą rozpoczęłyby się dopiero po tym, gdy każde z państw członkowskich zajęłoby stanowisko w tej sprawie.

Projekt aktu ustawodawczego analizuje obecnie Rada w składzie zajmującym się sprawami ogólnymi. 18 października 2022r. się w tym gronie pierwsza debata orientacyjna na temat tego projektu. Zastrzeżenia zgłoszone przez niektóre państwa członkowskie odnoszą się do propozycji dotyczących ogólnounijnego okręgu wyborczego opartego na listach ponadnarodowych oraz do tych elementów projektu, które wymagają harmonizacji systemu wyborczego mającego zastosowanie do wyborów europejskich.

Pablo Abril Marti / Mariusz Maciejewski