Ϸվ

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EKES) jest organem doradczym Unii Europejskiej z siedzibą w Brukseli. ła się z329 członków. Jego opinie są wymagane wramach obowiązkowych konsultacji wdziedzinach określonych wTraktatach lub konsultacji nieobowiązkowych na wniosek Komisji Europejskiej, Rady bądź Parlamentu. Ponadto Komitet może wydawać opinie zwłasnej inicjatywy. Członków Komitetu nie wiążą żadne instrukcje. Wykonują swoje funkcje w pełni niezależnie, wogólnym interesie UE.

Podstawa prawna

  1. Artykuł 13 ust.4 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
  2. art.300–304 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
  3. i kolejne decyzje Rady wsprawie mianowania członków EKES-u proponowanych przez różne państwa członkowskie, a także
  4. wsprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od 21 września 2020r. do 20września 2025r.

ł

A. Liczba i podział miejsc według krajów (art. 301 TFUE i decyzja Rady (UE) 2019/853 ustalająca skład Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego).

Obecnie liczy 329 członków pochodzących zpaństw członkowskich:

  1. po 24 zFrancji, Niemiec i Włoch;
  2. po 21 zHiszpanii iPolski;
  3. 15 z Rumunii;
  4. po 12 z Austrii, Belgii, Bułgarii, Czech, Grecji, Holandii, Portugalii, Szwecji iWęgier;
  5. po 9 zChorwacji, Danii, Finlandii, Irlandii, Litwy iSłowacji;
  6. po 7 z Estonii, Łotwy iSłowenii;
  7. po 6 z Luksemburga i Cypru;
  8. 5 z Malty.

Ogólnie liczebność Komitetu zmniejszyła się z350 do 329 członków od 1lutego 2020r. (po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa zUE).

B. Sposób mianowania (art.302 TFUE)

Członkowie Komitetu są mianowani przez Radę kwalifikowaną większością głosów na podstawie propozycji państw członkowskich (jak ). Rada zasięga opinii Komisji na temat tych nominacji (art.302 ust.2 TFUE). Państwa członkowskie muszą dopilnować, by różne sektory gospodarcze ispołeczne były odpowiednio reprezentowane. Wpraktyce jedna trzecia stanowisk jest przeznaczona dla pracodawców, jedna trzecia – dla pracowników ijedna trzecia – dla innych grup (rolnicy, handlowcy, wolne zawody, konsumenci itp.).

Maksymalna liczba członków EKES-u, jaką przewiduje Traktat zLizbony, wynosi350 (art.301TFUE). Wokresie między lipcem 2013r awrześniem 2015r. liczbę tę na krótko przekroczono zuwagi na przystąpienie Chorwacji do UE 1lipca 2013r. Po dołączeniu dziewięciu członków znowego państwa członkowskiego łączna liczba członków EKES-u wzrosła do 353 (z344). dostosowano skład EKES-u po przystąpieniu Chorwacji do UE. Estonia, Cypr iLuksemburg utraciły po jednym członku, aby usunąć rozbieżność między maksymalną liczbą członków EKES-u określoną wart.301 ust.1 TFUE aliczbą członków po przystąpieniu Chorwacji. W związku z tym liczba członków z Luksemburga i Cypru zmniejszyła się z sześciu do pięciu, a liczba członków z Estonii – z siedmiu do sześciu. określono ostateczny skład EKES-u zgodnie zpodziałem miejsc wEuropejskim Komitecie Regionów, który również liczy 329 członków, izuwzględnieniem wystąpienia Zjednoczonego Królestwa zUE, wwyniku którego zwolniły się 24 miejsca. W rezultacie liczba członków zLuksemburga iCypru zwiększyła się ponownie zpięciu do sześciu, aliczba członków zEstonii – zsześciu do siedmiu.

C. Typ mandatu (art.301 TFUE)

Członkowie Komitetu są mianowani przez rządy krajowe i zatwierdzani przez Radę na okres pięciu lat, a ich mandat jest odnawialny (art.302 TFUE). Wywodzą się zeuropejskich grup interesów gospodarczych ispołecznych. Ostatnio mandaty odnowiono w październiku 2020 r. na kadencję 2020–2025 ( z 2 października 2020 r. w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od 21 września 2020 r. do 20 września 2025 r.).

Członkowie należą do jednej ztrzech grup:

  1. (Grupa I);
  2. (Grupa II);
  3. (Grupa III).

Członkowie Komitetu muszą wykonywać swoje obowiązki w pełni niezależnie i działać wogólnym interesie Unii Europejskiej (art.300 ust.4 TFUE). Za każdym razem, gdy na stanowisku członka lub zastępcy członka EKES-u pojawia się wakat w związku z wygaśnięciem mandatu członka lub jego zastępcy, niezbędna jest odrębna decyzja Rady, aby obsadzić to stanowisko.

Organizacja iprocedury

EKES nie należy do instytucji wymienionych w art. 13 ust. 1 TUE. Jednak art. 13 ust. 4 stanowi, że EKES pełni funkcje doradcze i w ten sposób wspomaga Parlament, Radę i Komisję.

  1. Komitet mianuje spośród swoich członków przewodniczącego iprezydium na okres dwóch ipół roku.
  2. Komitet przyjmuje regulamin wewnętrzny.
  3. Może zebrać się zinicjatywy własnej, choć zazwyczaj czyni to na wniosek Rady lub Komisji.
  4. Posiada sześć wyspecjalizowanych sekcji dla poszczególnych obszarów działalności UE i wspiera go wprzygotowaniu opinii (może też powoływać podkomisje dla poszczególnych zagadnień):

EKES jest wspierany przez sekretariat generalny kierowany przez sekretarza generalnego, który odpowiada przed przewodniczącym. Sekretariat zapewnia członkom EKES-u wsparcie polityczne, komunikacyjne, organizacyjne, językowe i materialne. Zatrudnia około 700 pracowników. Aby zapewnić efektywność, EKES dzieli swój stały sekretariat wBrukseli zsekretariatem Europejskiego Komitetu Regionów (wodniesieniu do siedziby zob. Protokół nr6 do Traktatu zLizbony wsprawie ustalenia siedzib instytucji iniektórych organów). Ponadto wramach procedury budżetowej na 2014r. Prezydium Parlamentu zawarło także porozumienie zEKES-em, aby wspólnie zwiększyć wydajność tłumaczeń. Działanie to było zgodne z art. 314 ust. 1 TFUE, który stanowi, że: „[...] każda instytucja […] sporządza [...] swój preliminarz wydatków na następny rok budżetowy. Komisja łączy te preliminarze w projekt budżetu”. EKES dysponuje rocznym budżetem administracyjnym ujętym w sekcji VI budżetu UE („pozostałe instytucje”) w wysokości 152,5mln EUR (2022 r.), co oznacza wzrost o 5,1% w porównaniu z budżetem na 2021r.

Aby skutecznie zarządzać przydzielonym udziałem w budżecie UE, EKES ściśle współpracuje z Europejskim Komitetem Regionów w kwestiach administracyjnych za pośrednictwem kolejnych umów o współpracy administracyjnej. Przewidują one współpracę administracyjną i umożliwiają łączenie zasobów ludzkich i finansowych w dziedzinach logistyki (budynki, bezpieczeństwo, drukarnia itd.), technologii informacyjnych i tłumaczeń.

1 listopada 2021 r. weszła w życie nowa pięcioletnia umowa o współpracy między EKES-em a Europejskim Komitetem Regionów. Jej podstawą są służby wspólne. Rozszerza ona dodatkowo zakres wspólnych działań dzięki przeniesieniu do służb wspólnych usług recepcyjnych i dystrybucji przesyłek papierowych. Prawie połowa personelu EKES-u (671 osób w 2023 r.) pracuje w służbach wspólnych.

Uprawnienia

EKES utworzono na mocy traktatów rzymskich z1957r., aby zaangażować gospodarcze ispołeczne grupy interesów wtworzenie wspólnego rynku oraz zapewnić strukturę instytucjonalną służącą informowaniu Komisji iRady Ministrów osprawach europejskich. W Jednolitym Akcie Europejskim (1986r.) itraktacie zMaastricht (1992r.) rozszerzono zakres zagadnień, które należy przekazać Komitetowi. W traktacie zAmsterdamu dodatkowo zwiększono liczbę obszarów, którymi zajmuje się Komitet, iumożliwiono mu konsultacje zParlamentem. EKES dostarcza średnio 170 dokumentów doradczych iopinii rocznie (zczego około 15% wydaje zwłasnej inicjatywy). Opinie są publikowane wDzienniku Urzędowym. Komitet ma uprawnienia doradcze (art.300 TFUE). Jego zadaniem jest informowanie instytucji odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji wUE oopinii przedstawicieli sektora gospodarczego ispołecznego.

A. Opinie wydawane na wniosek instytucji UE

1. Konsultacja obowiązkowa

W niektórych ściśle określonych obszarach TFUE stanowi, że decyzję można podjąć jedynie po konsultacjach Rady lub Komisji z EKES-em. Są to:

  1. polityka rolna (art.43);
  2. swobodny przepływ osób iusług (art.46, 50 i59);
  3. polityka transportowa (art.91, 95 i100);
  4. harmonizacja podatków pośrednich (art.113);
  5. zbliżenie przepisów dotyczących rynku wewnętrznego (art.114 i115);
  6. polityka zatrudnienia (art.148, 149 i153);
  7. polityka społeczna, edukacja, kształcenie zawodowe imłodzież (art.156, 165 i166);
  8. zdrowie publiczne (art.168);
  9. ochrona konsumentów (art.169);
  10. sieci transeuropejskie (art.172);
  11. polityka przemysłowa (art.173);
  12. spójność gospodarcza, społeczna iterytorialna (art.175);
  13. badania irozwój technologiczny oraz przestrzeń kosmiczna (art.182 i188);
  14. środowisko (art.192).

2. Konsultacja nieobowiązkowa

Parlament, Komisja lub Rada mogą także zasięgnąć opinii EKES-u wkażdej innej sprawie, którą uznają za wymagającą konsultacji. Gdy instytucje te zasięgają opinii Komitetu (bez względu na to, czy jest to konsultacja obowiązkowa), mogą wyznaczyć limit czasowy (przynajmniej jeden miesiąc), po upływie którego brak opinii nie może powstrzymać ich od podjęcia dalszych działań wdanej sprawie (art.304 TFUE).

B. Wydawanie opinii zwłasnej inicjatywy

Komitet może wydawać opinie, gdy tylko uzna to za stosowne.

Rola Parlamentu Europejskiego

Celem jest wzmocnienie legitymacji demokratycznej UE. Parlament Europejski i EKES uzgodniły w szczególności kilka kwestii.

  1. EKES przygotuje oceny skutków – wraz z informacjami i odpowiednimi materiałami pochodzącymi od społeczeństwa obywatelskiego – na temat funkcjonowania obowiązującego prawodawstwa UE oraz na temat braków, które należy uwzględnić przy opracowywaniu i przeglądzie przepisów Unii. Trafiają one do Parlamentu z odpowiednim wyprzedzeniem przed rozpoczęciem procedury wprowadzania poprawek.
  2. Na wszystkich odpowiednich posiedzeniach komisji parlamentarnych jedno miejsce jest zarezerwowane dla członka EKES-u. Sprawozdawcy EKES-u są zapraszani do prezentowania ważnych opinii podczas wysłuchań w odpowiednich komisjach parlamentarnych.
  3. Przewodniczący Konferencji Przewodniczących Komisji, przewodniczący komisji Parlamentu i przewodniczący EKES-u dwa razy w roku omawiają ogólną współpracę ustawodawczą i plan prac.

Alexandru-George Moș / Udo Bux / Mariusz Maciejewski