Zagwarantowanie prawa do azylu 

UE ma na celu ochron osób uciekających przed prześladowaniami lub poważnymi zagrożeniami w swoim kraju.

Ludzie z całego świata zmuszeni do ucieczki ze swojego kraju z powodu łamania praw człowieka lub prześladowań mogą ubiegać się o azyl w UE. Konwencja genewska z 1951 r. określa kryteria dotyczące tego, kogo należy uznać za uchodźcę. Kraje UE są stronami tej konwencji i mają międzynarodowy obowiązek udzielania ochrony uprawnionym osobom.

UE włączyła warunki kwalifikowania osób do ochrony międzynarodowej do własnego prawodawstwa.Aby pomóc tym, którzy nie kwalifikują się do statusu uchodźcy, ale nadal są narażeni na poważne ryzyko, UE poszerzyła koncepcję ochrony, oferując tzw. „ochronę uzupełniającą”, w ramach której osoby są chronione przed odesłaniem do kraju, w którym grożą im śmierć, tortury czy nieludzkie lub poniżające traktowanie.

Prawo do azylu i prawo do ochrony uzupełniającej są zagwarantowane i Karty praw podstawowych UE.

UE oferuje również tymczasową ochronę w przypadku masowego napływu osób przesiedlonych z krajów spoza UE, które nie są w stanie powrócić do swojego kraju pochodzenia. Gdy Rosja dokonała inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r., aktywowano ten przepis, aby zapewnić szybką i skuteczną pomoc osobom uciekającym przed wojną w Ukrainie.


 

Państwa członkowskie UE uzgodniły wspólną europejską politykę azylową. Polityka ta została zaktualizowana poprzez , przyjęty na początku 2024 r., aby reagować na wyzwania związane z zarządzaniem migracją w całej UE. Pakt wchodzi w życie w 2026 r.                                                                                                            Procedury przyznawania azylu muszą być sprawiedliwe i skuteczne w całej Unii. Jest to podstawa wspólnego europejskiego systemu azylowego WESA.
Wspólny europejski system azylowy składa się z wielu aktów prawnych, obejmujących wszystkie aspekty procesu przyznawania azylu, w tym:

  • rozporządzenia UE w sprawie zarządzania azylem i migracją, które określa sposób, w jaki państwa UE przyczyniają się do zarządzania wnioskami o azyl, w oparciu o zasadę solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności;nowych przepisów w sprawie procedur azylowych, która ustanawiają jasne zasady składania wniosków o azyl i zapewniają ochronę praw osób ubiegających się o azyl;
  • nowego rozporządzenia w sprawie kontroli przesiewowej, które pomaga ustalić tożsamość, a także wszelkie zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia osób wjeżdżających do UE bez spełnienia warunków wjazdu. Toruje to drogę do szybszej identyfikacji właściwej procedury, którą powinny zastosować władze;
  •  szybszej procedury azylowej, którą można stosować na granicach zewnętrznych, umożliwiającą rozpatrzenie wniosków o azyl w ciągu maksymalnie 12 tygodni i zapewniającą bezpłatną pomoc prawną wnioskodawcom;
  • zaktualizowanej dyrektywy w sprawie warunków przyjmowania, określającej minimalne wspólne normy warunków życia osób ubiegających się o azyl i gwarantującej dostęp tych osób do zakwaterowania, wyżywienia, zatrudnienia i opieki zdrowotnej;
  •  nowych przepisów określających, kogo uznaje się za uchodźcę lub beneficjenta pomocy uzupełniającej, a także przewiduje szereg praw dla beneficjentów (pozwolenia na pobyt, dokumenty pobytowe, dostęp do zatrudnienia i kształcenia, systemu opieki społecznej i opieki zdrowotnej).